diamonds55
25th December 2008, 01:54 AM
بنام خدا
گزیده یی از:دعا معراج مؤمنين و راه زندگى
شايد اساسی ترين عامل شقاوت و سعادت جامعه بشرى اعم از اينكه در جامعه سنتى و يا جامعه مدرن و پيشرفته زندگى مىكند - در يك جمله خلاصه نماييم - دورى و نزديكى "فاصله" شناخت انسان از دنياى پيرامونى و ماوراى خود مىباشد.
دعا و نيايش عامل اصلى حذف اين "فاصله" است، زيرا در طول تاريخ تمام انسانها و پيروان اديان الهى به نحوى به دعا و نيايش احتياج داشتهاند، تنها، شيوه نيايش و دعايشان متفاوت بوده است.
پيامبران الهى چون حضرت "نوح، ايوب، موسى، ابراهيم، زكريا و...عليهم السلام" هر يكى براساس شرايط زمانى و مشكلاتشان از شيوه و روشهاى خاص خود در دعا و نيايش استفاده مىكردند و همينطور پيامبر بزرگوار اسلام حضرت محمّدصلى الله عليه وآله
و ائمّه معصومينعليهم السلام هر كدام متناسب با شرايط زمانى و نيازهايشان از روشهاى متفاوت بهره مىگرفتند. پس دعا و نياش جزء لاينفک حيات انسانهاست.
شيوههاى دعا
قرآن در اين باره مىگويد:
سوره انعام، آيه 63)
" بگو چه كسى شما را از تاريكى، خشكى و دريا نجات مىدهد كه او را با تضرع در نهان مىخوانيد؟ "
بنابراين بايد دعا اولا" همراه "تضرع" و ثانيا" در "نهان" باشد،
يعنى رازى ميان بنده و خداوند باشد. همچنانكه براى دعا كننده شايسته است كه بداند او با خدا، با دعاى خويش عهد مىبندد كه اگر او را از گرفتاريش رهانيد انسانى نيكوكار و شكر گزار شود:
سوره انعام، آيه 63
"اگر ما را از اين برهاند هر آينه از شكر گزاران خواهيم بود."
و چهبسا انسان با خدا عهد بندد و مشكلش بر طرف شود،
اما او به زندگىپيشين خود -بى هيچ دگرگونى راستينى در رفتار- بازگردد.
سوره انعام، آيه 64
"بگو خدا شما را از آن و از هر سختى واندوه مىرهاند سپس شما شرك مىآوريد."
در سوره اعراف آیه 56 مىخوانيم:
"و در زمين بعد از اصلاح آن فساد نكنيد و خدا را از سر بيم و اميد بخوانيد، همانا رحمت خدا به نيكوكاران نزديك است."
پس در هنگام دعا، انسان بايد در حالتى ميان "بيم و اميد" باشد و بهاستجابت سريع دعاى خود مطمین نباشد، همچنانكه نبايد از رحمت خدا نااميدباشد.
پيوند و رابطه ميان "دعاى از سر بيم و اميد" و "نزديكى رحمت خدا به نيكوكاران" :
اين پيوند چنين است كه انسان هرگاه گرفتار مصيبتى شود و يا با مشكلى در زندگيش رو برو گردد، بايد خدارا بخواند و در همين هنگام نيز به مردم احسان كند، زيرا احسان، انسان را به دعا برمىانگيزد و نيز كليد استجابت خداست، خدايى كه رحمتش به احسان كنندگان نزديك است.
در سوره يونس : آیه 89 مىخوانيم:
"گفت دعاى شما دوتن اجابت شد پس به راه راست باشيد و راه نادان را پيروىنكنيد."
خطاب به سوى موسى و هارون است و منظور آن است كه تو آنگاه كه خدا را خواندى و او دعايت را استجابت كرد، به سوى اين و آن نبايد بروى و بايد از خد اآرزو خواهى و بر راه راست پايدار مانى و تسليم فشارها و تنگناها نگردى، همچنانكه بر توست كه پيوسته بر راه هدايت باشى و راه نادانان را پيروى نكنى.
گزیده یی از:دعا معراج مؤمنين و راه زندگى
شايد اساسی ترين عامل شقاوت و سعادت جامعه بشرى اعم از اينكه در جامعه سنتى و يا جامعه مدرن و پيشرفته زندگى مىكند - در يك جمله خلاصه نماييم - دورى و نزديكى "فاصله" شناخت انسان از دنياى پيرامونى و ماوراى خود مىباشد.
دعا و نيايش عامل اصلى حذف اين "فاصله" است، زيرا در طول تاريخ تمام انسانها و پيروان اديان الهى به نحوى به دعا و نيايش احتياج داشتهاند، تنها، شيوه نيايش و دعايشان متفاوت بوده است.
پيامبران الهى چون حضرت "نوح، ايوب، موسى، ابراهيم، زكريا و...عليهم السلام" هر يكى براساس شرايط زمانى و مشكلاتشان از شيوه و روشهاى خاص خود در دعا و نيايش استفاده مىكردند و همينطور پيامبر بزرگوار اسلام حضرت محمّدصلى الله عليه وآله
و ائمّه معصومينعليهم السلام هر كدام متناسب با شرايط زمانى و نيازهايشان از روشهاى متفاوت بهره مىگرفتند. پس دعا و نياش جزء لاينفک حيات انسانهاست.
شيوههاى دعا
قرآن در اين باره مىگويد:
سوره انعام، آيه 63)
" بگو چه كسى شما را از تاريكى، خشكى و دريا نجات مىدهد كه او را با تضرع در نهان مىخوانيد؟ "
بنابراين بايد دعا اولا" همراه "تضرع" و ثانيا" در "نهان" باشد،
يعنى رازى ميان بنده و خداوند باشد. همچنانكه براى دعا كننده شايسته است كه بداند او با خدا، با دعاى خويش عهد مىبندد كه اگر او را از گرفتاريش رهانيد انسانى نيكوكار و شكر گزار شود:
سوره انعام، آيه 63
"اگر ما را از اين برهاند هر آينه از شكر گزاران خواهيم بود."
و چهبسا انسان با خدا عهد بندد و مشكلش بر طرف شود،
اما او به زندگىپيشين خود -بى هيچ دگرگونى راستينى در رفتار- بازگردد.
سوره انعام، آيه 64
"بگو خدا شما را از آن و از هر سختى واندوه مىرهاند سپس شما شرك مىآوريد."
در سوره اعراف آیه 56 مىخوانيم:
"و در زمين بعد از اصلاح آن فساد نكنيد و خدا را از سر بيم و اميد بخوانيد، همانا رحمت خدا به نيكوكاران نزديك است."
پس در هنگام دعا، انسان بايد در حالتى ميان "بيم و اميد" باشد و بهاستجابت سريع دعاى خود مطمین نباشد، همچنانكه نبايد از رحمت خدا نااميدباشد.
پيوند و رابطه ميان "دعاى از سر بيم و اميد" و "نزديكى رحمت خدا به نيكوكاران" :
اين پيوند چنين است كه انسان هرگاه گرفتار مصيبتى شود و يا با مشكلى در زندگيش رو برو گردد، بايد خدارا بخواند و در همين هنگام نيز به مردم احسان كند، زيرا احسان، انسان را به دعا برمىانگيزد و نيز كليد استجابت خداست، خدايى كه رحمتش به احسان كنندگان نزديك است.
در سوره يونس : آیه 89 مىخوانيم:
"گفت دعاى شما دوتن اجابت شد پس به راه راست باشيد و راه نادان را پيروىنكنيد."
خطاب به سوى موسى و هارون است و منظور آن است كه تو آنگاه كه خدا را خواندى و او دعايت را استجابت كرد، به سوى اين و آن نبايد بروى و بايد از خد اآرزو خواهى و بر راه راست پايدار مانى و تسليم فشارها و تنگناها نگردى، همچنانكه بر توست كه پيوسته بر راه هدايت باشى و راه نادانان را پيروى نكنى.