درد ورزش

[touraj atef]

در دي ماه سال آخر دهه 80 بود كه در پارلمان ايران تصويب شد كه سازمان تربيت بدني تبديل به وزارت ورزش شود اعلام اين مسئله كه وزارتي به نام وزارت ورزش تشكيل خواهد شد در واكنشهاي نخستين اين سوال را مطرح مي كرد كه تفاوت وزارت ورزش با سازمان تربيت بدني چه خواهد بود ؟ در روزهاي اوليه اين طرح اعلام شد وزارت ورزش مي تواند توانائي پاسخگوئي بيشتري نسبت به سازمان تربيت بدني داشته باشد زيرا يك وزير به طور حتم بيشتر مورد نقد پارلمان نمايندگان مردم قرار گيرد در حاليكه سازمان تربيت بدني بعلت اين كه در حد يك معاونت رياست جمهوري اداره مي شود براحتي مي تواند در جلسات كميسيونهاي جوانان پنهان شد و بر آن همان رود كه سالها است رفته است يعني كميسيون جوانان مجلس پس از هر شكست و ناكامي چون بازيهاي المپيك 2008 و عدم صعود به جم جهاني 2010 و ناكاميهاي فوتبال در سال گذشته ... اعلام مي دارد كه كميته اي تحت عنوان علل بررسي هاي شكست تشكيل خواهد شد كه معمولا مي شود و بعد در اين كميته تني چند از مسئولين چون رياست سازمان و يا فدراسيون مربوطه شركت مي كنند و اين كل ماجرا است زيرا كسي نمي داند كه در اين كميته چه صحبتهائي بيان شده است و چه قول و قرارهائي داده شده است و ضمانت اجراي اين قول و قرارها چه خواهد بود و چنين است كه پس از هر شكست باز همان آدمها و با همان افكار و توانائي به ادامه كار خود مشغول مي شوند و مثلا اگر خيلي مورد شماتت باشند پستهاي ديگر هم به آنها داده مي شود!! و مثلا در مقطعي رئيس سازمان سازمان تربيت بدني به رياست كميته المپيك هم مي رسد و باعث آن كمدي اهداي مدالها به ورزشكاران اعزامي به بازيهاي آُسيائي 2010 در گوآنجو مي شود كه رئيس سازمان و رئيس كميته المييك براي دادن مدال نزديك بود كه به يك كاتاي شخصي و بدون قانون دست زنند و يا قصه فدراسيون فوتبال مي شود كه پس از عدم صعود به جام جهاني در اين كميته شكست حضور پيدا مي كند و شروع به قول و قرارهائي مي دهد كه ماحصلش آن افتضاح فوتبال در سال گذشته مي شود اما موافقين طرح وزارت ورزش معتقدند كه يك وزير را مي توان استيضاح كرد و يا مجبور به استعفا نمود و يا حداقل وادارش كرد كه توضيحاتي در مورد ناكارائي هاي حوزه مورد مديريتش كرد اما اين اتفاق در صورتي مي افتد كه طرح وزارت ورزش اجرا شود زيرا شاهديم پس از ماهها كشمكش بين مجلس و دولت و در حالي كه قرار است فردا يعني 25 فروردين 1390 آخرين مهلت براي دولت باشد كه وزير را معرفي كند اما شاهديم كه دولت با استناد به اين دليل كه قصد گسترش دولت را ندارد از اين كار طفره مي رود و به نظر مي رسد كه بحران وزارت ورزش ايران تبديل به طرحهاي شكست خورده , خصوصي سازي باشگاههاي استقلال و پرسپوليس و يا ورزش خصوصي و يا ساختن سبك ايراني براي فوتبال ايران و جهان و يا ساختن فيفا اسلامي و يا ميزباني مشترك با قطر در مسابقات جام جهاني 2022 و..شود كه در تو در توي طرح و حرف ماند و به فراموشي سپرده و يا گاه به گاهي در هنگام انتخابات از آنها يادي شود امروز آخرين مهلت براي معرفي وزير است وزيري كه بنا بر مصوبه مجلس دير يا زود بايد به جامعه ورزش معرفي شود اما مي پرسيم با اين طرز نگاه دولت و فشاري كه مجلس بر اين طرح گذاشته مي توان اميد به پيشرفت ورزش در اين ديار داشت ؟ وزيري كه به زور آژان و آژانكشي قرار است انتخاب شود و به طور حتم تا اين لحظه حتي برنامه اي در دست ندارد مي تواند به موفقيت برسد ؟ وقتي در حاليكه كه از انتخاب اين وزير صحبتي نيست اشخاص منتصب ( شما بخوانيد منتخب ) فدراسيونها نظير كفاشيان سخن از ناكارائي آنها مي كنند مي توان اميد داشت كه اين وزارتخانه سرانجام درستي گيرد ؟ وقتي دولت تا اين لحظه مخالفت با اين طرح دارد چگونه مي توانسته افرادي با برنامه را براي تصدي اين پست انتخاب كرده باشد ؟از سوي ديگر مگر درد ورزش اين گونه حل مي شود ؟ ورزشي كه درد اصليش اين است كه ملعبه سياست بازي شده است مي تواند باز هم سياسي تر شود ؟زماني كه از سوي سعيد لو در مراسم معارفه او با كيرش گفته مي شود كه بودجه ورزش به يك ميليارد دلار رسيده است چگونه بايد باور كنيم براي هزينه اين يك ميليارد با شخصي به نام وزير آينده ورزش صحبت شده است ؟ بايد بگوئيم كه درد ما قصه سازمان تربيت بدني و يا وزارت ورزش نيست بلكه اهميت ورزش و لزوم برنامه ريزي براي آن و ضمانت اجرائي برنامه ها و پاسخگوئي و انتخاب بهترين ها و متخصص ترين ها است اما وقتي با ورزش چون طفل بي سرپرست از سوي دو قوه مقننه و مجريه رفتار مي شود آيا نبايد وزارت ورزش را دردي ديگر از ديگر رنجهاي مقوله ورزشي دانست كه گفته اند كه عقل سالم در بدن سالمي است كه با اين مقوله يعني ورزش آشنائي داشته باشد اما گوئي حكايت آغاز دهه 90 حتي با تغيير نام سازمان به وزارت براي ورزش خوش يمن نيست و نخواهد بود افسوس
تورج عاطف/www.tourajateef.blogfa.com