تووت فرنگی
22nd March 2011, 01:02 PM
کهنه مردابی بود٬ دلم
لم داده به پهنای مکرر زمین٬
آکنده ازبخارهای گیج ِ سکوت٬
سکون٬
رکود!
خوش بود
به آوای حزین ِ بوفان و غوکان!
بی دغدغه
خالی از هوس ِ احساس ِ کاهندهء عشق....
روزگاری
نیلوفری کرد و رویید
میان ِ دلم عشقی!
و زمزمه کرد در گوشم
افسانه ای کهن از جوش و خروش ِ رود٬
از خلسهء آبی ِ خفتن٬
میان ِ آغوش مادرانهء دریا!
اما نگفت٬
هیچ نیلوفر ترد و سپیدی
بر آب ِ خروشان ِ رود٬
لانه نخواهد کرد....
* * *
فریبی بیش نیست عشق٬
امان!
اگر از دهان تشنه و مکندهء دشت
اگر از ستیز ِ صخره های سترگ ِ راه
اگر ازخورشید و سوزندگی ِ آه٬
خبرت ندهد!
* * *
اکنون:
دوباره سکوت٬
دوباره سکون٬
دوباره رکود!
لم داده به پهنای مکرر زمین٬
آکنده ازبخارهای گیج ِ سکوت٬
سکون٬
رکود!
خوش بود
به آوای حزین ِ بوفان و غوکان!
بی دغدغه
خالی از هوس ِ احساس ِ کاهندهء عشق....
روزگاری
نیلوفری کرد و رویید
میان ِ دلم عشقی!
و زمزمه کرد در گوشم
افسانه ای کهن از جوش و خروش ِ رود٬
از خلسهء آبی ِ خفتن٬
میان ِ آغوش مادرانهء دریا!
اما نگفت٬
هیچ نیلوفر ترد و سپیدی
بر آب ِ خروشان ِ رود٬
لانه نخواهد کرد....
* * *
فریبی بیش نیست عشق٬
امان!
اگر از دهان تشنه و مکندهء دشت
اگر از ستیز ِ صخره های سترگ ِ راه
اگر ازخورشید و سوزندگی ِ آه٬
خبرت ندهد!
* * *
اکنون:
دوباره سکوت٬
دوباره سکون٬
دوباره رکود!