توجه ! این یک نسخه آرشیو شده میباشد و در این حالت شما عکسی را مشاهده نمیکنید برای مشاهده کامل متن و عکسها بر روی لینک مقابل کلیک کنید : مجموعه دعاهاي صحيفه امام سجاد (ع)
نازخاتون
17th May 2011, 08:55 AM
امام سجاد (ع): در اظهار عجز از اداى شكر و سپاس ايزد متعال در مقابل نعم بى شمار حضرت حق به اين دعا با خدا راز و نياز مى كرد :
اى خداى بزرگ هيچ كس شكر و سپاست را به حد كمال به جا نيارد (و احدى حق شكرت را با همه كوشش نتواند) چرا كه بر هر شكرى كه كند آن شكر هم نعمت و احسان تست و شكرى ديگر بر او لازم آيد (زيرا توفيق يافتن بنده بر شكر خدا به لطف و احسان الهى است و بر آن احسان هم شكرى لازم است يا به واسطه آنكه شكر بنده از نعمت خداوند چون موجب رفعت مقام عبد است و ازدياد نعمت حق پس آن شكر باز نعمتى است از نعم الهى و بر آن شكرى لازم است)
̶ و هر كس هر قدر هم سعى و كوشش در راه اطاعتت كند باز در انجام وظيفه طاعتت تقصير كرده و حق طاعتت را به جا نياورده و فضل و كرمت را سپاسگزارى بسزا نكرده است
̶ پس (اى خداى بزرگ) شكرگزارترين بندگانت و ساعى ترين خلق در عبادت و بندگيت باز از اداى حق شكرت عاجز و در انجام وظائف مقصر است
̶ اى خدا هيچكس نيست كه مغفرت و آمرزشت بر او به استحقاق واجب و لازم شود و احدى نيست كه رضا و خشنوديت را به عمل خود مستوجب گردد
̶ پس هر كس را بخشيدى و آمرزيدى به صرف كرم و احسان تست و هر كه را از او راضى و خشنود شدى آن هم به فضل و عطاى تست
̶ (اى خدا) ما اندك شكرى كه (در مقابل نعم بى شمارت) به جاى آريم باز جزا و پاداش مى دهى و اندك طاعتى كه (از وظايف بندگى است) انجام دهيم ثواب عطا مى كنى تا به حدى كه گويا شكر و طاعت بندگانت را بر خود ثواب و پاداش لازم و واجب فرموده اى و يا بندگانت بر آن شكر و طاعت بدون توفيق تو خود قدرت و تمكن داشته اند
̶ (در صورتى كه بى توفيق تو ابدا قادر بر شكر و طاعتت نيستند) و همان اندك شكر و طاعت هم به قدرت و توانائى (و احسان و توفيق) تو بوده
̶ پيش از آنكه آن طاعت به جاى آرند تو (طاعت) و ثواب آن را به كرمت مقدر و مقرر فرموده اى پيش از آنكه به طاعتت قيام كنند و البته چنين است (كه توفيق طاعت و اعطاى سعادت بر آن بسيار پيش از زمان طاعت و شكر آنها بوده زيرا سنت (ازلى و ذاتى تو فضل و كرم است و عادت هميشگى و ابدى تو جود و احسان است و طريقه نيكوى تو عفو و بخشش است)
̶ بارى اى خداى من تمام خلائق مقر و معترفند كه هر كس را تو عقاب كنى محققا به او ظلم و بيداد نكرده اى (بلكه خود مستوجب آن عقاب بوده) و به هر كس عافيت و سلامت بخشى همه خلق گواهند كه تو به او فضل و كرم فرموده اى (نه آنكه خود استحقاق داشته) و تمام بندگان در حق خود در انجام وظيفه شكر و طاعت شكرى كه تو مستوجب آنى همه به تقصير معترفند (كه مقصر و قاصر و عاجز و ناتوانند از اداء وظيفه ى بندگى و شكرگزارى)
̶ پس اگر بندگان را از راه طاعتت شيطان به خدعه و فريب دور نمى كرد هيچ كس از طريق طاعتت (كه عين سعادتست) به راه عصيان نمى رفت و اگر ديو رجيم باطل را در نظرشان به صورت حق جلوه گر نمى ساخت احدى از راه تو گمراه نمى شد (و هرگز از راه سعادت به راه شقاوت و ضلالت نمى شتافت)
̶ اى پروردگار عالم تو پاك و منزهى (و از هر عيب و نقص مبرائى) چقدر بر همه عالم لطف و كرمت نسبت به اهل طاعت و معصيت روشن و آشكار است مطيعان را پاداش مى دهى بر عملى كه خود بر آنها قدرت و شوق و موفقيت عطا كردى) و اگر الهام و اشتياق و نيرو بر طاعت را تو در آنها ايجاد نمى كردى هرگز به طاعتت موفق نمى شدند) و اهل عصيان را هم مهلت دادى به حلم و بردبارى در صورتى كه مالك (و ذيحق و قادر) بر تعجيل عقوبتشان بودى عقابشان را (از كرم) به تاخير انداختى (تا پشيمان شوند و به درگاه كرمت باز آيند و عفوشان فرمائى)
̶ پس اى خدا تو بر هر يك از اهل طاعت و عصيان آنچه را لازم و واجب نبود (و حقى هيچ نداشتند) به آنها عطا فرمودى و با هر دو طايفه با فضل و كرم (نه به عدل و صرف) رفتار كردى چون به هر يك چيزى كه استحقاق نداشت كرم فرمودى
̶ و اگر مى خواستى عدالت كنى اما اهل طاعت بر عملشان با آنكه به الهام و شوق و نيروى تو موفق شدند اجرى مستحق نمى شدند و از نعمت ثوابت ذيحق نبودند اما اهل عصيان با اول معصيتى كه مرتكب مى شدند مستحق هلاكت و عذاب بودند ليكن تو (اهل طاعت را) پاداش عملى كه در مدت كوتاه فانى (چند روزه دنيا) به جاى آورند اجر و پاداش طولانى فناناپذير (بهشت ابد) عطا كردى (و بر عمل موقت ناچيزى نعمت جاويد جنت و اجر باقى آخرت بخشيدى)
̶ و هنوز عوض رزقى كه به آنها دادى و آنها به رزق تو بر طاعتت قدرت يافتند بازخواست نكردى باز بر اسباب و آلاتى كه بر آنها در راه طاعتت مهيا كردى تا آن طاعت وسيله ى آمرزش آنها شود بر آنها به مناقشه (و محاسبه نپرداختى) (و با آنها سخت گيرى در حساب كارشان نفرمودى و) بار سنگين مناقشه تحميلشان نكردى و اگر به مناقشه (از نعمتهائى كه براى طاعتت به آنها دادى) مواخذه مى كردى تمام رنج و زحماتشان در راه طاعتت و جميع سعى و كوشش آنها در مقابل كوچكترين نعمت و احسانت هيچ بود (البته عمل و سعى بنده در مقابل نعم بى حد و حصر الهى چه قابليت دارد كه موازنه شود يا در حساب آيد) و هنوز بنده مطيع هم در گرو ساير نعمتهائى كه به او براى ابقاء حيواتش عطا كرده اى ماخوذ خواهد ماند در اين صورت كى و كجا كمترين اجرى از تو به استحقاق طلبكار بود هرگز و ابدا چيزى مستحق نبود.
̶ پروردگارا باز اين حال اهل طاعت و عبادت بود (كه هر ثواب و اجر و هر نعمت به آنها دادى صرف لطف و كرم و احسان بود) اما با اهل عصيان هم كه مخالفت امر و نهيت كردند (با آنها هم كرم كردى و) تعجيل در عقاب و انتقامشان نفرمودى تا آنكه حال نافرمانى و عصيانشان را بدل به توبه و انابه كنند تا به روى به عفو و كرم ببخشى و از او درگذرى و البته آن بنده عاصى (كه با امر و نهيت مخالفت ورزيده) در اولين مرتبه كه به معصيت اهتمام مى كرد بر تمام عقاب و انتقامى كه براى همه ى خلق مهيا كردى بدون مهلت مستحق و سزاوار بود
̶ پس تو آنچه را مهلتش دادى و به تاخير افكندى از عقاب سخت و قهر و سطوت و انتقام سريع همه را از كرم خود بر او بخشيدى و از او راضى شدى بدون استحقاق او بر تو.
̶ بارى (اى خداى مهربان) از تو كريمتر در عالم كيست (كه همه كارت عنايت و لطف و كرم با اهل طاعت و معصيت است) و از آن كس شقى تر كيست كه با چنين خداى كريمى راه مخالفت و طريق شقاوت پيموده است ابدا از او شقى تر در عالم نخواهد بود (زيرا آنكه با همه لطف و كرم و احسان بى انتهاى خداى خود باز راه شقاوت پيش گرفت ذات و سرشتش لايق سعادت نبود و چنين كس شقى ترين خلق است.) بارى اى خداى (بزرگ) تو پاك و منزهى و متعالى تر از آنكه جز به كرم و احسان (و لطف و جود و بخشش) تو را به وصفى توصيف توان كرد و بزرگوارتر از اينكه جز از عدل تو كسى بترسد (يعنى بندگان بايد از عدل و داد تو نسبت به اعمالشان از تو بترسند زيرا قهر و انتقام و عذاب سخت كه بر اعمال بدشان كنى به عدل مى كنى و هرگز تو خداى مهربان ذره اى به خلق ظلم نخواهى كرد بلكه خلق به كردار زشت بر خود ظلم و ستم مى كنند و مستحق عقاب و عذاب مى گردند و با همه عفو و مغفرت و لطف و احسانت باز به كفر و عناد و لجاج خود راه شقاوت پويند و از لطف و رحمتت خود را محروم سازند پس معصيتكاران از عدل تو و از گناه و عصيان خود بايد بترسند و ايمنى از عذاب تو طلبند) و گرنه تو را بر اهل عصيان مثقال ذره اى جور نخواهد بود و اهل طاعت كه به راه رضاى تو رفتند هم نبايد تصور كنند كه تو هرگز اجرشان را فراموش خواهى كرد. بارى اى خداى مهربان بر محمد و آل پاكش درود فرست و به من هم آنچه آرزومندم عطا فرما و هم (از لطف و كرم) هدايتت را بر من بيفزا كه آن هدايت مرا به هر عمل خير موفق مى سازد اى خدا همانا تنها توئى كه عطايت بى حساب و كرمت بى انتهاست.
نازخاتون
17th May 2011, 08:59 AM
براى رفع هم و غم
امام سجاد (ع) هنگام هجوم هم و غم به اين دعا با خدا راز و نياز مى كرد
̶ اى خدائى كه دل تنگ پر غم و اندوه بندگان را گشايش عطا مى كنى و حزن و غمها را از دلها برطرف مى سازى اى خدائى كه رحمت رحمانى عام تو تمام خلق دنيا و آخرت را شامل است و رحمت خاص رحيميت هم جميع خلق دنيا و عقبا را اصل است.
̶ بر محمد و آل پاكش درود فرست و بر من هم كه دلم از هموم و اندوه روزگار به تنگ آمده گشايشى بخش و غم و حزنم را برطرف ساز.
̶ اى ذات يگانه ى يكتا اى غنى بالذات و غنا بخشنده ى خلق اى آنكه نه تو را فرزنديست و نه خود فرزند كسى و نه هيچ كس (در عالم وجود) كفو و مثل و مانند تست مرا هم (به فضل و كرم از هر خطا و عصيان) محفوظ دار و از هر زشتى و ناپاكى پاك و منزه گردان و هر بليه و رنج و گرفتارى را از من برطرف فرما (و در دعا اينجا كه رسى) آيه الكرسى را تا هم فيها خالدون بخوان و سه سوره ى قل اعوذ برب الفلق و قل اعوذ برب الناس و قل هو الله احد قرائت كن آنگاه بگو
̶ اى خداى من من از حضرتت بمانند آن كس مسئلت مى كنم كه در حال شدت و فقر و فاقه و ضعف و ناتوانى است و گناهانش بسيار است به مانند. آن كس كه براى فقر و درمانده گيش جز تو فريادرسى ندارد و بر ضعف و ناتوانيش جز حضرتت قوت بخشى (و يار و مددكارى) ندارد مانند كسى كه بر گناهش غير تو آمرزنده (و عفو و بخشش كننده) اى ندارد اى خداى صاحب شان و جلال و بزرگوارى از تو درخواست مى كنم كه مرا به عملى وادارى كه هر كس آن عمل به جاى آرد محبوب تو گردد و مرا يقينى عطا كنى كه يقين حقيقى است و به آن درجه يقين هر كس رسد در اجراى فرمان (و نفاذ امر) حضرتت بسى از آن نور يقين سود برد و بهره كامل يابد
̶ پروردگارا بر محمد و آل پاكش درود فرست و مرا به راستى (و ايمان صادق واقعى) قبض روح فرما (كه چون از اين جهان به جهان ديگر رفتم ايمان حقيقى آنجا به كار آيد نه ايمان ريائى و صورت سازى و زبانبازى بى حقيقت) و از نيازهاى عالم دنياى فانى بى نيازم ساز و به آنچه نزد تست (از نعم بى حد در عالم ابد) و به شوق لقاى حضرتت مرا راغب و مايل گردان (تا در آنجا به شهود حسن اتم اعظمت كه مقصود اصلى و سعادت كلى و غايت آمال عارفان است نائل شوم) و مقام حقيقت توكل بر حضرتت را به من عطا فرما و قلبم را به نور يقين (كه ظلمت شك و ريب و وساوس نفسانى را از دل دور مى سازد) اصلاح فرما
̶ (و اى خدا) از تو درخواست مى كنم كه (به لطف و كرم) نامه ى اعمالم را (كه هر كار خير و شر من در گذشته ى عمر در آن رقم شده) مسئلت مى كنم كه خيرات آن را به من جزاء خير عطا كنى و از شرور آن مرا در پناه خود محفوظ دارى (و مجازات نفرمائى) اى خدا از تو درخواست مى كنم كه مقام خوف و خداترسى عابدانت را به من عطا كنى و عبادت اهل خضوع و خشوع به درگاه حضرتت را كرم فرمائى و مقام يقين آنانكه توكل و اعتمادشان كاملا به تو است مرحمت فرمائى و توكل تام مومنان بر حضرتت مرا نصيب گردانى
̶ اى خداى من شوق و رغبت مرا به مانند شوق و رغبت اولياء و دوستانت قرار ده و خوف و خدا ترسى را هم به مانند دوستان خود بر من مقرر ساز (كه اولياء حق و محبان خدا شوق و رغبتشان به خدا و لقاى حق و شهود جمال مطلق است و ترس و خوفشان از فراق و بعد از معشوق حقيقى است نه آنكه چون عامه ى خلق شوقشان به بهشت و نعمت خدا و ترسشان از شرار دوزخ باشد عاشقان حق و عارفان حقيقى از خدا جز خدا نمى خواهند و از چيزى جز بعد و فراق حق نمى ترسند) رزقنا الله تعالى مقامهم و حبهم.
̶ و (اى خدا) مرا در طريق رضا و خشنودى خود به عملى مشغول بدار كه با انجام آن عمل من هيچ امرى از دين تو را به واسطه ترس از مخلوقت ترك نكنم
̶ پروردگارا اين است حاجت من تو شوق و رغبتم را در آن شديد گردان و عذرم را در آن حاجت پديدار گردان و بر تقاضاى اين حاجت حجت و دليلم را به من تعليم فرما و در انجام آن بدنم را صحت و عافيت عطا فرما
̶ اى خداى من هر كه شب را صبح كند (و صبح را شب) و اعتماد و وثوقش يا رجاء و اميدواريش به غير تست من شب را صبح مى كنم در حالى كه تنها وثوق و اعتمادم و رجاء و اميدم در كليه امور به حضرت (ذات كريم) تست (و چشم اميد به احدى غير تو ندارم) تو هم (اى خدا كرم كن) و در كليه ى امورم به بهترين عاقبت و حسن خاتمت حكم فرما و مرا اى پروردگار از فتنه هاى گمراه كننده (روزگار غدار) به لطف و رحمتت نجات بخش اى مهربانترين مهربانان عالم
̶ درود و رحمت ايزد بر سيد ما محمد مصطفى كه رسول خدا و برگزيده اوست و بر آل پاك او باد.
نازخاتون
17th May 2011, 09:00 AM
امام سجاد (ع) در حال تذلل و زارى به درگاه بارى تعالى به اين دعا با خدا راز و نياز مى كرد
̶ اى خداى من گناهانم مرا (از شرمندگى) ملزم به سكوت كرده و گفتگويم را با (حضرتت) منقطع ساخته (از كثرت گناه ديگر شرم دارم كه با تو عرض حالى كنم و حاجتى طلبم) دگر به هيچ حجت و دليلى متمسك نتوانم شد بارى اين منم كه به ببليه (و اعمال بد شرم آور) خود اسير و در گرو افعال (زشت) خويش گرفتارم در ما بين كارهاى خطايم (و ناپسندم) هى مى روم و برمى گردم (و از خطا به كلى به راه صواب نمى آيم) از مقصد و مقصود خود به راه حيرت افتاده ام و از طريق خويش بازمانده ام
̶ ناچار نفس خود را (به درگاه حضرتت) در موقف و مقام بندگان خوار و ذليلت به پا داشته ام اكنون به موقف اشقياى خلق كه بر (امر و فرمان) حضرتت تجرى و بى باكى كرده اند و به وعد و وعيدهايت به چشم اهانت و حقارت نگريسته اند ايستاده ام
̶ اى خداى پاك و منزه من (بنده ضعيف ناتوان) به كدام جرات و كدام غرور و اعتماد به نفس بر مخالفت فرمان حضرتت اقدام كردم (و خود را متعرض قهر و عقاب و عذاب نمودم)
̶ اى مولاى من به حال من (ضعيف) كه (از خطا و گناهان) برو در افتادم و به لغزش قدم (به غم و حسرت گرفتارم) ترحم فرما و باز هم (كرم كن و) از جهالت و نادانيم به حلم و بردباريت درگذر و از بدكرداريم به لطف و احسان عفو فرما كه (اى خداى مهربان) من به گناه خود اقرار مى كنم و بر خطاى خويش اعتراف دارم و اين است دست (خالى) و جبهه (شرمنده) من كه به درگاه رحمتت از ترس انتقام از نفس (سركش عاصى) خويش تضرع و زارى مى كنم پس (اى خداى مهربان) به حالم ترحم كن و بر ضعف پيرى من و به پايان رسيدن ايام عمرم و نزديكى اجلم و عجز و ناتوانى و بيچارگيم رحم كن (كه از هر وسيله جز ناله و زارى به درگاهت دستم كوتاه است)
̶ اى مولاى من هنگامى كه اثرم به كلى از دنيا منقطع شد و نامم از زبان خلق محو گرديد و من به كلى از فراموش شدگان شدم مانند همه ى فراموش شده گان عالم (كه هيچ اسم و اثرى از آنان باقى نماند) در آن هنگام به حالم ترحم فرما (و در آن عالم آخرت سعادتمند ابدم ساز)
̶ اى مولاى من (اى خداى مهربان) آنگاه كه (در قبر صورتم متغير گردد و حالم دگرگون شود) و جسمم كهنه و اعضا و جوارحم از يكديگر متفرق شوند و اعضايم از هم گسسته گردد اى خدا اى واى بر غفلت من از آنچه مولايم از من خواسته (و مقصودى كه از خلقت من داشته) اى واى بر من كه چقدر من از مقصد اصلى وجودم و جهان ابدى آخرتم فراموش كردم و به كار دنياى دو روزه فانى پرداختم و به لهو و لعب و نقش زرد و سرخ عالم طبيعت دل با ختم)
̶ اى مولاى من در روز سخت حشر و نشر (عرصه ى قيامت پر غوغا) بر من ترحم كن و در آن روز (پروحشت و حيرت) مرا با ياران و دوستانت همنشين گردان و در محفل محبان و عاشقانت جاى گزين فرما و در جوار رحمتت منزل (نيكوى سعادت و بهجت) كرامت كن اى آفريننده ى عالميان (و اى خداى جهانهاى بى حد و پايان.)
نازخاتون
17th May 2011, 09:22 AM
حضرت امام سجاد (ع) در مقام الحاح و اصرار و التماس به درگاه خدا به اين دعا با خدا راز و نياز مى كرد
̶ اى خدائى كه در همه آسمان و زمين (و تمام عوالم غيب و شهود) چيزى بر تو مخفى نيست (و از احاطه علم تو خارج نخواهد بود) و چگونه چيزى كه تو اى خداى من (به علم ازلى و حكمت بالغه خود) آفريده اى بر تو مخفى تواند بود؟ و چگونه از نظر تو پنهان شود چيزى كه به تدبير خلقت (و تكميل وجود آن و تربيت و رزق هر روزه آن حضرتت) پيوسته توجه دارى و يا چگونه از (ملك و حكم) تو فرار تواند كرد چيزى كه جز به رزق تو زنده نتواند بود؟ (و اگر روزى روزى تو به او نرسد بدست مرگ نابود خواهد شد؟) و يا چگونه از (قهر ) تو (جز به لطفت) راه نجاتى دارد و در غير ملك تو رهگذرى (و راه خروجى) تواند يافت؟
̶ اى خداى پاك و منزه (از هر نقص و عيب) خدا ترس ترين بندگان تو آنكس است كه علم و معرفتش به تو بيشتر است (بحكم انما يخشى الله من عباده العلماء) و دليل و خاضعترين كس به درگاهت آن بنده ايست كه بيشتر به كار طاعتت پرداخته (و به انجام اوامرت كاملتر قيام كرده) است و بيقدر و خوارتر بنده نزد تو آن كس است كه رزق و روزى تو او را پرورش مى دهد و او به پرستش غير تو مى پردازد
̶ اى خداى پاك و منزه آن كس كه (به كفر و ضلالت) به تو (خداى يكتاى عالم و يگانه سلطان ملك وجود) شرك آرد و رسولانت را تكذيب كند (به خود ظلم كرده و) از سلطنت (و خدائى) تو چيزى نكاهد (و نقص و رخنه اى در ملك تو نتواند وارد آرد) و كسى كه قضاء و قدرت (در ملك آفرينش و حسن نظام خلقت) بر او ناپسند است (و راضى به حسن قضاى تو نيست) البته قادر بر آنكه قضاى تو رد كند (و حكمت را در نظام عالم دگرگون كند) البته نخواهد بود و كسى كه قدرتت را تكذيب كند عاجزتر از آنست كه از آن قدرت امتناع ورزد و سرپيچى كند و آن كس كه غير تو را پرستش كند (و هواى نفس و بتها و فرعون و مهر و ماه و ستارگان و غيره را معبود خود سازد) هرگز از محيط علم و قدرتت بيرون نرود آن كس كه مرگ و لقاى تو را روز مرگ دوست ندارد هم عمر ابد در دنيا نخواهد كرد و از چنگ مرگ نجات نخواهد داشت (يعنى هر كه راضى يا ناراضى به مرگ است همه مى ميرند و زنده ى ابد جز خدا احدى نخواهد بود پس بهتر آنست كه مردم به روز مرگ كه وقت ملاقات خداست راضى شوند بلكه بدان شاد و مشتاق باشند)
̶ اى خداى پاك و منزه چقدر شان و جلال تو بزرگ و سلطنت و شاهنشاهيت قاهر و غالب و قوت و قدرتت شديد و فرمانت (در همه ى عوالم وجود) نافذ است (و احدى را قدرت سرپيچى از امرت نيست)
̶ اى خداى پاك و منزه تو بر تمام خلائق چه به يكتائى تو مقر و معترف باشند يا مشرك و كافر باشد بر همه حكم به مرگ و فنا كردى و جميع خلق شربت (ناگوار يا گواراى) مرگ را خواهند چشيد و همه از اين عالم پست دنياى فانى به سوى تو (و جهان حيواه جاودانى) حتما به سير (تكامل كه حكم ربوبيت است) روانه شوند بارى اى خدا بزرگوار است و متعالى ذات يكتايت و (در عالم وجود) جز تو خدائى نيست تو يگانه اى و بى شرك و شريك
̶ من به يكتائى و يگانگى تو ايمان آوردم و رسولان و پيمبرانت را تصديق كردم و كتاب وحيت را به حق پذيرفتم و به هر معبودى جز تو كافرم و از هر كه غير تو را پرستش كند بيزارم
̶ اى خداى من در صبح و شام كه بر من مى گذرد بسيار عمل (طاعتم) قليل و ناچيز است و به گناهان و خطاهاى خود (كه فراوان و بسيار است) اقرار و اعتراف مى كنم من به واسطه اسراف و ظلم به نفس خود ذليل و خوارم و كردار زشت من مرا به هلاكت رسانيده و هواى نفس و شهوتهاى (نارواى) من مرتبه ام را (نزد حضرتت) پست كرده و مرا (از لطف و عنايتت) محروم گردانيده اى
̶ مولاى من لذا از درگاه حضرتت درخواست مى كنم درخواست كسى كه به سبب آمال و آرزوهاى دور و دراز عمرش به لهو (و لعب) گذشته بدنش به واسطه آرامش عروق و سلامتى غافل (از ياد حق) شده و قلبش به واسطه كثرت و فراوانى نعمتهايت (به نعمت) مفتون و مغرور گرديده (و منعم خود را فراموش كرده) و كمتر به فكر آن عالم ابديست كه به سوى آن مى رود (و به زودى از اين منزل موقت بدان منزلگاه ابد خواهد شتافت)
̶ از تو درخواست مى كنم (اى مولاى من) درخواست كسى كه امل (و آرزوهاى دنيوى) بر او غلبه كرده و مفتون و مغرور هواى نفس گرديده و (حب) دنيا در دلش جاى گرفته و اجل (و مرگ حتمى) بر سرش سايه انداخته است سئوال كسى كه گناهانش بسيار و به خطاى خويش معترف است سئوال كسى كه جز تو خدائى و ولى نعمتى و نجات دهنده اى ندارد و ملجا و پناهى (از قهر و انتقامت) جز درگاه (كرم) حضرتت نخواهد داشت
̶ اى خداى من از تو درخواست مى كنم به حقى كه تو را بر جميع خلائق واجب و لازم است و به آن اسم عظيم (و نام بزرگ كه رسولت را امر كردى بدان نام تو را تسبيح گويد و به حق جلال ذات بزرگوار كريمت كه آن عظمت و جلال هرگز دستخوش فرسودن و تغيير و تحول و فنا و زوال نخواهد شد از تو) به حق آن حق و آن اسم بزرگ و آن جلال ابدى سرمدى (درخواست مى كنم كه درود بر محمد و آل پاكش فرستى و مرا هم به عبادت (و طاعت) خود از هر چيز بى نياز گردانى (و لذت و ابتهاج مرا منحصر به ذكر و عبادت و معرفت و توجه و انس به حضرتت مقرر فرمائى) و هم از تو مى طلبم كه نفس (قدسى) مرا به واسطه خداترسى (و خضوع و خشوع به درگاهت) به كلى از توجه به دنيا منقطع سازى و روى دلم را به كرامت و عنايتت به جانب رحمت (نامنتهاى) خود گردانى
نازخاتون
17th May 2011, 09:22 AM
در اين دعا امام سجاد (ع) با خداى خود به تضرع و تذلل راز و نياز مى كند
̶ پروردگارا تو را حمد و ستايش مى كنم و تنها تو شايسته ستايش و حمدى (تو را سپاس و شكرگزارى مى كنم) كه بسى با من نيكوئى كردى و نعمتهاى (ظاهر و باطن) خود را به حد وافر به من كرم فرمودى و مرا عطاى بزرگ (معرفت و ايمان و غيره) بخشيدى و هم به رحمت خاص مرا (بر بسيارى از موجودات عالم) فضيلت دادى (كه فرمودى لقد كرمنا بنى آدم و فضلناهم الخ) و به نعمت خلافت خويش و امامت بر خلق برگزيدى و نعمت هايت را بر من كامل و وافر عطا كردى همانا آنقدر احسان و نيكوئى كرده اى كه من از اداء شكرش عاجزم
̶ و اگر لطف و احسانت در حق من نبود و وفور نعم بى شمارت هرگز به اين بهره كامل نمى رسيدم و اصلاح نفس خود (و سعادت دين و دنيا و كمالات عاليه نفس كليه الهيه خود) نائل نمى شدم و ليكن تو نخست در حقم احسان فرمودى (و در تقدير ازلى خود بدين نعمتهاى كامل وافرم بهره مند فرمودى) و در تمام امورم به حد كفايت (و كمال) روزى عطا كردى و رنج و مشقت بلاهاى عالم را از من برطرف كردى و قضا و قدر سوء و سهمگين را از جانم بازداشتى (و گرنه در معرض خطر و شرور عالم بودم)
̶ بارى اى خداى (مهربان) چه بسيار بلاهاى پر مشقت و الم از جان من دور ساختى و چه بسيار نعمتهاى وافر كامل كه بدان نعم چشمم روشن (و دلم شاد) گرديد و چه بسيار نيكوئيهاى ارجمند از تو (خداى كريم بزرگوار) نزد من موجود است
̶ توئى آن (خداى مهربان) كه چون بيچاره و مضطر شدم دعايم مستجاب كردى و از لغزشهايم درگذشتى و از دشمنان كه به من ظلم و بيداد كردند حقم را گرفتى
̶ اى خداى (مهربان) من از تو هر وقت مسئلتى كردم و خواهشى نمودم هرگز تو را بخيل و منقبض نيافتم بلكه تو را (خداى) عطا بخش كريم يافتم كه دعايم مستجاب كردى و هر چه از حضرتت خواستم عطا كردى و بلكه تو را چنان (خداى كريمى) يافتم كه نعمتهايت را بر من پيشتر از هر مرتبه و هر شانى از شئون وجودم و قبل از هر زمانى از دوران حيواتم به من عطا كردى (يعنى پيش از آنكه در صلب پدر آيم مرا در بطن نباتات و حيوانات محافظت كردى و مستعد تا به صلب پدر درآمدم و از آن مرتبه باز به لطف و كرم پدر را ميل شهوانى عطا كردى تا مرا از مضيقه ى صلب به سعه ى رحم درآوردى و آنجا هم به لطف و مرحمت پرورانيدى به حكم (يصور كم فى الارحام) نقش زيبايم و صورت با حسن و اعتدال و بهايم و قدسى روح امرى الوجودم عطا كردى و باز پيش از آنكه از تنگناى رحم به اين عالم وسيع مرا بيرون آرى دو پستان نرم و لطيف مادر را پر از شير شيرين گوارا براى غذايم فرمودى (و نعمت كامل براى رشد و كمالم فرستادى همين گونه نعمتهاى تو پيشاپيش از مراتب وجودم و قبل از احتياج شئونم به من عطا مى شد و هيچگاه نبود جز آنكه عطاى كامل تو پيش از احتياج خلق به لطف و كرم ذاتيت مى رسيد) پس اى خدا تو بسيار نزد من محمود و شايسته سپاس و ستايشى و انعام و احسانهايت بسى شايان تمجيد و تكريم است
̶ بارى اى خدا من تو را به جان و زبان و عقل (و جميع قواى ظاهر و باطن) خود سپاس و ستايش مى كنم به آن حمد و سپاسى كه به حد وافى رسد و به حقيقت شكر و سپاس تو باشد و به آنجا رسد كه تو از من خشنود شوى بارى اى خدا از قهر و سخطت مرا نجات بخش
̶ تو اى خدا پناه منى آنگاه كه از هر طريق درماندم (و از هر تدبير عاجز و بيچاره شدم) اى آنكه از لغزشهايم (به كرمت) مى گذرى (و خطاهايم مى بخشى) كه اگر پرده پوشيت از عيوب و زشتيهايم نبود همانا (ميان خلق) مفتضح و رسوا مى شدم و اى خدائى كه به نصرت و يارى خود مرا قوت بخشيدى و اگر يارى تو نبود (در مقابل دشمنان) سخت مقهور و مغلوب بودم و اى خدائى كه بر گردن شاهان عالم يوق مذلت و خوارى گذاشتى (و به سرپنجه ى مرگ آنان را از تخت عزت به خاك ذلت فروبردى و هر كس از آنان اهل عدل و احسان بود باز در جهان ديگر تاج عزت بخشيدى و چون گدايان كويت به آنها شاهى ابد عطا كردى) و همه ى شاهان از سطوت و قهر تو ترسان و هراسانند اى خدا تو را سزد كه خلق از هيبت و جلالت خائف و ترسان باشند و اى آنكه اسماء و (اوصاف) نيكوى تو بسيار است از تو درخواست مى كنم كه از گناهانم عفو كنى و مرا بيامرزى كه مرا هيچ برائت از گناه نيست كه بى جرمى عذر آرم و هيچ قدرت و نيروئى نيست كه با قهر و انتقامت مقاومت كنم و هيچ مفر و پناهى نيست كه از عذاب و عقابت آنجا بگريزم
̶ از تو درخواست گذشت از لغزشهايم دارم (و از گناهانم از تو طلب مغفرت مى كنم) و به درگاه تو از گناهانم عذر خواه آمده ام كه اگر نبخشيدى آن گناهان را البته مرا هلاك ابد مى كرد و به من (غم و اندوه ظلمت و وحشت آن گناهان) احاطه مى كرد تا عاقبت به هلاكتم مى رسانيد (و از سعادت ابد و لذت و نعمت جاويدم محروم مى ساخت) من از آن گناهان به درگاه تو با حال توبه و پشيمانى فرار كرده ام تو اى خدا توبه ام بپذير و به حضرتت پناه آورده ام (كرم كن و) مرا پناه ده و نزد تو به زينهار آمده ام مردودم مگردان و در پيشگاه رحمتت سئوال مى كنم محرومم مساز از تو عصمت و حراست مى طلبم مرا تسليم (بلاها و جزا و كيفرهاى اعمالم) مگردان و به درگاه احسانت دعا مى كنم مرا محروم از درگاهت برمگردان
̶ اى خداى من تو را در حالى مى خوانم كه مسكين و درمانده ام هراسان و ترسان و بيمناك و فقير و مضطر و بيچاره ام
̶ به درگاهت از ضعف و ناتوانى خود به شكايت آمده ام كه نه قدرت دارم كه بشتابم به سوى آن (مقامات عاليه بهشتى) كه به دوستانت وعده فرمودى و نه نيروئى كه دورى جويم از آن وعده هاى عذابى كه به دشمنانت فرمودى و نه مى توانم از هم و غم و وسوسه نفس خلاصى يابم
̶ اى پروردگار من مرا به زشتيهاى سريرتم (و گناهان پنهانيم) مفتضح و رسوا مگردان و به اعمال بدم هلاك مكن اى خدا تو را هرگاه بخوانم مرا اجابت مى كنى گرچه هرگاه تو مرا (به اطاعت امرى) خوانى من بسيار كندى و كاهلى مى كنم از تو اى خدا من هر حاجتى دارم درخواست مى كنم و هر كجا باشم (و به هر حال پسند و ناپسندم) سر درونم را نزد تو به امانت مى گذارم غير تو را (در انجام مقاصدم) نمى خوانم و جز حضرتت به هيچ كس اميد ندارم (در هر حال و در هر عالم چشم اميدم به درگاه كرم تست و هيچ كس را قادر بر انجام حوائجم جز تو نمى دانم)
̶ لبيك لبيك (گويان به كوى تو به اجابت فرمانت مى آيم) اى خدا تو هر كه به درگاهت به شكايت آيد مى شنوى (و به فريادش مى رسى) و هر كه بر حضرتت توكل و اعتماد كند او را كفايت مى كنى و هر كه به درگاهت عصمت و ايمنى طلبد او را (از هر بلا و شر و فتنه عالم) خلاص مى گردانى (و ايمنى مى بخشى) و هر كه به تو پناهنده شود فرج و آسايش (از هر غم و رنج و الم) عطا خواهى كرد
̶ اى خداى من مرا چون سپاس و شكرم اندك است از خيرات دنيا و آخرت محروم نگردان (و تمام خيرات و سعادت دو عالمم عطا فرما) و آن گناهانم كه همه را مى دانى (و بسا من بسيارى را فراموش كرده ام) همه را بيامرز
̶ كه اگر تو مرا عذاب كنى (به گناهان بى حسابم). البته من خود بر خويش ظلم و ستم كرده ام و راه تضييع و خطا و تقصير و قصور پيش گرفته ام و از حظ و بهره خود غفلت ورزيده ام و اگر (از لطف و كرم) گناهانم ببخشى (و عذاب نفرمائى به رحمت واسعه ات مرا بخشيدى) كه تو مهربانترين مهربانان عالمى.
نازخاتون
17th May 2011, 09:23 AM
امام سجاد عليه السلام در مقام رهبت خداپرستى با خداى خود به اين دعا راز و نياز مى كرد
̶ اى خداى من تو مرا آفريدى (و نعمت وجود بخشيدى) و از كودكى به رشد و كمال پرورش دادى و به حد كافى و كامل رزق عطا كردى (نخست به شير مادر و بعد از آن به انواع نعمتهاى ديگر بپروردى)
̶ اى خدا(ى مهربان) در آن آيات كتابى كه نازل فرمودى و به آن بندگانت را بشارت دادى يافته ام اينكه فرمودى اى بندگان من كه به نفس خود ستم كرده و به راه اسراف شتافتيد (و از هواپرستى و عصيان كه موجب حرمان از رحمت الهى است به نفس قدسيه ى خويش ظلم كرديد و به لهو و لعب دنيا مشغول شديد و از حظ معرفت و لذت طاعت خدا روح قدسى خود را محروم ساختيد باز هم) از رحمت (بى حد و انتهاى خدا) نااميد مباشيد كه ايزد جميع گناهان را خواهد بخشيد و تو اى خدا آنچه را (از معاصى و افعال زشت) پيش فرستادم تو بر همه كاملا آگاهى و تو از خود من به آن گناهان داناترى پس واى (و صد واى) به رسوائى من از آنچه در نامه ى عملم به شمار آورده اى (آنجا اعمال زشت و افعال بد و اخلاق و اوصاف ناپسندم كه همه را نوشته اى چون نامه عملم را بدستم دهند نزد خود و ملائكه و خلق محشر مفتضح و رسوا خواهم شد)
̶ پس اگر مواقف و مقاماتى كه آرزو و اميدوارى من به عفو تو است آن عفو و بخششى كه شامل حال تمام موجودات است نبود خود را به دست خود (اگر توانستمى) هلاك مى كردم و اگر (به فرض محال) كسى قدرت برگريختن از خداى خود داشت من از هر كس سزاوارتر به گريز (از عذاب قهر) تو بودم و بر تو هيچ امرى در آسمان و زمين مخفى نخواهد ماند (تمام كلى و جزئى امور عالم پيش حضرتت آشكار است و مثقال ذره اى از حيطه علم تو بيرون نيست) همه را نزد خويش حاضر ساخته (و به حساب هر يك كاملا رسيدگى خواهى كرد) و تنها بر جز او بر محاسبه جميع خلق علم حضورى تو كافى خواهد بود.
̶ اى خداى من اگر من از تو بگريزم تو مرا مى طلبى و اگر فرار كنم مرا درمى يابى پس من هميشه خاضع و فروتن و خوار و ذليل به خاك رخ نهاده پيش تو حضور دارم اگر مرا قهر و عذاب كنى من سزاوار آنم و تو عدل فرموده اى و اگر ببخشى و عفوم كنى چقدر ازين پيش باز عفو تو شامل حالم شده و لباس عافيت به من پوشانيده اى.
̶ بارى اى خدا(ى مهربان) از تو درخواست مى كنم به حق آنچه مخزون و مخفى داشتى از اسماء (جلال) خود و آنچه در پرده بهاء و جمالت مستور كردى (از اسماء جمال خود) تو را به حق همه ى آن اسماء مقدس كه رحمتت را (و لطف و كرم بى انتهايت را شاملم گردان) اين نفس ناشكيباى درمانده بى طاقت را كه تاب حرارت آفتابت را ندارد چگونه طاقت آتش دوزخت را خواهد داشت و اين بنده كه از شنيدن صوت رعدت بى تاب است چگونه بر قهر و غضبت طاقت آورد
̶ پس اى خداى مهربان بر من ترحم كن كه من شخصى حقيرم قدر و شانى ندارم و عذاب من هيچ بر ملك تو به قدر مثقال ذره اى نخواهد افزود و اگر عذاب تو مرا چيزى بر ملكت افزون مى كرد من به آن عذاب تن در داده و از تو درخواست صبر و شكيبائى بر عذابت مى كردم و دوست مى داشتم كه من عذاب كشم و به ملك تو چيزى بيافزايد ليكن اى خدا سلطنت و قدرت و توانگرى و استغناى تو برتر و بزرگتر است و پاينده تر از آنكه طاعت مطيعان چيزى بر آن بيفزايد و نافرمانى و عصيان گنهكاران چيزى از آن بكاهد
̶ پس به حال من ترحم كن و (مرا از قهر و عذاب ببخش) اى مهربانترين مهربانان عالم و از گناهانم درگذر اى خداى صاحب جلال و عظمت و بزرگوارى و توبه ام بپذير (و به لطف و رحمت) بر من بازگرد كه تو بسيار مهربان بسيار پذيرنده ى توبه اى (و آمرزش و مغفرتت بى حد و نهايت است).
نازخاتون
17th May 2011, 09:23 AM
هنگام درخواست عفو و رحمت الهى به اين دعا با خداى متعال راز و نياز مى كرد
̶ پروردگارا درود فرست بر محمد و آل پاكش و قواى شهوانى مرا از هر كار حرام درهم شكن (و هواهاى نفسانى مرا مغلوب و مقهور خود گردان) و حرصم را از هر كار بد بر كناردار (و از هر عمل زشتم دور ساز و شهوت و ميل مرا از معصيت و شرور منصرف به جانب طاعت و خيرات گردان) و از جور و آزار هر مرد و زن اهل ايمان و اهل اسلام مرا باز دار (و قلبم را از ظلم و جور به خلق بى زار و منضجر ساز كه هرگز قصد اذيت و آزار هيچكس نكنم).
̶ پروردگارا هر آن بنده ات را كه من به كارى آزردم كه تو از آن كار منع كرده (و حرام فرموده) بودى يا از كار او (كه ناشايسته بوده و من بايد پرده پوشى كنم) پرده درى كردم (و آبروى آن بنده را به عيبجوئى و غيبت به خاك ريختم) و حال آنكه اين عمل من به حكم تو ممنوع بوده (و من بايد عيب و زشتى خلق را مستور كنم و از نظر مردم پنهان كنم نه آنكه فاش سازم و سبب رسوائى و هتك احترام او شوم) و آن بنده تو كه از من جور و آزار ديده از دنيا رحلت به آخرت كرده است يا هنوز به دنيا است. پروردگارا از تو درخواست مى كنم كه او را به جاى الم و آزارى كه از من به او رسيده به بخشى و بيامرزى و اگر من بر او حقى دارم و او مرا جور و آزارى كرده او را عفو فرمائى و (در عقبات قيامت) او را متوقف نگردانى و از گناهى كه نسبت به من مرتكب شده پرده بر مدار (و آن گناه را در پرده عفو و بخشش محو و مستور ساز) و عفو و مسامحه و بخشش من از ايشان را و صدقه و احسانى كه بر وجه تبرع با آنها كردم آن صدقه را نيكوتر صدقه عالم قرار ده و از عالى تر صله و عطائى كه مقربان درگاهت بخشند گردان
̶ و عوض عفو من از ايشان توهم از تقصير من عفو فرما و به جاى دعاى خيرى كه در حق آنها كردم كرم و رحمتت را شامل حالم ساز تا به فضل و كرمت ما همه (كه بر يكديگر حقوق و مظالم داريم همگى) به سعادت رسيم (و از قهر و انتقام و عذاب در امان باشيم) و به جود و احسانت همه از عقابت نجات يابيم
̶ اى پروردگار و هر كه آن بنده از بندگانت كه عيب و نقصى از من به او رسيده يا اذيت و المى از طرف من (يا به واسطه من) ديده يا ظلم و جورى به سبب من به او شده و يا حقى از او فوت كردم (يعنى حق او را ضايع نموده و ادا نكردم) يا به مظلمه و جورى بر او سبقت گرفتم (و ستمى از پيش دستى من به او رسيده) پس اى خداى مهربان بر محمد و آل پاكش درود فرست و آن بنده ستم رسيده را به جود و كرمت از من راضى و خشنود ساز و از لطف خود حق او را (كه به ذمه ى من داشت) به حد كامل عطا فرما
̶ و مرا هم كه به حكم عدل و شرعت به مظلمه ى او مسئولم (از عذاب و عقاب به عفو و رحمتت رهائى بخش و از مسئوليت حكم عدل خود (كه اگر بر من اجرا كنى مستحق عذاب خواهم بود) (كرم كن و) آزادى بخش كه اى خداى (مهربان) قوت و طاقت من (بنده ى ضعيف) تاب قهر و انتقام تو ندارد و تحمل خشم و غضبت نتواند كه گر تو به حق و عدالت مرا جزا دهى به يقين هلاك خواهم شد و اگر بر من لباس رحمت و مغفرت در نپوشى مرا ذليل و خوار خواهى كرد.
̶ پروردگارا من (از لطف و كرمت) درخواست عفو و بخشش دارم كه (اى خداى مهربان) اگر مرا ببخشى آن بخشش بر تو زيانى ندارد و زحمت و مشقتى بار نيارد (و مرا همه سود و سعادت باشد)
̶ اى خدا(ى مهربان) از تو بر نفس ناطقه خود موهبت و بخشش مى طلبم زيرا تو (خداى حكيم بى نياز) روح قدسى مرا بر آن نيافريدى كه زيانى از ذات خود دور كنى و يا نفعى بر حضرتت عايد سازى (كه ذات كامل غنى مطلق حضرتت منزه از احتياج به خلق است و به كمال ذاتى از سود مخلوق فقير عاجز بى نياز و از ضررشان ايمن خواهى بود و مطلقا تو خلق را براى استفاده و سود خود يا دفع زيان از ذات خويش نيافريدى بلكه صرف عنايت و جود و كرم ذاتى حضرتت موجب آفرينش است و حضرتت از كل بى نياز و كل به او نيازمندند و تو به استغناى ذاتى بى حد و قدرت فوق بى نهايت از همه عالم بى نياز و عالم به تو نيازمند است) پس تو خداى غنى الذات برتر و منزه تر از آنى كه كمترين نياز به مخلوق فقير الذات پيدا كنى (تعالى سلطانك و سبحان ما اكرمك و اعظم شانك) و ليكن خلق كردى براى اثبات قدرت كامل خود بر خلقت موجودى عجيب مانند نفس ناطقه ى انسان (و ظهور حكمت بالغه خويش در روح مجرد آدم كه در دايره خلقت اين موجود جهانى را منطوى ساختى و اهل معرفت را به حيرت انداختى كه مجموعه كتاب مفصل آفرينش را در صحيفه مجمل انسان كه در شانش على (ع) قطب عالم انسانيت (و فيك انطوى العالم الاكبر) فرمود:
̶ برنگاشتى تا اهل دانش و معرفت بدانند كه (ليس على الله به مستنكر- ان يجمع العالم فى واحد) تا به حكم (من عرف نفسه عرف ربه) آئينه تجلى تو و مظهر اسماء و اوصاف كمال و جمال تو تا شود چون مجموعه عالم در انسان نشانى از آن ذات بى نشان است و آن حقيقت پيداى پنهان را در اين آينه پيدا و هويدا سازد (چيست آدم عكس روى لم يزل)
ببين خود را كه از راه معانى
خدا را دانى ار خود را بدانى
تو آن نورى كه چرخت طشت شمع است
نمودار دو عالم در تو جمع است
̶ و براى اينكه وجود انسان آيت و حجت و دليل آشكارى است بر قدرت كامل نفس ناطقه ما را خلق كردى (كه در كتابت «سنريهم آياتنا فى الافاق و فى انفسكم» در شان و مقامش نازل فرمودى)
̶ و هم از تو (اى خداى مهربان) درخواست مى كنم كه (به عفو و كرم) گناهانم را كه پس بار پر مشقت سنگينى است پشتم را مى شكند از دوشم بردارى و هم مسئلت مى كنم كه اعمال زشتم كه آبرويم را در خطر انداخته (و متاع وجودم را در نقص و ضرر) مرا يارى كنى و آن گناهان را عفو فرمائى (و از من به كرم درگذرى)
̶ بارى اى خداى من بر محمد و آل پاكش درود فرست و ظلمى كه من در حق نفس خود كرده ام از من ببخش و لطف و رحمتت را بر محو گناهانم موكل ساز كه اى خدا چه بسيار رحمت بى انتهايت شامل حال گناهكاران گرديده و چه بسيار عفو و بخششت ستمكاران را نجات داده
̶ پس اى خدا بر محمد و آل پاكش درود فرست (و كرم كن) و نسبت به كسانى كه از لغزش و خطاهايشان مهياى در گذشتى مرا پيش قدم آنها قرار ده و از آنانم مقرر فرما كه به توفيقت از ورطه گناهان مهلك رها و مستخلص شان فرمودى و از آنانكه به عفو و كرمت از اسارت قهر و غضبت آزاد شدند بگردان و از آنان كه به اعمال حلم و رافتت از عهده عدل و مسئوليتت بيرون شدند قرار ده
̶ كه هرگاه اى خداى من با من چنين عفو و بخششى كنى اين كار را با كسى كرده اى كه منكر استحقاق عقابت نيست و ذمه خود را برى از مستوجب عذابت نمى داند (بلكه خود را مستحق كيفر دانسته و چشم اميدم به عفو و رحمت بى انتهاى تست)
̶ و باز چنين عفو و بخشش را تو در حق كسى فرموده اى كه خوفش از قهر و غضب بيش از طمع و اميد اوست و ياس و نوميديش از نجات فزون از اميد و رجاء به خلاصى از مجازات است ليكن نه ياسش از كرمت به مرتبه نااميدى و نه طمعش به كرمت به حد غرور و غفلت است (يعنى كرم تو او را مغرور و متجرى به گناه نكرده و گناهانش هم او را به كلى مايوس از نجات و نااميد از رحمت بى انتهايت نخواهد كرد) بلكه اين غلبه نااميدى بر اميد بدين سبب است كه عمل خيرش بسى اندك و اعمال زشت و گناهش بسى بسيار است
̶ و بهر حال اى پروردگار ما تو (آن خداى عادلى كه) صديقان هم (كه عمرى به اخلاص بندگى كردند و به طاعتت كوشيدند) باز (به رحمتت) مغرور نتوانند شد (و از عدل تو ترسان و هراسانند) و مجرمان هم (كه همه عمر را به راه گناه و عصيان شتافتند) باز از رحمت بى حدت نااميد نخواهند بود زيرا تو آن خداى بزرگى كه فضل و كرمت را از احدى منع نخواهى كرد و هيچ بنده ى با اخلاصى هم حق طاعتت را ادا نتواند كرد
̶ (اى خداى عالم) ذكر مقدست عالى تر از حد ادراك اهل ذكر است و نامهاى مباركت منزه و برتر از حد فهم توصيف كنندگان عالم است و نعمت بى حسابت در تمام خلق (مومن و كافر) منتشر است بارى اى پروردگار عالم ذات پاك تو را ستايش سزاوار است.
نازخاتون
17th May 2011, 09:24 AM
حضرت به اين دعا جهت دفع كيد و مكر دشمنان به درگاه خدا راز و نياز مى كرد
̶ اى خداى من تو مرا هدايت فرمودى (و به نور هدايت دلم را روشن ساختى) باز غفلت كردم به لهو و لعب پرداختم تو مرا پند و اندرز دادى و من پند (مشفقانه ى تو را) از سخت دلى نپذيرفتم تو با من بخشش و نيكوئيها كردى و باز نافرمانى كردم سپس شناختم آنچه تو شناسانيدى به من از بازگشتت به عفو و بخشش باز از تو آمرزش طلبيدم از لغزش خود به توبه برگشتم ديگر بار (به وسوسه نفس و شيطان) به سوى گناه و نافرمانى بازگشتم باز هم تو به كرمت پرده پوشى كردى پس بارى اى خداى (مهربان من) تو را حمد و ستايش مى كنم
̶ منم كه خود را سخت در وادى هلاكتها در افكندم و در پرتگاه تلف و نابودى درافتادم و خود را در معرض قهر و سطوتت و به عقوبات و انتقامت درآوردم
̶ و باز وسيله من به درگاهت (براى عذر گناهان) توحيدم (و ايمانم بيگانه و يكتائى تو) بود و دست آويزم (براى عفو و بخششت) اين بود كه هرگز به ذات يكتاى تو شرك نياوردم (و چيزى را شريك تو نشمردم) و با تو احدى را به خدائى اتخاذ نكردم و از همه (معاصى و مهالك) به سوى تو فرار كردم كه توئى (اى خدا) مفر و ملجا گنهكاران و پناه آنكه در معرض فنا و تباهى حظ و بهره ى نفس خود درآيد
̶ اى خدا اى (مهربان) من چه بسيار دشمنى كه شمشير عداوت بر من كشيد و خنجر كين تيز كرد و نيزه و سنان از خشم من تند نمود و سمومات كشنده بر قتلم آماده ساخت و با تيرهائى كه به هدف مى رسيد مرا نشانه كرد و چشمش از مراقبت من به خواب نمى رفت و در دل داشت كه مرا آماج هر رنج و شكنجه قرار دهد و شربت ناگوار مرگ را به من بچشاند
̶ و تو (اى خداى مهربان) (از لطف) نظر به ضعف و ناتوانى من از تحمل بار گران ستمهاى دشمن كردى و از مدد جستن بر آنكه با من به جنگ و خصومت برساخته عاجز يافتى و تنها (و بى ياور) در مقابل بسيارى از آنچه او در كار هلاك من مى انديشيد و در كمين من بود مشاهده كردى و ديدى كه فكر و تدبير من مقابل آنها به جائى نمى رسد
̶ پس تو (به لطف و كرم) و به قوت و قدرت ازلى مرا يارى كردى و در مقابل دشمن پشت مرا محكم (و بازويم را توانا) فرمودى آنگاه تندى تيغ دشمن را بر من كند كردى (و با آن همه تهيه و تجهيز) آن دشمن را با عده سپاه لشگرى تنها گذاردى و مرا به شرف و بزرگوارى بر او قدرت و برترى دادى و آنچه از مكر و حيلتش كار بر من محكم كرد همه را بر عليه او (و بر دفع او) به او برگردانيدى و شعله كينه او خاموش نشد و آتش غضبش (به انتقام از من) فروننشست و كينه درونيش آرامش نيافت (و از شعله عطش ظلم و بيدادش دلش خنك نگرديد) و از شدت كينه بر من لب به دندان مى گزيد و سپاهش غنيمت جنگى نيافت (و به مقصود نرسيده با شكست مواجه گرديد)
̶ و اى خدا چه بسيار ستمگر كه در پى آزار من مكرها انديشيد و دامها براى شكارم گسترد و از پى جستجويم موكل و ديده بانانش را برانگيخت و مانند سبع و درنده اى كه براى شكار خود كمين كرده در كمينگاه من به انتظار فرصت بود و براى فريب من متملقانه رخساره ى بشاش نشان مى داد و از دل به چشم كينه به من مى نگريست
̶ اى خداى بزرگوار متعالى چون خيانت و خبث سريرتش را ديدى و قبح و زشتى نيت شومش را توهم (به قهر و غضب) از مغز سر سرنگون به چاه هلاكش كردى و او را به گودال عميق (كه خود كنده بود) درافكندى و پس از همه سركشى و سربلندى (ذليل گرديد و) در طنابهاى مكر و تزويرى كه در آن مرا روز قدرتش انتظار داشت اسير ببيند خود اسير و دستگير شد كه (اى خداى مهربان) اگر رحمتت شامل حال من نمى شد آن رنج و بلا كه به او رسيد بر سر من وارد مى شد
̶ و باز (اى خداى من) چه بسيار حسود و بدخواه كه از شدت غصه و كينه قلبى حسدش را بر من كاملا آشكار كرد و غيظ و غضبش بر من به هيجان مى آمد و زبانش مانند تير (زهرآلود) مرا آماج بدگوئى و زخم زبان مى كرد و به گوشه ى چشم خشمگين به من مى نگريست و غرض و آبرويم را هدف تهمتهايش قرار مى دهد و خلل و عيوبى كه هميشه در خود او بود به گردن من مى انداخت و از كيد و كينه به من طعن مى زد و به مكر و حيله قصد هلاكم داشت
̶ و من اى خدا هميشه تو را به دادخواهى و يارى خواندم و به سوى تو (از شر و ستمهايش) پناه جستم و به سرعت اجابت و يارى تو اطمينان كامل داشتم و محققا مى دانستم كه هر كس در سايه ى حمايت تو درآيد هرگز مغلوب نخواهد شد و آنكه در حصن و سنگر يارى جستن از تو درآيد هرگز سر شراسنگ حوادث نشكند پس اى خدا مرا (كه به تو پناه آوردم) به قدرت كامله ات از شر جور و ستم دشمن پناه ده (و از مكر و كينه و فتنه و فسادشان محفوظ دار)
̶ و (باز اى خداى مهربان من) چه بسيار ابر تيره كه برطرف كردى و از آسمان نعمت باران مرحمت نازل كردى و در جويبار كرمت آب رحمت جارى ساختى و (به بندگان از كرمت لباس عافيت پوشانيدى و حوادث و مصائب سخت را محو كردى و رنج و غم و اندوه ها را برطرف ساختى)
̶ اى خدا چه بسيار حسن ظنى به تو داشتم تو (از لطف و كرم) واقع گردانيدى و فقر و بينوائيم را جبران كردى و از لغزشها محافظتم فرمودى. درماندگيهايم برطرف ساختى
̶ همه اين محبتها صرف انعام و احسان و كرم ذاتى تو بود و باز در مقابل همه ى اين نعمتها كه به من عطا كردى با آنكه من فرورفته ى در قعر معاصى و نافرمانى تو بودم باز اعمال بد و افعال زشتم تو را از تكميل احسانت در حق من باز نداشت و مرا از ارتكاب عملى كه موجب سخط و غضب تست منع نكرد اى خدا تو هر چه كنى (همه طبق نظام احسن و افضل و اشرف است و خير و مصلحت بندگان) ابدا كسى را در فعلت حق سئوال و مواخذه نخواهد بود
̶ و همانا تو هر چه بندگان حاجتمند از حضرتت درخواست كردند عطا كردى و اگر درخواست (حوائج) نكردند باز (به لطف و كرم ذاتى خود) بى سابقه تقاضاى خلق عطا فرمودى و هميشه درگاه فضل و احسانت به روى خلق باز بود و بر هيچ كس بخل نفرمودى (جميع نيك و بد خلائق را به رحمت واسعه ى عام و اهل ايمان را به رحمت خاص طبق عدل و احسان بهره مند فرمودى) اى مولاى من (تو به حسن ذاتى خويش) ابا دارى جز اينكه در حق بندگان نيكوئى و جود و احسان كنى و من (بنده ى نادان) هم ابا دارم جز آنكه (از جهل و غفلت) هتك احترام اوامرت كنم و تجرى و بى باكى در معصيتت و تعدى و تجاوز از حدود فرمانت روا دارم و از وعده هاى قهر و عذابت تغافل كنم باز (با همه عصيان و طغيان) اى خداى من تو را حمد و ثنا مى گويم كه همان خداى مقتدر (قاهر غالبى) كه هيچ كس بر تو غلبه نتواند كرد و آن بردبارى كه شتاب (در عذاب بدكاران) نكند
̶ اين است مقام كسى كه معترف است كه تو نعمتت را بر او تمام كردى (در حد كامل به او احسان فرمودى) و او در مقابل نعمتها (به جاى اداى شكر و سپاس) تقصير و ناسپاسى كرد و گواهى مى دهد (نزد حضرتت) كه در حق خود ظلم نمود و نفس (قدسى خويش را به واسطه ترك طاعتت) ضايع و باطل ساخت (و از راه سعادت منحرف گرديد)
̶ اى خداى من اينك با توسل به محمد مصطفى (ص) كه مقامش نزد حضرتت بسى رفيع و منيع است و با توسل به على مرتضى كه روشنى بخش (قلوب اهل ايمان) است به درگاه حضرتت تقرب مى جويم و به واسطه اين دو بزرگوار رو به سوى تو آوردم كه مرا از شر نفس و شيطان و فساد و فتنه آخر زمان و ظلم و حسد و كينه شرار خلق) در امان خود پناه بخشى كه اين پناه دادن من بر تو آسان است كارى مشكل در جنب قدرت كامل و گران در برابر توانائى بى حد و پايان حضرتت نخواهد بود كه تو را بر هر چيز و همه ى امور عالم قدرت توانائى است
̶ بارى اى خداى من از رحمت نامنتهايت و توفيق بخشى پاينده ابديت چيزى به من عطا فرما كه آن وسيله عروج و صعود من به مقام رضا و خشنودى تو گردد (و به بهشت قدس رضوان و مقام رضا و تسليم برساند) و از قهر و عقابت مرا ايمن سازد اى مهربانترين مهربانان عالم.
نازخاتون
17th May 2011, 09:24 AM
هنگام ختم قرآن به اين دعا با خداى متعال راز و نياز مى كرد
̶ اى خداى من تو بر ختم كتاب آسمانى قرآن مجيد مرا يارى كردى (و موفق داشتى) آن قرآنى كه نور (هدايت خلق) گردانيدى و شاهد و گواه بر (صدق و حقيقت) كليه كتب آسمانى كه پيش از آن فرستادى و بر تمام احاديث (وحى و الهام و كلمات و آيات رسالت) خود كه براى تميز بين حق و باطل و فرق ميان حلال و حرام نازل فرمودى بر همه اين قرآن كتاب عظيم الشان را برترى و فضيلت بخشيدى
̶ و اين فرقان (حكمت بيان) را براى روشن و آشكار ساختن شرايع و احكام خويش (براى ارشاد بندگان و تعليم اهل ايمان) فرستادى و كتابى جامع براى شرح و تفصيل هر چه (در علم و عمل) احتياج بندگانست گردانيدى و آن را به وحى خاص بر پيغمبر اكرمت محمد مصطفى (ص) كه درود و رحمتت بر او باد نازل كردى
̶ و پيروى از آن قرآن را نور تابان براى هدايت خلقان از ظلمتهاى گمراهى و جهالت مقرر فرمودى و بر دردمندانى كه در فهم آن كوشيدند و (به عقل و هوش) تصديق كردند آياتش را (بر هر درد جسمانى و روحانى) شفاى كامل قرار دادى و زبان حكمش را زبانه ترازوى عدل كه به هيچ كس ظلم در اجراى آن نشود گردانيدى و نور هدايتى در آن قرار دادى كه چراغ حجت و برهانش بر اهل يقين تا قيامت خاموش نشود و پرچم نجاتى كه هر كس به عزم خالص به راه سنن و آدابش سلوك كرد هرگز گمراه نشود و هر كه به حلقه حفاظ و عصمتش چنگ زد هرگز دست هلاكت و شقاوت به وى نرسد
̶ پروردگارا وقتى كه به يارى و اعانت خود ما را به تلاوتش بهره مند كردى (و توفيق بخشيدى) و بر زبان ما حسن عباراتش را سهل و آسان فرمودى پس با اين حال ما را از آنان قرار ده كه رعايت عملش و حفظ عهد و پيمانش هم كردند (و هدايت و سعادت كامل يافتند) و با دين و اعتقاد كامل تسليم محكمات آياتش شدند و به متشابهات و بيناتش كه توضيح متشابهاتست با تواضع كامل اقرار و اعتراف كردند.
̶ پروردگارا تو اين قرآن عظيم را بر رسول (گرامى) خود محمد مصطفى صلى الله عليه و آله نازل فرمودى و علم لدنى به عجائب و اسرار آن به طريق وحى به او تعليم فرمودى و ما (اهل بيت عصمت) را هم كه وارث علم تفسيرش فرمودى به تعليم آن بر جاهلان فضيلت و برترى دادى و به ما قوت و نيروى روحانى خاص بر فهم قرآن عطا كردى روح پاك قدوسى ما را به تحمل علوم قرآن بر ديگران كه لايق تحمل آن نبودند تفوق و رفعت بخشيدى.
̶ پروردگارا چنانكه (از لطف و مرحمت) قلوب ما را لايق تحمل حقايق و اسرار قرآن فرمودى و ما را از كرم به فضيلت و شرافت اين كتاب بزرگ شناسا كردى پس بر حضرت محمد كه به شرف خطاب اين قرآن كريم به وحى تو مخاطب گرديد و بر آل پاكش كه خزينه دار علوم قرآنند درود و تحيت فرست و ما را از آنانكه به حق و حقيقت (و از دل و جان و صدق ايمان) اقرار و اعتراف كردند كه قرآن از جانب حضرتت نازل گرديده مقرر فرما (و به ما آن مرتبه يقين كامل را عطا كن كه) ديگر هيچ شك و ريبى (در ايمان به قرآن) در دل ما به معارضه قدم ننهد و هرگز خلجان و لغزش (به وسوسه شيطان انس و جن) از حسن طريقت اين دفتر آسمانى بر قلب ما وارد نشود
̶ پروردگارا بر محمد و آل پاكش درود فرست و ما را از آن كسان قرار ده كه به رشته محكم قرآن (كه نگهبان جسم و جان و دنيا و دين و ايمانست) چنگ زدند و در فهم متشابهات آياتش به پناهگاه محكم محكمات ماوى گرفتند (و از شبهات شيطان انسى و جنى ايمنى يافتند) و در زير سايه پر و بال با عواطفش به سكونت (و اطمينان خاطر رسيدند و به نور صبحگاهش (كه اشراق خورشيد جمال حقيقت محمديه است) هدايت يافتند و به آن نور مشعشع تابان اقتدا كردند و به چراغ علم و ادبش (از شب تار جهل و نقصان) به روشنى علم و ايمان رسيدند و به غير از آن كتاب حكيم از چيزى رهبرى نطلبيدند.
̶ پروردگارا چنانكه محمد مصطفى (ص) را براى وحى اين قرآن بزرگ منصوب و مبعوث فرمودى تا پيشواى عالم بر دلالت و ارشاد خلق به سوى تو باشد و آل پاكش را نيز براى تفسير و توضيح منصوب كردى تا راه رضاى تو پويند (و امت را بدان راه دعوت كنند) اى خداى عالم درود بر محمد و آل پاكش فرست و اين قرآن را بر ما (امت) هم وسيله ترفيع كامل با شرافت و وصول به مقامات قرب و منازل كرامت قرار ده و سلم عروج روح ما به رتبه عالى سلامت و سبب نجات در عرصه ى قيامت و دست آويزى كه بدان در منزل اقامت ابدى به نعيم بهشت سرمدى نائل شويم مقرر فرما.
̶ پروردگارا بر محمد و آل پاكش درود فرست و به وسيله (ايمان و عمل به) قرآن بار سنگين گناهان را از دوش ما بردار (يعنى قلم عفو بر معاصى ما دركش) و حسن شمائل نيكوكاران عطا فرما و ما را پيرو آثار (و اعمال) آنانكه در ساعات شبان تار و در اطراف روز روشن براى رضاى تو به قرائت قرآن (و اقامه حلال و حرام آن) قيام كردند مقرر فرما تا آنكه ما را هم (چون بندگان اخيار و) ابرارت (باب علم و حكمت قرآن) پاك و مطهر از هر ناپاكى (جهل و رذائل و قبايح) گردانى و ما را پيرو آنانكه از نور (علم و حكمت) قرآن روشن دل شدند و آرزوهاى (باطل دنيا) آنها را از عمل به قرآن بازنداشت مقرر گردان كه ابدا به خدعه و فريب دنيا مغرور نشده و دست از اطاعت امر قرآن نكشيدند.
̶ بار پروردگارا بر محمد و آل پاكش درود فرست و (نور علم و ايمان) قرآن را در شب تار علم مونس ما ساز و (به آن نور) ما را از خطرهاى وساوس شيطان محفوظ دار و از قدم نهادن به راه گناه منع فرما و از گفتگو به سخنان باطل بدون آفت (يعنى بدون آنكه لال شويم) بر زبان ما مهر خاموشى زن و اعضاء و جوارح ما را از ارتكاب گناهان منضحر و ممنوع دار (يعنى قلب ما را از خيال بد و زبان و گوش ما را از كذب و تهمت و غيبت خلق و دست و بازوى ما را از ظلم و ستم به خلق و پاى ما را از راه باطل پيمودن نگاه دار) و آنچه از معانى قرآن را كه جهل و غفلت از نظر ما منطوى و مستور داشته (يعنى از آن صفايحى كه تذكرش موجب پند و عبرت مى گردد آن صفحات (و آن آيات) قرآن را مقابل چشم ما بازگردان و منتشر و منبسط ساز تا (بدان توجه كنيم و) دلهاى پاك ما به فهم عجائب و اسرار آن نائل شود و تمثالهاى قرآن (يعنى مثلهائى كه براى پند و حكمت و موعظه براى بيدارى دلهاى ما و روشنى قلوب ما آورده) كه كوههاى محكم با صلابت و استحكام از تحمل آن عاجز و ناتوان گرديد آن تمثالها را مانع ما از ارتكاب جرم و عصيان گردان (يعنى پروردگارا هنگام قرائت قرآن (قرآنى كه اگر بر كوه فرود آمدى كوه خاضع و خاشع شدى) دلهاى ما را فهم و هوشى عطا كن كه به اسرار و عجايب حكمتهايش نائل شويم نه آنكه از فرط جهل و غفلت آن حقائق و حكمتها از نظر فهم ما منطوى و پيچيده و نامفهوم بماند و چون مردم غافل جاهل هيچ به اسرار و لطائف آن پى نبريم و هيچ استفاده از علوم عاليه و حقايق متعاليه قرآن نكنيم و به صرف لقلقه ى لسان و معانى سطحى آن اكتفا كنيم كه در حديث است (ان للقرآن عبارات و اشارات و لطائف و حقايق العبارات للعوام و الاشارات للعلماء و اللطائف اللاولياء و الحقايق للانبياء) قرآن را عباراتى است و اشاراتى و لطائفيست و حقايقى عباراتش بهره عوام است و مردم بى علم و معرفت اشاراتش حظ و نصيب اهل علم و دانش است لطائف مخصوص ائمه معصومين (ع) و خاص اولياء خداست و حقايق آن مختص به مقام خاص پيمبران و رسولان الهى است لذاست كه امام (ع) از خدا درخواست مى كند كه او را به فهم لطائف و اسرار آن نائل گرداند و به تعليم آن بزرگوار امت هم از اشارات و برخى اسرار آن بهره مند شوند.)
̶ پروردگارا بر محمد و آل پاكش درود فرست و به واسطه قرآن (و عمل به آن) صلاح و مصلحت ظاهر ما را (و امور جسمانى و دنيوى ما را) دايم محفوظ دار و از وساوس (نفسانى و اوهام شيطانى) ضمائر دلهاى ما را هم به سلامت حفظ فرما و باب علم آن از قلوب ما هر پليدى (جهل و ريا و خلق بد و كينه و كبر و بخل و حسد و) ميل گناهان را شستشو ده (و از همه ناپاكيهاى نفسانى روح ما را پاك و مهذب و مطهر گردان) و به بركت (تعليمات اين) قرآن تفرقه امور زندگانى و خاطر پريشان ما را جمع گردان (و از پريشانى و هم و غم و تفرقه و اختلاف كلمه كه يگانه عامل ذلت و خوارى و بدبختى ملت اسلام است)
̶ ما مسلمانان را به واسطه قرآن (و اطاعت و عمل و تمسك به حقايق آن) محفوظ بدار و در موقف عرض اعمال (در روز محشر) عطش و تشنگى (و حرارت شوق) دلهاى ما را به آب رحمت سيراب فرما و در آن روز پر ترس و هراس بر ما لباس امن و امان بپوشان.
̶ پروردگارا بر محمد و آل پاكش درود فرست و به واسطه قرآن (و از بركت و رحمت و حكمت و ايمان و عمل به قرآن) حوائج و نيازمنديهاى ما را برآور كه فقر (مبرم) به ما رو نكند و عيش خوش و زندگانى به او سعت و آسايش و نعمت فراوان و روزى وسيع به سوى ما (ملت قرآن) روى آور ساز و از اخلاق رذيله و خوى پستى و لئامت دور گردان و از سيه چال (و تنگ گودال) كفر و نفاق و دورنگى محفوظ دار تا در قيامت ما را به سوى بهشت رضوان تو سوق دهد و در عالم دنيا از خشم و غضب تو (كه سبب انواع بلا و مصيبت و رنج و شكنجه هاست حفظ كند) و از تعدى و تجاوز از حدود احكام تو (كه منشا هر ظلم و جرم و گناه است) ما را باز دارد
̶ و بر آن (ناز و نعمتهاى بى حد و نهايت كه نزد تو (ذخيره آن بندگان) است كه اطاعتت كردند و حلالت را حلال و حرامت را حرام شمردند ما را به آن نعمتها شاد و ناظر گرداند (يعنى ما را به مقام عين اليقين رساند كه گوئى آن نعم را به چشم مشاهده مى كنيم.)
̶ بار الها بر محمد و آل پاكش درود فرست و به واسطه كرامت اين قرآن هنگام مرگ و سختى حال رحلت و رنج و مشقت به فرياد آرنده سفر آخرت را بر ما آسان فرما و در آن حال كه نفس به شماره افتد و روح به ترقوه رسد و (بنده مضطر) گويد كيست آنكه روح مرا بالا مى برد آن حال را (اى خدا به كرم و رحمتت) بر ما آسان گردان (و بهترين ساعت نشاط و خوشحالى ما قرار ده) در آن حال كه ملك از حجابهاى غيب عالم حاضر براى قبض روحم شده و از كمان مرگ تير وحشتناك فراق را بر سينه ما رها كند و كاسه اى كه در آن شربت زهرآلود مرگ است با بانگ رحيل ما را به عالم آخرت نزديك سازد و آن بانگ رحلت با رهائى از قيد تن به جهان ابديت جان ما را رهسپار كند و اعمالى ما قلاده گردن ماست و منزلگاه ما قبرهاست تا روز لقاى حق
̶ پروردگارا بر محمد و آل پاكش درود فرست و ورود ما را به خانه قبر و منزلگاه پوسيدن تن و طول اقامت بدن ميان طبقات خاك را بر ما مبارك گردان و پس از مفارقت از منزل دنيا قبر ما را (كه دريست به عالم برزخ و بهشت آن عالم) بهترين منازل ما مقرر فرما (آن منزلگاه را باغهاى بهشت آن عالم قرار ده) و لحد ما را در عين تنگى (و تاريكى) به لطف و رحمتت باغى وسيع و روشن و با طراوت و خوش و خرم) ساز و در عرصه ى قيامت (كه مجمع و محضر اهل عالم است) ما را به عقوبت گناهان مهلك مفتضح و رسوا مگردان
̶ و به واسطه (حرمت) قرآن (مباركت) در موقف عرض (اعمال) بر حضرتت به حال ذلت و خوارى ما ترحم فرما و هنگام عبور بر جسر دوزخ (و پل بهشت) كه خلق همه مضطربند (كه آيا از آن پل بلغزند به دوزخ درافتند يا از آنجا عبور كنند و بهشتى شوند) در آن حال ما را از لغزش نگاه دار و ثابت قدم فرما و هم به واسطه (تمسك به) اين قرآن (عظيم الشان) ما را از هر غم و اندوه نجات بخش
̶ و در آن روز حسرت و پشيمانى كه روى ستمكاران سياه است ما را روسفيد ساز و دلهاى پاك اهل ايمان را محب ما (و دوست با ما) گردان و زندگانى را بر ما سخت و ناگوار مگردان
̶ پروردگارا بر بنده خاص و رسول گراميت محمد مصطفى درود فرست كه او پيغام رسالتت را به امت كاملا تبليغ فرمود و به صداى بلند فرمانت را به خلائق رسانيد و بندگانت را (به راه سعادت) نصيحت و ارشاد كرد.
̶ پروردگارا حضرت محمد را كه درود و رحمت بر او و آل پاكش باد در قيامت مقرب ترين پيمبر در مقام قرب حضرتت قرار ده و تمكين و اقتدارش را در شفاعت خلق بيشتر عطا فرما و نزد حضرتت جلال و قدرش و آبرومندى و جاهش را (بر ساير رسولان) بيفزا.
̶ پروردگارا بر محمد و آل پاكش درود فرست و بر اساس و اركان آئين مقدسش (تا ابد) عزت و شرافت بخش و به حجت و برهانش (يعنى كتاب و سنت و عترتش) عظمت و رفعت كامل عطا فرما (و بر عقول عالميان بلندى مقام و علو شانش را هويدا ساز) و ميزان او را (كه عقل كامل و قرآن جامع اوست كه ميزان سعادت و كمال انسانيت است)
̶ گران مايه گردان و شفاعتش (در حق خلق عالم) مقبول و وسيله اشرا به حضرتت نزديك ساز و آبرويش را به رتبه اعلا و نور (علم و حكمتش) را به حد كمال بر اهل عالم روشن گردان و درجه و مقامش رفيع ساز
̶ و ما امت را بر طريقه و سنتش (و راه حق و حقيقت عترتش) زنده بدار و بر ملت و آئينش به ميزان و به طريق واضح و روشن (كتاب و حكمتش) سلوك ده و از اهل طاعت و پيروان حضرتش بگردان و در زمره او (و شيعيان پاك ايمانش) در قيامت محشور ساز و به حوض كوثرش وارد و به جام و ساغرش ما را سيراب فرما.
̶ پروردگارا بر محمد و آل پاكش درود و تحيتى فرست كه به آن تحيت او را به بيش از آنچه از خير و فضل و كرم و عناياتت اميدوار است نائل گردانى كه اى خدا توئى داراى رحمت واسع (بى حد و انتها) و فضل و بزرگوارى (و جود و كرم بى منت)
̶ خدايا تو اين پيغمبر (گراميت) را در مقابل تبليغ رسالتهايت و اداى حق ادله و آيات و احكامت بهتر از هر يك از ملائكه مقرب و پيمبران مرسل برگزيده ات پاداش عطا فرما و درود و رحمت و بركات خدا بر محمد و آل او باد كه همه از نيكويان و پاكان عالمند.
نازخاتون
17th May 2011, 09:25 AM
در طلب پرده پوشي و محافظت خواستن از خدا
̶ اى خداى عالم بر محمد و آل پاكش درود فرست و بر من (بنده ضعيف) هم مسندهاى لطف و كرامتت را بگستران و اين تشنه كام شوق را به جويبارهاى رحمتت وارد ساز و در ميان بهشت (رضوانت) منزل ده و مرا به مردودى از درگاه خود و به نااميدى از (درياى لطف و رحمت) خويش محروم مگردان
̶ و در مقابل جرم و گناهانم به كيفر مگير (بلكه به عفو و بخششت و كرم و رحمتت با من معامله كن) و مرا به انواع گناهانى كه مرتكب شده ام به مناقشه و حساب در مياور (كه مقصر و مجرم خواهم شد بلكه بر من حساب را آسان گير و عفوت را شامل حالم گردان) و هرگز سر ضميرم بر خلق نمودار مگردان و عيوب و زشتيهايم آشكار مساز (كه رسواى عالم خواهم شد) و اعمالم را به ميزان عدل مسنج (كه روزگارم تباه خواهد گشت) و در پيش چشم خلائق خبرم را فاش مساز (يعنى از احوال و افعال ناشايسته ام خلق را آگه مگردان (كه حقير و ذليل و شرمگين مى گردم)
̶ و هر آن كردار و افكارم كه انتشارش مايه ى سرشكستگى و ننگ و عار است همه را (به كرمت) از چشم خلق پنهان دار
̶ اى خدا درجه مرا به مقام رضا (و بهشت رضوان) خود شرافت بخش و كرامتهائى كه در حقم فرموده اى به مغفرت و آمرزشت به حد كمال رسان و مرا در سلك اصحاب يمين (يعنى مردم با ميمنت و سعادت و راست گفتار و كردار) منتظم گردان و در مسلك و طريقه آنانكه ايمن (از شر شيطان و عذاب نيران) هستند قلبم را متوجه گردان و در زمره رستگاران عالم (و فيروزمندان جهان) مقرر فرما و زندگانيم را به جلوس با صالحان و نيكان خلق معمور ساز (و اى خدا) اين دعاى مرا (به كرمت) اجابت فرما.
نازخاتون
17th May 2011, 09:25 AM
هنگامى كه خبر مرگ كسى به او مى رسيد و ياد مرگ مى نمود به اين دعا با خدا راز و نياز مى كرد
̶ پروردگارا بر محمد و آل پاكش درود فرست و طول امل و آرزوهاى دنياى فانى را (كه اغلب خيالات پست باطل و اوهام سست ناقابل است) از ما دور ساز (كه همين طول امل و آرزوهاى دنيوى است كه دل را از ياد خدا و مرگ و قيامت و كار خير غافل مى سازد) كرم كن و رشته آمال و آرزوهاى دنياى ما را كوتاه گردان تا به عمل صالح و خالص پردازيم و زادى براى سفر طولانى خويش كه در پيش است مهيا سازيم تا به حدى كه ابدا از آن ساعت عمر كه گذشت به آرزوى ساعت ديگر نباشيم و از روز گذشته عمر انتظار روز ديگر نكشيم و (بلكه) يك نفس منتظر پيوستن به نفس ديگر بنشينيم و يك قدم كه برمى داريم پيوستن به قدم ديگر را به عمر خود مطمئن نباشيم (و عمر را رشته كوتاهى دانيم و به كار خير و ثواب بشتابيم تا وقت و ساعات عمر گران بها به باطل از دست نرود و صرف آمال و آرزوهاى لاطايل نشود)
̶ و ما را (اى خدا) از غرور طول امل و شر (و فساد اخلاقى) آن محفوظ دار و حالت مرگ (و انتقال از عالم فانى به جهان باقى) را دائم نصب العين ما و در جلو چشم ما قرار ده نه آنكه يك روز به ياد مرگ باشيم (و يك عمر غافل از سفر به ملك ابد شويم و از توشه راه آخرت كه طاعت حق و خدمت به خلق است غافل نشينيم
̶ و اى خدا از اعمال صالح ما را به عملى موفق ساز كه با آن عمل مدت بسيار توشه راه آخرت توانيم داشت (يعنى اى خدا ما را به عملى خالص براى رضاى خود توفيق ده كه آن عمل مدتى مديد زاد و توشه سفر طولانى آخرت ما تواند شد) و چون هنگام ملاقات ما با حضرتت نزديك شود (و مرگ ما كه روز لقاى تست فرا رسد) آن عمل نيك ما را حريص و مشتاق ديدار تو گرداند تا آنكه به حقيقت مرگ بر ما انس با تو و الفت به حضرتت و اشتياق به ملاقاتت گردد و ورود به محفل قدست و مقام قرب و شهودت شود كه دخول در بهشت نعيم و فردوس و عدن رضوان لازمه آن خواهد بود)
̶ بارى چون اجل و مرگ را از آسمان عنايت بر ما فرود آوردى (كرم كن و) به ديدار چهره مرگ (كه به حقيقت ديدار تست) ما را سعادتمند (و شاد خاطر) و مانوس با آن جهان گردان و در آن حال كه به مهمانى مرگ آمديم در آن حال ما را شقى و محروم (از لذات انس و الفت با حضرتت) مگردان و ديدار مرگ را و زيارت جمال او را موجب بدبختى و خذلان ما قرار مده بلكه مرگ را بر ما درى از درهاى مغفرت و كليدى از كليدهاى رحمت (و دار نعمت ابد) خود مقرر فرما
̶ و ما را با نور هدايت خود به ميران نه با ظلمت گمراهى و با حال طاعت و اشتياق به حضرتت بميران نه به حال كراهت از ملاقاتت و به حال توبه كامل از گناهان به ميران نه به حال اصرار بر نافرمانى و عصيان اى خدائى كه ضامن پاداش نيكوكارانى و اصلاح فرماى حال تبهكاران (شايد يعنى اى خدا تو خوبان را پاداش نيكو مى دهى و سيئات اهل ايمان را هم به لطف و رحمتت بدل به حسنات مى گردانى و كار نيك و بد همه را در پايان به لطف و كرم خود و بازگشت به رحمت واسعه خويش خواهى فرمود) اى بخشنده ى گناهان بدكاران و اى پذيرنده توبه گنهكاران (به حال بندگان ترحم فرما) كه تو مهربانترين مهربانان عالمى.
نازخاتون
17th May 2011, 09:26 AM
در وقت رويت هلال حضرت با اين دعا با خدا راز و نياز مى فرمودند.
̶ خدايا اين ماه مبارك (رمضان) كه در آن قرآن نازل شد براى هدايت مردم و ادله روشن براى راهنمائى و جدا ساختن حق و باطل در آن مقرر گرديد اينك فرا رسيد و ما را در اين ماه و ماه را براى ما سلامت بدار و براى ما اين ماه را آسايش و عافيت مسلم فرما اى آنكه طاعت اندك ما بندگان را اخذ كرده و مقابلش پاداش بسيار عطا مى كنى از من هم اين قليل طاعت بپذير اى خدا از تو درخواست مى كنم كه بهر كار خيرى مرا راه نشان دهى و از هر چه محبوب تو نيست مرا مانع شوى اى مهربانترين مهربانان عالم اى كسى كه از من و از بديهائى كه از شرم خلق پنهان داشتم در گذشتى و اى كسى كه مرا به ارتكاب گناهان مواخذه نفرمودى عفو تو عفو تو عفو تو شامل حالم باد اى ذات بزرگوار اى خداى من تو مرا موعظه كردى (در كتابت) و من نشنيدم و از هر حرام انزجار دادى و من ترك ننمودم چه عذر به درگاهت آورم از من درگذر اى خداى با كرم و بخشش عفو تو عفو تو شامل حالم باد اى خدا از تو درخواست مى كنم راحتى در وقت مرگ و آمرزش هنگام حساب اگر گناه از بنده بزرگ است عفو و بخشش از تو نيكو است اى كه تقوى و آمرزش سزاوار تست عفو تو عفو تو شامل حالم باد اى خداى من بنده ى تو فرزند بنده و كنيز توام ضعيف و ناتوانم و به رحمت بى پايانت محتاج و توئى كه ثروت و بركت نازل بر بندگانت مى كنى تو قاهر و مقتدرى تو اعمال خلق به شمار آورده و روزيشان تقسيم كرده اى و زبانهاشان مختلف و رنگهاشان گوناگون ساختى خلقتى پس از خلقتى ديگر آفريدى بندگان از علم تو آگاه نيستند و به قدر و مقامت پى نتوانند برد و همه ما خلائق به رحمتت محتاجيم پس تو به كرم و بزرگوارى خود روى از من مگردان و مرا در مقام عمل و آرزو و در قضا و قدر از شايستگان خلقت قرار ده خدايا مرا با بهترين حال باقى بدار و در بهترين حال بميران كه آن حال دوستى با اولياء تست و دشمنى با اعدايت و شوق لقايت و ترس از قهر و جلالت و حال خشوع به درگاهت و وفاى به عهدت و به تسليم و رضايت و با تصديق به كتابت و پيروى از سنت پيغمبرت مرا بدين حال بميران اى خدا آنچه در دلم از شك و ريب و انكار و ياس و نوميدى و شادى و سركشى و عياشى و اسراف يا تكبر و خودپسندى يا رياكارى و خودنمائى يا شقاوت و نفاق و دوروئى يا كفر و فسق و گناه يا بزرگى نخوت يا هر چه تو نپسندى از تو درخواست مى كنم كه همه را از دلم دور گردانى و اين اوصاف را بدل كنى به ايمان به وعده هاى خود و وفاى به عهدت و رضا و خوشنودى به قضايت و زهد در دنيا و شوق و رغبت به آنچه نزد تست (در عالم آخرت) و آگاهى اطمينان خاطر و توبه ى نصوح كه من اين امور را اى پروردگار عالم از تو مى طلبم اى خداى من تو بس با حلم و بردبارى خلق كه تو را معصيت مى كنند گويا نمى بينى و بس با جود و كرمى اطاعتت كه مى كنند گويا هيچ معصيت نكرده اند و من با هر كه معصيت نكرده است همه ساكنان زمين توايم پس با ما به فضل و رحمتت كرم فرما و به عادتت كه خير و احسان است رفتار كن اى مهربانترين مهربانان عالم و درود فرست بر محمد و آل پاكش درودى پيوسته كه جز كسى آن را به حد و شمار و قدر و اندازه در نياورد اى مهربانترين مهربانان عالم.
نازخاتون
17th May 2011, 09:26 AM
هنگام دخول ماه مبارك رمضان به اين دعا با خداى متعال راز و نياز مى كرد.
̶ ستايش مخصوص (ذات پاك يكتاى) خداست كه به حمد و ثناى خود ما (اهل بيت يا امت) را هدايت فرمود و شايسته حمد و ستايش خويش گردانيد تا از سپاسگزاران وى و شاكران لطف و احسان او باشيم كه باز بر آن شكرگزارى پاداش نكوكاران را به ما عطا كند (با وجودى كه بر حمد و شكر و سپاسش هم او ما را هدايت فرموده و توفيق بخشيده است)
̶ و ستايش مى كنم خداى متعال را كه ما (امت يا خاندان عصمت) را بدين خود برگزيد و به آئين خويش مخصوص گردانيد و به راه احسان خود راهنمائى كرد تا عاقبت به لطف و كرمش سالك راه بهشت رضوان شويم ( تا به واسطه اداء شكرش و نور معرفتش و انجام طاعتش به سعادت ابد و جنت نعيم سرمد نائل گرديم)
̶ و ستايش خداى را كه از آن طرق بهشت رضوان يكى را ماه خود (يعنى) ماه مبارك رمضان كه (ماه خداست و) ماه روزه گرفتن و ماه مخصوص اسلام است (يعنى ماهيست كه عظمت و جلالش بدين اسلام مخصوص و روزه اش در قرآن مسلمين مذكور و مفروض است و عبادات و ادعيه مخصوصه در آن به ملت اسلام اختصاص دارد) و ماه طهور است (يعنى ماهيست كه روزه آن روح انسانى را از پليدى قواى شهوى و غضبى حيوانى پاك مى سازد و از نجاست اخلاق رذيله تكبر و حسد و حرص و غرور طاهر و منزه مى گرداند) و ماه تمحيص است و استخلاص (بندگان از آلودگى به هواهاى نفسانى و آراسته شدن به صفات فرشتگان عالم قدس و نزاهت) و ماه قيام اهل ايمانست (به نماز و دعاء و طاعت و عبادت) ماهيست كه خدا در اين ماه براى هدايت و ارشاد خلق و براى حجت و برهان اهل ايمان و تميز راه حق از باطل قرآن عظيم الشان نازل كرده
̶ و بدين جهات مذكور فضيلت و شرافت اين ماه را بر ساير ماهها پديدار ساخته به واسطه شرف و برترى و احترامات بسيار و فضائل (بى شمار) كه از آن جمله امورى كه در غير اين ماه حلال است (مانند اكل و شرب و جماع و غيره) به واسطه احترام و تعظيم اين ماه مبارك حرام گرديد و براى روزه اين ماه وقت تمام ماه (از سپيده صبح تا مغرب) معين شده و ايزد متعال ابدا تقديم و تاخير آن را اجازه نفرموده
̶ ديگر آنكه شبى از شبهاى اين ماه را بر هزار ماه برترى بخشيده و آن شب را شب قدر نام نهاده (كه ليله القدر خير من الف شهر نازل فرموده) است كه فرشتگان عالم بالا و روح اعظم (يا جبرئيل امين) به امر پروردگار عالم براى تعيين و تقدير كليه امور قضاى (و قدر) الهى با سلام و تحيت و بركت تا طلوع فجر صبح از آسمان بر آن كس كه مشيت ازلى خدا خواسته (كه خليفه الله و قطب عالم امكان و امام زمان) است فرود آمدند براى انجام حكم مبرم و قضاى حتمى الهى (به فرمان خليفه الله كه خدا به او مقام علم و فضل و شرافت را عطا فرموده است)
̶ پروردگارا بر محمد و آل پاكش درود فرست و به ما هم معرفت و تفضيل و جلال و احترامات اين ماه را الهام فرما و توفيق به حفظ از آنچه در اين ماه حرام كردى به ما عنايت فرما و ما را موفق دار كه اعضاء و جوارح خود را بر آنچه رضا و خشنودى تست بكار بنديم تا هيچ حركتى جز آنچه رضاى تست در اين ماه از ما سرنزند به گوش سخن لغو نشنويم و چشمان ما به جانب لهو و لعب نشتابد (و توجه به هيچ چيز جز آنچه تو خواهى نكند)
̶ تا آنكه هيچ دست به جانب كارى ممنوع دراز نكنيم و قدم به راهى ناروا برنداريم و هرگز شكم را از غير لقمه اى كه حلال گردانيدى پر نسازيم (زيرا خوردن حرام منشا هر طغيان و عصيان است و موجب سلب حضور قلب در عبادت و عدم توفيق بر اعمال خير و طاعت است و سبب غلبه نفس اماره بر عقل قدسى شود و كشور دين و ايمان را تاراج كند و سرمايه سعادت ابد را نابود گرداند) و تا زبان جز به سخنى كه معين كردى نگشائيم (و از هر حرفى كه ناصواب است مانند دروغ و تهمت و غيبت و فحش و لغو و بيهوده زبان در بنديم) در علمى جز آنچه ما را به ثواب و عطاى تو نزديك ساز در رنج بيهوده نكشيم (و علم) و عملى جز آنچه از عقاب و انتقام تو ما را نگاه دارد فرا نگيريم و باز (كرم كن و) تمام اعمال ما را خالص از شايبه ى ريا و سمعه بگردان تا طاعت را خاص تو و براى رضا و خشنودى و تقرب به حضرتت بى هيچ شرك و ريا به جاى آريم و به هيچ كس در طاعت و عبادتت نظر نبسته و مراد و مقصودى جز تو نداشته باشيم.
̶ پروردگارا بر محمد و آل پاكش درود فرست و در اين ماه (مبارك) بر مواقيت نمازهاى پنجگانه (يعنى بر اوقات و مقامات و مراتب و اسرار و آثار و احكام و شئونات و درجات نماز و نمازگزاران) ما را واقف و متذكر ساز (يا ما را موفق بدار) و بر نماز كاملى با حد و حدودى كه مقرر فرمودى و فرائض و احكامى كه معين فرمودى و با شرائط وظائف خاصى كه بر آن اهل نماز را موظف گردانيدى و در اوقات مخصوصى كه تعيين فرمودى ما را انجام همه توفيق مقرر فرما
̶ و ما را از آن نمازگزاران قرار ده كه اركان نماز را محافظت كردند (و حضور قلب و شرائط ظاهر و باطن نماز را كاملا انجام دادند) و در اول وقتى كه معين فرمودى نماز را ادا كردند (اول اوقات اين عبادت بزرگ كه حضور سلطان ملك وجود آمدن است مشاقانه و عاشقانه و خالص براى تقرب به حضرت احديت و براى اداء فرض عبوديت و وظيفه بندگى به اداء نماز شتافتند تا به مصداق (سارعوا الى مغفره من ربكم) مشمول مغفرت و عنايت الهى شوند) و با همان سنن و آدابى كه حضرت محمد بنده خاص و رسول گراميت (كه درود و رحمتت بر او و آل او باد) به جاى آورد ما را هم بر آن آداب و سنن در نماز موفق دار در ركوع و سجود و جميع مزايا و فواصل كه آن حضرت انجام داد و با طهارت حد اكمل (يعنى طهارت ظاهر و باطن جامه و بدن از پليدى و طهارت خيال و قلب و روح و سر و باطن از توجه به غير خدا كه توجه به غير حق روج را پليد و ظلمانى مى سازد) و با خضوع و خشوع كامل و حد اعلى به نماز توفيق ده
̶ و باز اى خدا در اين ماه مبارك ما را به صله رخم و نيكى و احسان در حق ارحام موفق ساز و هم (كرم كن و) توفيق ده كه با همسايه به عطا و فضل و بخشش پردازيم (و با آنها حسن سلوك و جود و كرم كنيم و اگر حاجتى دارند برآوريم و مريضشان را عيادت و فقيرشان را اعانت كنيم و در مقابل اذيت و آزارشان هم نيكى و احسان كنيم) و ما را موفق دار تا كه اموال خود را (در اين ماه) از آلودگيهاى (شبهه و حرام و ربا و رشوه و گران فروشى و هر غل و غش و خلط به حرام) پاك و خالص سازيم و به واسطه ى اخراج زكوه (و اداء صدقات) اموال خود را پاكيزه و طاهر گردانيم (و خلقى نيكو عطا فرما) تا آنكه با هر كس كه از ما قطع كند و دورى گزيند به او رجوع كنيم (با هر كه از ما برد به او بپيونديم و قطع صله از او نكرده و عهد مودت را نگسليم و شرط محبت را نگاه داريم) و با هر كه به ما ظلم و بيداد كند عدالت و احسان كنيم و با هر كس با ما دشمنى آغازد با او (تا بتوان) راه مسالمت (و طريق دوستى) پيش گيريم (يعنى با دشمن هم دشمنى نكنيم مگر آن دشمنى كه از جهت دوستى ما با تو با ما دشمن باشد و به جرم خدا دوستى با ما عداوت كند كه البته با او هرگز دوستى و مسالمت نخواهيم كرد بلكه او را دشمن حقيقى خود دانيم و حزب مخالف خود شناسيم و با او مادامى كه به دين حال است تا قيامت دشمنى و عداوت خواهيم كرد و كدورت ما با او تا ابد به صلح و صفا مبدل نخواهد شد (يعنى ما بايد با دشمن هم نكو خلق و باصفا باشيم و با شفقت و مسالمت رفتار كنيم تا دشمن را دوست گردانيم و از ما درس صلح و صفا و مهربانى آموزد.
(درخت دوستى بنشان كه كام دل ببار آرد
نهال دشمنى بر كن كه رنج بى شمار آرد)
̶ كه چون دشمن از دشمن خود مهربانى ديد و صلح و صفا يافت كينه اش به دل به مهر و عداوتش مبدل به محبت مى گردد و ليكن آن كس كه با خدا و دوستان خدا براى آنكه خداپرست و خدا دوستند دشمن است چنين دشمن را بايد دشمن حقيقى خود دانيم و هيچگاه تا تسليم نشود و از كفر و عناد و عداوت برنگردد با او به صلح و صفا رفتار نكنيم بلكه با او به جهاد و مخالفت قيام كنيم تا جائى كه بنياد آن دشمن خدا را براندازيم يا او را مطيع فرمان خدا سازيم)
̶ و باز (اى خداى من) به ما در اين ماه مبارك مقام تقرب به حضرتت به واسطه كارهاى نيك و اعمال خالص و پاك (از شرك و ريا و اغراض فاسد) عطا فرما تا به طفيل آن اعمال ما را از دنس و پليدى گناهان پاك و پاكيزه گردانى و از آنكه دگر بار بازگشت به عيوب (و معاصى) كنيم (و سركشى و عصيان از سر گيريم) ما را محفوظ دارى (و ما را موفق دارى) به حدى كه هيچ يك از فرشتگانت (كه به انواع ذكر و طاعات براى تقرب به حضرتت مى كوشند مقام قربت درنيابند مگر به ما دون طاعت و بندگى ما و دون تقرب ما به درگاهت (يعنى خدايا مقام ما را از كرم به واسطه طاعت و بندگيت برتر از فرشتگان مقربت مقرر فرما.)
̶ پروردگارا از درگاه حضرتت درخواست مى كنم كه به حق اين ماه عزيز و به حق آن كس كه به عبادت و پرستش تو در اين ماه قيام كرده از اول خلقت تا انتهاى عالم از فرشتگان مقرب و پيمبران مرسل و بندگان صالح كه از خاصان حضرتت گردانيدى به آنان قسم كه بر محمد و آل پاكش درود و رحمت فرستى و ما را هم اهل و شايسته گردانى بر نعمتها (و بر آن كرامت و مقاماتى) كه به اولياء و دوستانت وعده فرمودى و آنچه بر كوشش كنندگان در طاعت (و بالغ نظران در معرفت) خود واجب و لازم گردانيدى (از مراتب عاليه بهشتى و درجات بلند قرب) بر ما هم نظير آن را به كرمت لازم و واجب گردان و ما را در سلك آن بندگان خاص كه مستحق عالى ترين مقام رفعتند به لطف و كرم مقرر فرما.
̶ پروردگارا بر محمد و آل پاكش درود فرست و ما را از شرك و الحاد در طريق توحيدت دور بدار و از تقصير در ستايش (و تنزيه و تقديس ذات پاك يكتايت) و از كوتاه نظرى در معرفت عظمت و جلالت نگاه دار و از شك و ريب در امر دينت و كورى و گمراهى از راه شرع و آئينت و اغفال و بى توجهى به احترامات شعائرت ما را نگه دارى كن و از خدعه و فريب دشمنت شيطان رجيم محفوظ دار.
̶ پروردگارا بر محمد و آل پاكش درود فرست و چون تو در هر شب از شبهاى اين ماه مبارك بسيار بندگان را به عفو و رحمتت (يا به جود و احسانت) از آتش دوزخ قهرت آزاد مى گردانى ما را هم (به لطف و كرم) از آن آزادشدگان قرار ده و بهترين طاعت گزاران اين ماه و نيكوتر اهل آن مقرر گردان.
̶ پروردگارا بر محمد و آل پاكش درود فرست و با محاق ماه (و محو نورش) گناهان ما را هم محو و نابود ساز (يعنى چنانكه آخر ماه نور ماه را به محاق محو مى گردانى گناهان ما را هم در آخر اين ماه مبارك به كرمت محو گردان و به همراه رفتن اين ماه معاصى ما را از نامه اعمال ما به قلم عفوت نابود ساز) و با زوال و انقضاء ايام اين ماه شريف تبعات و عصيان ما را هم از صحيفه عمل ما زائل و محو فرمائى تا آنكه چون اين ماه از (دوران عمر ما) در گذشت تو (از لطف و كرم) قلب ما را از لوث گناهان پاك و پاكيزه داشته (و از پليدى و تيرگى عصيان مبرا و مصفا) ساخته باشى.
̶ پروردگارا بر محمد و آل پاكش درود فرست و اگر در اين ماه از حق به باطل ميل كرديم (و به افعال زشت پرداختيم) ما را به طريق حق و عدالت بازگردان (و به كارهاى خير و طاعات كه راه عدل مستقيم به سوى خداست رهبرى فرما) و چنانكه لغزشى (در امر دين) پيش آيد ما را استوار (و ثابت قدم بدار و اگر شيطان بر ما تسلط) (و تحكم) پيدا كرد ما را از شر او نجات بخش.
̶ اى خدا تمام (ساعات و ليالى و ايام) اين ماه ما را به طاعتت مشحون ساز (و جميع اوقات ما را به عبادتت زيب و زيور بخش) و ما را يارى كن كه تمام روزهاى اين ماه به روزه داشتن و شبها همه به نماز و تضرع و زارى به درگاه حضرتت كردن و خشوع و تذلل در پيشگاه عظمتت نمودن به پايان رسانيم تا آنكه اين ماه روزش بر ما به غفلت از خدا نگذرد و شبش به تفريط (و تضييع عمر به لهو و لعب) پايان نيابد.
̶ پروردگارا (نه تنها در اين ماه مبارك) بلكه در تمام ماهها و روزهاى دوران عمر ما چنين فرما (يعنى ما را در تمام ايام و ماه و سال دوران عمر به طاعت و بندگى خود موفق بدار و بر تضرع و تذلل و دعا و ناله ى اشتياق به درگاهت يارى فرما) و ما را از بندگان شايسته ى خود بگردان آن بندگانى كه وارث بهشت فردوس اعلا شدند و در آن بهشت عالى تا ابد به شادى زيستند آنانكه هر چه (از مال و منال دنيا) يافتند همه را در راه خدا به فقيران اعطا كردند دلهايشان خدا ترس (و پرهيزكار) بود و محققا مى دانستند كه بازگشتشان (پس از مرگ) به سوى خدا (و شهود و تجليات حسن و جمال الهى) خواهد بود و آنانكه بهر كار نيكو مى شتابند و بر اعمال نيك سبقت مى گيرند.
̶ پروردگارا بر محمد و آلش درود فرست در تمام اوقات و در هر لحظه به عدد هر كس كه بر او درود و رحمت فرستى و اضعاف آن چندان برابر كه عددش را جز تو كسى نتواند بشمار آرد. اى خدا توئى كه محققا بر هر چه بخواهى قادرى و هر كار اراده كنى البته توانى كرد (و قدرتت بى حد و رحمتت بى انتهاست.)
نازخاتون
17th May 2011, 09:27 AM
در روز فطر
از دعاهاى صحيفه سجاديه كه حضرت هنگام فراغت از نماز عيد فطر به اين دعا با خداى تعالى راز و نياز مى كرد
̶ اى خدائى كه ترحم مى كنى بر كسى كه بندگان بر او ترحم نمى كنند (يعنى آنكه رانده درگاه خلق شد و بر او كسى ترحم نكرد و از همه درها نااميد است تو بر چنين كس مخصوصا ترحم خواهى كرد و از ترحم خلق بى نيازش مى گردانى.)
̶ اى خدائى كه از لطف و كرم آن كس را كه غريب و رانده ى شهر و ديارها شد به درگاهت مى پذيرى
̶ اى خدائى كه حاجتمندان درگاهت را به چشم حقارت نمى نگرى (بلكه به لطف و مهربانى حاجتشان روا مى گردانى)
̶ و اى خدائى كه آن بندگان را كه به الحاح و اصرار به درگاهت حاجت مى طلبند آنان را محروم و نااميد نمى كنى (بلكه الحاح و سماجت بندگان را به درگاه رحمتت دوست مى دارى)
̶ و اى خدائى كه دست رد و حرمان به جبهه آن بندگان كه با ناز و دلال به درگاه عز و جلالت مى آيند نخواهى گذاشت (و با همه غرور و سركشى چون به درگاهت آمده اند ناز آنها را مى كشى و حاجتشان از كرم روامى سازى)
̶ اى خدائى كه تحفه كوچكى (و طاعت قليلى) را از بندگانت مى گزينى و عمل اندكشان را پاداش بسيار عطا مى كنى
̶ و اى خدائى كه عبادت اندك بندگان را (كه هر چند بسيار هم باشد در مقابل نعمتهاى بى حد و حسابت آن عمل بسيار اندك است) جزاى بزرگ (در دنيا و آخرت و ثواب عظيم بهشت ابد) مرحمت مى كنى
̶ اى خدائى كه هر كس از بندگان (به واسطه طاعت) به تو نزديك شد (و به درگاهت تقرب جست تو هم (با همه عز و جلال) به او نزديك مى شوى
̶ و اى خدائى كه هر كس از بندگان به طغيان و عصيان از تو رو بگرداند تو (از لطف و كرم) او را باز به سوى خود مى خوانى
̶ و اى خدائى كه در بخشش نعمت و احسان (به واسطه كفر و عصيان بندگان) حالت تغيير نخواهد كرد و (در مقابل كفر و طغيان خلق) مبادرت به انتقام آنان نخواهى فرمود
̶ و اى خدائى كه ثمره و نتيجه حسنه نكوكاران را بپرورانى تا نمو و زيادت يابد (تا آنكه بر بندگان يك حسنه را ده و صد هزار و اضعاف مضاعف مى گردانى) و از گناهان و سيئات خلق درمى گذرى و مى بخشى تا آنكه گناهان را به كلى محو مى گردانى
̶ اى خدا آمال و حاجتمندان خلق هنوز نرسيده به كمترين مرتبه كرم بى انتهايت حاجت روا برمى گردند و به يك فيضان درياى جود و كرمت ظروف همه ى خواهشها(ى خواهشمندان عالم) پر مى شود (يعنى همه آرزوهاى حاجتمندان و خواهشهاى مشتاقان و نيازمندان عالم كمترين افاضه فيض حق و اندك التفات سلطان عالم وجود همه حاجتها روا و جميع مقاصد ادا خواهد شد و به يك موج درياى بى نهايت رحمتش به تمام ظرفيت ارباب نياز بى نياز شوند و فقيران و محتاجان عالم مستغنى كردند) و توصيف و نعت تمام خلق (از رسولان و فرشتگان و حكيمان و عارفان الهى) در پيش نعوت و اوصاف جمال و جلال بى حد و نهايتت هيچ است (چون صفات عين ذات است احدى جز آن ذات يكتا به حقيقت اوصافش نتواند رسيد زيرا بكنه ذات حق هيچ كس را راه نيست كه عقل كل و خاتم رسل عرض كرد سبحانك ما اثنى ثناء عليك انت كما اثنيت على نفسك و ما عرفناك حق معرفتك و در دعا عرض مى كرد رب زدنى فيك تحيرا
غير حيرانى در اين ره گام نيست
راه عشق است اين ره حمام نيست
هر كسى را نام معشوقى كه هست
مى برد معشوق ما را نام نيست
̶ پس (اى خداى يكتا) تو را برترين مقام بلند است فوق هر بلند مقام (و فوق هر چه در عقل و فكرت و انديشه گنجد هر چه در انديشه آيد آن فناست آنچه در انديشه نايد آن خداست و تو را جلال بى حد و نهايت و مجد و بزرگوارى نامنتهاست فوق هر جلال كه در انديشه خرد گنجد
̶ و هر بزرگى پيش تو كوچك است هر با مجد و شرافتى در جنب مجد و شرافتت حقير و ناچيز است هر كس به غير حضرتت وارد شود ناكام برگردد و هر كه به غير درگاهت روى آرد زيان كار ابد است كسان كه به درگاه غير تو نازل آمدند ضايع و باطل الذات شدند و محروم و منقطع از خير و سعادت جز آنكه جوياى فضل و احسان تست
̶ اى خدا درگاه كرمت به روى مشتاقان باز است و جود و احسانت براى خواستاران مباح فريادخواهان را زود به فرياد مى رسى،
̶ اميدواران از درگاه كرمت هرگز محروم نشوند و هر كه رو به درگاه تو آرد نااميد نگردد، آمرزش طلبان به مغفرتت نائل و به قهر و انتقامت معذب نخواهند شد (هر كه از گناهش به درگاهت استغفار و طلب آمرزش كند آمرزيده شود و از رنج و عذاب ايمن گردد)
̶ رزق تو (و سفره ى جودت) بر اهل معصيتت هم مبسوط و گشاده است (تا چه رسد به اهل طاعت)
(روزى چو دهى گناهكاران را
محروم كجا كنى تو ياران را
بر سفره فضل و جود و احسانت
هر مومن و كافر است مهمانت
̶ بردبارى و حلمت به دشمنان و اهل عصيان روى آورد (يعنى با كافران و معصيتكاران حلم مى كنى باشد كه به درگاهت باز آيند و به رحمتت نائل گردند عادتت احسان به بدكارانست (تا چه رسد به نيكوكاران) و رفتارت مدارا و ترحم است به حال اهل طغيان تا آنجا كه از حلم و مداراى تو مغرور شده و غافل از رجوع به درگاه كرمت شدند و مهلتى كه به آنها دادى از بازگشت به سوى رحمتت آنان را مانع گرديد
̶ همانا تو به آنها مهلت دادى كه روزى متنبه شوند و به درگاهت باز آيند (اما آنها از شقاوت و بدبختى خود زمان مهلت بازنگشتند و به سوء اختيار خود را از رحمتت محروم ساختند) و اهل طغيان و عصيان را براى آن مهلت دادى (و تعجيل در عذابشان نفرمودى) كه به دوام ملكت (و ابديت سلطنت و قدرتت) مطمئن بودى (طاغيان هرگز تجاوز و تصرف در ملكت) نتوانند كرد (و از طغيان و سركشيشان بر خود زيان مى رسانند نه در ملك تو) پس مهلت به آنها دادى تا هر كه اهل سعادت است خاتمه امرش را سعادت گردانى و هر كه اهل شقاوت است (به آن مهلت بر او اتمام حجت شده و پس از اتمام حجت) او را مخذول و مردود سازى
̶ و همه (اهل سعادت و شقاوت) به سوى حكم ازلى تست و بازگشت امورشان (و مال احوالشان) رجوع به فرمان (قضاى مبرم) حضرتت خواهد بود (نه سعيد بدون فرمان ازلى و قضا و قدر حتمى الهى كارى تواند كرد و نه شقى از حكم قضا و قدر حق قدمى بيرون تواند نهاد (كلا نمد هولاء و هولاء من عطاء ربك) همه را رحمت واسعه ى الهى يارى مى كند تا به مقصدى كه لايق آنهاست برسند) از طول مدت سركشان (و دور حكومت طاغيان و ستمكاران) به قوت و سلطنتت ضعفى نرسد (و خللى به حسن نظام خلقتت وارد نياورد كه ملك و سلطنتت ازلى و ابدى و مصون از رخنه و تصرف خلق است خلق در مقابل اقتدارت همه ضعيف و ذليل و حقير و محكوم فرمان تقديرند) و از اينكه تو تعجيل در انتقام طاغيان نفرمائى
̶ برهان كامل و حجت بالغه ات را (و شرع تكوين و شريعت كه حق و حقيقت است) ضايع و باطل نتوانند كرد
̶ برهان كامل و حجت بالغه ات را (و شرع تكوين و شريعت كه حق و حقيقت است) ضايع و باطل نتوانند كرد
̶ و سلطنت حضرتت تنها سلطنت ثابت ازلى است (و سلطنت و اقتدار مخلوق به سرعت زوال پذير و نابود شدنى است) پس واى بر آنكه و حسرت ابد بر آنكه روى از تو به ديگر سوى كند و ناكامى و خذلان ابد بر آن كس كه از عطاى تو محروم شود و شقاوت و حرمان و بدبختى حداكثر آن كس راست كه از تو غافل شود (و بر تو غرور كند)
̶ آن مغرور غافل (نمى داند) چه دوران بسيار در عذاب خواهد گذرانيد و چه مدت طولانى در عقاب و انتقامت رفت و آمد خواهد كرد و چه قدر انتهاى امرش از فرج و آسايش دور است و چه اندازه نااميد است كه بتواند آسان از آن (دوزخ قهر و عقوبت) بيرون آيد (و اين قهر و عقاب سركشان و بدكاران) از حكم قضاى تو عدل محض است هيچ در آن جورى نيست و عين عدل و انصاف در حكم تست ابدا بر آن كس ظلم و جور نشده
̶ زيرا كه تو حجت و برهانت را بر خلق آشكار كردى (و بر مومن و كافر اتمام حجت كامل فرمودى) و بر بندگان انواع راه عذرخواهى و هر گونه راه آسان را نمودى (يعنى بر خلق به واسطه نصايح رسولان و حجج بالغه جانشينان پيغمبران و علماء ربانى و قبول توبه و عذرخواهى به درگاه خدا و هرگونه طريق آشتى با دوست را بدست آنها دادى و باز از طغيان و سركشى باز نگشتند پس به سوء اختيار خود و به پيروى هواى نفس خويش قهر و عذاب الهى را بر خود طلبيدند) و همانا تو از پيش (از عاقبت كارشان) به وعده عذاب (كفر و گناه) و وعد و تشويق و ترغيب به ثواب و پاداش طاعت و بندگى در حق بنده گان لطف كامل فرمودى و (در عاقبت كار بدكاران و حسن عاقبت نكوكاران و عقاب و ثواب آنان) مثلهاى گوناگون زدى (يعنى وعده عقاب و قهر و وعده ثواب و بهشت ابد از لطف تو بود كه بندگان را از دوزخ در آيات عذاب قرآن مبارك بترسانى و به بهشت ابد و سعادت سرمد و نعمت بى حد و نهايت در آيات رحمت تشويق و ترغيب كنى و اين لطف را هم به حد اكمل در حق بندگان فرمودى و براى تنبيه خلق بر هلاك و عذاب بدكاران و نجات و رحمت نكويان مثالها آوردى تا مردم از راه كفر و گناه به راه آشتى برگردند) و زمانى طولانى (براى هدايت و آشتى بندگان با خداى خود) به آنها مهلت دادى و با آنها مدارا كردى و انتقام (كافران و بدكاران) را به تاخير انداختى در صورتى كه مى توانستى بفور و عجلت از آنها انتقام كشى
̶ مدارايت از روى عجز و ناتوانى (از انتقام و هلاكشان) نبود و مهلتت از سستى در كارشان نبود و امساك و خوددارى از كيفر آنها نه اين بود كه غفلت از آنها داشتى يا انتظار وقت (مناسب) مى كشيدى اينها هيچ نبود تنها براى اين بود كه حجتت را در حق خلق به نهايت بلاغت رسانى و كرمت را به حد اكمل و احسانت را به مرتبه وفور و اوفى و نعمتت را به حد اتم و اكمل برسانى و تمام آنچه ذكر شد (از اتمام حجت) وحداتم جود و كرم و احسان و انعامت در حق خلق از ازل بوده و تا ابد خواهد بود
̶ و حجت و برهانت بزرگتر از آن است كه به تمامه به وصف درآيد و مجد و بزرگواريت بلند مرتبه تر از آن كه به كنهه به حد و انديشه عقل گنجد و نعمتت بيشتر از آن است كه به احصاء و شماره درآيد و احسانت افزونتر از آنكه بر كمتر حد آن شكرگزارى توان كرد
̶ و مرا تقصير (و قصور) از اداى حمد و ثنايت به سكوت وامى دارد و عجز و درماندگى از تمجيد و تعظيم جلالت به امساك از نعت و وصف الزام مى كند نه آنكه راغب و مايل به سكوت و امساك از حمد و ثنايت باشم بلكه چون به منتهاى قصور و عجز خود اعتراف مى كنم سكوت مى كنم و الا با همه عجز و قصور به ستايش و سپاست مشتاقم)
̶ پس اينك اى خدا به درگاه كرمت به قصد و اخلاص روى آورده و (از لطف و رحمتت) نيكو عطاى تو را درخواست مى كنم. اى خدا پس بر محمد و آل پاكش درود فرست و مناجاتم را از كرم بپذير و دعايم مستجاب فرما و خاتمه ى كارم را به نااميدى و محرومى از رحمتت مگردان و سئوالم را بپذير و دست رد بر پيشانيم مگذار و آنگاه كه (اجل فرا رسد و) به سوى تو (از عالم دنيا) بازگردم جايگاهم گرامى دار (يعنى در جوار رحمت و بهشت سرمد) رضوانت مرا منزل ده كه همانا تو بر هر چه خواهى قادرى و قدرت كاملت ابدا به مضيقه و تنگنا برخورد نخواهد كرد (به خلاف خلايق كه بر هر چه بخواهند به تنگناى عجز و مضيقه ناتوانى گرفتار شوند) و بر هر درخواست كه از تو كنند ابدا عجزى در مقابل قدرتت وجود ندارد و بر هر چيز توانائى و (در ملك وجود) هيچ قوه و قدرتى جز به قدرت خداى بلند مرتبه عظيم الشان نخواهد بود.
نازخاتون
17th May 2011, 09:32 AM
دعاى روز عرفه امام سجاد (ع)
قسمت اول
̶ سپاس و ستايش مخصوص خداست كه پروردگار عالم است
̶ و آفريننده جهانهاى بى نهايت و پديد آرنده آسمانها و زمين است (بى حاجت به رويه و فكرت و بى سابقه تمثال) و صاحب عزت و جلال و بزرگوارى است سلطان مطلق بر تمام سلاطين عالم وجود و خداى يكتا بر جميع خداپرستان جهان خالق كل موجودات ( آنچه از عدم بوجود آمده از ازل و بوجود آيد تا ابد از كليات و جزئيات مجرد و مادى زمانى و دهرى و سرمدى خالق همه اوست و در عالم ايجاد خالقى جز او وجود ندارد) او وارث كل اشياء عالم است (يعنى بعد از فناء كل، هستى تمام موجودات عالم امكان به او باز مى گردد انا اليه راجعون چون وجود ممكنات عاريتى و ظلى است و ظل اشراق شمس حقيقه الوجود به سوى او باز خواهد گشت پس وارث كل موجودات است) آن ذات يگانه يكتا را هيچ مثل و مانندى نيست (چون خداى متعال حقيقت نوعيه نيست كه افرادى مثل هم در ذهن يا در خارج بر او تصور شود بلكه حقيقت واجب تعالى صرف الوجود است و صرف وجود و هستى صرف واحد به وحدت حقه ى حقيقيه است كه ثانى او عدم است لذا او فرد منفرد بالذات است و ثانى ندارد تا او را مثل و مانند و يا ضد و ند تواند بود پس خدا را مثل و مانند و ضدوند و شريك نخواهد بود و حقيقت او بر يكتائى و بى مثل و مانندى او شاهد و برهان قاطع است) ذره اى از موجودات عالم (از مجرد و مادى كلى و جزئى) از علم محيط (و محيط علم) او خارج نيست و وجودش (كه عين علم است) به تمام اشياء احاطه خواهد داشت و بر همه موجودات عالم حافظ و نگهبان اوست
̶ اى خدا توئى يگانه خداى عالم و هيچ خدائى جز تو نيست كه يكتاى مطلق و فرد منفرد بالذاتى (و يگانه من جميع الجهات و از لوث شرك و شريك و تجزيه و تركيب ذات پاكت منزه و مبرا است)
̶ و توئى خداى يكتائى كه هيچ خدائى جز تو نيست بزرگوارى و لطف و كرم بى انتها و عظمت و بزرگى بى حد و نهايت مخصوص تست
̶ و توئى خداى يكتائى كه هيچ خدائى جز تو نيست علو مقام و استعلاى بى حد و با شدت و قوت بى انتهاء (در اهلاك و انتقام اهل ظلم و عناد)
̶ توئى خداى يكتا كه هيچ خدائى جز تو نيست رحمتت به عموم اهل عالم و اصل و مهربانيت نيكان را شامل و علم و حكمتت بر همه موجودات محيط است
̶ توئى خداى يكتا كه هيچ خدائى جز تو نيست شنوا(ى دعاى خلقى و سخنان بندگان) و بصير (به احوال عالم) و بينا به حقايق امور ذات پاكت قديم ازلى (و صفات كمالت ابدى و سرمدى) است و از تمام كلى و جزئى ملك وجود به علم ذاتى ازلى آگاه خواهى بود
̶ و توئى خداى يكتا كه هيچ خدائى جز تو نيست توئى صاحب كرم و كريمترين كريمان عالم وجودت دائم و ابدى است و برتر از ابدى (وجودت بيش از حد و نهايت است)
̶ توئى خداى يكتاى عالم كه جز تو خدائى نيست تو را مقام اوليت و آخريت (و اولويت و اسبقيت) وجود است پيش از همه اشياء و بعد از همه شماره موجودات
̶ توئى خداى يكتاى عالم كه جز تو خدائى نيست كه در عين علو مقام (و دورى و برترى از همه موجودات به همه خلائق) بسى نزديكى،
̶ توئى ايزد يكتاى عالم كه جز تو خدائى نيست توئى صاحب نور تابان (بر همه ى ملك و ملكوت) و صاحب ستايش و عظمت و كبريائى (در همه عوالم جبروت و لاهوت)
̶ توئى ايزد يكتاى عالم كه جز تو خدائى نيست توئى آنكه همه ى موجودات عالم را بى نقشه سابق (و بى حاجت به فكر و تامل) ايجاد كردى و صورتهاى (حيوانات و نباتات و معادن و عناصر و مركبات و جهانهاى بى نهايت كرات سماوات) آنچه را در صفحه گيتى از صورتهاى گوناگون (بى حد و شمار) نقش كردى همه را بى نمونه و تمثال بلكه به علم ذاتى ازلى خود نگاشتى (و از طرح نقشه و نمونه سابق آن صورتهاى بى نهايت علم كامل ازليت بى نياز بود همه صورتهاى موجودات را با تمام لوازم و عوارض در كمال زيبائى به حكمت بالغه ى خود نگاشتى:
(در عالم و عالم آفريدن
به زين نتوان رقم كشيدن)
̶ و نقش بندى عالم ابداع (و عوالم تجرد) را هم بى آنكه نمونه اى در مقابل گمارى (و بى نياز از طرح نقشه ى قبلى در منتهاى حسن و زيبائى) بوجود آوردى
̶ همه ى اشياء را (با بهترين وضع و اسلوب و نيكوترين شكل و صورت) قلم تقدير ازلى تو در صفحه گيتى نگاشت و همه را بسيار سهل و آسان (بى هيچ رنج و فكر و تامل) پديد آوردى و جميع ماسوا را با حسن تدبير و اتم و اتقن و احسن نظام در عرصه آفرينش بياراستى
̶ توئى كه در خلقت عالم هيچ كس با تو شركت و معاونت نداشت در كار ايجاد به معين نيازمند نبودى ( چون همه اشياء پيش از آنكه تو آنها را خلق كنى معدوم صرف بودند و چگونه معدومات در خلقت با تو شركت توانند كرد) براى تو مثل و نظيرى وجود نداشته و ندارد
̶ توئى كه اراده ات به هر چه تعلق گيرد البته فورا موجود گردد و هر حكم كنى (در نظام عالم تكوين و تشريع) عين عدل و داد است
̶ توئى كه مكانى بر تو محيط نشود (بلكه بر هر مكان محيطى و در هيچ مكان نگنجى) و با قدرت و سلطنت كليه ات (در تمام ملك بى انتهاى عالم) احدى مقاومت نتواند كرد و آن قدرت كل مقهور و مغلوب هيچ قدرت و سلطنتى نشود و احدى غالب بر اراده قاهر حق نگردد) و هيچ بيان و برهانى برهان ساطع تو را زبون نگرداند
̶ توئى كه به علم حضورى از شماره ى كليه ى موجودات عالم آگاهى و بر تمام اشياء وقت و مدتى در وجود مقرر داشتى و به تقدير ازلى بر هر چيز قدر و اندازه اى معين فرمودى
̶ از درك كنه ذاتت عقل و فكرتها عاجز و از كيفيت اوصافت فهم و دانشها قاصر است بصرها و بصيرتها از ادراك انيتت محروم است (يعنى چون چشم سر و ديده ى خيال مى خواهد خدا را در اين و مكان مشاهده كند و نمى داند كه (هو فى كل مكان و لا فى شيئى من المكان) خدا در هر مكان هست و در هيچ مكان نيست به اين معنا كه به نحو احاطه وجودى در هر مكان هست و به نحو محاطيت در هيچ مكان نخواهد بود او از زمان و مكان مجرد و از ماده و مدت منزه است چنانكه روح ما هم مجرد و حد زمان و مكان در او منطوى است وجود برتر از محوطه تنگ ماده و مدت است كه:
(زير و بالا پيش و پس وصف تن است
بى جهت آن جان پاك روشن است)
نازخاتون
17th May 2011, 09:34 AM
دعاى روز عرفه امام سجاد (ع)
قسمت دوم
پس چشم حس و خيال كه خدا را در مكان مى طلبد از ديدن حق متعال محجوب و محروم است بلكه چشم عقل و فكرت هم تا او را به اشاره عقلى محدود گرداند در حجاب ابد خواهد ماند:
(هر چه انديشى پذيراى فناست
آنچه در انديشه نايد آن خداست)
̶ تو (اى خدا) آن ذات يكتاى بى حد و نهايتى كه در هيچ حد محدود نخواهى بود و در انديشه متمثل نخواهى شد تا موجود (متناهى) شوى (و مانند مخلوق چيزى از ماهيات ممكنه كه به وجود موجود است باشى بلكه حقيقت ذات يكتايت كل الوجود و وجود كل بى حد و نهايت و فوق بى نهايت است كه ابدا به ماهيت محدود نيستى بلكه صرف الوجود و وجود صرف بلا مهيت و بلا حد و نهايت خواهى بود) و از چيزى ذات بسيطت توليد نيافته تا مولود (و حادث و محتاج به علت) باشى (چون خدا علت اولى و مبدا اول آفرينش است پس اگر مولود چيزى باشد معلول اوست و محتاج به علت در وجود و حادث ذاتى و متاخر الوجود و ممكن الوجود و چنين چيزى البته خدا كه مبدا اول و علت كل آفرينش است نخواهد بود)
̶ توئى آنكه ضدى در وجود ندارى تا با تو به عناد و خلاف برخيزد و تو را عدل و نظيرى نيست تا با تو به مغالبه برآيد و ند و مانندى نيست كه با تو معارضه كند
̶ توئى يگانه خداوندى كه مبدا آفرينش است كه مخترع نظام عالم است و ايجاد و احداث كننده جهان حادث كه جهان را بى سابقه از خود آغاز كردى و صنعى كه پديد آوردى بس نيكو ابداع و اختراع فرمودى
̶ اى ذات پاك و منزه (از حد و نقص) شان و بزرگى و بزرگواريت از حد تصور بيرون و مقام و منزلتت در بين مقامات از مطمح نظر عقول بالاتر است چقدر برهانت كه فارق حق و باطل است روشن و آشكار است
̶ اى ذات پاك منزه (از حد و نقص) لطف و مهربانى و رافت و رحمتت بسى بيش از حد انديشه است اى حكيمى كه معرفت حضرتت پايه اش بس بلند است (كه جل جناب الحق ان يكون شريعه لكل وارد او ترد عليه الا واحدا بعد واحد تنها عنقاى قدس نفوس كليه الهيه به كنگره عرش معرفتت پرواز توانند و باز ما عرفناك حق معرفتك سرايند)
̶ تو آن پادشاهى كه قوت و سطوت و سلطنتت از حد فكرت بسى برتر و جود و عنايتت به خلق از عرصه پهناور تعقل وسيعتر است و رفعت و بلندى مرتبه ات از حدود افهام بالاتر است اى ذات پاك صاحب قدرت و جلال و بزرگى و سزاوار ستايش و سپاس
̶ پاك و منزهى (از حدود خلقى) دست عنايتت باز است به خيرات و احسانهاى به خلق و هدايت خلق به مقام معرفتت تنها از جانب تو خواهد بود (چنانكه باز امام سجاد در دعا عرض مى كند بك عرفتك و انت دللتنى عليك و لو لا انت لم ادرما انت) من به وسيله تو تو را شناختم و تو مرا به سوى مقام معرفتت دلالت كردى و اگر عنايت و اشراقت در قلبم نبود به مقام معرفتت راه نمى يافتم) (و در اخبار معصوم عليه السلام هم وارد است كه معرفت خدا فقط موهبت و اعطاى خداست) (و البته با برهان لم و ان معرفت خدا موقوف تجلى خداست در قلوب لايق پاك با اخلاص و ادله و براهين اثبات خدا و توحيد او تنها علل اعدادى بر ظهور آن تجلى نور معرفت است نه معطلى نور معرفت خدا تنها سبب معرفت تجلى او در آئينه ى دلهاى پاك است) اى خدا هر كس از بندگان در امر دين يا كار دنيا به التماس و درخواست رو به درگاه حضرتت آيد حاجت خود را بر در حضرتت خواهد يافت
̶ به درگاه تو (سلطان ملك وجود) كسى خاضع و فروتن است كه در علم ازليت بر او اين مقام گذشته است و هر آنچه ما دون عرش علم تست (كه كليه موجودات عالمند) همه به درگاه عزتت پست و خاشعند و تمام خلق عوالم بى نهايتت در پيشگاه حضرتت سر تسليم و انقياد و اطاعت پيش دارند
̶ اى ذات پاك و منزه تو هرگز محسوس نخواهى شد (قوه حس عاجزتر از آنست كه تو را بيند و ماديين كه خداى محسوس مى طلبند از شناسائى خدا محرومند و مشبه و مجسمه
̶ كه گويند خدا در قيامت به چشم محسوس خواهد شد عقيده شان البته جهل و خطاست و تو اى ذات پاك (چنانكه محسوس نخواهى شد چون منزه از جسم و جسمانياتى) تجسس و تفحص در عالم جسم و تماس جسمانى با تو محال است و هرگز خلق با تو كيد و مكر و جور و بيداد نتوانند كرد (و به طور كلى خلق در تو و در نظام ملك تو كمترين تاثيرى نتوانند كرد و همه موجودات عالى و دانى تحت تاثير و محكوم تقدير و تدبير سلطنت مطلقه تو خواهند بود) و در ملك وجود با تو تنازع و مخالفت نتوانند و جدال و ممارات و مداهنه و خدعه و مكر و فريب خلق با تو محال و ممتنع است
̶ تو پاك و منزهى راه تو راه مستقيم و روشن و امر و فرمانت به خلق براى ارشاد و هدايت خلق است و توئى كه زنده ابد و بى نياز و غنى مطلق از خلقى و خلق همه به تو نيازمندند
̶ اى ذات پاك منزه (از حد و نقص) گفتار تو (و سخنانت در كتب آسمانى) همه حكم تو است و حكم و قضاى تو حتمى الوقوع و اراده ازليت عزم جزم است و قطعى الاجراء (و ترديد در آن راه نخواهد يافت)
̶ اى ذات پاك آنچه مشيت ازلى تو خواهد كسى رد نتواند و بر كلمات (آسمانيت) ابدا كسى قدرت تبديل و تغيير ندارد.
̶ اى ذات پاك توئى كه آيات و ادله ات همه بر خلق روشن و آشكار است (و هيچكس جز به لجاج و عناد انكار نتواند كرد) توئى كه آسمانها (و عوالم بى نهايت كرات) را خلق كردى و مردم را بيافريدى
̶ ستايش و سپاسى كه به دوام ملك وجودت پاينده است مخصوص تست
̶ و تو را حمد و ستايشى سزد كه مخلد و ابدى است به وجود نعمت و رحمتت
̶ و تو را حمد و ستايشى سزد كه مقابل با صنع و آفرينش تست
̶ و تو را حمد و ستايشى سزد كه بر رضاى تو بيفزايد (يعنى چون بنده حمد تو كند مقام رضايش كاملتر شود و سر تسليم و رضا به درگاهت بيشتر فروآورد)
̶ و تو را حمد و سپاسى سزد كه حمد هر حامد و شكرى كه شكر هر شاكر از اداء آن حمد و شكر و سپاس قاصر باشد (و احدى حق آن حمد و ثنا را ادا نتواند كرد)
̶ حمد و سپاسى كه جز بر حضرتت شايسته نباشد و حامد بدان حمد جز به درگاهت تقرب نجويد (يعنى آنكه از روى اخلاص حمد حضرتت مى گويد تنها تقرب تو را مى خواهد و به هيچ مخلوقى نظر ندارد و به اجر بهشت و حور و قصور هم سر فرود نياورد تنها حمد تو كه ذكر اوصاف جمال و جلال تست منحصرا براى تقرب به تو كند و بهشت شهود و حسن بى حد تو منظور نظر او باشد)
̶ حمد و ستايشى كه در اول دوام و ازليت و آخر بقا و ابديت تقاضا كند
̶ حمدى كه به گردش روزگار مضاعف گردد و اجر و اثرش پى در پى زيادت يابد
̶ حمدى كه از حساب ثوابش (فرشتگان حافظ و ضابط اعمال) عاجز باشند و از آنچه در كتاب تو (يعنى كتابى كه به امر تو) كاتبان اعمال نويسند فزون آيد
̶ حمدى كه با عرش با عظمتت موازنه كند و با كرسى بلند پايه ات برابرى تواند كرد
̶ حمدى كه نزد حضرتت اجر و ثوابش كامل گردد و پاداش آن حمد هر پاداش و جزائى را فراگيرد (و بر آن محيط شود)
̶ حمدى كه ظاهرش با باطن موافق و باطنش با صدق نيت و توجه و حضور قلب مطابق باشد
̶ حمد و سپاسى كه احدى از خلائق به مانندش نكرده و فضيلت و ثوابش را جز تو كسى نداند
̶ حمدى كه هر كس در تعدادش كوشد او را يارى كند (يعنى از ثواب آن حمد نصرت و تاييد يابد)
̶ حمد و سپاسى كه جميع آنچه از حمد خلقت كردى و آنچه را بعدا به نظام آورى همه را جامع باشد (يعنى حمدى كه حمد فرشتگان عرش و كرسى و آسمانها و بندگان از انس و جان و ساير موجوداتت كنند كه «ان من شيئى الا يسبح بحمده» هيچ موجودى نباشد كه حمد او نكند. همه آن حمدهاى اهل عالم همه خلق ازل و ابد در اين حمد مجتمع باشد تنبيه البته حمد انسان كامل كه اوصاف كمال الهى و شرح كليه ى اسماء و نعوت ربانى را به تعليم الهى در مكتب «و علم آدم الاسماء كلها » آموخته آن حمد محققا بهتر توصيف جمال و جلال الهى است و كاملتر و جامعتر از همه حمدها كه ساير موجودات كنند خواهد بود زيرا حمد اشياء حق را به قدر تجلى اوصاف جمال اوست و هر يك از موجودات عالم بالا و پست مظهر اسم و صفتى خاص و از آن اسم خاص وجودش ظهور يافته كه «و باسمائك اللتى ملائت اركان كل شيئى» پس خدا را به تمام صفات جمال و جلال توصيف نتواند كرد يعنى حمد كه اظهار صفات محمود است در استعداد وجود او نيست و حمدش اظهار همان صفت خاص و اسم الهى است كه از او به وجود آمده و از ساير نعوت و اوصاف الهى بى خبر است اما حمد انسان كامل كه تعيين ام التعين الهى است و مظهر اسم الله كه جامع اوصاف كمالست البته آن حمد جامع كليه حمدهاى موجودات عالم خواهد بود. خلاصه انسان متحقق به جميع مراتب انسانيت بر تمام اسماء و اوصاف الهى مظهر خواهد بود و به لسان تكوين و تشريع حمدش كه بيان اوصاف جمال و جلال الهى است جامع و كاملترين حمد الهى خواهد بود و تنها حمدى كه مستغرق و جامع كل محامد است حمد تكوين و تشريع مقام ختمى مرتبت است و اوصياء خاتميت صلواه الله عليهم اجمعين فقط حمد انسان كامل نسبت به حمد خداى متعال از ذات خويش ناقص است و آن به واسطه اسماء مستاثره ى عينى مختصه ى ذات غيب الغيوب است كه انسان كامل بر آن اسماء و نعوت مستاثره احاطه ندارد و اظهار كمال و توصيف جمال او را به آن اسماء مستاثره غيب هويت نتواند كرد لذاست كه انسان كامل مكمل ختمى مرتبت (ص) در مقام حمد با آنكه حمد او اتم و اكمل حمد اهل عالم است باز به درگاه عز احديت عرض كند «سبحانك ما اثنى ثناء عليك انت كما اثنيت على نفسك» خدايا من حمد و ثناى تو را چنانكه شايد و بايد نتوانم و حمد كامل تو همانست كه تو خود حمد و ثناى خويش گوئى و لله الحمد كله)
̶ حمد و سپاسى كه نزديكتر از آن حمد نزد علم تو موجود نباشد و بهتر از آن كسى حمد و ثناى تو نگويد (مراد از قول اينجا علم فعلى حق است كه حضرت اميرالمومنين (ع) فرمود «قوله سبحانه تعالى فعله لا بصوت يقرع و لا بنداء يسمع» قول تو اى خداى سبحان عبارت از فعل تست نه صدائى كه قرع سمع كند و نه ندائى كه به گوش خلق رسد)
̶ حمد و سپاسى كه به موجب لطف و كرمت و فور (ثواب) آن افزايش يابد و همى متصل لطف و احسانت بر مرتبه اش بيفزايد
̶ حمد و سپاسى كه ذات پاك بزرگوارت انتخاب كند و با عزت و جلالت مقابل شود (شايد يعنى حمدى كه از تجلى جمالت به وجود آيد و با جلوه جلال مقابل شود چون لكل جمال جلال و بالعكس) چون اوصاف جمال حق صفاتيست كه موجب ظهور حق در عالم آفرينش است و صفات جلال آن اوصاف كه موجب احتجاب و بطون اوست (كه هو الظاهر و الباطن) و آنچه موجب ظهور اشياء شود در همان ظهور حق پنهان گردد و مستبطن شود و هر چه خلق را به ناز لن ترانى و احتجاب از شهودش دور كند و به كبريائى و جلال از ابصار قلوب در حجاب رود و عارفان را به حيرت اندازد باز در همان حجاب و در عين حيرت ديده ى دلهاى مشتاقان را به انوار جمالش روشن سازد (و يهدى اليه من اناب)
̶ پروردگارا درود و تحيت فرست بر محمد و آل پاكش كه آن بزرگوار منتخب و برگزيده و گرامى نزد تست و مقرب درگاه تو بهترين درود و رحمتت را بر آن روح پاك فرست و اتم و اكمل بركاتت را و بهره مندترين رحمتهايت را كه آن رحمت واسعه الهيه است و رحمت رحمانى و نور وجه و مقام خلافت كليه الهيه خاتميت و مقام شفاعت كبرى كه مظهر اشراق تامه رحمت واسعه در قيامت كبراست.
̶ پروردگارا درود و تحيت فرست بر محمد و آل پاكش كه از آن پاكيزه تر و نيكوتر درود و رحمت نباشد و درود فرست بر او (و آل اطهارش) كه افزايش آن و تكاملش بيش از هر تحيت و درود باشد و باز بر او درودى فرست كه رضا و خشنودى تو در آن فوق هر تحيت و درود باشد.
̶ پروردگارا بر محمد و آل پاكش درودى فرست كه او را به آن تحيت خشنود سازى و موجب مزيد رضا و خشنودى تو از او گردد و باز هم رحمت و درودى فرست بر او كه جز آن درود براى او پسند حضرتت نباشد و جز روح پاك او كسى را شايسته و لايق آن رحمت نبينى.
̶ پروردگارا درود فرست بر محمد و آل پاكش درودى كه از (بهشت) رضوانت درگذرد و به بقاء و ابديت با تو در پيوندد (شايد يعنى پايه آن رحمت از مقام بهشت رضوان بگذرد و به بهشت بقاى ابد و شهود و لقاى سرمد متصل گردد) و چنانكه كلمات (وجودى و افاضات رحمانى) تو را نفاد و فنا نباشد ابدا آن درود هم نفاد و انقطاع نيابد.
̶ پروردگارا بر محمد و آل پاكش درود و رحمتى فرست كه درود و رحمتهاى فرشتگان و پيمبران و رسولانت را و همه اهل طاعتت را انتظام بخشد و بر رحمتهاى جميع بندگانت از جن و انس و آن بندگان شايسته ات كه دعوت (توحيد و معرفت و عشق و محبتت) را كاملا اجابت كردند تمام را شامل باشد و رحمت آنچه از اصناف خلق كه آفريدى و به عرصه ى وجود آوردى در آن منطوى و مجتمع آيد.
̶ پروردگارا درود فرست و رحمت بر محمد و آل اطهارش رحمتى كه پسند تو و تمام مادون تو (يعنى كليه مخلوقات عالم) باشد و با همه اين درود و رحمتها باز بر او انشاء و ايجاد رحمتهائى كن تمام آنها را مضاعف و دو چندان گرداند و با گذشت روزگاران پيوسته افزون گردانى كه جز تو كسى به شمار نتواند آورد
̶ پروردگارا بر محمد و اهل بيتش كه پاكيزگان عالمند و تو آنان را براى امر خلافتت برگزيدى و آنان را گنجينه دار علم خود (و داناى اسرار وحى خويش و داراى گوهرهاى حقايق آسمانى و معارف ربانى خود ساختى) و نگهبان دين خود قرار دادى و جانشينان (حكومت و سلطنت) خويش در روى زمين انتخاب فرمودى و حجتهاى بالغه خود بر خلق مقرر داشتى و از هر رجس و ناپاكى به اراده ى ازليتت كاملا پاك و پاكيزه گردانيدى و آنان را (كه حجج الهيند) وسيله ارشاد و هدايت خلق به درگاه خود و سلوك به سوى بهشت رضوانت قرار دادى
̶ پروردگارا درود و رحمت فرست بر محمد و آل پاكش رحمتى كه به آن جزيل و عظيم گردانى بر آنان موهبت و كرامتت را و هم به واسطه آن رحمت بهترين و عاليترين عطاها و بخششهايت را بر آن بزرگواران كامل گردانى و از عواطف و احسانت حظ و بهره آنان را وافر گردانى.
̶ پروردگارا بر آن بزرگواران حضرت محمد و آل پاكش درود و رحمت فرست رحمتى بى حد و نهايت بى مبدا و منتها (يعنى فوائد و آثارش) بى حد بدايت و نهايت و بيرون از ظرفيت زمان باشد)
̶ پروردگارا درود فرست بر آن بزرگواران درودى كه با عرش اعظمت و هر چه مادون عرش است موازنه كند و آسمانها و زمينها و زبر و زير آنها همه را پر سازد درود و رحمتى كه آن بزرگواران را به مقام قرب حضرتت تقربى خاص بخشد و مورد پسند و رضاى تو و آنان باشد و به نظائر آن رحمت نيز پيوسته و متصل گردد
نازخاتون
17th May 2011, 09:42 AM
دعاى روز عرفه امام سجاد (ع)
قسمت سوم
بار خدايا همانا تو دين و شرع خود را (كه طريق هدايت و سعادت و تربيت و تكميل بندگانست) در هر عصر و زمانى تاييد و نصرت دادى به واسطه امام عادل و پيشواى كاملى كه تو او را منصوب كردى (يعنى آن امام را تو بر خلق حجه الله و خليفه الله قرار دادى و مراد از امام اينجا پيغمبران و جانشينان حقيقى آنهاست و شايد علماى ربانى را كه هادى خلق به سوى خدايند نيز شامل است) و آن پيشوايان راه حق را در بلاد و ديار بندگانت معروف و مشهور ساختى پس از آنكه رشته توسل آنها (و تعليماتشان) به تو پيوسته بود و آن امام را (و ارشاد و تعليمات دين او را) وسيله وصول خلق به مقام رضا و خشنودى خود گردانيدى ( كه در آن بهشت رضوان و سعادت ابد بندگانست) و اطاعت و پيروى آن امام را بر خلق فرض و واجب فرمودى و از مخالفتش منع و تحذير كردى و به امتثال اوامرش امر اكيد و از ارتكاب نواهيش نهى شديد فرمودى و نيز امر كردى كه هيچ فردى از امت بر او تقدم نجويد و از و متاخر نماند (يعنى هيچ كس از امت از عالى و دانى، پير و جوان، عالم و جاهل، بزرگ و كوچك احدى حق تقدم بر او ندارد و متاخر از و نبايد ماند بلكه كاملا بايست از پى او راه سعادت و طريق رضاى حق را پيمود) پس آن امام عادل غايب نگهبان خلق است پناه هر كه به درگاه خدا التجا كند و كهف و پناه اهل ايمانست و حلقه ى محكم و محل اطمينان آنان كه متمسك به رشته ولايت آن امامند و او نور هدايت و حسن و بهاى اهل عالمست.
̶ پروردگارا شكر نعمت بزرگى كه به واسطه وجود او به ما (امت ختمى مرتبت) عطا كردى به قلب آن امام غائب الهام فرما و به قلب ما هم مثل آن شكر را الهام كن (يعنى اى خدا به آن امام عصر بقيه الله شكر نعمت سلطنت و مصلحيت كل و عدل و داد محض در عالم كه يملاء الله الارض قسطا و عدلا الخ) كه به او عطا كردى شكرش را به او الهام فرما و چون به آن نعمت الهى به حقيقت ما امت بهره مند و سعادتمند خواهيم شد به قلب ما امت هم شكر نعمت وجودش را الهام فرما و در اين عبارات به امت تعليم مى دهد كه وجود ولى الله اعظم و قطب نظام عالم نعمت بزرگ خداست بر خلق كه به نور وجودش ظلمتكده گيتى روشن خواهد شد و ما بندگان از نعمت و جودش چنانكه خود او شكرگزار خداست ما هم خدا را به واسطه ى نعمت وجودش شكر گوئيم و از خدا نصرت و فتح و تاييدش را بطلبيم و پيوسته در دعا به درگاه خدا توجه به او را مقدم داريم تا به واسطه ى آن وجه الله اكرم طاعات ما مقبول و دعاهاى ما مستجاب گردد) و اى خدا تو به آن امام از جانب خود سلطنت و نصرت و فتح و فيروزى كامل به آسانى عطا فرما و بر كن سلطنت با عزت كامل خود او را يارى كن و سپاه و اتباعش را نيرومند و بازويش را قوى گردان و به چشم عنايتت (از هر جهت) او را رعايت و مراقبت فرما و در حفظ و حمايت خود (از شر دشمن و از هر حادثه ناگوار) محفوظ دار و به فرشتگان و به سپاه خود كه بر هر نيروئى غالب و قاهرند او را مدد و نصرت عطا فرما
̶ و احكام و حقايق كتاب آسمانيت و حدود شرع مقدس و سنن رسول اكرمت كه درود و رحمتت بر او و آل پاكش باد به قيام آن حضرت برقرار و استوار بدار و آنچه را از معالم دينت (و حقايق و احكام قرآن و سنتهاى رسولت ) را كه ستمكاران (و اهل ظلم و طغيان) مضمحل و نابود كرده اند در دولت حضرتش احياء گردان (و ميان خلق مقرر ساز) و زنگار جور و بيداد را از آئينه ى آئينت پاك گردان و سختيها و مشكلاتى كه در راه (شرع مقدس براى تخريب دين) تو به وجود آورده اند همه را دور ساز (و چاه هائى كه گمراهان در راه اهل ايمان كنده اند و شبهات و خرافاتى كه به دين بسته اند محو و نابود كن) و عناصر ناپاكى كه از راه پاك دين تو برگشتند به دست قهر و هلاك سپار و ظالمان (اهل بغى و ضلالت) و سركشان كج انديش كه راه راست (و طريق مستقيم و مقتصد و درستى و راستى و عدل تو را بر خلق كج و منحرف ساختند آنان را پامال قهر و انتقام ساز
̶ و آن امام را براى دوستانت و دود و مهربان گردان و بر دشمنانت قوى دست و غالب و قاهر فرما و بر ما (شيعيان و دوستان ما) او را رافت و رحمت و عاطفه و مهربانى عطا كن و ما را شنوا به سخنان و مطيع فرمان او و كوشا در راه رضا و خشنودى او بگردان و در يارى و نصرت او و دفع دشمن از او ما را از حمايت كنندگان آن حضرت و طرفدارانش قرار ده و غرض و نيت ما را در كار نصرت او خالص در تقرب به درگاه حضرتت گردان و رسول گراميت كه درود بر او و آل پاكش باد
̶ پروردگارا و (بعد از درود و رحمت بر رسول اكرم (ص) و آل اطهار و امام قائم (ع)) درود و رحمت فرست بر دوستان و شيعيان آن بزرگواران آنان كه به مقام ولايت و امامت آنها معترفند و از طريقه ى آنان (كه راه حق و صراط مستقيم است) و از اخبار و آثار (علمى و اخلاقى و حكمى) آن بزرگواران پيروى مى كنند و به عروه الوثقاى ولايت و دوستى آنان چنگ زده و به مقام امامت و پيشوائى آنها تمسك و توسل جسته اند و تسليم امر خلافت و سلطنت الهيه ى آن بزرگوارانند و در راه اطاعت آنها مى كوشند و دوران حكومت عدل آنان را انتظار دارند و كاملا چشم دل به جانب آن بزرگواران گشوده اند بر اين شيعيان و دوستانشان هم بار الها درود و رحمت فرست رحمتهائى بسيار با بركت و پاكيزه و تام و كامل
̶ بر آن دوستان اهل بيت (ع) و بر ارواح پاكشان (يعنى بر حى و ميت شان تحيت و رحمت فرست) و به تقوى و پرهيزكارى امرشان را از پريشانى و اختلاف به تجمع و اتحاد مقرون ساز و شئون و احوالشان را اصلاح فرما (و آنان را در احوال و افعال و شئون جسمانى و روحانى صالح گردان و شايسته لطف و احسان خود قرار ده) و توبه آنها را (از لغزشها و گناهان) بپذير كه همانا تو بسيار توبه پذير و بهترين آمرزنده گناهانى و ما را هم با آن شيعيان و دوستان اهل بيت عليهم السلام در بهشت دارالسلام همنشين گردان به حق رحمت واسعت اى مهربانترين مهربانان عالم.
̶ پروردگارا اين روز عرفه است روزيست كه تو به او شرافت و كرامت و عظمت بخشيدى و خوان رحمتت را بر بندگان در اين روز گسترانيدى و به عفو و بخششت بر خلق منت گذاردى و عطايت را بسيار عظيم گردانيدى و به واسطه اين روز با شرافت و حرمت بندگان را مشمول فضل و رحمت خود فرمودى.
̶ پروردگارا و من همان بنده توام كه بر او پيش از خلقت و بعد از خلقت انعام و احسانها فرمودى و پس از آنكه خلق كردى او را از كسانى كه به راه دين تو هدايت يافته قرار دادى (و نعمت بزرگ دين و ايمان را كه اعظم نعمتهاست به او عطا فرمودى) و او را موفق داشتى كه حق بندگيت (در خور فهم و معرفتش) ادا كند و به واسطه تمسك و توسل بر رشته رحمت و عنايتت او را (از بسيار خطاها و مهالك و بلاها) حفظ كردى و در حزب (غالب و قاهر و فاتح) خود وارد كردى و او را به دوستى و محبت دوستان و خاصانت و عداوت دشمنان و مخالفانت ارشاد فرمودى
̶ آنگاه (با همه اين لطف و احسانها) باز امرت را مخالفت كرد و نهيت را مرتكب شد و او را (از قبايح) منع و زجر فرمودى و ترك (قبايح) نكرد و از معصيت نهيش كردى مخالفت آن كرد (امرت را كه بايد به جاى آرد ترك كرد و نهيت را كه بايد ترك كند به جاى آورد) اما اين مخالفتش نه به واسطه عناد و سركشى از فرمانت بود بلكه هواى نفس غالب شد و به انجام آنچه را منع كردى و تحذير و بيم دادى دعوت كرد و دشمن تو و دشمن او (شيطان و ديو رجيم) هم او را بر به مخالفتت كمك و يارى داد (و به وسوسه و نويدهاى دروغ و شبهات واهى باطل او را به مخالفتت برگماشت) پس بر معصيتت با آنكه به وعده عذاب و انتقام تو آگه بود اما به اميد عفو تو و به وثوق و اطمينان بخشش و آمرزشت مرتكب خلاف و عصيان گرديد در صورتى كه با آن همه انعام و احسان و لطفها و ارشاد كه درباره او كردى سزاوارتر به ترك معصيت بود
̶ اينك من اين بنده خوار و فقير و ذليل و خاضع فروتن و خاشع زار و فكار و ترسانم (از زشتى اعمال خود و سختى انتقام تو) معترفم كه بار سنگينى از گناهان به دوش دارم و خطاهاى بزرگ مرتكب شده ام در حالى كه به عفو و رحمتت پناه آورده ام و يقين كامل دارم كه از (قهر و انتقام) تو هيچكس مرا پناه نتواند داد و (اگر تو اراده عذاب من كنى) احدى منع نتواند كرد (و مرا نجات نتواند داد)
̶ پس در اين حال بر من به كرم بازگرد بدانگونه كه بر بندگانى كه مرتكب گناه شدند به لطف و كرم بازگشتى و آنان را مشمول عفو و ستر و پرده پوشى خود گردانيدى و مرا هم ببخش بدان گونه كه آنها كه دست به دامن عفو و كرمت انداختند بر آنان جود و كرم مى فرمائى و بر من نعمت و احسان و مغفرت و آمرزشت را عطا كن كه هر كس به تو اميدوار باشد به او انعام خواهى كرد و (اين مغفرت گرچه بر من بسى نعمت بزرگى است ولى) بر تو ابدا بزرگ نيست (بلكه امر سهل و حقير ناچيزى است پس كرم كن و نعمت مغفرت و آمرزشت را به من عطا فرما)
(اگر گردى ز مشت خاك خشنود
تو را نبود زيان ما را بود سود)
نازخاتون
17th May 2011, 09:47 AM
دعاى روز عرفه امام سجاد (ع)
قسمت چهارم
(آرى هر كه نزد خدا ذليل و خاشع است پيش خلق دو عالم عزيز است)
̶ و مرا متواضع و فروتن هنگام خلوت با حضرتت و رفيع و سر بلند ميان خلقت بگردان و از هر كس كه از من بى نياز است مرا هم از او بى نياز فرما و به درگاه كرم و احسانت مرا كمال فقر و نيازمندى عطا فرما
̶ و مرا از شماتت و سرزنش دشمنان و از ورود بلاء و مصيبت دوران پناه ده و از رنج و مشقت روزگار محفوظ دار و از اعمال زشتى كه مرتكب شده ام و تو بر آن آگاهى كرم فرما و پرده پوشى كن آنگونه خطاپوشى كه شخص قادر بر انتقام و تواناى بر بطش و اخذ به كيفر مى كند اگر حلم و بردبارى امهال او (از نظر لطف و عنايت) نبود (شايد يعنى به طورى از اعمال زشتم پرده پوشى كن كه الى الابد گناهان و اعمال زشتم پوشيده بماند چون حلم تو مانع از انتقام و امهال و مداراى تو رافع اخذ و كيفر است و حلم تو نامتناهى است و مهلتت بى حد و نهايت پس پرده عفو و كرمت را تا ابد از روى كار زشتم بر نخواهى داشت و گناهان و زشتيهايم را محو ابدى و عفو هميشگى خواهى فرمود).
̶ و اى خدا هرگاه به قومى كه سركشى و عناد كردند و مستحق قهر و عذاب شدند) اراده ى فتنه و قهر و عذابى كنى مرا به واسطه التجاء به درگاهت از آن فتنه و فساد (به لطف و كرمت) نجات بخش و اى خداى متعال (كه رحيم و كريمى در همه احوال و بدون تغيير و تبديل در ذات و صفات) چون مرا در دار دنيايت (كه سراى موقت بى قابليت است) در مقام رسوائى و فضيحت بر پا نداشتى (و ميان خلق مرا با همه گناهان مفتضح نكردى) پس (كرم كن و) در جهان آخرتت (كه عالم بقا و سراى ابدى است) آنجا هم مفتضح و رسوا مگردان (بلكه ميان خلق محشر آبرومندم ساز
̶ و به نعمت حادث اوايل وجودم (در دنيا) نعمتهاى آخرتت را هم كه باقى و ابدى است ضميمه فرما (يعنى چنانكه تو در دنياى حادث فانى با ما كرم فرمودى در آخرت قديم ابدى هم در حق ما كرم فرما و ما را در دو عالم رسواى ميان خلق مگردان كه خلق تو با خلق عالم كرم است و عادتت احسان است و صفاتت تغييرپذير نخواهد بود) و مرا مدتى مديد وامگذار (در حال ناز و نعمت و عصيان و غفلت) كه از معصيتت قلبم تيره و ظلمانى شود (بلكه چون گناهى كنم بلافاصله متنبهم كن و به توبه و انابه و پشيمانى قلبم را از قساوت و تيره گى گناه پاك ساز) و مرا (به كيفر گناه) سركوبى چنان مكن كه بهاء و آبرويم بر باد رود و اثر و نشانى از خساست و لئامت در من مگذار كه منزلتم بى قدر و خوار شود و نقص و عيبى منه كه مقامم مجهول بماند
̶ و چنانم هراسان (از قهر خود) مگردان كه از لطف (و رحمت بى حد و انتهايت) نااميد گردم و دلم را به ترس شديد مبتلا مگردان (كه از رحمتت مايوس باشم چون مايوسى از رحمتت كفر است) بلكه وعده هاى عذابى (كه در قرآن براى عاصيان) فرمودى از آنها دلم را ترسان و هراسان ساز و از اعذار و انذار خود (در آيات لطف و قهر) مرا برحذر گردان و هنگام تلاوت آياتت دلم را از عذاب خود خائف و ترسان دار
̶ و (اى خدا كرم كن و) شبم را معمور دار به بيدارى و ذكر و عبادتت و به شب زنده دارى و نماز و به طاعت خود (از روى اخلاص و عشق و محبت) متفردم گردان و از هر چه جز توجه و اعتماد به حضرتت مجرد و بى نيازم ساز و تمام حوائج و نيازمنديهايم را به درگاه كرم خود وارد فرما و همه رجوع و عرض نياز و مسئلتم را در نجات و آزاديم از آتش قهرت به سوى درگاه خود باز آور (تا در دنيا و آخرت در هيچ حالت و هيچ حاجت از درگاه حضرتت رو به خلق نياورم) و هميشه از رنج و عذابها كه اهلش به آن معذبند به درگاه رحمت و لطف تو پناه يابم
̶ پروردگارا من (كرم كن) و دل مرا از طغيان در معصيتت به تاريكى و سرگردانى و حيرت وامگذار و مرا روزگارى در تبه كارى مگذار (يعنى جهل و غرور و حرص و طمع را كه مرا منغمر در باطل و غافل از ياد حق مى كند اى خدا از دوران عمرم دور ساز) و مرا مايه ى عبرت خلق مكن و عقابم را وسيله ى موعظت و پند ديگران مساز (بلكه عقوبت بدكاران پيشين را مايه عبرت من و انزجارم از كار بد قرار ده) و حال مرا (در نعمت و نقمت) موجب فتنه مردم مگردان (يعنى مرا در نعمت و مال دنيا چندان ثروتمند مكن كه مردم از مشاهده آن بر من حسد برند و يا حريص به مال و جاه دنيا شوند و از كار آخرت و ياد خدا باز مانند و مرا در رنج و فقر و پريشانى هم چنان مبتلا مكن كه خلق مرا به خطا شقى و بدبخت و مردود از كرم تو پندارند و از من نفرت كنند و سوء ظن برند و گنهكار شوند) و اى خدا با من مكر مكن به مانند آنانكه به مكر تو گرفتار شدند (مكر خدا در قرآن تفسير شده ى به حسن تدبير و به عذاب استدراج و اينجا استدراج است كه عذاب ناگهانى و بى توجه و غافلگيرى حق متنعمان را كه طاغى و سرمست و مغرور نعمتند و غافل از منعم عذاب استدراج خوانند) و در اين نظر لطفت با من به غير مبدل مگردان (يعنى نظر عنايتت را از من بدل به غير من مفرما) و نامم را از دفتر سعادتمندان (هر چند معصيتكار باشم) بيرون مبر و جسمم را (كه صورت كامل انسانى عطا كردى) مبدل (به صورت حيوانات) مگردان (يا به آتش دوزخ زشت مساز) و اى خدا مرا به فسوس و استهزاى خلق خوار مكن و در نزد حضرتت هم (كرم كن و با وجود گناهان) به سخريه و فسوسم مگير و جز به راه رضا و خشنوديت مبر و مرا به خدمتى مگمار (و به كارى پست و خوار وامدار) مگر آنكه به انتقام از دشمنان تو و مبارزه با اعداء دين تو خدمتگزار باشم (كه خدمت در اين راه سرورى و خوارى عين عزت است).
̶ و لذت عفو و بخششت را در دلم پديدار كن و آسايش و نشاط و بهجت بهشت پر نعمت ابديت را نصيبم فرما و با فراغت از هر كار به خوشى و لذت كارى كه محبوب تست كاميابم ساز و با وسعتى كه خاص رحمت واسعه ى تست و جهد و كوششم را در راه تقرب به حضرتت و لذت حضورت قرار ده (كه لذت كامل و نعمت جامع نزد تو و در بهشت لقاى تست) و تحفه اى از كرائم الطاف خاص خود مرا عطا فرما (كه به آن تحفه از همه ى عالم بى نياز گردم)
̶ و تجارت مرا (در بازار دنيا و عقبى) سودمند گردان و بازگشتم به سوى حضرتت را بى زيان قرار ده (يعنى سود و سرمايه ى عمرم را در راه رضا و طاعت خود مصروف دار تا حضورت زيان كار نباشم) و ترس مقام قهر و جلالت را در دلم استوار كن و چراغ اشتياق به لقاى حضرتت را در قلبم هميشه روشن دار و موفق دارم به توبه ى نصوح (يعنى توبه ثابت كامل خالص) كه ديگر هيچ گناه صغيره و كبيره آشكار و پنهان در صحيفه ى اعمالم باقى نگذارد (آن توبه كه پذيرفته ى تو شود و تمام گناهانم را محو سازد)
̶ و از سينه ى من كينه اهل ايمان را به كلى ببر و عاطفه و محبت آنانكه به درگاهت خاشع و خاضعند به قلبم عطا فرما و اى خدا با من آن گونه باش كه با بندگان شايسته صالح خواهى بود (يعنى مرا اگر هم ناصالحم مانند صالحان مورد لطف و عنايتت قرار ده) و حله ى زيباى لباس تقوى را بر من بپوشان و در زبان آيندگان ذكر خيرم را جارى ساز و بر زبان ديگران به نيكوئى و به ذكر جميل نامم را بلند گردان و به عرصه ى اولين مرا وارد ساز (يعنى با سابقون السابقون كه مقربان درگاهند محشورم گردان)
̶ و نعمت كاملت را به حد تمام به من (از لطف و كرم) عطا فرما و پيوسته كرامات و عناياتت را در حقم پديدار ساز و دست مرا از فوائد و عطاياى خود پر گردان (كه دست خالى و محروم از درگاه رحمت بى انتهايت بازنگردم) و مواهب و مراحم گرانبهايت را (در دو عالم) به سويم سوق ده و با بهترين دوستان و محبوبانت مرا در بهشتى كه به زيورها آراسته اى براى خاصان و برگزيدگانت همسايه و همنشين فرما و در مقامات عاليه بهشتى كه براى محبان و عاشقانت مهيا فرموده اى خلعت نيكوترين عطايت را به من درپوشان
̶ و بر من نزد خود (هنگامى كه به سوى تو باز مى گردم) آن عطا را ذخيره دار تا آنجا براى من جايگاه امن و آرامش خاطر شود و منزلگاه نشاط و آسايش قلب و روشنى دل و ديده گردد و اى خدا در آنجا مرا با گناهان بزرگم روبرو مگردان (يعنى به لطف و كرم و بزرگى خود گناهان بزرگم را عفو كن و از صفحه اعمالم محو گردان و مرا پيش خود و اهل قيامت شرمنده مساز) و در آن روزى كه باطنها (و اسرار نهائى) آشكار مى شود (كرم فرما) مرا به قهر خود هلاك مگردان و اينك هر شك و شبهه را از دلم دور گردان و راه و روشم را به طريق حق و حقيقت كه هر رحمت و نعمت در آن طريق است مقرر فرما و در تقسيم موهبتها و بخششهاى خود سهم بزرگى از عطايت نصيبم گردان و از بهره هائى كه از فضل و كرم به بندگانت احسان مى كنى مرا بهره اى وافر عطا فرما
̶ و به آنچه نزد تو است (در عالم آخرت از نعمتهاى بى حد و لذتهاى بى نهايت) قلبم را مطمئن ساز (و يقين كاملم عطا فرما) و اى خدا توجه و اهتمامم را به كارى كه براى تست اختصاص ده و مرا بر آن كار بدار كه بندگان خاص با اخلاصت را بر آن كار مى گمارى و اى خدا در آن هنگام كه عقلهاى خلائق (از هول مرگ و غوغاى قيامت) از ادراك درمى ماند (و مدهوش و مبهوت مى گردد) در آن هنگام به قلبم نور طاعت و (معرفتت را اشراب كن و دلم را چنان مملو از نور طاعتت و محو شوق لقايت ساز كه ابدا از هول مرگ و غوغاى قيامت باك نداشته و ترسى و هراسى به قلبم راه نيابد).
̶ (و به لطف و كرمت) به من استغنا و توانگرى و پاكدامنى و آسايش و بى نيازى از خلق را و سلامت و صحت و وسعت و اطمينان خاطر و حسن عاقبت همه را جميعا عطا فرما
̶ و اعمال نيكم را چون با معصيت ممزوج است محو و باطل مگردان (بلكه عصيانم را به واسطه اعمال نيكم محو ساز) و هنگامى كه با تو خلوت مى كنم (در نماز و غيره) از وساوس فتنه هاى عالم (وهم و غم و خيالات دنيوى) كه بدل رومى آورد مرا محفوظ دار و آبرويم را از حاجت خواستن از اهل عالم حفظ فرما (كه به احدى جز تو عرض حاجت نكنم و آبروى خود را پيش خلق نريزم) و دين مرا از التماس و درخواست چيزى كه فاسقان دارند نگاه دار (يعنى مرا به مال و جاه و قدرت فاسقان عالم نيازمند مساز)
̶ و مرا يار و پشتيبان ظالمان و بيدادگران عالم مساز و با آنها در محو احكام سمانى خود مرا همدست مگردان و به احاطه رحمتت مرا بى آنكه بدانم از هر شر و فساد (به لطف و كرم) نگاهم دار و درهاى توبه و بازگشت به درگاه حضرتت را به روى من باز كن كه دلم اى خدا از مشتاقان (جمال) تست و نعمتت را بر من تمام و كامل گردان كه تو البته بهترين نعمت بخش عالمى
̶ و هر چه از عمرم باقى است بكار حج و عمره و طلب رضا و خشنودى ذات مقدست موفق بدار. اى پروردگار عالم (و اى خداى جهانهاى بى انتها) و برسيد ما بزرگ اهل عالم محمد مصطفى و آل پاكش كه نكويان عالمند درود و رحمت فرست و سلام و تحيت بر او و اهل بيت اطهارش باد.
نازخاتون
17th May 2011, 09:49 AM
دعاى عيد قربان
̶ اى خداى من اين روزى بس مبارك است (كه عيد سعيد امت پيغمبر است) و مسلمانان در اين روز از اطراف عالم در پيشگاه حضورت مجتمع گشته و بعضى به درخواست حاجت از حضرتت و برخى طالب (رحمتت) و برخى مشتاق (لطف و عنايتت) و ترسان و هراسان (از قهر و سطوتت) و تو در حاجات و مقاصد خلق به چشم لطف و عنايت به همه نظر دارى پس از حضرتت درخواست مى كنم كه به جود و كرمت (كه لازمه ذات مقدس تست) و آسانى و ناچيزى حاجتم بر تو كه بر پيغمبر اكرم و آل پاكش درود و رحمت فرستى
̶ باز درخواست مى كنم اى خداى عالم اى آفريننده ى ما تنها پادشاه ملك وجود توئى و حمد و ستايش مخصوص تست و خدائى در عالم هستى جز تو نيست و توئى كه به صفت حلم و بردبارى و كرم و مهربانى و عطا و بخشش موصوفى (و به هر صفت كمال آراسته اى) و داراى وصف عظمت و جلال و بزرگوارى و كرمى و پديد آرنده آسمانها و زمين درخواستم اى خدا از حضرتت اين است كه هر آنچه در ميان بندگان با ايمانت قسمت مى كنى از خير و نيكوئى و سلامت و عافيت بركت و هدايت يا توفيق طاعت يا هر خيرى كه به آنها عطا مى كنى كه به واسطه آن خير آنان را به سوى خود هدايت مى فرمائى و به واسطه آن خير نزد خود به آنها لطف مى كنى يا خيرى از خيرات و نعمت و بركات دنيا و آخرت اعطا نمائى از تو درخواست دارم كه از همه ى آنها به من بهره وافر (و حظ كامل به كرمت) عطا فرمائى
̶ اى خداى عالم مسئلت مى كنم از حضرتت كه تنها سلطان ملك آفرينش توئى و حمد و ستايش مخصوص تست و هيچ خدائى در عالم وجود غير تو نيست مسئلت مى كنم كه بر محمد مصطفى و آل اطهارش درود و رحمت فرستى كه آن حضرت بنده خاص تو و رسول گرامى تست و حبيب و محبوب تو و برگزيده ى از خلق تست و هم بر آل او كه نيكوكاران و پاكان و برگزيدگان اهل عالمند درود و رحمتى كه از عظمت و بسيارى جز تو كسى قادر بر حساب آن نباشد (و بر عظمت آن آگاه نتواند شد) و درخواست دارم كه در ثواب دعاها و اعمال صالحى كه در اين روز بندگان با ايمانت مى كنند ما را هم شريك فرمائى اى پروردگار عالميان (اى آفريننده عوالم بى نهايت) و باز درخواست مى كنم از حضرتت كه ما و جميع آن مومنان را كه از گناهانمان درگذرى (و همه ما را ببخشى و بيامرزى) كه تو البته بر هر چيز قادرى.
̶ پروردگارا من به درگاه كرمت به اعتماد كامل حاجتم را آوردم و به حضرتت فقر و مسكنت و بيچاره گيم را عرضه داشتم زيرا من به بخشش و آمرزش و رحمت نامنتهاى تو بيش از عمل خود وثوق و اعتماد دارم و البته محقق است كه مغفرت و رحمت بى انتهايت بسى بيش از گناهان من است.
(عفو خدا بيشتر از جرم ماست
نكته ى سر بسته چه گوئى خموش)
̶ پس اى خدا بر محمد و آلش درود فرست و برآوردن هر حاجتى كه دارم به كرمت همه را تعهد فرما به آن قدرت بى انتهايت كه بر تو اين حاجت من (و همه ى حاجات و كليه ى امور عالم) به آن قدرت بى حد سهل و آسان است و به واسطه فقر و حاجتى كه من به تو دارم و استغنا و بى نيازى كه تو از من دارى كه اى پروردگار هرگز خيرى به من نرسيد مگر از جانب تو (و از رحمت بى پايان حضرتت) و هيچ كس از من شرى (و رنج و دردى) را برطرف نكرد غير تو (و لطف و عنايت بى انتهاى ذات اقدس تو) و در امر دنيا و آخرتم به احدى جز تو اميدوار نيستم
̶ اى خداى من هر كس به درگاه مخلوقى (پادشاهى اميرى وزيرى بزرگى) خود را مهيا و آماده با ساز و برگ مستعد گردانيده به اميد صله و عطا و جوائز و بخششهائى از درگاه آن مخلوق اى مولاى من من هم مهيا و مستعد و آماده در اين روز (عيد قربان) آمده ام به درگاه حضرتت به اميد عفو و بخششت و در طلب عطا و جوائز كرم و احسانت.
̶ پروردگارا پس درود و رحمت فرست بر محمد و آل پاكش و مرا هم در اين روز عيد از اميدى كه (به لطف و كرمت) دارم نااميد مگردان اى آنكه اصرار و الحاح تمام محتاجان و مستمندان عالم به درگاهت تو را از بخشش و عطوفت باز ندارد و از عطا و احسانت بى نيازمندان نكاهد بارى اى مولاى من من به درگاه كرمت نيامدم به وثوق و اعتماد بر عمل صالحى كه پيش انجام داده باشم و نه به اميد شفاعت احدى از مخلوق مگر شفاعت (پاكان و برگزيدگان حضرتت) محمد و آل پاكش كه درود و تحيت بر آن پيمبر گرامى و اهل بيتش باد.
̶ به درگاهت آمده ام در حالى كه به جرم و گناه خود و بدكارى و ستم بر نفس خويش اقرار و اعتراف مى كنم. به درگاهت آمده ام در حالى كه به عفو و بخشش بزرگ تو اميدوارم آن عفوى كه تمام خطاكاران عالم را شامل است آن عفوى كه بى نهايت است و از جرم و گناه تمام خلق بيشتر است) باز با همه جرم و خطاى خلق طول مدت پايدارى و سماجت شان بر جرم بزرگ هم تو را مانع از آن نشد كه بر بندگان به رحمت و مغفرت بازگردى (و همه را مشمول رحمت نامنتهاى خود فرمائى)
̶ پس اى خدائى كه رحمتت وسيع (و بى حد و انتها) است و عفو و بخششت بزرگ (بى پايان) است اى خداى بزرگ اى خداى بزرگ اى خداى كريم بر محمد و آل پاكش درود فرست و بر من هم به فضل و كرمت به رحمت و عطوفت بازگرد و به مغفرت و بخششت وسعتم عطا فرما.
̶ بار الها اين مقام رسالت (و شفاعت امت و وساطت رحمت) همانا مخصوص خلفاء و رسولان تو و برگزيدگان تست كه آنان محل امانت (و مخزن اسرار) تواند در درجه ى عالى معرفت و رتبه اعلاى تقرب كه تو آن رتبه را به آنها اختصاص دادى و آنان (به واسطه عشق و محبت كامل) از مقام احديتت در ربودند و تو آن را مقدر بر آنان فرمودى و هرگز كسى بر فرمان تقدير قطعى و تدبير حتمى تو غلبه نتواند كرد.
̶ (زيرا امر تكوينى تو موجب نظام اتم احسن اتقن عالم است و ابدا تغيير و تبديل نپذيرد) به هر كيفيت و هر وقت و ساعت كه مشيتت تعلق گرفته همان گونه بالضروره وقوع خواهد يافت چون تو داناترى (به نظم خلقت) و علمت محيطتر به حسن نظام كامل عالم است و در كيفيت خلقتت كسى تو را متهم به نقص نخواهد كرد و عاقلى در اراده و مشيتت نقصانى نخواهد يافت تا آنگاه كه برگزيدگانت و رسولانت باز به حكم مشيت بالغه ات مغلوب و مقهور دشمنان شده و مقام خلفاى تو را نااهلان ربودند و آنگاه آنان بنگرند كه خلق فرمان تو را تغيير و تبديل داده و كتاب و شرعت را پشت سر انداختند و احكام و فرائضت را از نهج تشريع تو به كلى منحرف ساختند سنن پيغمبرت را رها كردند ( و به كلى از جاده انسانيت و طريق خداپرستى دور شدند و به اطاعت هواى نفس و پيروى شيطان جن و انس از بهشت سعادت محروم و به دوزخ شقاوت محكوم گرديدند باز حكم تقدير و مشيتت حاكم است)
̶ خدايا بر دشمنان رسولان و خلفايت از اولين و آخرين لعنت فرست و بر هر كس كه راضى به فعل زشت آنها باشد و از آنها پيروى و همراهى كند بر همه لعنت فرست
̶ پروردگارا بر محمد و آل پاكش درود فرست كه تو ستوده صفات و بزرگوار حقيقتى بر آنان درود و رحمتى فرست و تحيت و بركاتى به مانند همان بركات و رحمتها كه براى برگزيدگانت ابراهيم و آل ابراهيم فرستادى و بر محمد و آل پاكش (و بر شيعيانشان به ظهور ولى الله اعظم) فرج عاجل و گشايش و راحت و قوت و نصرت و تمكين و اقتدار كامل عطا فرما
̶ و باز پروردگارا مرا هم از اهل توحيد و ايمان به حضرتت و تصديق به رسالت پيغمبرت قرار ده و پيرو امامانى كه اطاعتشان را بر ما امت فرض و حتم فرموده اى و به واسطه آنها و به دستشان امر طاعت را جارى بر خلق داشته اى بگردان و اين دعا را (از كرم) اجابت فرما. اى پروردگار جهانها (و عوالم بى حد و انتها.)
̶ اى خداى من و غضب تو را جز حلم تو برنگرداند و قهر و خشمت را جز عفو و بخششت فروننشاند و از عقاب و عذابت به جز رحمتت پناهى نيست و از قهر و سطوتت چيزى جز تضرع و زارى به درگاهت مرا نجات نتواند داد پس بارالها بر محمد و آل پاكش درود و رحمت فرست و فرج و گشايشى در كار اى خداى من عطا فرما به همان قدرت كامله كه به آن قدرت بندگان مرده را زنده مى گردانى و به آن قدرت كه ديارها و سرزمينهاى خشك بى روح را سبز و خرم مى سازى و (گلها و گياه ها و ميوه هاى گوناگون و دانه هاى متنوع براى رزق بندگان و جنبندگان در زمين مى رويانى)
̶ و اى خداى من مرا به غم (دنيا و اندوه آخرت و غصه ى فراق خود معذب و هلاك مگردان تا آنكه دعاهايم مستجاب گردانى و اجابت دعايم را) (تو از لطف و كرم) به من بفهمانى و طعم عافيت (و سلامت و آسايش كامل) را تا آخر عمر به من بچشان و (به لطف و كرمت) مرا به شماتت دشمن مبتلا مگردان و دست دشمنان را از من كوتاه ساز و دشمن را بر من مسلط مگردان
̶ اى خداى من اگر تو مرا سربلند سازى و رفعت مقام عطا كنى آن كيست كه بتواند مرا خوار و ذليل سازد؟ و اگر تو مرا ذليل و خوار گردانى آن كيست كه بتواند مرا عزيز و گرامى كند؟ (محققا هر كه را خدا ذليل كند كسى عزيزش نتواند كرد و كسى را كه خدا عزيز و گرامى دارد هيچكس او را ذليل نتواند كرد چون قدرت خدا نامتناهى و عين ذات اوست و قدرت خلق در مقابل قدرت كامله حق ناچيز و زبون است) و اگر مرا ضعيف و زبون سازى آن كيست كه بتواند مرا قوى و گرامى كند و اگر تو مرا عذاب و عقاب كنى آن كيست كه بتواند به حالم ترحم كند و اگر به خواهى مرا هلاك كنى آن كيست كه بر حكم نافذت نسبت به بنده ات اعتراض كند يا در كار او سئوال و درخواستى تواند كرد و البته من مى دانم (و بر همه روشن است) كه هرگز در حكم تو ظلم نيست و هم در انتقامت تعجيل نخواهد بود (بلكه تا آنجائى كه حلم و عفو را صلاح بدكاران دانى بجاى انتقام در حق بندگان حلم مى فرمائى تا توبه كنند و لايق عفو و رحمتت گردند) البته آن كس در كار انتقام تعجيل و شتاب مى كند كه بترسد قدرت انتقام از او فوت شود (و ديگر قادر بر انتقام بدكاران نشود اما تو قدرتت ازلى و ابدى است و همه وقت بر انتقام بدان قادرى و از تو هرگز وقت انتقام فوت نخواهد شد) (و البته تو هرگز ظلم در حق خلق نخواهى كرد زيرا) آن كس ظلم مى كند كه ضعيف و عاجز باشد كه از بدان و دشمنان به حق و عدالت انتقام كشد و تو اى خدا بسيار بسيار برتر و بالاتر از آنى (كه ضعيف و عاجز در كار خلق شوى و سستى و ناتوانى در قدرت كامله ات راه يابد).
̶ پروردگارا بر محمد و آل پاكش درود و رحمت فرست و مرا هدف تير بلا و انتقام خود مگردان و مرا مهلت و فرصت (براى توبه و انابه و لايق عفو و رحمت شدن) عطا فرما و لغزشهايم كمتر فرما و مرا به بلاهاى پى در پى مبتلا مگردان كه (اى خداى مهربان) تو ضعف و ناتوانى و بيچارگى مرا مى بينى و ناله ى زارم را به درگاهت مشاهده مى كنى
̶ اى خداى من امروز من به لطف و كرمت از شرار قهر و غضبت پناه مى آورم پس تو درود فرست بر محمد و آل پاكش و مرا پناه ده
̶ و امروز من به جوار رحمتت از خشم و انتقامت پناهنده مى شوم تو اى خدا درود فرست بر محمد و آل پاكش و مرا در جوار كرمت بپذير
̶ و از حضرتت ايمنى از عذاب مى طلبم. درود بر محمد و آل پاكش فرست و مرا به كرمت از عذابت ايمنى عطا فرما
̶ و از تو اى خدا هدايت مى طلبم (هدايت كامل ثابت) درود فرست بر محمد و آل پاكش و به كويت مرا هدايت فرما
̶ و اى خدا من از تو نصرت و يارى مى طلبم (در جميع امور) تو بر محمد و آل پاكش درود فرست و (به لطف خاصت) مرا يارى فرما
̶ و اى خدا من از حضرتت رافت و مهربانى مى طلبم پس درود فرست بر محمد و آل پاكش و بر حالم رحمت فرما
̶ و اى خدا من از حضرتت كفايت امورم را درخواست مى كنم درود فرست بر محمد و آل پاكش و كرم كن و تمام امورم را كفايت فرما (و از شر همه دشمنان و نفس اماره و شيطان و رخنه و فساد مفسدان و آسيب و فتنه آخر زمان مرا محفوظ دار)
̶ و اى خدا من از درگاه كرم تو روزى مى طلبم درود فرست بر محمد و آل پاكش و مرا روزى (وسيع) عطا فرما
̶ و اى خدا از تو اعانت و نصرت مى طلبم بر محمد و آل پاكش درود فرست و مرا نصرت فرما
̶ بر محمد و آل پاكش درود فرست و اى خدا از گناهان من در گذر (و بر همه قلم عفو در كش)
̶ و اى خدا از تو عصمت و ترك معصيت مى طلبم پس بر محمد و آل پاكش درود فرست و مرا از معصيت محفوظ دار كه اى پروردگار ديگر من به كارى كه تو را از آن كار كراهت باشد هرگز باز نگردم (هيچ گناهى را (از صغيره و كبيره) اگر مشيت حضرتت خواهد هرگز اعاده نكنم).
̶ اى پروردگارا اى پروردگار اى آنكه كمال عطوفت و مهربانى و احسان و انعام را به خلق دارى اى خداى صاحب جلال و بزرگوارى بر محمد و آل پاكش درود فرست و جميع آنچه از تو درخواست كردم و به شوق حضرتت از درگاه كرمت طلبيدم همه را اجابت فرما و به اراده لازم و قضا و قدر حتمى تقدير و امضاء فرما و در آنچه قضاى تو بر من مقدر كرده با خير و بركت قرار ده و كرم و تفضل فرما بر من در آن تقدير و در آنچه از آن مقدرات به من عطا مى كنى همه را مايه ى سعادت و بهجتم مقرر فرما و از فضل و كرم خود و از آن رحمت واسعه ى خويش باز بر آنچه عطا كردى هنوز بيفزا كه همانا اى خدا تو رحمتت بى حد واسع و كرم و بزرگواريت بى انتهاست و هر آنچه به من عطا كردى (در دار دنيا) متصل و پيوسته به خيرات و نعمتهاى ابدى آخرت گردان اى مهربانترين مهربانان عالم وجود
«و بعد از ختم اين دعا دست به دعا بردار و هر چه به خاطرت رسيد از خدا بطلب و هزار مرتبه صلوات بر محمد مصطفى و آل پاكش بفرست كه امام سجاد عليه السلام بعد از اين دعا چنين مى كرد.»
نازخاتون
17th May 2011, 09:49 AM
در هنگام عذرخواهى به درگاه خدا از تبعات اعمال و تقصير از اداء حقوق بندگان و طلب رهائى از عذاب نيران به دين دعا با خداى متعال راز و نياز مى كردند.
̶ پروردگارا من به درگاه تو عذر مى خواهم از اين (گناه) كه مظلومى به حضور من به او ظلمى رسيده باشد و من او را يارى نكرده باشم (و به فرياد آن مظلوم نرسيده باشم) و از (اين گناه) كه معروفى (يعنى خير و احسانى) از كسى به من رسيده باشد و من شكر او را به جا نياورده (يا پاداش احسانش را به احسانى نكرده) باشم و از اين (گناه) كه كسى نزد من از كار بدى عذر خواه آمده باشد و من عذرش را نپذيرفته (و معذورش نداشته) باشم و از اين (گناه) كه فقيرى مضطر از من درخواست چيزى كند و من بر او ايثار و اعطا نكرده (و حاجتش با تمكن روا نساخته) باشم و از اين (گناه) كه حقى از حقوق مومنى بر من لزوم يافته باشد و من اداء آن حق به حد كمال نكرده باشم و از اين (گناه) كه عيب كسى (و قبح عمل مومنى) بر من آشكار شود و من آن عيب را نپوشانيده و مستور نكرده باشم و هم از هر گناه كه بر من پيش آمد كرده و من از او دورى نكرده باشم
̶ از همه اين خطاها و امثال اين گناهان اى خدا به درگاهت عذر مى خواهم (و آمرزش از عفو و كرمت مى طلبم) عذرى كه با ندامت و پشيمانى مقرون است در حاليكه (از اين قبيل گناهان) چنان كه پيش آمد كند ديگر پند و اندرز گرفته (و ابدا چنين گناهان و اشباه و امثال اين خطاها را مرتكب نگردم.)
̶ پروردگارا درود فرست بر محمد و آل پاكش و پشيمانيم را از معاصى گذشته كه مقرون به عزم بر ترك آن معاصى است و هر معصيت ديگر كه بعدا در معرض آن قرار گيرم اين ندامت و پشيمانيم را توبه من قرار ده (توبه قبول و پذيرفته اى) كه موجب محبت و لطف تو با من شود اى خدا اى محب توبه كنندگان از خطاء و گناهان.
نازخاتون
17th May 2011, 09:50 AM
در اظهار عجز از اداى شكر و سپاس ايزد متعال در مقابل نعم بى شمار حضرت حق به اين دعا با خدا راز و نياز مى كرد
̶ اى خداى بزرگ هيچ كس شكر و سپاست را به حد كمال به جا نيارد (و احدى حق شكرت را با همه كوشش نتواند) چرا كه بر هر شكرى كه كند آن شكر هم نعمت و احسان تست و شكرى ديگر بر او لازم آيد (زيرا توفيق يافتن بنده بر شكر خدا به لطف و احسان الهى است و بر آن احسان هم شكرى لازم است يا به واسطه آنكه شكر بنده از نعمت خداوند چون موجب رفعت مقام عبد است و ازدياد نعمت حق پس آن شكر باز نعمتى است از نعم الهى و بر آن شكرى لازم است)
̶ و هر كس هر قدر هم سعى و كوشش در راه اطاعتت كند باز در انجام وظيفه طاعتت تقصير كرده و حق طاعتت را به جا نياورده و فضل و كرمت را سپاسگزارى بسزا نكرده است
̶ پس (اى خداى بزرگ) شكرگزارترين بندگانت و ساعى ترين خلق در عبادت و بندگيت باز از اداى حق شكرت عاجز و در انجام وظائف مقصر است
̶ اى خدا هيچكس نيست كه مغفرت و آمرزشت بر او به استحقاق واجب و لازم شود و احدى نيست كه رضا و خشنوديت را به عمل خود مستوجب گردد
̶ پس هر كس را بخشيدى و آمرزيدى به صرف كرم و احسان تست و هر كه را از او راضى و خشنود شدى آن هم به فضل و عطاى تست
̶ (اى خدا) ما اندك شكرى كه (در مقابل نعم بى شمارت) به جاى آريم باز جزا و پاداش مى دهى و اندك طاعتى كه (از وظايف بندگى است) انجام دهيم ثواب عطا مى كنى تا به حدى كه گويا شكر و طاعت بندگانت را بر خود ثواب و پاداش لازم و واجب فرموده اى و يا بندگانت بر آن شكر و طاعت بدون توفيق تو خود قدرت و تمكن داشته اند
̶ (در صورتى كه بى توفيق تو ابدا قادر بر شكر و طاعتت نيستند) و همان اندك شكر و طاعت هم به قدرت و توانائى (و احسان و توفيق) تو بوده
̶ پيش از آنكه آن طاعت به جاى آرند تو (طاعت) و ثواب آن را به كرمت مقدر و مقرر فرموده اى پيش از آنكه به طاعتت قيام كنند و البته چنين است (كه توفيق طاعت و اعطاى سعادت بر آن بسيار پيش از زمان طاعت و شكر آنها بوده زيرا سنت (ازلى و ذاتى تو فضل و كرم است و عادت هميشگى و ابدى تو جود و احسان است و طريقه نيكوى تو عفو و بخشش است)
̶ بارى اى خداى من تمام خلائق مقر و معترفند كه هر كس را تو عقاب كنى محققا به او ظلم و بيداد نكرده اى (بلكه خود مستوجب آن عقاب بوده) و به هر كس عافيت و سلامت بخشى همه خلق گواهند كه تو به او فضل و كرم فرموده اى (نه آنكه خود استحقاق داشته) و تمام بندگان در حق خود در انجام وظيفه شكر و طاعت شكرى كه تو مستوجب آنى همه به تقصير معترفند (كه مقصر و قاصر و عاجز و ناتوانند از اداء وظيفه ى بندگى و شكرگزارى)
̶ پس اگر بندگان را از راه طاعتت شيطان به خدعه و فريب دور نمى كرد هيچ كس از طريق طاعتت (كه عين سعادتست) به راه عصيان نمى رفت و اگر ديو رجيم باطل را در نظرشان به صورت حق جلوه گر نمى ساخت احدى از راه تو گمراه نمى شد (و هرگز از راه سعادت به راه شقاوت و ضلالت نمى شتافت)
̶ اى پروردگار عالم تو پاك و منزهى (و از هر عيب و نقص مبرائى) چقدر بر همه عالم لطف و كرمت نسبت به اهل طاعت و معصيت روشن و آشكار است مطيعان را پاداش مى دهى بر عملى كه خود بر آنها قدرت و شوق و موفقيت عطا كردى) و اگر الهام و اشتياق و نيرو بر طاعت را تو در آنها ايجاد نمى كردى هرگز به طاعتت موفق نمى شدند) و اهل عصيان را هم مهلت دادى به حلم و بردبارى در صورتى كه مالك (و ذيحق و قادر) بر تعجيل عقوبتشان بودى عقابشان را (از كرم) به تاخير انداختى (تا پشيمان شوند و به درگاه كرمت باز آيند و عفوشان فرمائى)
̶ پس اى خدا تو بر هر يك از اهل طاعت و عصيان آنچه را لازم و واجب نبود (و حقى هيچ نداشتند) به آنها عطا فرمودى و با هر دو طايفه با فضل و كرم (نه به عدل و صرف) رفتار كردى چون به هر يك چيزى كه استحقاق نداشت كرم فرمودى
̶ و اگر مى خواستى عدالت كنى اما اهل طاعت بر عملشان با آنكه به الهام و شوق و نيروى تو موفق شدند اجرى مستحق نمى شدند و از نعمت ثوابت ذيحق نبودند اما اهل عصيان با اول معصيتى كه مرتكب مى شدند مستحق هلاكت و عذاب بودند ليكن تو (اهل طاعت را) پاداش عملى كه در مدت كوتاه فانى (چند روزه دنيا) به جاى آورند اجر و پاداش طولانى فناناپذير (بهشت ابد) عطا كردى (و بر عمل موقت ناچيزى نعمت جاويد جنت و اجر باقى آخرت بخشيدى)
̶ و هنوز عوض رزقى كه به آنها دادى و آنها به رزق تو بر طاعتت قدرت يافتند بازخواست نكردى باز بر اسباب و آلاتى كه بر آنها در راه طاعتت مهيا كردى تا آن طاعت وسيله ى آمرزش آنها شود بر آنها به مناقشه (و محاسبه نپرداختى) (و با آنها سخت گيرى در حساب كارشان نفرمودى و) بار سنگين مناقشه تحميلشان نكردى و اگر به مناقشه (از نعمتهائى كه براى طاعتت به آنها دادى) مواخذه مى كردى تمام رنج و زحماتشان در راه طاعتت و جميع سعى و كوشش آنها در مقابل كوچكترين نعمت و احسانت هيچ بود (البته عمل و سعى بنده در مقابل نعم بى حد و حصر الهى چه قابليت دارد كه موازنه شود يا در حساب آيد) و هنوز بنده مطيع هم در گرو ساير نعمتهائى كه به او براى ابقاء حيواتش عطا كرده اى ماخوذ خواهد ماند در اين صورت كى و كجا كمترين اجرى از تو به استحقاق طلبكار بود هرگز و ابدا چيزى مستحق نبود.
̶ پروردگارا باز اين حال اهل طاعت و عبادت بود (كه هر ثواب و اجر و هر نعمت به آنها دادى صرف لطف و كرم و احسان بود) اما با اهل عصيان هم كه مخالفت امر و نهيت كردند (با آنها هم كرم كردى و) تعجيل در عقاب و انتقامشان نفرمودى تا آنكه حال نافرمانى و عصيانشان را بدل به توبه و انابه كنند تا به روى به عفو و كرم ببخشى و از او درگذرى و البته آن بنده عاصى (كه با امر و نهيت مخالفت ورزيده) در اولين مرتبه كه به معصيت اهتمام مى كرد بر تمام عقاب و انتقامى كه براى همه ى خلق مهيا كردى بدون مهلت مستحق و سزاوار بود
̶ پس تو آنچه را مهلتش دادى و به تاخير افكندى از عقاب سخت و قهر و سطوت و انتقام سريع همه را از كرم خود بر او بخشيدى و از او راضى شدى بدون استحقاق او بر تو.
̶ بارى (اى خداى مهربان) از تو كريمتر در عالم كيست (كه همه كارت عنايت و لطف و كرم با اهل طاعت و معصيت است) و از آن كس شقى تر كيست كه با چنين خداى كريمى راه مخالفت و طريق شقاوت پيموده است ابدا از او شقى تر در عالم نخواهد بود (زيرا آنكه با همه لطف و كرم و احسان بى انتهاى خداى خود باز راه شقاوت پيش گرفت ذات و سرشتش لايق سعادت نبود و چنين كس شقى ترين خلق است.) بارى اى خداى (بزرگ) تو پاك و منزهى و متعالى تر از آنكه جز به كرم و احسان (و لطف و جود و بخشش) تو را به وصفى توصيف توان كرد و بزرگوارتر از اينكه جز از عدل تو كسى بترسد (يعنى بندگان بايد از عدل و داد تو نسبت به اعمالشان از تو بترسند زيرا قهر و انتقام و عذاب سخت كه بر اعمال بدشان كنى به عدل مى كنى و هرگز تو خداى مهربان ذره اى به خلق ظلم نخواهى كرد بلكه خلق به كردار زشت بر خود ظلم و ستم مى كنند و مستحق عقاب و عذاب مى گردند و با همه عفو و مغفرت و لطف و احسانت باز به كفر و عناد و لجاج خود راه شقاوت پويند و از لطف و رحمتت خود را محروم سازند پس معصيتكاران از عدل تو و از گناه و عصيان خود بايد بترسند و ايمنى از عذاب تو طلبند) و گرنه تو را بر اهل عصيان مثقال ذره اى جور نخواهد بود و اهل طاعت كه به راه رضاى تو رفتند هم نبايد تصور كنند كه تو هرگز اجرشان را فراموش خواهى كرد. بارى اى خداى مهربان بر محمد و آل پاكش درود فرست و به من هم آنچه آرزومندم عطا فرما و هم (از لطف و كرم) هدايتت را بر من بيفزا كه آن هدايت مرا به هر عمل خير موفق مى سازد اى خدا همانا تنها توئى كه عطايت بى حساب و كرمت بى انتهاست.
نازخاتون
17th May 2011, 09:50 AM
هنگامى كه سحاب آسمان و تابش برق (و بارش باران) را مى ديد و غرش رعد را مى شنيد به اين دعا با خداى متعال راز و نياز مى كرد
̶ اى خداى بزرگ به حقيقت اين رعد و برق آسمانى دو نشان از آيات قدرت و دو خدمتگزار از خادمان درگاه تواند در طاعتت به رحمت نافع باريدن بر خلق يا باران قهر و غضب مضر مبادرت مى كنند پس (اى خداى مهربان كرم كن و) بر ما به واسطه اين رعد و برق باران غضب مبار و جامه ى ابتلاء و محنت و الم بر ما مپوشان.
̶ باز پروردگارا بر محمد و آل پاكش درود و رحمت فرست و از اين ابر (و رعد و برق)ها بر ما امت و خير و بركتشان را نازل فرما و رنج و آفت و زيانشان را از ما دور ساز (يعنى اى خدا از لطف و كرمت نفع و خير و بركت از اين باران بر ما و بر كشت و زرع و قنوات و حيوانات ما نصيب فرما و از ضرر و آفاتش مزارع و مواشى ما را محفوظ دار) و بر محصول زراعت ما كه وسيله ى معاش ماست آفت و نقص و عيب نفرست
̶ اى خدا و اگر اين باران را براى قهر و انتقام فرستاده اى ما از قهر و انتقامت به درگاه رحمتت پناه مى بريم و با تضرع و زارى درخواست عفو و بخشش مى كنيم پس پروردگارا تو قهر و غضب را از ديار ما موحدان و اهل ايمان به جانب ديار مشركان باز گردان (كه ما اهل توحيد)
̶ از قهر تو بر لطفت برديم پناه اى دوست- ما را تو خود اى سلطان تعليم دعا كردى)
̶ پروردگارا تو به سقايت و آبيارى رحمتت بلاد و ديار (و كشت و زرع) ما را سيراب گردان و از دل ما وسوسه رزق را دور ساز (و به رزق مقدر خود) خيال ما را مطمئن ساز تا چشم ما به اسباب رزق در ابر و باران و كشت و زرع و سعى و كار خودمان هم نباشد و تو را به يقين روزى بخش بندگان و رافع جميع حوائج انسان دانيم تا وساوس و اوهام شيطانى در امر رزق و غير آن از دل ما دور گردد و بعلم اليقين تمام امور عالم از رزق و آجال و آمال همه را به حسن عنايت ازلى و مشيت حتمى تو بى هيچ شك و ريب مربوط دانيم و زنگار شكوك و ارتياب از آئينه دلهاى ما بكلى پاك گردد) و ما را از توجه به حضرتت مشغول غير مگردان (و به شهود وجود مسبب الاسباب از توجه به اسباب بى نيازمان گردان و چنان حجاب ظلمانى خلق و نورانى تقدير را از مقابل چشم باطن ما برانداز كه در عالم آفرينش ما موثرى و مدبرى و سلطانى جز تو نبينيم و به زبان دل گوئيم (ما به تو داريم و بس چشم نياز اى حبيب- در گه جود تو است بر همه باز اى حبيب هيچ شاهى را قدير هست و بود- جز تو نشناسيم در ملك وجود) و از ما اصل بر و احسان خود را منقطع مگردان كه اى خدا هر كس را تو غنى و بى نياز كنى بى نياز است (و بدون احسانت همه فقير محض اند) و هر كه را تو از حوادث عالم محفوظ دارى در امن و امانست (و بدون حفظ تو همه عالى و دانى قوى و ضعيف هدف تير بلا و حوادثند)
̶ جز تو كسى را قدرت دفاع از حوادث نيست و هم از سطوت و قهر و قدرتت كسى را ياراى سركشى و مقاومت نخواهد بود توئى تنها كسى كه به هر چه خواهى و بر هر كه خواهى حكمت نافذ است و هر حكم خواهى در حق هر كه خواهى اجرا مى كنى.
̶ بارى اى پروردگار من تو را حمد و ستايش مى كنم بر آنچه ما را از بلاهاى عالم حفظ كردى و سپاس مى گويم بر آنچه از نعم عالم به ما عطا كردى آن چنان حمد و سپاسى كه جانشين حمد تمام ستايش كنندگان عالم (از انس و جن و ملك) گردد حمدى كه زمين و آسمان را مملو از حمد (و ذكر اوصاف جمال و جلال) حضرتت سازد
̶ كه اى پروردگار همانا توئى عطا بخش خلق به عطاهاى بزرگ و بخشنده بى عوض به نعمتهاى عظيم توئى كه حمد و سپاس اندك بندگان را (پاداش عطاى بى شمار و نعمت بى حساب خود) مى پذيرى توئى صاحب احسان و نيكوئى به بندگان و داراى عطا و نعم (بى پايان) خدائى جز تو يكتا خداى عالم نيست و بازگشت تمام اهل عالم به سوى (درگاه رحمت و عنايت بى انتهاى) حضرتت خواهد بود.
نازخاتون
17th May 2011, 09:50 AM
حضرت به اين دعا جهت دفع كيد و مكر دشمنان به درگاه خدا راز و نياز مى كرد
̶ اى خداى من تو مرا هدايت فرمودى (و به نور هدايت دلم را روشن ساختى) باز غفلت كردم به لهو و لعب پرداختم تو مرا پند و اندرز دادى و من پند (مشفقانه ى تو را) از سخت دلى نپذيرفتم تو با من بخشش و نيكوئيها كردى و باز نافرمانى كردم سپس شناختم آنچه تو شناسانيدى به من از بازگشتت به عفو و بخشش باز از تو آمرزش طلبيدم از لغزش خود به توبه برگشتم ديگر بار (به وسوسه نفس و شيطان) به سوى گناه و نافرمانى بازگشتم باز هم تو به كرمت پرده پوشى كردى پس بارى اى خداى (مهربان من) تو را حمد و ستايش مى كنم
̶ منم كه خود را سخت در وادى هلاكتها در افكندم و در پرتگاه تلف و نابودى درافتادم و خود را در معرض قهر و سطوتت و به عقوبات و انتقامت درآوردم
̶ و باز وسيله من به درگاهت (براى عذر گناهان) توحيدم (و ايمانم بيگانه و يكتائى تو) بود و دست آويزم (براى عفو و بخششت) اين بود كه هرگز به ذات يكتاى تو شرك نياوردم (و چيزى را شريك تو نشمردم) و با تو احدى را به خدائى اتخاذ نكردم و از همه (معاصى و مهالك) به سوى تو فرار كردم كه توئى (اى خدا) مفر و ملجا گنهكاران و پناه آنكه در معرض فنا و تباهى حظ و بهره ى نفس خود درآيد
̶ اى خدا اى (مهربان) من چه بسيار دشمنى كه شمشير عداوت بر من كشيد و خنجر كين تيز كرد و نيزه و سنان از خشم من تند نمود و سمومات كشنده بر قتلم آماده ساخت و با تيرهائى كه به هدف مى رسيد مرا نشانه كرد و چشمش از مراقبت من به خواب نمى رفت و در دل داشت كه مرا آماج هر رنج و شكنجه قرار دهد و شربت ناگوار مرگ را به من بچشاند
̶ و تو (اى خداى مهربان) (از لطف) نظر به ضعف و ناتوانى من از تحمل بار گران ستمهاى دشمن كردى و از مدد جستن بر آنكه با من به جنگ و خصومت برساخته عاجز يافتى و تنها (و بى ياور) در مقابل بسيارى از آنچه او در كار هلاك من مى انديشيد و در كمين من بود مشاهده كردى و ديدى كه فكر و تدبير من مقابل آنها به جائى نمى رسد
̶ پس تو (به لطف و كرم) و به قوت و قدرت ازلى مرا يارى كردى و در مقابل دشمن پشت مرا محكم (و بازويم را توانا) فرمودى آنگاه تندى تيغ دشمن را بر من كند كردى (و با آن همه تهيه و تجهيز) آن دشمن را با عده سپاه لشگرى تنها گذاردى و مرا به شرف و بزرگوارى بر او قدرت و برترى دادى و آنچه از مكر و حيلتش كار بر من محكم كرد همه را بر عليه او (و بر دفع او) به او برگردانيدى و شعله كينه او خاموش نشد و آتش غضبش (به انتقام از من) فروننشست و كينه درونيش آرامش نيافت (و از شعله عطش ظلم و بيدادش دلش خنك نگرديد) و از شدت كينه بر من لب به دندان مى گزيد و سپاهش غنيمت جنگى نيافت (و به مقصود نرسيده با شكست مواجه گرديد)
̶ و اى خدا چه بسيار ستمگر كه در پى آزار من مكرها انديشيد و دامها براى شكارم گسترد و از پى جستجويم موكل و ديده بانانش را برانگيخت و مانند سبع و درنده اى كه براى شكار خود كمين كرده در كمينگاه من به انتظار فرصت بود و براى فريب من متملقانه رخساره ى بشاش نشان مى داد و از دل به چشم كينه به من مى نگريست
̶ اى خداى بزرگوار متعالى چون خيانت و خبث سريرتش را ديدى و قبح و زشتى نيت شومش را توهم (به قهر و غضب) از مغز سر سرنگون به چاه هلاكش كردى و او را به گودال عميق (كه خود كنده بود) درافكندى و پس از همه سركشى و سربلندى (ذليل گرديد و) در طنابهاى مكر و تزويرى كه در آن مرا روز قدرتش انتظار داشت اسير ببيند خود اسير و دستگير شد كه (اى خداى مهربان) اگر رحمتت شامل حال من نمى شد آن رنج و بلا كه به او رسيد بر سر من وارد مى شد
̶ و باز (اى خداى من) چه بسيار حسود و بدخواه كه از شدت غصه و كينه قلبى حسدش را بر من كاملا آشكار كرد و غيظ و غضبش بر من به هيجان مى آمد و زبانش مانند تير (زهرآلود) مرا آماج بدگوئى و زخم زبان مى كرد و به گوشه ى چشم خشمگين به من مى نگريست و غرض و آبرويم را هدف تهمتهايش قرار مى دهد و خلل و عيوبى كه هميشه در خود او بود به گردن من مى انداخت و از كيد و كينه به من طعن مى زد و به مكر و حيله قصد هلاكم داشت
̶ و من اى خدا هميشه تو را به دادخواهى و يارى خواندم و به سوى تو (از شر و ستمهايش) پناه جستم و به سرعت اجابت و يارى تو اطمينان كامل داشتم و محققا مى دانستم كه هر كس در سايه ى حمايت تو درآيد هرگز مغلوب نخواهد شد و آنكه در حصن و سنگر يارى جستن از تو درآيد هرگز سر شراسنگ حوادث نشكند پس اى خدا مرا (كه به تو پناه آوردم) به قدرت كامله ات از شر جور و ستم دشمن پناه ده (و از مكر و كينه و فتنه و فسادشان محفوظ دار)
̶ و (باز اى خداى مهربان من) چه بسيار ابر تيره كه برطرف كردى و از آسمان نعمت باران مرحمت نازل كردى و در جويبار كرمت آب رحمت جارى ساختى و (به بندگان از كرمت لباس عافيت پوشانيدى و حوادث و مصائب سخت را محو كردى و رنج و غم و اندوه ها را برطرف ساختى)
̶ اى خدا چه بسيار حسن ظنى به تو داشتم تو (از لطف و كرم) واقع گردانيدى و فقر و بينوائيم را جبران كردى و از لغزشها محافظتم فرمودى. درماندگيهايم برطرف ساختى
̶ همه اين محبتها صرف انعام و احسان و كرم ذاتى تو بود و باز در مقابل همه ى اين نعمتها كه به من عطا كردى با آنكه من فرورفته ى در قعر معاصى و نافرمانى تو بودم باز اعمال بد و افعال زشتم تو را از تكميل احسانت در حق من باز نداشت و مرا از ارتكاب عملى كه موجب سخط و غضب تست منع نكرد اى خدا تو هر چه كنى (همه طبق نظام احسن و افضل و اشرف است و خير و مصلحت بندگان) ابدا كسى را در فعلت حق سئوال و مواخذه نخواهد بود
̶ و همانا تو هر چه بندگان حاجتمند از حضرتت درخواست كردند عطا كردى و اگر درخواست (حوائج) نكردند باز (به لطف و كرم ذاتى خود) بى سابقه تقاضاى خلق عطا فرمودى و هميشه درگاه فضل و احسانت به روى خلق باز بود و بر هيچ كس بخل نفرمودى (جميع نيك و بد خلائق را به رحمت واسعه ى عام و اهل ايمان را به رحمت خاص طبق عدل و احسان بهره مند فرمودى) اى مولاى من (تو به حسن ذاتى خويش) ابا دارى جز اينكه در حق بندگان نيكوئى و جود و احسان كنى و من (بنده ى نادان) هم ابا دارم جز آنكه (از جهل و غفلت) هتك احترام اوامرت كنم و تجرى و بى باكى در معصيتت و تعدى و تجاوز از حدود فرمانت روا دارم و از وعده هاى قهر و عذابت تغافل كنم باز (با همه عصيان و طغيان) اى خداى من تو را حمد و ثنا مى گويم كه همان خداى مقتدر (قاهر غالبى) كه هيچ كس بر تو غلبه نتواند كرد و آن بردبارى كه شتاب (در عذاب بدكاران) نكند
̶ اين است مقام كسى كه معترف است كه تو نعمتت را بر او تمام كردى (در حد كامل به او احسان فرمودى) و او در مقابل نعمتها (به جاى اداى شكر و سپاس) تقصير و ناسپاسى كرد و گواهى مى دهد (نزد حضرتت) كه در حق خود ظلم نمود و نفس (قدسى خويش را به واسطه ترك طاعتت) ضايع و باطل ساخت (و از راه سعادت منحرف گرديد)
̶ اى خداى من اينك با توسل به محمد مصطفى (ص) كه مقامش نزد حضرتت بسى رفيع و منيع است و با توسل به على مرتضى كه روشنى بخش (قلوب اهل ايمان) است به درگاه حضرتت تقرب مى جويم و به واسطه اين دو بزرگوار رو به سوى تو آوردم كه مرا از شر نفس و شيطان و فساد و فتنه آخر زمان و ظلم و حسد و كينه شرار خلق) در امان خود پناه بخشى كه اين پناه دادن من بر تو آسان است كارى مشكل در جنب قدرت كامل و گران در برابر توانائى بى حد و پايان حضرتت نخواهد بود كه تو را بر هر چيز و همه ى امور عالم قدرت توانائى است
̶ بارى اى خداى من از رحمت نامنتهايت و توفيق بخشى پاينده ابديت چيزى به من عطا فرما كه آن وسيله عروج و صعود من به مقام رضا و خشنودى تو گردد (و به بهشت قدس رضوان و مقام رضا و تسليم برساند) و از قهر و عقابت مرا ايمن سازد اى مهربانترين مهربانان عالم.
نازخاتون
17th May 2011, 09:51 AM
هنگام درخواست عفو و رحمت الهى به اين دعا با خداى متعال راز و نياز مى كرد
̶ پروردگارا درود فرست بر محمد و آل پاكش و قواى شهوانى مرا از هر كار حرام درهم شكن (و هواهاى نفسانى مرا مغلوب و مقهور خود گردان) و حرصم را از هر كار بد بر كناردار (و از هر عمل زشتم دور ساز و شهوت و ميل مرا از معصيت و شرور منصرف به جانب طاعت و خيرات گردان) و از جور و آزار هر مرد و زن اهل ايمان و اهل اسلام مرا باز دار (و قلبم را از ظلم و جور به خلق بى زار و منضجر ساز كه هرگز قصد اذيت و آزار هيچكس نكنم).
̶ پروردگارا هر آن بنده ات را كه من به كارى آزردم كه تو از آن كار منع كرده (و حرام فرموده) بودى يا از كار او (كه ناشايسته بوده و من بايد پرده پوشى كنم) پرده درى كردم (و آبروى آن بنده را به عيبجوئى و غيبت به خاك ريختم) و حال آنكه اين عمل من به حكم تو ممنوع بوده (و من بايد عيب و زشتى خلق را مستور كنم و از نظر مردم پنهان كنم نه آنكه فاش سازم و سبب رسوائى و هتك احترام او شوم) و آن بنده تو كه از من جور و آزار ديده از دنيا رحلت به آخرت كرده است يا هنوز به دنيا است. پروردگارا از تو درخواست مى كنم كه او را به جاى الم و آزارى كه از من به او رسيده به بخشى و بيامرزى و اگر من بر او حقى دارم و او مرا جور و آزارى كرده او را عفو فرمائى و (در عقبات قيامت) او را متوقف نگردانى و از گناهى كه نسبت به من مرتكب شده پرده بر مدار (و آن گناه را در پرده عفو و بخشش محو و مستور ساز) و عفو و مسامحه و بخشش من از ايشان را و صدقه و احسانى كه بر وجه تبرع با آنها كردم آن صدقه را نيكوتر صدقه عالم قرار ده و از عالى تر صله و عطائى كه مقربان درگاهت بخشند گردان
̶ و عوض عفو من از ايشان توهم از تقصير من عفو فرما و به جاى دعاى خيرى كه در حق آنها كردم كرم و رحمتت را شامل حالم ساز تا به فضل و كرمت ما همه (كه بر يكديگر حقوق و مظالم داريم همگى) به سعادت رسيم (و از قهر و انتقام و عذاب در امان باشيم) و به جود و احسانت همه از عقابت نجات يابيم
̶ اى پروردگار و هر كه آن بنده از بندگانت كه عيب و نقصى از من به او رسيده يا اذيت و المى از طرف من (يا به واسطه من) ديده يا ظلم و جورى به سبب من به او شده و يا حقى از او فوت كردم (يعنى حق او را ضايع نموده و ادا نكردم) يا به مظلمه و جورى بر او سبقت گرفتم (و ستمى از پيش دستى من به او رسيده) پس اى خداى مهربان بر محمد و آل پاكش درود فرست و آن بنده ستم رسيده را به جود و كرمت از من راضى و خشنود ساز و از لطف خود حق او را (كه به ذمه ى من داشت) به حد كامل عطا فرما
̶ و مرا هم كه به حكم عدل و شرعت به مظلمه ى او مسئولم (از عذاب و عقاب به عفو و رحمتت رهائى بخش و از مسئوليت حكم عدل خود (كه اگر بر من اجرا كنى مستحق عذاب خواهم بود) (كرم كن و) آزادى بخش كه اى خداى (مهربان) قوت و طاقت من (بنده ى ضعيف) تاب قهر و انتقام تو ندارد و تحمل خشم و غضبت نتواند كه گر تو به حق و عدالت مرا جزا دهى به يقين هلاك خواهم شد و اگر بر من لباس رحمت و مغفرت در نپوشى مرا ذليل و خوار خواهى كرد.
̶ پروردگارا من (از لطف و كرمت) درخواست عفو و بخشش دارم كه (اى خداى مهربان) اگر مرا ببخشى آن بخشش بر تو زيانى ندارد و زحمت و مشقتى بار نيارد (و مرا همه سود و سعادت باشد)
̶ اى خدا(ى مهربان) از تو بر نفس ناطقه خود موهبت و بخشش مى طلبم زيرا تو (خداى حكيم بى نياز) روح قدسى مرا بر آن نيافريدى كه زيانى از ذات خود دور كنى و يا نفعى بر حضرتت عايد سازى (كه ذات كامل غنى مطلق حضرتت منزه از احتياج به خلق است و به كمال ذاتى از سود مخلوق فقير عاجز بى نياز و از ضررشان ايمن خواهى بود و مطلقا تو خلق را براى استفاده و سود خود يا دفع زيان از ذات خويش نيافريدى بلكه صرف عنايت و جود و كرم ذاتى حضرتت موجب آفرينش است و حضرتت از كل بى نياز و كل به او نيازمندند و تو به استغناى ذاتى بى حد و قدرت فوق بى نهايت از همه عالم بى نياز و عالم به تو نيازمند است) پس تو خداى غنى الذات برتر و منزه تر از آنى كه كمترين نياز به مخلوق فقير الذات پيدا كنى (تعالى سلطانك و سبحان ما اكرمك و اعظم شانك) و ليكن خلق كردى براى اثبات قدرت كامل خود بر خلقت موجودى عجيب مانند نفس ناطقه ى انسان (و ظهور حكمت بالغه خويش در روح مجرد آدم كه در دايره خلقت اين موجود جهانى را منطوى ساختى و اهل معرفت را به حيرت انداختى كه مجموعه كتاب مفصل آفرينش را در صحيفه مجمل انسان كه در شانش على (ع) قطب عالم انسانيت (و فيك انطوى العالم الاكبر) فرمود:
̶ برنگاشتى تا اهل دانش و معرفت بدانند كه (ليس على الله به مستنكر- ان يجمع العالم فى واحد) تا به حكم (من عرف نفسه عرف ربه) آئينه تجلى تو و مظهر اسماء و اوصاف كمال و جمال تو تا شود چون مجموعه عالم در انسان نشانى از آن ذات بى نشان است و آن حقيقت پيداى پنهان را در اين آينه پيدا و هويدا سازد (چيست آدم عكس روى لم يزل)
ببين خود را كه از راه معانى
خدا را دانى ار خود را بدانى
تو آن نورى كه چرخت طشت شمع است
نمودار دو عالم در تو جمع است
̶ و براى اينكه وجود انسان آيت و حجت و دليل آشكارى است بر قدرت كامل نفس ناطقه ما را خلق كردى (كه در كتابت «سنريهم آياتنا فى الافاق و فى انفسكم» در شان و مقامش نازل فرمودى)
̶ و هم از تو (اى خداى مهربان) درخواست مى كنم كه (به عفو و كرم) گناهانم را كه پس بار پر مشقت سنگينى است پشتم را مى شكند از دوشم بردارى و هم مسئلت مى كنم كه اعمال زشتم كه آبرويم را در خطر انداخته (و متاع وجودم را در نقص و ضرر) مرا يارى كنى و آن گناهان را عفو فرمائى (و از من به كرم درگذرى)
̶ بارى اى خداى من بر محمد و آل پاكش درود فرست و ظلمى كه من در حق نفس خود كرده ام از من ببخش و لطف و رحمتت را بر محو گناهانم موكل ساز كه اى خدا چه بسيار رحمت بى انتهايت شامل حال گناهكاران گرديده و چه بسيار عفو و بخششت ستمكاران را نجات داده
̶ پس اى خدا بر محمد و آل پاكش درود فرست (و كرم كن) و نسبت به كسانى كه از لغزش و خطاهايشان مهياى در گذشتى مرا پيش قدم آنها قرار ده و از آنانم مقرر فرما كه به توفيقت از ورطه گناهان مهلك رها و مستخلص شان فرمودى و از آنانكه به عفو و كرمت از اسارت قهر و غضبت آزاد شدند بگردان و از آنان كه به اعمال حلم و رافتت از عهده عدل و مسئوليتت بيرون شدند قرار ده
̶ كه هرگاه اى خداى من با من چنين عفو و بخششى كنى اين كار را با كسى كرده اى كه منكر استحقاق عقابت نيست و ذمه خود را برى از مستوجب عذابت نمى داند (بلكه خود را مستحق كيفر دانسته و چشم اميدم به عفو و رحمت بى انتهاى تست)
̶ و باز چنين عفو و بخشش را تو در حق كسى فرموده اى كه خوفش از قهر و غضب بيش از طمع و اميد اوست و ياس و نوميديش از نجات فزون از اميد و رجاء به خلاصى از مجازات است ليكن نه ياسش از كرمت به مرتبه نااميدى و نه طمعش به كرمت به حد غرور و غفلت است (يعنى كرم تو او را مغرور و متجرى به گناه نكرده و گناهانش هم او را به كلى مايوس از نجات و نااميد از رحمت بى انتهايت نخواهد كرد) بلكه اين غلبه نااميدى بر اميد بدين سبب است كه عمل خيرش بسى اندك و اعمال زشت و گناهش بسى بسيار است
̶ و بهر حال اى پروردگار ما تو (آن خداى عادلى كه) صديقان هم (كه عمرى به اخلاص بندگى كردند و به طاعتت كوشيدند) باز (به رحمتت) مغرور نتوانند شد (و از عدل تو ترسان و هراسانند) و مجرمان هم (كه همه عمر را به راه گناه و عصيان شتافتند) باز از رحمت بى حدت نااميد نخواهند بود زيرا تو آن خداى بزرگى كه فضل و كرمت را از احدى منع نخواهى كرد و هيچ بنده ى با اخلاصى هم حق طاعتت را ادا نتواند كرد
̶ (اى خداى عالم) ذكر مقدست عالى تر از حد ادراك اهل ذكر است و نامهاى مباركت منزه و برتر از حد فهم توصيف كنندگان عالم است و نعمت بى حسابت در تمام خلق (مومن و كافر) منتشر است بارى اى پروردگار عالم ذات پاك تو را ستايش سزاوار است.
نازخاتون
17th May 2011, 09:51 AM
هنگامى كه حال اهل دنيا را مشاهده مى كرد كه از حرص راضى به رزق مقدر الهى نيستند به شكرانه مقام رضاى خود به اين دعا با خدا راز و نياز مى كرد
̶ ستايش خداى را كه به حكم (قضا و قدرش) راضى و خشنودم و گواهى مى دهم كه خداى متعال نصيب و رزق خلق را از هر جهت به عدل تقسيم فرموده و (به جود و كرم ذاتى) بر همه خلق خود به فضل و احسان تعهد فرموده (يا از خلق عهد گرفته كه با يكديگر فضل و احسان كنند تا به صفات الهى متصف شوند.)
̶ پروردگارا بر محمد و آل پاكش درود و رحمت فرست و اى خدا مرا هم مفتون و مبتلا مكن (يعنى واقع در سختى و ناگوارى به خلق حسد مساز) به واسطه ى عطائى كه به مردم دادى و مردم را هم مفتون مساز به عطائى كه از من منع كردى مبادا من بر خلق تو حسد برم و بر حكم (قضا و قدرت) ناراضى و خشمناك شوم.
̶ خدايا بر محمد و آل پاكش درود و رحمت فرست و مرا به قضا و قدر خود هميشه خوش و دلشاد بدار و به موقعيتهائى كه حكم (عدل و احسان) تو فرمان مى دهد مرا سعه ى صدرم (و رضايت و خوشنودى) عطا فرما و وثوق و اطمينان كاملى مرا بخش تا هميشه مقر و معترف باشم كه حكم قضاى تو جز به خير و سعادت خلق جارى نخواهد گشت و شكر و سپاس گزاريم بر آنچه از من منع فرمودى بيشتر ساز از آنچه به من عطا كردى و وافرتر گردان
̶ و از اينكه گمان باطل كنم كه فقيران خوار و ذليلند و اغنيا صاحب فضيلت و شرافتند از اين خيال شيطانى مرا محفوظ دار (كه بسا باشد يك فقير عزت و آبرويش و جاه و مقامش نزد تو از هزاران غنى بيشتر است اكثر پيمبران و امامان و علماى ربانى از زمره ى فقرا بودند) زيرا شرافت خاص كسى است كه طاعت و بندگى تو به او شرافت داده است و عزت مخصوص آن كسى است كه به عبادتت عزت يافته بارى
̶ اى خدا بر محمد و آل پاكش درود فرست و ما را هم به ثروت و استغنائى كه هيچگاه زوال ندارد بهره مند فرما و به عزتى كه ابدا فنا نپذيرد عزيز گردان و به ما در ملك ابدى خود (عالم بقا) آزادى كامل (و نعمت و عزت وافر) عطا فرما كه (اى خداى بزرگ) توئى يگانه و يكتا و غنى الذات و بى همتا تو آن كسى كه فرزندى ندارى و فرزند كسى نيستى و تو را هيچ كفو و مثل و مانندى (و شبيه و نظير و ضد و ندى) در عالم نيست.
www.emamsajjad.com (http://www.emamsajjad.com)
استفاده از تمامی مطالب سایت تنها با ذکر منبع آن به نام سایت علمی نخبگان جوان و ذکر آدرس سایت مجاز است
استفاده از نام و برند نخبگان جوان به هر نحو توسط سایر سایت ها ممنوع بوده و پیگرد قانونی دارد
vBulletin® v4.2.5, Copyright ©2000-2024, Jelsoft Enterprises Ltd.