مست باشم اگر بهتر است

[تووت فرنگی]

از سرکه ی


باغ انگور


مست باشم اگر بهتر است


می ترسم از هجوم سایه ی تنهایی


هوش از سرم نمی رود آخر


بدین شراب خیالی


سیاه چاله ی نمورِ دل زخمی ام


پر است از غبار تنهایی


دهان بگشای توای خلوت نیمه شب


دهان بگشای


چرا به زندانم چرا ؟


نمی دانی؟


دلم را به جمع تو پیوند زد زمانه ی نامرد


گرفت پیوند مهربان مرا به ترفندی


تو رفتی و زندان شد آشیانه ی ما


نمی پرم دگر از هوای شیدایی


شکسته بال و پرم ,ز یاد رفته نغمه ی ما


می ترسم از هجوم سایه ی تنهایی