ساسي
10th March 2011, 11:35 PM
حضرت آیة الله العظمى آقاى حاج شیخ محمد تقى بهجت
موطن: فومن
نام پدر : محمود
تاريخ وفات: 1388 شمسی
حضرت آیة الله العظمى آقاى حاج شیخ محمد تقى بهجت (رضوان الله علیه) در اواخر سال 1334 ه ق در شهر فومن واقع در استان «گیلان» به دنیا آمد و هنوز شانزده ماه از عمرش نگذشته بود که مادر بزرگوارشان را از دست دادند . تحصیلات ابتدایى حوزه را در مکتبخانه فومن به پایان رساند و پس از تحصیل ادبیات عرب در سال 1348 ه ق هنگامى که تقریبا 14 سال از عمر شریفش مى گذشت، براى تکمیل دروس حوزوى عازم عراق شد و حدود 4 سال در کربلای معلى اقامت نمود و علاوه بر تحصیل علوم رسمى از محضر استادان بزرگ آن سامان، از جمله مرحوم حاج شیخ ابوالقاسم خویى (غیر از آیت الله العظمى خویى معروف) بهره برد و در سال 1352 ه ق براى ادامه تحصیل به «نجف اشرف» رهسپار گردید و سطح عالى علوم حوزه را در محضر مرحوم حاج شیخ مرتضى طالقانى (ره) به پایان رساند و پس از درک محضر آیات عظام حاج آقا ضیاء عراقى و میرزاى نائینى (رحمة الله علیهما) در حوزه درسى آیت الله حاج شیخ محمد حسین غروى اصفهانى(قدس سره) وارد شد. همچنین از محضر آیات عظام حاج سید ابوالحسن اصفهانى و حاج شیخ محمد کاظم شیرازى (رحمة الله علیهما) صاحب حاشیه بر مکاسب - و در حوزه علوم عقلى، کتاب "الاشارات والتنبیهات" و "اسفار" را نزد آیت الله سید حسین بادکوبه اى (ره) فراگرفت و در زمان تلمذ به تدریس سطوح عالى نیز پرداخت و در تألیف کتاب (سفینة البحار) با محدث کبیر حاج شیخ عباس قمى (ره) همکارى نمود و در زمینه تهذیب نفس در زادگاهش (فومن) از کودکى محضر عالم بزرگوار (سعیدى) و درکربلا از برخى علماى دیگر بهره برد، تااینکه در نجف اشرف در سن 17 - 18 سالگى با آیت حق علامه قاضى (ره) آشنا شد و گمشده خویش را در وجود ایشان یافت و در سلک شاگردان اخلاقى - عرفانى ایشان درآمد و سرانجام در سال 1364ه ق موافق با 1324ه ش با قلبى صیقل یافته از معنویت و سینه اى مالامال ازعشق به حضرت حق و با کوله بارى از علم و کمال به سرزمین خویش هجرت نمود و در زادگاهش تشکیل خانواده داد و در حالى که آماده بازگشت به نجف اشرف بود هنگام عبور از قم در زمانى که هنوز چندین ماه از مهاجرت آیت الله بروجردى (ره) به قم نگذشته بود موقتا مقیم شد و خبر رحلت اساتید بزرگ حوزه علمیه نجف را یکى پس از دیگرى مى شنود و درشهر مقدس قم رحل اقامت افکند . در قم از محضر آیات عظام: کوه کمره اى و بروجردى به هم رسانیده و انگشت نما مى گردد. معظم پس از ورود به قم به تدریس خارج فقه و اصول پرداخت و به تربیت شاگردانى بسیار همت گماشت و تدریس پر برکت درس خارج ایشان تا آخرین روزهای حیات مبارکشان ادامه یافت. محل تدریس درس خارج ایشان ابتدا در حجرات مدارس و بعد در منزل شخصى خود و در اواخر در مسجد فاطمیه واقع در گذرخان تشکیل مى گردید مسجدی که محل اقامه جماعت و مراجعات عمومى ایشان نیز بود. تالیفأت آن عالم فرزانه، عبارتند از : یک دوره کامل اصول، حاشیه بر مکاسب شیخ انصارى (ره) و تکمیل آن تا آخر مباحث مربوط به مکاسب و متاجر، دوره کامل طهارت ، دوره کامل کتاب صلاة ، دوره کامل کتاب زکات ، دوره کامل کتاب خمس و حج ، حاشیه بر کتاب ذخیرة العباد مرحوم شیخ محمد حسین غروى ، در چندین مجلد تقریبا یک دوره فقه فارسى، حاشیه بر مناسک شیخ انصارى (ره) و...
موطن: فومن
نام پدر : محمود
تاريخ وفات: 1388 شمسی
حضرت آیة الله العظمى آقاى حاج شیخ محمد تقى بهجت (رضوان الله علیه) در اواخر سال 1334 ه ق در شهر فومن واقع در استان «گیلان» به دنیا آمد و هنوز شانزده ماه از عمرش نگذشته بود که مادر بزرگوارشان را از دست دادند . تحصیلات ابتدایى حوزه را در مکتبخانه فومن به پایان رساند و پس از تحصیل ادبیات عرب در سال 1348 ه ق هنگامى که تقریبا 14 سال از عمر شریفش مى گذشت، براى تکمیل دروس حوزوى عازم عراق شد و حدود 4 سال در کربلای معلى اقامت نمود و علاوه بر تحصیل علوم رسمى از محضر استادان بزرگ آن سامان، از جمله مرحوم حاج شیخ ابوالقاسم خویى (غیر از آیت الله العظمى خویى معروف) بهره برد و در سال 1352 ه ق براى ادامه تحصیل به «نجف اشرف» رهسپار گردید و سطح عالى علوم حوزه را در محضر مرحوم حاج شیخ مرتضى طالقانى (ره) به پایان رساند و پس از درک محضر آیات عظام حاج آقا ضیاء عراقى و میرزاى نائینى (رحمة الله علیهما) در حوزه درسى آیت الله حاج شیخ محمد حسین غروى اصفهانى(قدس سره) وارد شد. همچنین از محضر آیات عظام حاج سید ابوالحسن اصفهانى و حاج شیخ محمد کاظم شیرازى (رحمة الله علیهما) صاحب حاشیه بر مکاسب - و در حوزه علوم عقلى، کتاب "الاشارات والتنبیهات" و "اسفار" را نزد آیت الله سید حسین بادکوبه اى (ره) فراگرفت و در زمان تلمذ به تدریس سطوح عالى نیز پرداخت و در تألیف کتاب (سفینة البحار) با محدث کبیر حاج شیخ عباس قمى (ره) همکارى نمود و در زمینه تهذیب نفس در زادگاهش (فومن) از کودکى محضر عالم بزرگوار (سعیدى) و درکربلا از برخى علماى دیگر بهره برد، تااینکه در نجف اشرف در سن 17 - 18 سالگى با آیت حق علامه قاضى (ره) آشنا شد و گمشده خویش را در وجود ایشان یافت و در سلک شاگردان اخلاقى - عرفانى ایشان درآمد و سرانجام در سال 1364ه ق موافق با 1324ه ش با قلبى صیقل یافته از معنویت و سینه اى مالامال ازعشق به حضرت حق و با کوله بارى از علم و کمال به سرزمین خویش هجرت نمود و در زادگاهش تشکیل خانواده داد و در حالى که آماده بازگشت به نجف اشرف بود هنگام عبور از قم در زمانى که هنوز چندین ماه از مهاجرت آیت الله بروجردى (ره) به قم نگذشته بود موقتا مقیم شد و خبر رحلت اساتید بزرگ حوزه علمیه نجف را یکى پس از دیگرى مى شنود و درشهر مقدس قم رحل اقامت افکند . در قم از محضر آیات عظام: کوه کمره اى و بروجردى به هم رسانیده و انگشت نما مى گردد. معظم پس از ورود به قم به تدریس خارج فقه و اصول پرداخت و به تربیت شاگردانى بسیار همت گماشت و تدریس پر برکت درس خارج ایشان تا آخرین روزهای حیات مبارکشان ادامه یافت. محل تدریس درس خارج ایشان ابتدا در حجرات مدارس و بعد در منزل شخصى خود و در اواخر در مسجد فاطمیه واقع در گذرخان تشکیل مى گردید مسجدی که محل اقامه جماعت و مراجعات عمومى ایشان نیز بود. تالیفأت آن عالم فرزانه، عبارتند از : یک دوره کامل اصول، حاشیه بر مکاسب شیخ انصارى (ره) و تکمیل آن تا آخر مباحث مربوط به مکاسب و متاجر، دوره کامل طهارت ، دوره کامل کتاب صلاة ، دوره کامل کتاب زکات ، دوره کامل کتاب خمس و حج ، حاشیه بر کتاب ذخیرة العباد مرحوم شیخ محمد حسین غروى ، در چندین مجلد تقریبا یک دوره فقه فارسى، حاشیه بر مناسک شیخ انصارى (ره) و...