غزل بارون
24th March 2011, 11:13 AM
شایع‌ترین علت هپاتیت ویروس‌ها هستند. نوع هپاتیت را برحسب نوع ویروسی است که باعث آن میشود، برای مثال هپاتیت a، هپاتیت b یا هپاتیت c. داروها یا الکل نیز می‌توانند باعث هپاتیت شوند. همچنین در مواردی دستگاه ایمنی به اشتباه به بافت‌های کبدی حمله می‌کند و باعث هپاتیت خودایمنی میشود. هپاتیت‌ها ممکن است خود به خود بهبود پیدا کنند، با درمان دارویی معالجه شوند، یا به صورت مزمن و مادام‌العمر درآیند.
هپاتیت یعنی التهاب کبد که در میان مردم به یرقان مشهور است. مهم ترین عوامل ایجاد کننده این بیماری ویروس ها هستند. البته علت های دیگری هم چون داروها، بیماری های ارثی و مصرف الکل می تواند سبب هپاتیت شود. از مهم ترین ویروس هایی که موجب هپاتیت می شوند می توان ویروس های هپاتیت نوع d،c،b،a و … را نام برد. بیماری هپاتیت را به دو نوع هپاتیت a و هپاتیت b تقسیم و از یکدیگر تفکیک می کنند.
هپاتیت a
این بیماری، یرقان همه گیر نیز نامیده می شود. بیماری واگیرداری است که به وسیله ویروس هپاتیت a ایجاد می شود. بیماران منبع اصلی انتشار عفونت هستند و بیماری از طریق آب و مواد غذایی آلوده، دست و لوازم آلوده بیمار (ظروف) قابل انتقال است. ویروس به مدت یک تا دو هفته پیش از آغاز بیماری و تا چهار هفته پس از آن از طریق مدفوع دفع می شود که خطر انتقال به دیگران وجود دارد. هپاتیت a بندرت از طریق خون و فرآورده های خونی منتقل می شود.
پیشگیری
- رعایت بهداشت فردی شامل شستن دست ها قبل و بعد از غذا خوردن.
- ضد عفونی کردن میوه ها و سبزیجات قبل از مصرف.
- ضد عفونی کردن وسایل بیمار.
- دفع بهداشتی فاضلاب جهت جلوگیری از آلودگی آب، میوه ها، سبزیجات و خوراکی ها.
هپاتیت b
هپاتیت b ، هپاتیت سرم نیز نامیده می شود. یک عفونت حاد عمومی است که بیشترین آسیب آن به کبد وارد می شود. نزدیک به۵ تا۱۵ درصد بیماران، مبتلا به بیماری مزمن کبد می شوند و کمتر از۱۰ درصد بالغین آلوده، حامل بیماری هستند. بیماری در مناطقی که افراد دچار فقر اقتصادی، اجتماعی می باشند شیوع بیشتری دارد. گروه هایی که بیشتر در معرض خطر ابتلا به هپاتیت b هستند پزشکان، جراحان، پرستاران، کارکنان بخش دیالیز و آزمایشگاه، معتادان تزریقی و همجنس بازان می باشند. سایر افراد در صورت عدم رعایت بهداشت فردی نیز در معرض خطر هستند. در مجموع هپاتیت b خطرناک تر از هپاتیت a است.
عامل بیماری
ویروس هپاتیت b ، عامل بیماری و انسان تنها میزبان طبیعی این ویروس است. ویروس می تواند مدت ها در محیط زیست زنده بماند و کاملاً پایدار است. در دوره پنهانی بیماری و در مرحله حاد آن، ویروس در خون وجود دارد. از خصوصیات این ویروس دوره نهفتگی طولانی بین۶ هفته تا۶ ماه است. ویروس در خون، سرم، ادرار و مایعات بدن (بزاق، ترشحاتِ واژن و اسپرم) وجود دارد.
ناقلین هپاتیت b باید چه نکاتی را بدانند؟
ناقلین هپاتیت b باید بدانند که با گذشت زمان ممکن است ویروس از بدنشان پاک و خارج شود ولی ممکن است ویروس مجدداً فعال شده و سبب آسیب کبد شود. در چنین شرایطی اقدامات خاصی مورد نیاز است. با توجه به این که امکان فعال شدن ویروس در بدن ناقلین هپاتیت b وجود دارد به همین دلیل باید هر۶ ماه در مورد آنها بررسی لازم به عمل آید تا درصورت شناخت آن اقدامات لازم انجام شود. تا به امروز درمانی جهت ناقلین b وجود نداشته و از آنجا که عملکرد کبد آنها خوب است نیازی به درمان وجود ندارد.درمان حمایتی با برخی داروها فقط در مبتلایان به هپاتیت مزمن صورت می گیرد. مادران باردار برای جلوگیری از انتقال بیماری به نوزاد خود باید پزشک را از وجود بیماری در بدن خود آگاه سازند.
ناقل هپاتیت b چه کسی است؟
ناقل هپاتیت b به کسانی گفته می شود که ویروس هپاتیت b بیش از۶ ماه در خونش وجود داشته باشد، حال عمومی خوبی داشته و در بررسی آزمایشگاهی اختلالی در کار کبدشان مشاهده نشود.
در چنین شرایطی ویروس به صورت مسالمت آمیز در داخل بدن وجود داشته ولی آسیبی به کبد وارد نمی کند. امکان آلودگی با ویروس هپاتیت a بسیار و آلودگی با ویروس هپاتیت b شایع تر است.
راههای عمده انتقال هپاتیت b کدام است؟
در ناقلین هپاتیت b ، ویروس به صورت نهفته در بدن باقی می ماند و آنچه اهمیت دارد خطر انتقال ویروس به دیگران است.
راههای انتقال متعدد است. مهم ترین راهها عبارتند از:
- انتقال خون و فرآورده های خونی
- تماس با خون آلوده
- به کار بردن سرنگ، سوزن و وسائل آلوده جراحی در پزشکی، داندان پزشکی، خال کوبی، سوراخ کردن گوش، ختنه اطفال.
- به کار بردن تیغ، مسواک و حوله به صورت مشترک.
- استفاده از سرنگ مشترک در معتادان تزریقی.
- انتقال از مادر آلوده به ویروس هپاتیت b ، به نوزاد، هنگام زایمان یا از طریق بزاق آلوده از راه چشیدن غذای نوزاد.
- انواع ترشحات بدن: بزاق، ادرار، اسپرم و ترشحات واژن حاوی ویروس است، بنابراین آلودگی از راه بوسیدن و آمیزش جنسی منتقل می شود. انتقال بیماری از راه بند پایان (پشه و ساس) مشکوک است.
در ناقلین هپاتیت b ، ویروس به صورت نهفته در بدن وجود دارد، آنچه اهمیت دارد خطر انتقال ویروس به دیگران است پس بایستی احتیاط لازم صورت گیرد.
ناقلین هپاتیت b باید به چه نکاتی توجه داشته باشند؟
- برای بررسی وضعیت کار کبد، معاینات و انجام آزمایش هر۶ ماه یک بار به پزشک مراجعه کنند.
- کلیه اعضاء خانواده (همسر، فرزندان و کلیه کسانی که در یک مکان با ناقلین زندگی می کنند) باید علیه هپاتیت b واکسینه شوند.
- در صورت مراجعه به دندانپزشک، آزمایشگاه، پزشک و اصولاً هر جای دیگر که خطر انتقال ویروس به دیگران وجود دارد حتماً آنان را از وجود آلودگی به ویروس هپاتیت b آگاه کنند.
- تلاش کنند تا به وزن مناسب دست یابند.
- از وسایل و لوازم شخصی چون مسواک، ریش تراش، و … به صورت مشترک استفاده نکنند.
- مشروبات الکلی سبب تشدید بیماری می شود. جداً بایستی از مصرف آنها پرهیز کنند.
- ناقلین هپاتیت می توانند مثل بقیه مردم زندگی کنند، ورزش کنند و هیچ گونه محدودیتی در رژیم غذایی آنها وجود ندارد. خوشبختانه تماس های عادی و روزمره نظیر دست دادن، در یک اتاق کار کردن، معاشرت با دوستان، همکلاسی ها و افراد فامیل خطری برای دیگران ندارد. هدف برنامه ایمن سازی علیه هپاتیت b پیشگیری از حالت ناقل شدن است.
هشدار و رهنمود
- ناقلین هپاتیت b می توانند ازدواج کنند ولی همسر آنان باید بر علیه بیماری واکسینه شده و از تاثیر مثبت واکسن نیز باید مطمئن بود.
- تمام خانم های باردار بایستی از نظر هپاتیت b بررسی شوند تا درصورت شناسایی عفونت از انتقال بیماری به نوزاد پیشگیری شود.
- امکان حاملگی برای خانم های ناقل هپاتیت b وجود دارد ولی آنچه مهم است خطر انتقال هپاتیت به نوزاد است. برای کاهش خطر باید بلافاصله پس از تولد و زیر نظر پزشک به نوزاد سرم ایمنوگلوبولین و واکس هپاتیت b تزریق کرد.
- خانم های ناقل هپاتیت اگر به تعداد کافی فرزند دارند از حاملگی بیشتر پرهیز کنند. مناسب ترین روش پیشگیری از بارداری در این شرایط روش های دائمی (وازکتومی یا توبکتومی) هستند.بایستی کلیه نوزادان، خانواده افراد مبتلا به هپاتیت b ، شاغلین حرفه پزشکی و سایر افراد در معرض خطر علیه این نوع هپاتیت واکسینه و ایمن شوند.
پیشگیری
برای هپاتیت b هیچ درمان ویژه ای نیست، بنابراین ایمن سازی کودکان و نوزادان پیش از مواجهه با ویروس جهت پیشگیری از حالت حامل بودن در نوزادان زاده شده از مادران مبتلا به هپاتیت b از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
- واکسیناسیون گروههای در معرض خطر.
- شناسایی مادران آلوده به ویروس.
- بیماریابی در گروههای در معرض خطر.
- ضدعفونی کردن کلیه لوازم جراحی داندانپزشکی، پزشکی.
- استفاده از سرنگ و سوزن استریل.
- آزمایش خون کلیه اهداء کنندگان خون.
- جلوگیری از خال کوبی و ختنه اطفال به صورت سنتی.
- هرگز از حوله، مسواک و تیغ صورت تراشی به صورت مشترک استفاده نشود.
- جلوگیری از بی بند و باری های جنسی و پایبندی به اخلاق خانواده
هپاتیت یعنی التهاب کبد که در میان مردم به یرقان مشهور است. مهم ترین عوامل ایجاد کننده این بیماری ویروس ها هستند. البته علت های دیگری هم چون داروها، بیماری های ارثی و مصرف الکل می تواند سبب هپاتیت شود. از مهم ترین ویروس هایی که موجب هپاتیت می شوند می توان ویروس های هپاتیت نوع d،c،b،a و … را نام برد. بیماری هپاتیت را به دو نوع هپاتیت a و هپاتیت b تقسیم و از یکدیگر تفکیک می کنند.
هپاتیت a
این بیماری، یرقان همه گیر نیز نامیده می شود. بیماری واگیرداری است که به وسیله ویروس هپاتیت a ایجاد می شود. بیماران منبع اصلی انتشار عفونت هستند و بیماری از طریق آب و مواد غذایی آلوده، دست و لوازم آلوده بیمار (ظروف) قابل انتقال است. ویروس به مدت یک تا دو هفته پیش از آغاز بیماری و تا چهار هفته پس از آن از طریق مدفوع دفع می شود که خطر انتقال به دیگران وجود دارد. هپاتیت a بندرت از طریق خون و فرآورده های خونی منتقل می شود.
پیشگیری
- رعایت بهداشت فردی شامل شستن دست ها قبل و بعد از غذا خوردن.
- ضد عفونی کردن میوه ها و سبزیجات قبل از مصرف.
- ضد عفونی کردن وسایل بیمار.
- دفع بهداشتی فاضلاب جهت جلوگیری از آلودگی آب، میوه ها، سبزیجات و خوراکی ها.
هپاتیت b
هپاتیت b ، هپاتیت سرم نیز نامیده می شود. یک عفونت حاد عمومی است که بیشترین آسیب آن به کبد وارد می شود. نزدیک به۵ تا۱۵ درصد بیماران، مبتلا به بیماری مزمن کبد می شوند و کمتر از۱۰ درصد بالغین آلوده، حامل بیماری هستند. بیماری در مناطقی که افراد دچار فقر اقتصادی، اجتماعی می باشند شیوع بیشتری دارد. گروه هایی که بیشتر در معرض خطر ابتلا به هپاتیت b هستند پزشکان، جراحان، پرستاران، کارکنان بخش دیالیز و آزمایشگاه، معتادان تزریقی و همجنس بازان می باشند. سایر افراد در صورت عدم رعایت بهداشت فردی نیز در معرض خطر هستند. در مجموع هپاتیت b خطرناک تر از هپاتیت a است.
عامل بیماری
ویروس هپاتیت b ، عامل بیماری و انسان تنها میزبان طبیعی این ویروس است. ویروس می تواند مدت ها در محیط زیست زنده بماند و کاملاً پایدار است. در دوره پنهانی بیماری و در مرحله حاد آن، ویروس در خون وجود دارد. از خصوصیات این ویروس دوره نهفتگی طولانی بین۶ هفته تا۶ ماه است. ویروس در خون، سرم، ادرار و مایعات بدن (بزاق، ترشحاتِ واژن و اسپرم) وجود دارد.
ناقلین هپاتیت b باید چه نکاتی را بدانند؟
ناقلین هپاتیت b باید بدانند که با گذشت زمان ممکن است ویروس از بدنشان پاک و خارج شود ولی ممکن است ویروس مجدداً فعال شده و سبب آسیب کبد شود. در چنین شرایطی اقدامات خاصی مورد نیاز است. با توجه به این که امکان فعال شدن ویروس در بدن ناقلین هپاتیت b وجود دارد به همین دلیل باید هر۶ ماه در مورد آنها بررسی لازم به عمل آید تا درصورت شناخت آن اقدامات لازم انجام شود. تا به امروز درمانی جهت ناقلین b وجود نداشته و از آنجا که عملکرد کبد آنها خوب است نیازی به درمان وجود ندارد.درمان حمایتی با برخی داروها فقط در مبتلایان به هپاتیت مزمن صورت می گیرد. مادران باردار برای جلوگیری از انتقال بیماری به نوزاد خود باید پزشک را از وجود بیماری در بدن خود آگاه سازند.
ناقل هپاتیت b چه کسی است؟
ناقل هپاتیت b به کسانی گفته می شود که ویروس هپاتیت b بیش از۶ ماه در خونش وجود داشته باشد، حال عمومی خوبی داشته و در بررسی آزمایشگاهی اختلالی در کار کبدشان مشاهده نشود.
در چنین شرایطی ویروس به صورت مسالمت آمیز در داخل بدن وجود داشته ولی آسیبی به کبد وارد نمی کند. امکان آلودگی با ویروس هپاتیت a بسیار و آلودگی با ویروس هپاتیت b شایع تر است.
راههای عمده انتقال هپاتیت b کدام است؟
در ناقلین هپاتیت b ، ویروس به صورت نهفته در بدن باقی می ماند و آنچه اهمیت دارد خطر انتقال ویروس به دیگران است.
راههای انتقال متعدد است. مهم ترین راهها عبارتند از:
- انتقال خون و فرآورده های خونی
- تماس با خون آلوده
- به کار بردن سرنگ، سوزن و وسائل آلوده جراحی در پزشکی، داندان پزشکی، خال کوبی، سوراخ کردن گوش، ختنه اطفال.
- به کار بردن تیغ، مسواک و حوله به صورت مشترک.
- استفاده از سرنگ مشترک در معتادان تزریقی.
- انتقال از مادر آلوده به ویروس هپاتیت b ، به نوزاد، هنگام زایمان یا از طریق بزاق آلوده از راه چشیدن غذای نوزاد.
- انواع ترشحات بدن: بزاق، ادرار، اسپرم و ترشحات واژن حاوی ویروس است، بنابراین آلودگی از راه بوسیدن و آمیزش جنسی منتقل می شود. انتقال بیماری از راه بند پایان (پشه و ساس) مشکوک است.
در ناقلین هپاتیت b ، ویروس به صورت نهفته در بدن وجود دارد، آنچه اهمیت دارد خطر انتقال ویروس به دیگران است پس بایستی احتیاط لازم صورت گیرد.
ناقلین هپاتیت b باید به چه نکاتی توجه داشته باشند؟
- برای بررسی وضعیت کار کبد، معاینات و انجام آزمایش هر۶ ماه یک بار به پزشک مراجعه کنند.
- کلیه اعضاء خانواده (همسر، فرزندان و کلیه کسانی که در یک مکان با ناقلین زندگی می کنند) باید علیه هپاتیت b واکسینه شوند.
- در صورت مراجعه به دندانپزشک، آزمایشگاه، پزشک و اصولاً هر جای دیگر که خطر انتقال ویروس به دیگران وجود دارد حتماً آنان را از وجود آلودگی به ویروس هپاتیت b آگاه کنند.
- تلاش کنند تا به وزن مناسب دست یابند.
- از وسایل و لوازم شخصی چون مسواک، ریش تراش، و … به صورت مشترک استفاده نکنند.
- مشروبات الکلی سبب تشدید بیماری می شود. جداً بایستی از مصرف آنها پرهیز کنند.
- ناقلین هپاتیت می توانند مثل بقیه مردم زندگی کنند، ورزش کنند و هیچ گونه محدودیتی در رژیم غذایی آنها وجود ندارد. خوشبختانه تماس های عادی و روزمره نظیر دست دادن، در یک اتاق کار کردن، معاشرت با دوستان، همکلاسی ها و افراد فامیل خطری برای دیگران ندارد. هدف برنامه ایمن سازی علیه هپاتیت b پیشگیری از حالت ناقل شدن است.
هشدار و رهنمود
- ناقلین هپاتیت b می توانند ازدواج کنند ولی همسر آنان باید بر علیه بیماری واکسینه شده و از تاثیر مثبت واکسن نیز باید مطمئن بود.
- تمام خانم های باردار بایستی از نظر هپاتیت b بررسی شوند تا درصورت شناسایی عفونت از انتقال بیماری به نوزاد پیشگیری شود.
- امکان حاملگی برای خانم های ناقل هپاتیت b وجود دارد ولی آنچه مهم است خطر انتقال هپاتیت به نوزاد است. برای کاهش خطر باید بلافاصله پس از تولد و زیر نظر پزشک به نوزاد سرم ایمنوگلوبولین و واکس هپاتیت b تزریق کرد.
- خانم های ناقل هپاتیت اگر به تعداد کافی فرزند دارند از حاملگی بیشتر پرهیز کنند. مناسب ترین روش پیشگیری از بارداری در این شرایط روش های دائمی (وازکتومی یا توبکتومی) هستند.بایستی کلیه نوزادان، خانواده افراد مبتلا به هپاتیت b ، شاغلین حرفه پزشکی و سایر افراد در معرض خطر علیه این نوع هپاتیت واکسینه و ایمن شوند.
پیشگیری
برای هپاتیت b هیچ درمان ویژه ای نیست، بنابراین ایمن سازی کودکان و نوزادان پیش از مواجهه با ویروس جهت پیشگیری از حالت حامل بودن در نوزادان زاده شده از مادران مبتلا به هپاتیت b از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
- واکسیناسیون گروههای در معرض خطر.
- شناسایی مادران آلوده به ویروس.
- بیماریابی در گروههای در معرض خطر.
- ضدعفونی کردن کلیه لوازم جراحی داندانپزشکی، پزشکی.
- استفاده از سرنگ و سوزن استریل.
- آزمایش خون کلیه اهداء کنندگان خون.
- جلوگیری از خال کوبی و ختنه اطفال به صورت سنتی.
- هرگز از حوله، مسواک و تیغ صورت تراشی به صورت مشترک استفاده نشود.
- جلوگیری از بی بند و باری های جنسی و پایبندی به اخلاق خانواده