ساحل جدائي ها

[touraj atef]

بسيار سعي كردم كه نگويم و فرياد هاي خفته ام را خفته تر كردم هر سخني را شنيدم هر افترائي را به جان خريدم و خواستم هيچ نگويم كه نگفتنم نه ز بهر نداشتن سخني بوده است اما حرمت دوستي و بخشيدن او لين در سهائي است كه در زيستن ياد گرفته ام اما آن هنگام كه ديگر گفته ها تنها مربوط به ناخدا نشد و به عشق و دلدادگيهايم تهمت بي قداستي دادند ديگر نتوانستم آرام گيرم كه اين نيز بهر خودم نبود كه بهر آنهائي بود كه بي بهانه و بي انقطاع سعي كردم ببخشم آن چيزي را كه داشته و نداشته ام خواستم بگويم ز آن چيزي كه صادقانه در مورد آنها مي انديشيده ام و حال نيز به حرمت دوستي باز مي گويم كه بحث من هيچگاه خودم نبوده است كه نه قضاو تي داشته ام و نه قضاوتي خواسته ام كه بكنم كه قضاوت را از آن يزدان بي همتا دانم و بس
باري خواستم كه بگويم ..
دنياي ما پر از دو گانه ها است نگاهي به اطرافمان بكنيم آيا دنيا از ذرات تشكيل شده و يا اين كه همه موجودات جهان از جنس انرژز و موج هستند ؟در نگاه اول اين كيبوردي كه من مشغول نگارش با آن هستم اين صندلي كه بر روي آن شسته ام و اين پنجره اي كه از وراي آن اين صبح زيباي باراني را مي بينم حكايت از ذره بودن جهان مي دهند و لي هنگامي كه اين ذره ها كوچك و كوچك تر مي شوند و به داستان اتم و الكترو ن و … مي رسند آنگاه مي فهمم كه جهان از امواج تشكيل شده است حال چه كسي هست كه گويد جهان ذره است يا موج ؟ حكايت غريبي است! حكايت احساسات ما نيز چنين است بسياري دوست داريم عاشق شويم و لي ترجيح مي دهيم عاشقمان شوند كسي ما را در تملك نگيرد اما عاشق زندانباني هستيم در پيش گاه ايزد دم از عشق زنيم اما با اهريمن حسادت و كو ته بيني شراب خود خواهي نوشيم ودوست داريم در عشق و مهر ورزي غوطه ور شويم اما در تضادي بس هجو گونه با اين خواسته نه خود عاشقيم و نه خود دل به دوستي دهيم و نه خود حاضريم در عشق غوطه زنيم حكايت عشق و ريزهاي بيشتر ما آدميان همان حكايت كهنه و قدمي عشق در اسارت تملك است عشقي است كه از واژه ها تنها كمك گرفته كه عشق جلوه كند و گرنه در درون خود خود خواهي و حسادت ونديدن ها است و از همه مهمتر زنداني در افكار بسته و واژه هاي سر شار از نفرت و نادانسته ها ز عشق است گفته ام ” اگر عشق همان عشق باشد زمان مقوله بي معني است “آري اگر عشق باشد ليك كدامين عشق را تواني بيابي در حاليكه خود در كاسبي عشق غوطه وري ؟عشق را در دكان حسادت و خود خواهي نمي فرو شند عشق اصو لا كالائي نيست كه خريد و فرو ش شود عشق بي زمان است بي بهانه بي هيچ ادعا و نه تنها از عشق گويد بس كه اگر اين گونه باشد نه قداستش را مي تواند بنده سراپا تقصيري چون من بشكند و نه اين كه اصولا قداستش قابل شكست است عشق بايد غوطه ور شود بايد بهر ارتقا معشوق باشد از تو آشناي قديم پرسم چقدر به آن كه مدعي عاشقيش هستي حس خوب دادي ؟ مي توان آسان تهمت بزد مردها چنينند و زنان چنانند مي توان بر ديواري تازه رنگ خورده و زيبا ميخي فرو برد و ادعا كرد كه روزي مي خواهند با تابلوئي آن را زيبا كنند مي توان تمامي گوهر هاي دنيا را در اتقاقي حبس كرد و ادعاي تصاحب همه گوهر ها را داشت اما از شما قديسان عشق!! مي پرسم در دنيا ئي كه همه گوهران از آن شما باشند آنگه گوهر چه ارزشي دارد ؟مي توان مغموم بود مي توان هزل گفت مي توان پرده دري كرد مي توان تملك خواست مي توان حسادت كرد مي توان نفرت را تا آنجا برد كه ز بغض حس خفگي كرد مي توان فرياد زد اما اين ها هيچكدام فرياد عاشقانه نيست عشق بي زمان است بي مكان است بي بهانه است عشق بهر معشوق است عشق رها است و عشق بايد شادماني باشد بهر معشوق آري حافظ گونه گويم
عشق بازي كار بازي نيست اي دل سر بباز
و رنه گوي عشق نتوان زد به چو گان هوس
آري هوس است حتي يك دم غمگين شدن ز شادماني معشوق جادوي عشق ورزي را باطل كند عشق حرمت است وجدان است انسانيت است كاسبي را نپذيرد و مهم تر از همه عشق رها است
و.عشق خود عشق است اي َآين واژه ها از ديد شما گستاخانه است ؟ شايد..
سخن بسيار است من خشمگين هستم نه بهر سخناني كه شنيده ام كه ز بهر آنچه گفتم اين گونه معكوس شنيدند و فهميدند افسوس….
ليك گويم و باز گويم كه
فاش گويم و از گفته خود دلشادم
بنده عشقم و از هر دو جهان آزادم
بدرود آشناي قديمي اين آخرين سخنم بود و بس
بدرودو مي دانم كه ساحل جدائي ها را بهر اين در دريا نهاده اند
بدرود بدرود دريا افترا
بدرود و بدرود دريا تحقير
بدرود و بدرود دريا شك و ترديد
بدرود و بدرود دروغ انديشي
آري و آري ساحل جدائي را بايد به آغوش كشيد