باستان شناس
19th June 2011, 01:58 PM
جزيره ايستر در اقيانوس آرام جنوبي متعلق به كشور شيلي واقع شده است.
اين جزيره يكي از جزاير مسكوني منفرد جهان ميباشد. اين جزيره تقريبا مثلثيشكل است و متشكل از 3 كوه آتشفشاني ميباشد.
http://jamejamonline.ir/Media/images/1390/03/18/100845664609.jpg
با اين كه ۳۵۱۵ كيلومتر در غرب خاك اصلي شيلي قرار گرفته اما استاني جدا از منطقه والپارائيسو شيلي به شمار ميآيد. مساحت جزيره 163.6 كيلومتر مربع و جمعيت آن ۴۸۸۸ نفر است كه سرشماري در سال ۲۰۱۰ انجام شده است و تا سال ۲۰۱۱ نيز اعتبار دارد.
اين جزيره مسالهاي غامض و همچنين اسرارآميزي را در خود جاي داده است. ساكنان گذشته دور اين جزيره چه كساني بودهاند؟!
مبداء نسل انسانهايي كه در موقع كشف آن توسط اروپاييان در آنجا ساكن بودند، چه چيز و از كجا بوده است؟!
لوحهاي اعلان چه چيز ميباشند؟ چه كساني آن تنديسهاي مشهور را از سنگ تراشيده و در آنجا مستقر كرده است؟!
چگونه توانستهاند آن كار را انجام دهند و هدفشان چه بوده است؟!
چه كساني آن تونلهاي بزرگ زيرزميني را كه تا بستر اقيانوس كشيده شدهاند را حفر و سنگهاي آن را به بيرون حمل كردهاند؟
اينگونه سوالها چندين دهه است كه ذهن دانشمندان را به خود مشغول نموده است و گمان ميرود تا مدتهاي ديگر نيز ادامه داشته باشد و تلاش آنها بينتيجه بماند.
مجسمههاي بزرگ 10 تا 20 متري به وزن تقريبي 50 تن در سراسر جزيره ايستر پخش شدهاند قديميترين نام شناختهشده اين جزيره، به معني مركز جهان بوده است.
مشهورترين نام اين جزيره يعني ايستر به خاطر اولين بازديد ثبت شده توسط اروپاييان بوده كه در شنبه عيد پاك ۱۷۲۲ اتفاق افتاده است.
مردم ايستر در طول تاريخ، سيستم خط تصويري ويژه خود را به وجود آوردند. دستنوشتههاي آنها نيز مانند ابعاد ديگر جامعه دور افتاده و رموزشان هنوز قابل فهم نيستند. هرگز روي جزيره بيش از ۷۰۰۰ نفر زندگي نكردهاند.
حدودا بعد از سال ۱۶۰۰ ميلادي فرهنگ آنها به طور ناگهاني و با شدت رو به زوال نهاد.
وجود يكي از دستخطهاي رمز ناگشوده جزيره ايستر كه رونگورونگو ناميده ميشود، توسط يك مسيونر فرانسوي در سال ۱۸۶۴ گزارش شده است.
در آن زمان چند جزيرهنشين ادعا ميكردند كه ميتوانند آن را بخوانند، اما تمام تلاشها بينتيجه ماند.
با توجه به اين كه تنها يك قسمت كوچك از جمعيت باسواد بودند، رونگورونگو يك امتياز حكومت كردن بر خانوادهها و كشيشان بودهاست.
تمام تلاشها براي رمز گشايي اين متن بيحاصل بوده و انجمن علمي حتي نميتواند بگويد كه آيا رونگورونگو يك شكل نوشتاري است يا نه؟
رونگورونگو احتمالا از جزيره ايستر سرچشمه گرفته و اينگونه احتمال داده ميشود كه در معرض قرار گرفتن جزيرهنشينان با نوشتههاي غربي طي بازديد اسپانياييها در سال ۱۷۷۰ موجب شده تا اين جزيرهنشينان از شيوه حكومت و قانونگذاري آنها الهام گرفته و رونگورونگو را به عنوان يك ابزار مذهبي ايجاد كنند.
جزيره ايستر بويژه به خاطر تنديسهاي ۴۰۰ ساله عجيب باستاني خود معروف است. به اين تنديسها كه در راستاي كرانه دريا به خط ايستادهاند موآي گفته ميشود.
مهمترين مظهر فرهنگي جزيره ايستر، موآيها هستند كه ۲۸۸ عدد از آنها روي سكوهاي عظيمي به نام آهو ايستادهاند.
فاصله اين سكوها از هم حدود يك و نيم مايل است و يك نوار تقريبا سراسري به دور جزيره به وجود آورده است. ۶۰۰ موآي ديگر كه در مراحل مختلف تكامل هستند، در سرتاسر جزيره پراكندهاند. حتي در معادن و كنار جادههاي قديمي و كنار ساحل.
بسته به اندازه و وزن موآيها، تخمين زده ميشود كه بين ۵۰ تا ۱۵۰ نفر براي حمل آنها توسط غلتكهاي چوبي و سورتمه روي آن نياز بوده است.
برخي موآيها داراي كلاه يا تاجهاي قرمز رنگي هستند كه دليل آن نامشخص است. ولي برخي باستانشناسان ميگويند كه اينگونه موآيها مفهوم آييني خاصي داشتند يا شايد براي يك طايفه يا خانواده بخصوصي مقدس بوده است.
مجسمههاي عظيم يا موآي، در يك دوره كوتاه خلاقيت و فعاليت خرسنگي كندهكاري شده. طبق آخرين تحقيقات باستان شناساني، ۸۸۷ مجسمه سنگي يكپارچه در موزه و در جزيره شناسايي شده است.
چگونه اين كلاههاي سنگين بر سر مجسمههايي به اين بلندي قرار داده شدهاند؟
يكي ديگر از مثالهاي سنگي اين جزيره ديوارهاي مشهور در ويناپو است كه بدون استفاده از ملات ساخته شده و به دقت سنگها با هم چفت شدهاند.
اين موضوع كاملا شبيه ديوارهاي تمدن اينكاها در پرو است.
تعداد ۱۲۳۳ خانه سنگي ما قبل تاريخ كه توپا ناميده ميشود، برجستهترين خانههاي به جامانده در اين جزيره است.
خانههاي سنگي با حدود ۶ متر عرض، داراي ساختاري استوانهاي شكل و سقفي طاقدار است. ورودي اين خانهها بسيار پايين است و وارد شدن تنها با سينه خيز رفتن امكانپذير است.
در سال ۱۸۸۲، آلمانها چند خانه را حفاري و باقيماندههاي انساني در داخل خانهها پيدا كردند. مردم محلي به آنها گفتند كه اين مكانها، استراحتگاه شاهان و روساي جزيره ايستر بودهاند. هر خانه 2 حفره كوچك داشت.
اگر روح يك دشمن از يكي از آنها وارد شود، روح مرحوم بتواند از ديگري فرار كند.
نكته قابل توجه اين است كه تعداد خانههاي سنگي و موآيهاي به جا مانده، تقريبا نزديك به هم است و اين شايد به اين معني است كه براي هر شخصي كه در يك خانهسنگي دفن ميشده، يك موآي ساخته ميشده است.
استفاده از خانههاي سنگي به عنوان قبر، به نظر ميرسد كه همزمان با توليد موآي و زوال نيايش اجداد و نياكان متوقف شد. در آشفتگي قرن ۱۸ به نظر ميرسد جزيرهنشينان شروع به دفن مردههايشان ميان خانههاي آهو (سكوي موآي) كردهاند و از خانههاي سنگي به عنوان پناهگاه مرغها استفاده ميكردهاند.
۳۰۰ ميلادي ـ بر پايه باور رايج در جزيره ايستر، نياكان تنديسسازان با كانوهاي اقيانوسپيما از سوي غرب به آنجا آمده بودند.
۱۶۰۰ ـ ۱۰۰۰ ميلادي ـ اهالي جزيره آغاز به ساخت نيايشگاهها و تنديسها نمودند و چيزي شبيه يك سيستم خط تصويري ابداع كردند.
۱۷۲۲ ميلادي ـ درياسالار هلندي، جيكوب راگوين (تلفظ اصلي هلندي روخهفِـين)، در روز عيد پاك به عنوان اولين اروپايي پا به جزيره ميگذارد.
او جزيره را ايستر (عيد پاك) مينامد.
۱۷۷۴ ميلادي ـ كاشف انگليسي، ناخدا جيمز كوك، در دومين سفر خود در جزيره توقف ميكند. او مردها را بين ۶۰۰ تا ۷۰۰ نفر و زنها را تا ۳۰ نفر شمارش ميكند. همه موآيهاي بزرگ سرنگون شده بودند.
۱۸۶۲ ميلادي ـ جمعيت نوادگان مهاجران پلينزي به ۱۱۱ نفر ميرسيد.
يكي از بزرگترين عجايب جزيره ايستر توقف ناگهاني ساخت مجسمههاي موآي است. طبق نظريه دانشمندان، افزايش بيش از حد جمعيت جزيره به اكوسيستم صدمه بسيار شديدي وارد كرده بود بهگونهاي كه ديگر نميتوانست نيازهاي مردم را بر آورده كند.
برخي دانشمندان حدس ميزنند جنگلهاي جزيره در بعضي از مناطق كاملا نابود شدهاند، چون از چوب آنها براي حمل مجسمههاي غولپيكر موآي و از زمين آن براي كشاورزي استفاده
شده است.
چگونه اين مجسمهها به محلهاي قرارگيري كنونيشان حمل شده و به صورت عمودي قرار داده شدهاند؟
آنها پس از مواجهه با كمبود چوب تصميم گرفتهاند كه ديگر سنگهاي غولپيكر را جابهجا نكنند، بنابراين توقف ناگهاني جابه جايي با ساخت مجسمهها در ارتباط است.
طبق شواهد، ساكنان جزيره ايستر سپس وارد يك جنگ خونين و مخرب شدند كه بعضي معتقدند اين موضوع باعث به وجود آمدن آدمخواري شد.
در همين دوران بود كه همه مجسمهها توسط اهالي جزيره تخريب شدند.
باستانشناسان با تلاشهاي اخير موآيها را در حالت ايستاده قرار دادند. بيماريهايي مانند آبله و سيفليس در سال ۱۸۷۷ جمعيت جزيره را به ۱۱۱ نفر كاهش داد، به دنبال آن جزيره توسط ارتش شيلي در سال ۱۸۸۸، اشغال شد و امروزه جمعيت جزيره حدودا به ۴۸۸۸ نفر رسيده است.
موآي علاوه بر نمايانگر بودن اجداد و نياكان، زماني كه روي سكوي آهو برپا شد، شايد به عنوان تجسم زندگي پر قدرت يا روساي گذشته بوده است. آنها همچنين نمادي از اجداد مهم گذشته هستند.
زماني كه تراشيدن مجسمهها تمام ميشد، به محل اصليشان برده ميشدند.
كاملا مشخص نيست كه اين كار چگونه انجام ميشد، اما مطمئنا نيازمند نيروي انساني، طناب و غلتك بوده است و همچنين راههاي هموار شده كه در سراسر جزيره وجود دارند.
شايد بسياري از معماهاي ديگر جزيره ايستر هرگز فاش نشود.
در بين آنها ميتوان به تونلهاي زيرزميني و ترتيب چيدن كلههاي سنگي ـ كه آدمي را به ياد دايره شگفتانگيز استون هنج يا نحوه قرار دادن سنگهاي منهيرها در بريتانيا مياندازد ـ اشاره كرد.
http://www.iranpardis.com/images/styles/greengold/statusicon/user_offline.gif http://www.iranpardis.com/images/styles/greengold/buttons/reputation.gif (http://www.iranpardis.com/reputation.php?p=755805) http://www.iranpardis.com/images/styles/greengold/buttons/report.gif (http://www.iranpardis.com/report.php?p=755805)
اين جزيره يكي از جزاير مسكوني منفرد جهان ميباشد. اين جزيره تقريبا مثلثيشكل است و متشكل از 3 كوه آتشفشاني ميباشد.
http://jamejamonline.ir/Media/images/1390/03/18/100845664609.jpg
با اين كه ۳۵۱۵ كيلومتر در غرب خاك اصلي شيلي قرار گرفته اما استاني جدا از منطقه والپارائيسو شيلي به شمار ميآيد. مساحت جزيره 163.6 كيلومتر مربع و جمعيت آن ۴۸۸۸ نفر است كه سرشماري در سال ۲۰۱۰ انجام شده است و تا سال ۲۰۱۱ نيز اعتبار دارد.
اين جزيره مسالهاي غامض و همچنين اسرارآميزي را در خود جاي داده است. ساكنان گذشته دور اين جزيره چه كساني بودهاند؟!
مبداء نسل انسانهايي كه در موقع كشف آن توسط اروپاييان در آنجا ساكن بودند، چه چيز و از كجا بوده است؟!
لوحهاي اعلان چه چيز ميباشند؟ چه كساني آن تنديسهاي مشهور را از سنگ تراشيده و در آنجا مستقر كرده است؟!
چگونه توانستهاند آن كار را انجام دهند و هدفشان چه بوده است؟!
چه كساني آن تونلهاي بزرگ زيرزميني را كه تا بستر اقيانوس كشيده شدهاند را حفر و سنگهاي آن را به بيرون حمل كردهاند؟
اينگونه سوالها چندين دهه است كه ذهن دانشمندان را به خود مشغول نموده است و گمان ميرود تا مدتهاي ديگر نيز ادامه داشته باشد و تلاش آنها بينتيجه بماند.
مجسمههاي بزرگ 10 تا 20 متري به وزن تقريبي 50 تن در سراسر جزيره ايستر پخش شدهاند قديميترين نام شناختهشده اين جزيره، به معني مركز جهان بوده است.
مشهورترين نام اين جزيره يعني ايستر به خاطر اولين بازديد ثبت شده توسط اروپاييان بوده كه در شنبه عيد پاك ۱۷۲۲ اتفاق افتاده است.
مردم ايستر در طول تاريخ، سيستم خط تصويري ويژه خود را به وجود آوردند. دستنوشتههاي آنها نيز مانند ابعاد ديگر جامعه دور افتاده و رموزشان هنوز قابل فهم نيستند. هرگز روي جزيره بيش از ۷۰۰۰ نفر زندگي نكردهاند.
حدودا بعد از سال ۱۶۰۰ ميلادي فرهنگ آنها به طور ناگهاني و با شدت رو به زوال نهاد.
وجود يكي از دستخطهاي رمز ناگشوده جزيره ايستر كه رونگورونگو ناميده ميشود، توسط يك مسيونر فرانسوي در سال ۱۸۶۴ گزارش شده است.
در آن زمان چند جزيرهنشين ادعا ميكردند كه ميتوانند آن را بخوانند، اما تمام تلاشها بينتيجه ماند.
با توجه به اين كه تنها يك قسمت كوچك از جمعيت باسواد بودند، رونگورونگو يك امتياز حكومت كردن بر خانوادهها و كشيشان بودهاست.
تمام تلاشها براي رمز گشايي اين متن بيحاصل بوده و انجمن علمي حتي نميتواند بگويد كه آيا رونگورونگو يك شكل نوشتاري است يا نه؟
رونگورونگو احتمالا از جزيره ايستر سرچشمه گرفته و اينگونه احتمال داده ميشود كه در معرض قرار گرفتن جزيرهنشينان با نوشتههاي غربي طي بازديد اسپانياييها در سال ۱۷۷۰ موجب شده تا اين جزيرهنشينان از شيوه حكومت و قانونگذاري آنها الهام گرفته و رونگورونگو را به عنوان يك ابزار مذهبي ايجاد كنند.
جزيره ايستر بويژه به خاطر تنديسهاي ۴۰۰ ساله عجيب باستاني خود معروف است. به اين تنديسها كه در راستاي كرانه دريا به خط ايستادهاند موآي گفته ميشود.
مهمترين مظهر فرهنگي جزيره ايستر، موآيها هستند كه ۲۸۸ عدد از آنها روي سكوهاي عظيمي به نام آهو ايستادهاند.
فاصله اين سكوها از هم حدود يك و نيم مايل است و يك نوار تقريبا سراسري به دور جزيره به وجود آورده است. ۶۰۰ موآي ديگر كه در مراحل مختلف تكامل هستند، در سرتاسر جزيره پراكندهاند. حتي در معادن و كنار جادههاي قديمي و كنار ساحل.
بسته به اندازه و وزن موآيها، تخمين زده ميشود كه بين ۵۰ تا ۱۵۰ نفر براي حمل آنها توسط غلتكهاي چوبي و سورتمه روي آن نياز بوده است.
برخي موآيها داراي كلاه يا تاجهاي قرمز رنگي هستند كه دليل آن نامشخص است. ولي برخي باستانشناسان ميگويند كه اينگونه موآيها مفهوم آييني خاصي داشتند يا شايد براي يك طايفه يا خانواده بخصوصي مقدس بوده است.
مجسمههاي عظيم يا موآي، در يك دوره كوتاه خلاقيت و فعاليت خرسنگي كندهكاري شده. طبق آخرين تحقيقات باستان شناساني، ۸۸۷ مجسمه سنگي يكپارچه در موزه و در جزيره شناسايي شده است.
چگونه اين كلاههاي سنگين بر سر مجسمههايي به اين بلندي قرار داده شدهاند؟
يكي ديگر از مثالهاي سنگي اين جزيره ديوارهاي مشهور در ويناپو است كه بدون استفاده از ملات ساخته شده و به دقت سنگها با هم چفت شدهاند.
اين موضوع كاملا شبيه ديوارهاي تمدن اينكاها در پرو است.
تعداد ۱۲۳۳ خانه سنگي ما قبل تاريخ كه توپا ناميده ميشود، برجستهترين خانههاي به جامانده در اين جزيره است.
خانههاي سنگي با حدود ۶ متر عرض، داراي ساختاري استوانهاي شكل و سقفي طاقدار است. ورودي اين خانهها بسيار پايين است و وارد شدن تنها با سينه خيز رفتن امكانپذير است.
در سال ۱۸۸۲، آلمانها چند خانه را حفاري و باقيماندههاي انساني در داخل خانهها پيدا كردند. مردم محلي به آنها گفتند كه اين مكانها، استراحتگاه شاهان و روساي جزيره ايستر بودهاند. هر خانه 2 حفره كوچك داشت.
اگر روح يك دشمن از يكي از آنها وارد شود، روح مرحوم بتواند از ديگري فرار كند.
نكته قابل توجه اين است كه تعداد خانههاي سنگي و موآيهاي به جا مانده، تقريبا نزديك به هم است و اين شايد به اين معني است كه براي هر شخصي كه در يك خانهسنگي دفن ميشده، يك موآي ساخته ميشده است.
استفاده از خانههاي سنگي به عنوان قبر، به نظر ميرسد كه همزمان با توليد موآي و زوال نيايش اجداد و نياكان متوقف شد. در آشفتگي قرن ۱۸ به نظر ميرسد جزيرهنشينان شروع به دفن مردههايشان ميان خانههاي آهو (سكوي موآي) كردهاند و از خانههاي سنگي به عنوان پناهگاه مرغها استفاده ميكردهاند.
۳۰۰ ميلادي ـ بر پايه باور رايج در جزيره ايستر، نياكان تنديسسازان با كانوهاي اقيانوسپيما از سوي غرب به آنجا آمده بودند.
۱۶۰۰ ـ ۱۰۰۰ ميلادي ـ اهالي جزيره آغاز به ساخت نيايشگاهها و تنديسها نمودند و چيزي شبيه يك سيستم خط تصويري ابداع كردند.
۱۷۲۲ ميلادي ـ درياسالار هلندي، جيكوب راگوين (تلفظ اصلي هلندي روخهفِـين)، در روز عيد پاك به عنوان اولين اروپايي پا به جزيره ميگذارد.
او جزيره را ايستر (عيد پاك) مينامد.
۱۷۷۴ ميلادي ـ كاشف انگليسي، ناخدا جيمز كوك، در دومين سفر خود در جزيره توقف ميكند. او مردها را بين ۶۰۰ تا ۷۰۰ نفر و زنها را تا ۳۰ نفر شمارش ميكند. همه موآيهاي بزرگ سرنگون شده بودند.
۱۸۶۲ ميلادي ـ جمعيت نوادگان مهاجران پلينزي به ۱۱۱ نفر ميرسيد.
يكي از بزرگترين عجايب جزيره ايستر توقف ناگهاني ساخت مجسمههاي موآي است. طبق نظريه دانشمندان، افزايش بيش از حد جمعيت جزيره به اكوسيستم صدمه بسيار شديدي وارد كرده بود بهگونهاي كه ديگر نميتوانست نيازهاي مردم را بر آورده كند.
برخي دانشمندان حدس ميزنند جنگلهاي جزيره در بعضي از مناطق كاملا نابود شدهاند، چون از چوب آنها براي حمل مجسمههاي غولپيكر موآي و از زمين آن براي كشاورزي استفاده
شده است.
چگونه اين مجسمهها به محلهاي قرارگيري كنونيشان حمل شده و به صورت عمودي قرار داده شدهاند؟
آنها پس از مواجهه با كمبود چوب تصميم گرفتهاند كه ديگر سنگهاي غولپيكر را جابهجا نكنند، بنابراين توقف ناگهاني جابه جايي با ساخت مجسمهها در ارتباط است.
طبق شواهد، ساكنان جزيره ايستر سپس وارد يك جنگ خونين و مخرب شدند كه بعضي معتقدند اين موضوع باعث به وجود آمدن آدمخواري شد.
در همين دوران بود كه همه مجسمهها توسط اهالي جزيره تخريب شدند.
باستانشناسان با تلاشهاي اخير موآيها را در حالت ايستاده قرار دادند. بيماريهايي مانند آبله و سيفليس در سال ۱۸۷۷ جمعيت جزيره را به ۱۱۱ نفر كاهش داد، به دنبال آن جزيره توسط ارتش شيلي در سال ۱۸۸۸، اشغال شد و امروزه جمعيت جزيره حدودا به ۴۸۸۸ نفر رسيده است.
موآي علاوه بر نمايانگر بودن اجداد و نياكان، زماني كه روي سكوي آهو برپا شد، شايد به عنوان تجسم زندگي پر قدرت يا روساي گذشته بوده است. آنها همچنين نمادي از اجداد مهم گذشته هستند.
زماني كه تراشيدن مجسمهها تمام ميشد، به محل اصليشان برده ميشدند.
كاملا مشخص نيست كه اين كار چگونه انجام ميشد، اما مطمئنا نيازمند نيروي انساني، طناب و غلتك بوده است و همچنين راههاي هموار شده كه در سراسر جزيره وجود دارند.
شايد بسياري از معماهاي ديگر جزيره ايستر هرگز فاش نشود.
در بين آنها ميتوان به تونلهاي زيرزميني و ترتيب چيدن كلههاي سنگي ـ كه آدمي را به ياد دايره شگفتانگيز استون هنج يا نحوه قرار دادن سنگهاي منهيرها در بريتانيا مياندازد ـ اشاره كرد.
http://www.iranpardis.com/images/styles/greengold/statusicon/user_offline.gif http://www.iranpardis.com/images/styles/greengold/buttons/reputation.gif (http://www.iranpardis.com/reputation.php?p=755805) http://www.iranpardis.com/images/styles/greengold/buttons/report.gif (http://www.iranpardis.com/report.php?p=755805)