diamonds55
18th December 2008, 06:00 PM
به گزارش خبرنگار مهر، پروفسور بهرام مبشر استاد ایرانی دانشگاه کالیفرنیا روز گذشته در سمینار عظمت کائنات با بیان اینکه جهان از یک نقطه ابتدایی به نام Big Bang آغاز شده است، گفت: با مطالعاتی که انجام شد امروزه می دانیم که 6/4 میلیارد سال از عمر کهکشان و منظومه شمسی می گذرد و عمر جهان 14 میلیارد سال است.
وی افزود: در زمان پیدایش جهان تنها نور وجود داشته و با انبساط جهان، انرژی موجود کم و در نتیجه ماده ایجاد شده است. این اتفاق 600 تا 700 میلیون سال بعد از انفجار بزرگ به وقوع پیوسته و پس از آن اولین ستارها و کهکشانها ایجاد شده اند.
مبشر با تاکید بر اینکه باید برای مطالعه پیدایش جهان کهکشانهای دورتر را مطالعه کرد، اظهار داشت: امروزه با استفاده از تلسکوپهایی که در اختیار داریم می توانیم مشاهداتی را درباره جهان داشته باشیم که از آن جمله می توان به تلسکوپ هابل اشاره کرد که محققان را قادر ساخته کهکشانهای دورتری را مشاهد کنند.
آخرین وضعیت تلسکوپ هابل
مبشر ادامه داد: مطالعه در این زمینه با قرار گرفتن تلسکوپ هابل در مدار زمین آغاز شد. این تلسکوپ در سال 2003 یعنی 100 سال بعد از پرواز برادران رایت به وسیله شاتل هابل در مدار زمین تعبیه شد و بشر را قادر ساخت تا دورترین نقاط جهان را مشاهده کند.
وی با اشاره به این مطلب که این تلسکوپ 300 کیلومتر بالای مدار زمین قرار گرفته است، اظهار داشت: هابل هر ساعت یک بار دور زمین می چرخد و اطلاعاتی ارسال می کند که می توانیم جزئیات کهکشانها را بررسی کنیم.
استاد ایرانی دانشگاه کالیفرنیا به وضعیت این تلسکوپ اشاره کرد و ادامه داد: این تلسکوپ در حال حاضر از کار افتاده و چند ماه آینده آخرین سفر فضانوردان برای تعمیر هابل صورت می گیرد. محققان امیدوارند پس از تعمیر آن، دوربین دیگری را بر روی آن نصب کنند که پر قدرت تر از همیشه فعالیت کند.
به گفته وی هر بار مشاهده از تلسکوپ هابل حدود یک میلیارد دلار هزینه دارد.
پرفسور مبشر با بیان اینکه فاصله تصاویر کهکشانهای ارسالی هابل از 4 میلیون تا 12 میلیارد سال نوری بالغ می شود، اظهار داشت: هابل توانسته کهکشانهایی را تصویربرداری کند که در ابتدای جهان ایجاد شده اند و نور آنها میلیاردها سال در راه بوده و امروز به ما رسیده است. یعنی ما این کهکشانها را آن طور می بینیم که میلیاردها سال پیش بوده اند. به عبارت دیگر زمانی که نور این کهکشانها شروع به ساطع شدن کرده اند، زمین نبوده و در طول مسیر حرکت نور این کهکشانها زمین شکل گرفته و امروز نور آنها به ما رسیده است.
وی ادامه داد: این پدیده در مورد خورشید نیز وجود داد. یعنی نور خورشید 8 دقیقه طول می کشد تا به ما برسد بنابراین وقتی به خورشید نگاه می شود خورشید را آن طور که 8 دقیقه پیش بوده می بینید نه آن طور که الان هست.
تصویربرداری از دورترین کهکشان
به گزارش مهر، نماینده سازمان فضایی اروپا از تصویربرداری از دورترین کهکشانها خبر داد و خاطرنشان کرد: این پروژه به نام "فراژرف هابل" اجرا شد و موفق شدیم دورترین کهکشان را تصویربرداری کنیم.
مبشر با بیان اینکه دوربین هابل با صرف 400 ساعت توانسته این تصویر را ارسال کند، ادامه داد: این تصویر در حقیقت نوری است که از این کهکشان ساطع شده است. این نور زمانی ساطع شده که عمر جهان تنها چند میلیون سال بوده و امروز به دست ما رسیده است.
95 درصد از ماده موجود جهان قابل دیدن نیستند
مبشر در ادامه گفت: در جهان هر چیز که نور داشته باشد قادر به رویت آن هستیم و آنچه که در جهان ما قادر به دیدن آن هستیم تنها 5 درصد ماده موجود در جهان را شامل می شود و 95 درصد از ماده موجود در جهان قابل دیدن نیستند. اینها ماده تاریک است که کل جهان را تشکیل می دهد. این ماده می تواند جهان را ببندد و یا باز بگذارد.
وی با تاکید بر اینکه با وجود ماده تاریک اطلاعات ما از جهان کم است، اضافه کرد: نشان دادن چیزی که قابل دیدن نیست بسیار مشکل است ولی توانستیم توزیع این ماده را که دیده نمی شود را ببینیم و ترسیم کنیم.
به گفته این محقق با استفاده از این نقشه پژوهشگران می توانند حدود 5/6 میلیارد سال پیش را مشاهده و قادر خواهند بود ساختار جهان را کشف کنند.
مبشر با بیان اینکه با استفاده از اطلاعات این پروژه می توانیم عمر جهان را پیش بینی کنیم، افزود: اگر قطر این ماده بیش از حد مشخص باشد جهان بسته می شود یعنی انبساط فعلی جهان در یک نقطه می ایستد و انقباض جهان شروع می شود ولی اگر این ماده از حدی کمتر باشد جهان باز می شود و انبساط جهان ادامه خواهد داشت.
آینده جهان
وی با اشاره به این مطلب که انرژی تاریک سرعت انبساط و ماده تاریک سرعت انقباض جهان را افزایش می دهند، گفت: رقابت این دو، آینده جهان را رقم می زند که در حال حاضر مطالعات ما نشان می دهد که جهان باز است و انبساط جهان ادامه دارد.
مبشر به تاریخچه پیدایش زمین اشاره کرد و خاطر نشان کرد: جهان از 14 میلیارد سال پیش از بیگ بنگ آغاز شد و تا زمانی که 10 به توان 40 ثانیه بوده ما چیزی از آن نمی دانیم چرا که تئوریهای ما اجازه نمی دهد بدانیم. 3 دقیقه بعد از انفجار، عناصر ایجاد و انبساط جهان شروع شد و 100 هزار سال پس از پیدایش زمین اتم پیدا شد و حدود 1 میلیارد سال پس از پیدایش زمین کهکشانها ایجاد شدند.
به گزارش مهر، این محقق کیهان شناس به بیان آینده زمین پرداخت و گفت: در صورتی که تئوریهای موجود درست باشد، حدود 60 میلیون سال قبل از انتهای جهان، کهکشان راه شیری از بین می رود، حدود 3 ماه قبل از پایان جهان منظومه شمسی و نیم ساعت قبل از بین رفتن جهان منفجر می شود و از بین می رود و 10 به توان 19 ثانیه قبل از پایان جهان اتمها از بین می روند و حدود 35 میلیارد سال بعد از پیدایش جهان خود جهان از بین خواهد رفت.
مبشر ادامه داد: طبق این محاسبات و اطلاعاتی که از تلسکوپ هابل دریافت شده است ما تا 20 میلیارد سال آینده فرصت داریم تا در زمین زندگی کنیم.
وی در عین حال گفت: اثبات این تئوریها منوط به ارسال تلسکوپهایی است که در آینده به فضا فرستاده می شود.
ارسال تلسکوپ وب جیمز
به گزارش مهر، مبشر از ارسال تلسکوپ وب جیمز به فضا خبر داد و گفت: این تلسکوپ 8 سال آینده در مدار زمین قرار خواهد گرفت. این تلسکوپ 3 برابر قطر هابل و 9 برابر قوی تر از هابل است و در صورت قرار گرفتن در مدار مورد نظر می توانیم بسیاری از سئوالاتی که امروز مطرح است را بررسی کنیم.
به گفته وی این تلسکوپ در مدار ماه قرار می گیرد و در حدود 5/1 میلیون کیلومتری زمین نصب می شود و حدود 6 ماه طول می کشد تا از زمین بگذرد و به مدار ماه برسد.
استاد ایرانی دانشگاه کالیفرنیا توضیح داد: در این مدار جاذبه ماه، زمین و خورشد یکدیگر را دفع می کند و به این ترتیب هر چیز که در این مدار قرار می گیرد تا ابد در آنجا باقی می ماند.
وی افزود: در زمان پیدایش جهان تنها نور وجود داشته و با انبساط جهان، انرژی موجود کم و در نتیجه ماده ایجاد شده است. این اتفاق 600 تا 700 میلیون سال بعد از انفجار بزرگ به وقوع پیوسته و پس از آن اولین ستارها و کهکشانها ایجاد شده اند.
مبشر با تاکید بر اینکه باید برای مطالعه پیدایش جهان کهکشانهای دورتر را مطالعه کرد، اظهار داشت: امروزه با استفاده از تلسکوپهایی که در اختیار داریم می توانیم مشاهداتی را درباره جهان داشته باشیم که از آن جمله می توان به تلسکوپ هابل اشاره کرد که محققان را قادر ساخته کهکشانهای دورتری را مشاهد کنند.
آخرین وضعیت تلسکوپ هابل
مبشر ادامه داد: مطالعه در این زمینه با قرار گرفتن تلسکوپ هابل در مدار زمین آغاز شد. این تلسکوپ در سال 2003 یعنی 100 سال بعد از پرواز برادران رایت به وسیله شاتل هابل در مدار زمین تعبیه شد و بشر را قادر ساخت تا دورترین نقاط جهان را مشاهده کند.
وی با اشاره به این مطلب که این تلسکوپ 300 کیلومتر بالای مدار زمین قرار گرفته است، اظهار داشت: هابل هر ساعت یک بار دور زمین می چرخد و اطلاعاتی ارسال می کند که می توانیم جزئیات کهکشانها را بررسی کنیم.
استاد ایرانی دانشگاه کالیفرنیا به وضعیت این تلسکوپ اشاره کرد و ادامه داد: این تلسکوپ در حال حاضر از کار افتاده و چند ماه آینده آخرین سفر فضانوردان برای تعمیر هابل صورت می گیرد. محققان امیدوارند پس از تعمیر آن، دوربین دیگری را بر روی آن نصب کنند که پر قدرت تر از همیشه فعالیت کند.
به گفته وی هر بار مشاهده از تلسکوپ هابل حدود یک میلیارد دلار هزینه دارد.
پرفسور مبشر با بیان اینکه فاصله تصاویر کهکشانهای ارسالی هابل از 4 میلیون تا 12 میلیارد سال نوری بالغ می شود، اظهار داشت: هابل توانسته کهکشانهایی را تصویربرداری کند که در ابتدای جهان ایجاد شده اند و نور آنها میلیاردها سال در راه بوده و امروز به ما رسیده است. یعنی ما این کهکشانها را آن طور می بینیم که میلیاردها سال پیش بوده اند. به عبارت دیگر زمانی که نور این کهکشانها شروع به ساطع شدن کرده اند، زمین نبوده و در طول مسیر حرکت نور این کهکشانها زمین شکل گرفته و امروز نور آنها به ما رسیده است.
وی ادامه داد: این پدیده در مورد خورشید نیز وجود داد. یعنی نور خورشید 8 دقیقه طول می کشد تا به ما برسد بنابراین وقتی به خورشید نگاه می شود خورشید را آن طور که 8 دقیقه پیش بوده می بینید نه آن طور که الان هست.
تصویربرداری از دورترین کهکشان
به گزارش مهر، نماینده سازمان فضایی اروپا از تصویربرداری از دورترین کهکشانها خبر داد و خاطرنشان کرد: این پروژه به نام "فراژرف هابل" اجرا شد و موفق شدیم دورترین کهکشان را تصویربرداری کنیم.
مبشر با بیان اینکه دوربین هابل با صرف 400 ساعت توانسته این تصویر را ارسال کند، ادامه داد: این تصویر در حقیقت نوری است که از این کهکشان ساطع شده است. این نور زمانی ساطع شده که عمر جهان تنها چند میلیون سال بوده و امروز به دست ما رسیده است.
95 درصد از ماده موجود جهان قابل دیدن نیستند
مبشر در ادامه گفت: در جهان هر چیز که نور داشته باشد قادر به رویت آن هستیم و آنچه که در جهان ما قادر به دیدن آن هستیم تنها 5 درصد ماده موجود در جهان را شامل می شود و 95 درصد از ماده موجود در جهان قابل دیدن نیستند. اینها ماده تاریک است که کل جهان را تشکیل می دهد. این ماده می تواند جهان را ببندد و یا باز بگذارد.
وی با تاکید بر اینکه با وجود ماده تاریک اطلاعات ما از جهان کم است، اضافه کرد: نشان دادن چیزی که قابل دیدن نیست بسیار مشکل است ولی توانستیم توزیع این ماده را که دیده نمی شود را ببینیم و ترسیم کنیم.
به گفته این محقق با استفاده از این نقشه پژوهشگران می توانند حدود 5/6 میلیارد سال پیش را مشاهده و قادر خواهند بود ساختار جهان را کشف کنند.
مبشر با بیان اینکه با استفاده از اطلاعات این پروژه می توانیم عمر جهان را پیش بینی کنیم، افزود: اگر قطر این ماده بیش از حد مشخص باشد جهان بسته می شود یعنی انبساط فعلی جهان در یک نقطه می ایستد و انقباض جهان شروع می شود ولی اگر این ماده از حدی کمتر باشد جهان باز می شود و انبساط جهان ادامه خواهد داشت.
آینده جهان
وی با اشاره به این مطلب که انرژی تاریک سرعت انبساط و ماده تاریک سرعت انقباض جهان را افزایش می دهند، گفت: رقابت این دو، آینده جهان را رقم می زند که در حال حاضر مطالعات ما نشان می دهد که جهان باز است و انبساط جهان ادامه دارد.
مبشر به تاریخچه پیدایش زمین اشاره کرد و خاطر نشان کرد: جهان از 14 میلیارد سال پیش از بیگ بنگ آغاز شد و تا زمانی که 10 به توان 40 ثانیه بوده ما چیزی از آن نمی دانیم چرا که تئوریهای ما اجازه نمی دهد بدانیم. 3 دقیقه بعد از انفجار، عناصر ایجاد و انبساط جهان شروع شد و 100 هزار سال پس از پیدایش زمین اتم پیدا شد و حدود 1 میلیارد سال پس از پیدایش زمین کهکشانها ایجاد شدند.
به گزارش مهر، این محقق کیهان شناس به بیان آینده زمین پرداخت و گفت: در صورتی که تئوریهای موجود درست باشد، حدود 60 میلیون سال قبل از انتهای جهان، کهکشان راه شیری از بین می رود، حدود 3 ماه قبل از پایان جهان منظومه شمسی و نیم ساعت قبل از بین رفتن جهان منفجر می شود و از بین می رود و 10 به توان 19 ثانیه قبل از پایان جهان اتمها از بین می روند و حدود 35 میلیارد سال بعد از پیدایش جهان خود جهان از بین خواهد رفت.
مبشر ادامه داد: طبق این محاسبات و اطلاعاتی که از تلسکوپ هابل دریافت شده است ما تا 20 میلیارد سال آینده فرصت داریم تا در زمین زندگی کنیم.
وی در عین حال گفت: اثبات این تئوریها منوط به ارسال تلسکوپهایی است که در آینده به فضا فرستاده می شود.
ارسال تلسکوپ وب جیمز
به گزارش مهر، مبشر از ارسال تلسکوپ وب جیمز به فضا خبر داد و گفت: این تلسکوپ 8 سال آینده در مدار زمین قرار خواهد گرفت. این تلسکوپ 3 برابر قطر هابل و 9 برابر قوی تر از هابل است و در صورت قرار گرفتن در مدار مورد نظر می توانیم بسیاری از سئوالاتی که امروز مطرح است را بررسی کنیم.
به گفته وی این تلسکوپ در مدار ماه قرار می گیرد و در حدود 5/1 میلیون کیلومتری زمین نصب می شود و حدود 6 ماه طول می کشد تا از زمین بگذرد و به مدار ماه برسد.
استاد ایرانی دانشگاه کالیفرنیا توضیح داد: در این مدار جاذبه ماه، زمین و خورشد یکدیگر را دفع می کند و به این ترتیب هر چیز که در این مدار قرار می گیرد تا ابد در آنجا باقی می ماند.