كاش بادآهم رادرنيستان ات بوزد

[تووت فرنگی]

سرکوب شدم دراین جهنم کجاشدی آتش بیارمعرکه ام؟
حالاکه نیستی به تماشای این جلزوولز:
لطفی نداردسوختن.
سردم ازاین هیمه ابدی،
سردم ازاین دنیای بی تو،
ازاین جهنم بی خبری.
توتاکی سوارسرنوشت خودی؟
پس سرنوشت من ازچه قرار؟
پس رویای مراچه قرار؟
تنهایم دراین خالی
خالی ام دراین تنهایی
ودردادامه داردازقرار
شب هم نمی شوداینجا تا:
دورازچشمهای خداوند،سیرسیرگریه ات کنم.
دلم گرفته آدم....دلم....گرفته...
کاش تواینرابفهمی
کاش بادآهم رادرنیستان ات بوزد....
یادت باشدآدم،
آدمک این غروب من بودم
یادت باشدکه یادت بودم،
نوشتم تا دنیا کتمانم نکند