touraj atef
12th March 2011, 08:35 AM
پشت چراغ راهنمائي ايستاده و چراغ قرمز است و او به شمارش گر چشم دوخته است و شمارش معكوس را مي شمارد و هنگامي كه شمارنده روي عدد صفر مي ايستد او حركت مي كند اما توسط پليس متوقف مي شود مامور راهنمائي از او كارت اتوموبيل و گواهينامه مي خواهد و راننده كه متوجه اين توقف نشده علت را مي پرسد و با كمال تعجب مي شنود كه پليس راهنمائي تخلف او را عبور از چراغ قرمز تشخيص داده است اما او مي گويد كه هنگامي كه شمارش گر به عدد صفر رسيده حركت كرده است اما مامور مي خندد و مي گويد مگر در آئين نامه رانندگي نخوانده است كه رنگ سبز چراغ راهنمائي دستور حركت مي دهد و نه شمارنده اي كه در كنار آن نصب شده است ؟و راننده به فكر مي رود حق با پليس راهنمائي است او آگاهي خود را به شمارنده اي سپرده بوده است و از حقيقت بديهي كه رنگ چراغها است غافل شده است …
شايد اين داستان براي بسياري از ما اتفاق افتاده باشد و به دردسر افتاده باشيم و حتي ممكن است اتفاقهاي بسيار بدتري را در قبال از دست دادن خودآگاهي ها بر سرمان آمده باشد براستي به چه دليل آگاهي هاي خود را از دست مي دهيم ؟ از ديد من يكي از اين علتها تعجيل در رسيدن به مقصد است در بسياري از اوقات ما تنها به مقصد و نه مسير مي انديشيم و از ياد مي بريم كه زندگي تنها منوط به دو نقطه آغاز و پايان نمي شود و شايد درست باشد كه بگوئيم كه مفهوم زندگي دقيقا معياري عكس دارد يعني نقطه آغاز يعني تولد و پايان يعني مرگ به طور حتم خواهند رسيد ولي آنچه كه خود بايد در مورد آن تصميم بگيريم چگونگي پيمودن فاصله اين دو نقطه است و اين كه آيا مي خواهيم فاصله اين دو نقطه را با شادماني و عشق و صبر و اميد و ايمان بگذرانيم و يا اين كه با نفرت و خشم و بي اهميتي به ديگران آن را طي كنيم ؟آيا مي خواهيم فقط در لفظ ژدر و مادر و برادر و خواهر و دو ست و فرزند باشيم و يا اين كه پدري و مادري و فرزندي و برادري و خواهري كنيم؟ آيا در زندگي تنها مي خواهيم ازدواجي كرده لقب ” متاهل ” را بر خود يدك بكشيم و يا اين كه مي خواهيم به واقع با ” يكي بودنها” زندگي كنيم ؟آيا مي خواهيم لقب ” شوهر ” و ” زن ” و ” همسر ” به همديگر دهيم و يا اين كه ” يار ” بودن را به تصوير كشيم ؟آيا مي خواهيم تنها دلخوش به اين كنيم كه دوران نامزدي شيرين ترين روزها ي زندگي است كنيم و يا اين كه دوست داريم يك عمر در كنار هم زندگي كنيم و هر روزي كه از خواب بر خواستيم و يار را ديديم و هر هنگام كه آن چشمهاي عاشق وجود مان را نوازش كرد و هر هنگامي كه آن بي نظير لبخند را ديديم و هر هنگامي كه وجودش را لمس كرديم و با او هم دلي و نه هم زباني كرديم از شيريني هاي زندگي گوئيم ؟بايد بگوئيم چراغ سبز راهنمائي زندگي و سبز شدن ز ندگي در بديهي ندانستن عشقي است كه در مسير زندگي به آن دست يافتيم و هر روز بايد اين عشق را تازه تر و پر انگيزه تر و ژر جوانه تر كنيم بايد به ياد داشته باشيم هر هنگامي كه دچار روز مرگي شديم و متوجه تغيير ظاهري يار نشديم و لبخند زيباي او را نديديم و آن زيباترين چشمهاي عالم را با يك نگاه سرد بدرقه كرديم و در بستري از عشق پشت به او و در آغوش او آرام گرفتيم بايد به چراغ خطر زرد را در زندگي حس كنيم و اگر باز هم از آنها بي توجه گذشتيم مطمئن باشيم كه در پشت چراغ قرمز ايستائي در زندگي خواهيم رسيد خود آگاهي و آگاهانه عشق ورزيدن مصداق واقعي خود عشق است تصور آن چشمهاي بي همتائي كه لبخند هاي بي نظيرش را ترجمه برايمان مي كند يكي از سبز ترين چراغ سبز هاي زندگي است آري چنين لبخندي كه همره چشمهاي عاشقانه اش باشد معني كامل چراغ سبز پرديس است اين را با تمامي وجود باور كنيم
آري بايد باور كنيم زندگي پر از پيچ و خمها است گاه اين پيچ و خمها ما را دچار توهم مي كنيم و چنين است كه باورها بايد رشد گيرند
باور به هر دم مي توان آغاز باشد
هر آغازي بايد پاياني براي دم گذشته باشد
شايد اين داستان براي بسياري از ما اتفاق افتاده باشد و به دردسر افتاده باشيم و حتي ممكن است اتفاقهاي بسيار بدتري را در قبال از دست دادن خودآگاهي ها بر سرمان آمده باشد براستي به چه دليل آگاهي هاي خود را از دست مي دهيم ؟ از ديد من يكي از اين علتها تعجيل در رسيدن به مقصد است در بسياري از اوقات ما تنها به مقصد و نه مسير مي انديشيم و از ياد مي بريم كه زندگي تنها منوط به دو نقطه آغاز و پايان نمي شود و شايد درست باشد كه بگوئيم كه مفهوم زندگي دقيقا معياري عكس دارد يعني نقطه آغاز يعني تولد و پايان يعني مرگ به طور حتم خواهند رسيد ولي آنچه كه خود بايد در مورد آن تصميم بگيريم چگونگي پيمودن فاصله اين دو نقطه است و اين كه آيا مي خواهيم فاصله اين دو نقطه را با شادماني و عشق و صبر و اميد و ايمان بگذرانيم و يا اين كه با نفرت و خشم و بي اهميتي به ديگران آن را طي كنيم ؟آيا مي خواهيم فقط در لفظ ژدر و مادر و برادر و خواهر و دو ست و فرزند باشيم و يا اين كه پدري و مادري و فرزندي و برادري و خواهري كنيم؟ آيا در زندگي تنها مي خواهيم ازدواجي كرده لقب ” متاهل ” را بر خود يدك بكشيم و يا اين كه مي خواهيم به واقع با ” يكي بودنها” زندگي كنيم ؟آيا مي خواهيم لقب ” شوهر ” و ” زن ” و ” همسر ” به همديگر دهيم و يا اين كه ” يار ” بودن را به تصوير كشيم ؟آيا مي خواهيم تنها دلخوش به اين كنيم كه دوران نامزدي شيرين ترين روزها ي زندگي است كنيم و يا اين كه دوست داريم يك عمر در كنار هم زندگي كنيم و هر روزي كه از خواب بر خواستيم و يار را ديديم و هر هنگام كه آن چشمهاي عاشق وجود مان را نوازش كرد و هر هنگامي كه آن بي نظير لبخند را ديديم و هر هنگامي كه وجودش را لمس كرديم و با او هم دلي و نه هم زباني كرديم از شيريني هاي زندگي گوئيم ؟بايد بگوئيم چراغ سبز راهنمائي زندگي و سبز شدن ز ندگي در بديهي ندانستن عشقي است كه در مسير زندگي به آن دست يافتيم و هر روز بايد اين عشق را تازه تر و پر انگيزه تر و ژر جوانه تر كنيم بايد به ياد داشته باشيم هر هنگامي كه دچار روز مرگي شديم و متوجه تغيير ظاهري يار نشديم و لبخند زيباي او را نديديم و آن زيباترين چشمهاي عالم را با يك نگاه سرد بدرقه كرديم و در بستري از عشق پشت به او و در آغوش او آرام گرفتيم بايد به چراغ خطر زرد را در زندگي حس كنيم و اگر باز هم از آنها بي توجه گذشتيم مطمئن باشيم كه در پشت چراغ قرمز ايستائي در زندگي خواهيم رسيد خود آگاهي و آگاهانه عشق ورزيدن مصداق واقعي خود عشق است تصور آن چشمهاي بي همتائي كه لبخند هاي بي نظيرش را ترجمه برايمان مي كند يكي از سبز ترين چراغ سبز هاي زندگي است آري چنين لبخندي كه همره چشمهاي عاشقانه اش باشد معني كامل چراغ سبز پرديس است اين را با تمامي وجود باور كنيم
آري بايد باور كنيم زندگي پر از پيچ و خمها است گاه اين پيچ و خمها ما را دچار توهم مي كنيم و چنين است كه باورها بايد رشد گيرند
باور به هر دم مي توان آغاز باشد
هر آغازي بايد پاياني براي دم گذشته باشد