در وصف یار

[تووت فرنگی]

دارم بتی به چهره، صد ماه و آفتاب

نازکتر از گل ترو خوشبو تر از گلاب

رعنا تر از شمایل نسرین میان باغ

نازنده تر ز سرو سهی بر کنار آب

در تاب حیرت از رخ او در چمن ، سمن

در خوی خجلت از تب او در قدح شراب

شکلی و صد ملاحت و رویی و صد جمال

چشمی و صد کرشمه و لعلی و صد عتاب

خورشید در نقاب خجالت نهان شود

از روی جانفزاش اگر بر فتد نقاب

در حلقه های زلفش جانهای ما اسیر

از چشم های مستش دلهای ما کباب

فریاد از آن دو سنبل مشکین تاب دار

زنهار از آن دو نر گس جادوی نیمه خواب

هر گه که زانوئی زندو باده ای دهد

من جان به باد بر دهم آن لحظه چون حباب



"عبید زاکانی"