غزل بارون
30th March 2011, 09:17 AM
مننژیت عفونت مایع اطراف طناب نخاعی و مغز می باشد. غالباً مننژیت توسط یک عفونت ویروسی یا باکتریایی ایجاد می شود. دانستن اینکه عامل مننژیت ویروس یا باکتری است، اهمیت دارد زیرا شدت بیماری و درمان آن بر اساس عامل مولد متغیر است. مننژیت ویروسی کم شدت تر است و بدون هیچ درمان خاصی بهبودی می یابد، در صورتیکه مننژیت باکتریایی می تواند شدیدتر باشد و منجر به آسیب مغزی، کم شنوایی یا اختلال در یادگیری شود.
در مننژیت باکتریایی مهم است که بدانید، باکتری مولد مننژیت چیست چون مصرف آنتی بیوتیکها می تواند از انتشار و ابتلای سایر اشخاص جلوگیری کند.
در گذشته هموفیلوس آنفلونزا شایعترین عامل مننژیت باکتریال بوده است اما واکسنهایی که به صورت روتین به اطفال داده می شود شیوع بیماری شدید ناشی از هموفیلوس آنفلونزا را کاهش داده است. امروزه استرپتوکوک پنومونیه و نایسریا مننژیتیدیس شایعترین عامل مننژیت باکتریال است.
علائم و نشانه های مننژیت چیست؟
تب بالا، سر درد و سفتی گردن نشانه های مننژیت در اطفال زیر 2 سال است. این نشانه ها می تواند طی چند ساعت پدید آید یا می تواند یک تا دو روز طول بکشد. سایر نشانه ها شامل تهوع، استفراغ، گیجی و خواب آلودگی می باشد.
ممکن است نوزادان و شیرخواران کوچک نشانه های کلاسیک تب، سردرد و سفتی گردن را نداشته باشند و می تواند فقط با کاهش فعالیت شیرخوار، تحریک پذیری، استفراغ یا کاهش تغذیه وی تظاهر یابد.
وقتی بیماری پیشرفت کند، بیمار ممکن است تشنج کند.
چگونه مننژیت تشخیص داده می شود؟
تشخیص و درمان سریع بسیار مهم است. اگر نشانه ها پیدا شود، بیمار سریعاً باید به پزشک مراجعه کند. تشخیص معمولاً بر اساس رشد باکتری از نمونه مایع نخاع داده می شود.
شناسایی نوع باکتری عامل بیماری برای تعیین آنتی بیوتیک درست و مناسب لازم است.
آیا مننژیت قابل درمان است؟
مننژیت باکتریال با طیفی از آنتی بیوتیکها قابل درمان است. درمان آنتی بیوتیکی موثر بایستی خطر مرگ و میر را به زیر 15% برساند.
آیا مننژیت مسری است؟
بله، بعضی انواع مننژیت باکتریال مسری هستند. باکتری از طریق ترشحات گلو و تنفس منتشر می شود ( از طریق سرفه کردن یا بوسیدن ) افرادی که با بیمار مبتلا به مننژیت ناشی از نایسریا مننژیتیدیس در تماس نزدیک بوده اند، جهت جلوگیری از ابتلا به بیماری بایستی آنتی بیوتیک دریافت کنند.
آیا واکسنی علیه مننژیت وجود دارد؟
بله، علیه هموفیلوس تیپ ب، بعضی از زیر گروههای نایسریا مننژیتیدیس و بسیاری از انواع استرپتوکوک پنومونیه واکسن وجود دارد. واکسن علیه هموفیلوس تیپ ب بسیار ایمن و موثر است.در کشور آمریکا واکسن علیه نایسریا مننژیتیدیس در دسترس است. Mpsv4 واکسن پلی ساکاریدی است و mcv4 واکسن کونژوگه می باشد. این دو واکسن علیه چهار نوع بیماری مننگوکوکی موثر است. اما نمی تواند از ابتلا به تمامی انواع بیماری جلوگیری کند. بیماران مبتلا به مننژیت بایستی به مراکز بهداشتی ذیربط گزارش شوند تا از تماس با افراد سالم و وقوع همه گیری پیشگیری شود.
Mcv4 برای تمام کودکان در سن 12-11 سالگی توصیه می شود. برای افرادی که در گذشته mcv4 را دریافت نکرده اند، در زمان ورود به دبیرستان یک دوز واکسن توصیه می شود. اشخاص در معرض خطر بالا عبارتند از:
1) دانشجویانی که در خوابگاه زندگی می کنند.
2) سربازان
3)افرادی که فاقد طحال هستند
4) افرادی که نقص بخش انتهایی سیستم کمپلمان دارند ( اختلال در سیستم ایمنی )
5) و افرادی که به کشورهای دچار همه گیری بیماری مننگوکوکی سفر می کنند
mcv4 واکسن ارجح در سن 11 تا 55 سالگی است؛ اما در صورت عدم دسترسی به این واکسن، mpsv4به کار برده می شود.
در افراد پرخطر گروه سنی 10-2 سال و بالای 55 سال، mpsv4 بایستی استفاده شود. جهت پیشگیری از مننژیت ناشی از استرپتوکوک پنومونیه نیز واکسن هایی وجود دارد. این واکسن برای تمامی افراد بالای 65 سال و زیر 2 سال دچار بیماریهای مزمن جدی توصیه می شود
در مننژیت باکتریایی مهم است که بدانید، باکتری مولد مننژیت چیست چون مصرف آنتی بیوتیکها می تواند از انتشار و ابتلای سایر اشخاص جلوگیری کند.
در گذشته هموفیلوس آنفلونزا شایعترین عامل مننژیت باکتریال بوده است اما واکسنهایی که به صورت روتین به اطفال داده می شود شیوع بیماری شدید ناشی از هموفیلوس آنفلونزا را کاهش داده است. امروزه استرپتوکوک پنومونیه و نایسریا مننژیتیدیس شایعترین عامل مننژیت باکتریال است.
علائم و نشانه های مننژیت چیست؟
تب بالا، سر درد و سفتی گردن نشانه های مننژیت در اطفال زیر 2 سال است. این نشانه ها می تواند طی چند ساعت پدید آید یا می تواند یک تا دو روز طول بکشد. سایر نشانه ها شامل تهوع، استفراغ، گیجی و خواب آلودگی می باشد.
ممکن است نوزادان و شیرخواران کوچک نشانه های کلاسیک تب، سردرد و سفتی گردن را نداشته باشند و می تواند فقط با کاهش فعالیت شیرخوار، تحریک پذیری، استفراغ یا کاهش تغذیه وی تظاهر یابد.
وقتی بیماری پیشرفت کند، بیمار ممکن است تشنج کند.
چگونه مننژیت تشخیص داده می شود؟
تشخیص و درمان سریع بسیار مهم است. اگر نشانه ها پیدا شود، بیمار سریعاً باید به پزشک مراجعه کند. تشخیص معمولاً بر اساس رشد باکتری از نمونه مایع نخاع داده می شود.
شناسایی نوع باکتری عامل بیماری برای تعیین آنتی بیوتیک درست و مناسب لازم است.
آیا مننژیت قابل درمان است؟
مننژیت باکتریال با طیفی از آنتی بیوتیکها قابل درمان است. درمان آنتی بیوتیکی موثر بایستی خطر مرگ و میر را به زیر 15% برساند.
آیا مننژیت مسری است؟
بله، بعضی انواع مننژیت باکتریال مسری هستند. باکتری از طریق ترشحات گلو و تنفس منتشر می شود ( از طریق سرفه کردن یا بوسیدن ) افرادی که با بیمار مبتلا به مننژیت ناشی از نایسریا مننژیتیدیس در تماس نزدیک بوده اند، جهت جلوگیری از ابتلا به بیماری بایستی آنتی بیوتیک دریافت کنند.
آیا واکسنی علیه مننژیت وجود دارد؟
بله، علیه هموفیلوس تیپ ب، بعضی از زیر گروههای نایسریا مننژیتیدیس و بسیاری از انواع استرپتوکوک پنومونیه واکسن وجود دارد. واکسن علیه هموفیلوس تیپ ب بسیار ایمن و موثر است.در کشور آمریکا واکسن علیه نایسریا مننژیتیدیس در دسترس است. Mpsv4 واکسن پلی ساکاریدی است و mcv4 واکسن کونژوگه می باشد. این دو واکسن علیه چهار نوع بیماری مننگوکوکی موثر است. اما نمی تواند از ابتلا به تمامی انواع بیماری جلوگیری کند. بیماران مبتلا به مننژیت بایستی به مراکز بهداشتی ذیربط گزارش شوند تا از تماس با افراد سالم و وقوع همه گیری پیشگیری شود.
Mcv4 برای تمام کودکان در سن 12-11 سالگی توصیه می شود. برای افرادی که در گذشته mcv4 را دریافت نکرده اند، در زمان ورود به دبیرستان یک دوز واکسن توصیه می شود. اشخاص در معرض خطر بالا عبارتند از:
1) دانشجویانی که در خوابگاه زندگی می کنند.
2) سربازان
3)افرادی که فاقد طحال هستند
4) افرادی که نقص بخش انتهایی سیستم کمپلمان دارند ( اختلال در سیستم ایمنی )
5) و افرادی که به کشورهای دچار همه گیری بیماری مننگوکوکی سفر می کنند
mcv4 واکسن ارجح در سن 11 تا 55 سالگی است؛ اما در صورت عدم دسترسی به این واکسن، mpsv4به کار برده می شود.
در افراد پرخطر گروه سنی 10-2 سال و بالای 55 سال، mpsv4 بایستی استفاده شود. جهت پیشگیری از مننژیت ناشی از استرپتوکوک پنومونیه نیز واکسن هایی وجود دارد. این واکسن برای تمامی افراد بالای 65 سال و زیر 2 سال دچار بیماریهای مزمن جدی توصیه می شود