* Robo milad *
2nd April 2011, 12:29 AM
جام جم آنلاين: براي اولين بار پژوهشگران به اين نتيجه رسيده‌اند که خارش مانند خميازه مسري است. مشاهده عمل خارش يک فرد باعث مي‌شود که احساس خارش کنيم. در اين ميان امکان سرايت احساس خارش به بيماراني که داراي مريضي پوستي هستند بيشتر است.
http://jamejamonline.ir/Media/images/1387/12/20/100901136904.jpg
خميازه معمولا مسري است، يعني زماني که يک نفر کنار کسي خميازه مي‌کشد، فرد ديگر نيز به خميازه مي‌افتد. جالب اين است که خارش نيز مسري است. اما تا کنون به صورت علمي به بررسي تاثير سرايت آن نپرداخته بودند. به‌تازگي يک گروه علمي از يک مرکز پزشکي در ايا‌لت کاروليناي شمالي در آمريکا اين موضوع را مورد بررسي قرار داده است.
نتايج اين تحقيق در نشريه علمي „British Journal of Dermatology“ منتشر شده است. در اين نشريه گفته مي‌شود که احساس خارش به افرادي که داراي بيماري پوستي هستند بيشتر انتقال پيدا مي‌کند تا افرادي که سالم هستند.
شيوه تحقيق
در اين تحقيق 11 نفر که دچار بيماري پوستي نورودرميت (Neurodermitis) بودند شرکت کردند. نورودرميت نوعي بيماري جلدي همراه با خارش است. پوست بيماران مبتلا به نورودرميت در جاهاي مختلف بدنشان داراي اگزما است؛ قسمت‌هايي از پوست بسيار خشک و قرمز است و معمولا به طور شديد پوسته‌ريزي مي‌کند. افرادي که دچار اين بيماري هستند دچار خارش شديد هستند.
در کنار اين 11 نفر ، 14 نفر که سالم بودند نيز در اين تحقيق شرکت داشتند. در جريان تحقيق يا هورمون هيستامين که منجر به بيماري‌هاي آلرژيک مي‌شود به شرکت‌کنندگان تزريق شد يا اينکه روي ساعد آنها محلولي از نمک که خارش‌آوراست ريخته شد. پس از آن شرکت‌کنندگان در تحقيق مي‌بايست ويدئوهايي تماشا مي‌کردند که در آنها يک نفر شروع به خاراندن خود مي‌کرد. پژوهشگران از خود شرکت‌کنندگان هم در حين تماشاي اين ويدئوها فيلم گرفتند.
نتايج تحقيق
بررسي فيلم‌هاي ويدئويي نشان مي‌داد که شرکت‌کنندگان در تحقيق هرگاه مشاهده مي‌کردند که بازيگر فيلم شروع به خاراندن خود مي‌کند، به خارش مي‌افتادند. اما جالب اين است که آنها مستقل از اينکه بازيگر کدام ناحيه بدنش را خارانده باشد، در نقاط مختلف بدنشان احساس خارش مي‌کردند.
تلقين احساس خارش
افزون بر اين، شرکت کنندگان در تحقيق اعلام کردند که احساس خارش در موردي که هورمون هيستامين به آنها تزريق کرده بودند قوي‌تر از زماني بوده که محلول نمک روي دستشان ريخته بودند. اما واکنش بيماراني که دچار بيماري نورودرميت بودند، بسيار شديدتر از واکنش افراد سالم بود. يکي از پژوهشگران مي‌گويد: «نتايج نشان مي‌دهند که ما انسان‌ها چقدر به خود تلقين ميکنيم، يعني فکر ميکنيم که قسمتي از بدن‌مان مي‌خارد، در حالي که در اصل چنين نيست.» اين امر واضح است که مشاهده عمل خارش فردي ديگر، باعث واکنشي در سيستم مغزي افراد مي‌شود.
دانشمندان قصد دارند در مرحله بعدي از طريق شيوه‌ي توموگرافي مغناطيسي بررسي کنند که چه فعل و انفعالاتي در مغز افراد در هنگام ديدن عمل خارش صورت مي‌گيرند. آنها اميدوارند از اين طريق بتوانند واکنش خارش را بهتر درک کنند و راهکارهايي را براي کاهش آن بيابند. براي مثال شيوه‌هايي همچون مديتيشن و تمرين‌هاي آرامش‌بخشي يا حتي برخي داروها مي‌توانند باعث کاهش فعاليت قسمت‌هايي از مغز شوند که مسئول پيدايش احساس خارش هستند.
http://jamejamonline.ir/Media/images/1387/12/20/100901136904.jpg
خميازه معمولا مسري است، يعني زماني که يک نفر کنار کسي خميازه مي‌کشد، فرد ديگر نيز به خميازه مي‌افتد. جالب اين است که خارش نيز مسري است. اما تا کنون به صورت علمي به بررسي تاثير سرايت آن نپرداخته بودند. به‌تازگي يک گروه علمي از يک مرکز پزشکي در ايا‌لت کاروليناي شمالي در آمريکا اين موضوع را مورد بررسي قرار داده است.
نتايج اين تحقيق در نشريه علمي „British Journal of Dermatology“ منتشر شده است. در اين نشريه گفته مي‌شود که احساس خارش به افرادي که داراي بيماري پوستي هستند بيشتر انتقال پيدا مي‌کند تا افرادي که سالم هستند.
شيوه تحقيق
در اين تحقيق 11 نفر که دچار بيماري پوستي نورودرميت (Neurodermitis) بودند شرکت کردند. نورودرميت نوعي بيماري جلدي همراه با خارش است. پوست بيماران مبتلا به نورودرميت در جاهاي مختلف بدنشان داراي اگزما است؛ قسمت‌هايي از پوست بسيار خشک و قرمز است و معمولا به طور شديد پوسته‌ريزي مي‌کند. افرادي که دچار اين بيماري هستند دچار خارش شديد هستند.
در کنار اين 11 نفر ، 14 نفر که سالم بودند نيز در اين تحقيق شرکت داشتند. در جريان تحقيق يا هورمون هيستامين که منجر به بيماري‌هاي آلرژيک مي‌شود به شرکت‌کنندگان تزريق شد يا اينکه روي ساعد آنها محلولي از نمک که خارش‌آوراست ريخته شد. پس از آن شرکت‌کنندگان در تحقيق مي‌بايست ويدئوهايي تماشا مي‌کردند که در آنها يک نفر شروع به خاراندن خود مي‌کرد. پژوهشگران از خود شرکت‌کنندگان هم در حين تماشاي اين ويدئوها فيلم گرفتند.
نتايج تحقيق
بررسي فيلم‌هاي ويدئويي نشان مي‌داد که شرکت‌کنندگان در تحقيق هرگاه مشاهده مي‌کردند که بازيگر فيلم شروع به خاراندن خود مي‌کند، به خارش مي‌افتادند. اما جالب اين است که آنها مستقل از اينکه بازيگر کدام ناحيه بدنش را خارانده باشد، در نقاط مختلف بدنشان احساس خارش مي‌کردند.
تلقين احساس خارش
افزون بر اين، شرکت کنندگان در تحقيق اعلام کردند که احساس خارش در موردي که هورمون هيستامين به آنها تزريق کرده بودند قوي‌تر از زماني بوده که محلول نمک روي دستشان ريخته بودند. اما واکنش بيماراني که دچار بيماري نورودرميت بودند، بسيار شديدتر از واکنش افراد سالم بود. يکي از پژوهشگران مي‌گويد: «نتايج نشان مي‌دهند که ما انسان‌ها چقدر به خود تلقين ميکنيم، يعني فکر ميکنيم که قسمتي از بدن‌مان مي‌خارد، در حالي که در اصل چنين نيست.» اين امر واضح است که مشاهده عمل خارش فردي ديگر، باعث واکنشي در سيستم مغزي افراد مي‌شود.
دانشمندان قصد دارند در مرحله بعدي از طريق شيوه‌ي توموگرافي مغناطيسي بررسي کنند که چه فعل و انفعالاتي در مغز افراد در هنگام ديدن عمل خارش صورت مي‌گيرند. آنها اميدوارند از اين طريق بتوانند واکنش خارش را بهتر درک کنند و راهکارهايي را براي کاهش آن بيابند. براي مثال شيوه‌هايي همچون مديتيشن و تمرين‌هاي آرامش‌بخشي يا حتي برخي داروها مي‌توانند باعث کاهش فعاليت قسمت‌هايي از مغز شوند که مسئول پيدايش احساس خارش هستند.