نیلوفر

[تووت فرنگی]

دل ِ مردابی ِ من

در سکوت و شب ِ بیهودگی اش


می شود ، هی تکرار ...


کاش نیلوفر ِ ناز


هودج ِ آبی زیبایش را


بر سویدای ِ دلم


می گسترد ؛


شبح ِ تنهایی


تا فراسوی افق


گم می شد


و شب ِ تیره ی این مرداب


جشنی از نور و چراغانی


بر پا می کرد ...