cloudy
28th March 2011, 11:28 PM
دانشمندان جان هاپکینز در مجله Molecular Psychiatry ناحیه کوچکی را روی کروموزوم شماره 2 پیدا کردند که با ریسک افزایش اقدام به خودکشی ارتباط دارد. این ناحیه کوچک حاوی ژن هایی شامل ژن ACP1 می باشد و محققین میزان بیشتر از حد نرمال پروتئین ACP1 در مغز افرادیکه اقدام به خودکشی کرده بودند را یافتند. تصور می شود این پروتئین همان مسیری را که لیتیوم، دارویی که به عنوان کاهنده میزان رفتار خودکشی شناخته شده است، بر آن اثر می کند را تحت تاثیر قرار می دهد.
محققین می گویند یافته ها می توانند با فراهم کردن مسیرهای جدید برای تحقیق و تکامل داروها ما را به سوی پیشگیری بهتر اقدام به خودکشی هدایت کنند.
ویرجینیا ال. ویلور رئیس مطالعه، Ph. D، دستیار علوم روانپزشکی و رفتاری در دانشکده پزشکی جان هاپکینز گفت :" ما به مدت طولانی معتقد بودیم که ژن ها نقشی را در آنچه که تفاوت بین تفکر درباره خودکشی و اقدام به آن وجود دارد ایفا می کنند. "
ویلور و همکارانش نمونه های DNA حدود 2،700 فرد بالغ مبتلا به اختلال دو قطبی را مطالعه کردند که 1،201 نفر از آنها سابقه اقدام به خودکشی و 1،497 نفر از آنها بدون اقدام به خودکشی بودند. آنها دریافتند که آنهایی که یک کپی از واریانت ژنتیکی در ناحیه کروموزوم 2 جاییکه ACP1 قرار گرفته است داشتند حدود 1.4 بار بیشتر اقدام به خودکشی داشته اند، و آنهایی که دو کپی داشتند حدودا 3 بار اقدام به خودکشی داشتند.
ویلور و همکارانش قادر بودند که یافته هایشان را در گروه دیگری از نمونه ها تکرار کنند: این یکی شامل DNA بیشتر از 3000 نفر مبتلا به اختلال دوقطبی بود. محققین گفتند که فقط با استفاده از DNA افراد مبتلا به اختلال دو قطبی، برای بیماران روحی قادر به کنترل و کاستن آنچه که ممکن است باعث شود که یک گروه تلاش به خودکشی کنند و در گروه دیگر برای کنترل آن نیاز، شدند.
ویلور گفت تخمین زده می شود که خودکشی مسبب کشتن 1.4 درصد افراد جمعیت ایالات متحده می باشد، و تقریبا 4.6 درصد جمعیت حداقل یک بار اقدام به خودکشی کرده اند. او گفت در بین افراد مبتلا به اختلال دو قطبی 47 درصد آنها درباره کشتن خودشان فکر می کنند در حالیکه 25 درصد آنها واقعا سعی در انجام آن می کنند.
ویلور گفت گام های بعدی تکرار این یافته ها و ارزیابی مکانیسم بیولوژیکی دقیق از طریق اینکه این ریسک فاکتورهای ژنتیکی ریسک رفتار خودکشی را افزایش می دهد یا نه می باشد.
ویلور گفت :" آنچه امید بخش است همراهی این کار برای فهمیدن بیشتر درباره ی بیولوژی خودکشی و داروهای مورد استفاده برای بیمارانی است که ممکن است در خطر باشند، می باشد. همه افراد مبتلا به اختلال دو قطبی نمی توانند بدلیل عوارض جانبی آن لیتیوم مصرف کنند. اگر ما می توانستیم به آنها گزینه دیگری بدهیم، می توانست عالی باشد."
هزینه های این مطالعه توسط انستیتوی ملی بهداشت روان و موسسه آمریکایی پیشگیری از خودکشی فراهم می شود.
لیست سایر محققین شرکت کننده در این مطالعه:
Fayaz Seifuddin, M.S.; Pamela B. Mahon, Ph.D.; Dubravka Jancic, Ph.D.; Mehdi Pirooznia, M.D., Ph.D.; Barbara Schweizer, R.N., B.S.; Fernando S. Goes, M.D.; Francis Mondimore, M.D.; Dean F. MacKinnon, M.D.; J. Raymond DePaulo Jr., M.D.; Peter P. Zandi, Ph.D.; and James B. Potash, M.D., M.P.H
منبع: Johns Hopkins Medicine
منبع من:http://www.medicalnewstoday.com
محققین می گویند یافته ها می توانند با فراهم کردن مسیرهای جدید برای تحقیق و تکامل داروها ما را به سوی پیشگیری بهتر اقدام به خودکشی هدایت کنند.
ویرجینیا ال. ویلور رئیس مطالعه، Ph. D، دستیار علوم روانپزشکی و رفتاری در دانشکده پزشکی جان هاپکینز گفت :" ما به مدت طولانی معتقد بودیم که ژن ها نقشی را در آنچه که تفاوت بین تفکر درباره خودکشی و اقدام به آن وجود دارد ایفا می کنند. "
ویلور و همکارانش نمونه های DNA حدود 2،700 فرد بالغ مبتلا به اختلال دو قطبی را مطالعه کردند که 1،201 نفر از آنها سابقه اقدام به خودکشی و 1،497 نفر از آنها بدون اقدام به خودکشی بودند. آنها دریافتند که آنهایی که یک کپی از واریانت ژنتیکی در ناحیه کروموزوم 2 جاییکه ACP1 قرار گرفته است داشتند حدود 1.4 بار بیشتر اقدام به خودکشی داشته اند، و آنهایی که دو کپی داشتند حدودا 3 بار اقدام به خودکشی داشتند.
ویلور و همکارانش قادر بودند که یافته هایشان را در گروه دیگری از نمونه ها تکرار کنند: این یکی شامل DNA بیشتر از 3000 نفر مبتلا به اختلال دوقطبی بود. محققین گفتند که فقط با استفاده از DNA افراد مبتلا به اختلال دو قطبی، برای بیماران روحی قادر به کنترل و کاستن آنچه که ممکن است باعث شود که یک گروه تلاش به خودکشی کنند و در گروه دیگر برای کنترل آن نیاز، شدند.
ویلور گفت تخمین زده می شود که خودکشی مسبب کشتن 1.4 درصد افراد جمعیت ایالات متحده می باشد، و تقریبا 4.6 درصد جمعیت حداقل یک بار اقدام به خودکشی کرده اند. او گفت در بین افراد مبتلا به اختلال دو قطبی 47 درصد آنها درباره کشتن خودشان فکر می کنند در حالیکه 25 درصد آنها واقعا سعی در انجام آن می کنند.
ویلور گفت گام های بعدی تکرار این یافته ها و ارزیابی مکانیسم بیولوژیکی دقیق از طریق اینکه این ریسک فاکتورهای ژنتیکی ریسک رفتار خودکشی را افزایش می دهد یا نه می باشد.
ویلور گفت :" آنچه امید بخش است همراهی این کار برای فهمیدن بیشتر درباره ی بیولوژی خودکشی و داروهای مورد استفاده برای بیمارانی است که ممکن است در خطر باشند، می باشد. همه افراد مبتلا به اختلال دو قطبی نمی توانند بدلیل عوارض جانبی آن لیتیوم مصرف کنند. اگر ما می توانستیم به آنها گزینه دیگری بدهیم، می توانست عالی باشد."
هزینه های این مطالعه توسط انستیتوی ملی بهداشت روان و موسسه آمریکایی پیشگیری از خودکشی فراهم می شود.
لیست سایر محققین شرکت کننده در این مطالعه:
Fayaz Seifuddin, M.S.; Pamela B. Mahon, Ph.D.; Dubravka Jancic, Ph.D.; Mehdi Pirooznia, M.D., Ph.D.; Barbara Schweizer, R.N., B.S.; Fernando S. Goes, M.D.; Francis Mondimore, M.D.; Dean F. MacKinnon, M.D.; J. Raymond DePaulo Jr., M.D.; Peter P. Zandi, Ph.D.; and James B. Potash, M.D., M.P.H
منبع: Johns Hopkins Medicine
منبع من:http://www.medicalnewstoday.com