فوتبال نمايشگاه نيست

[touraj atef]

سالها پيش حكايت شيرين المپيك را با فوتبال هم تجربه مي كرديم المپيك 1976 را كمتر قديمي فوتبال است كه از ياد برده باشد و بازي ايران در برابر اتحاد جماهير شوروي و لهستان را از ياد نرفتي است شايد هنوز هم در برخي از آرشيوهاي شخصي صحنه هاي زيبائي چون گل بي نظير حسن روشن به توماژفسكي دروازه بان بزرگ لهستاني موجود باشد بازي بزرگي كه ايران در مقابل تيم سوم جهان بازي را 3-2 مي بازد و شايد اگر حافظه ياري كند باز به ياد آوريم دلاوري هاي ناصر حجازي كه با سيماي سربازي رفته اش چگونه در مقابل بلوخين مرد سال اروپا در آن سالها از كشور شوروري هنر نمائي مي كرد سالها گذشت و بعد از آن ديگر در المپيك نبوديم كه علتهاي مختلفي داشت اما بسياري از ما در تعجبيم كه چگونه تيم المپيك اين همه سال به مسابقات نرفته است ؟ شايد يكي از مهمترين علتهاي نرفتن به المپيك اين باشد كه همواره درد سرباز بازيكن را داشته ايم خوب بخاطر داريم بارها تيم ملي المپيك ما علي رغم شايستگي بعلت همين درد در برخي از بازيهاي انتخابي با تمامي توانش نتوانسته است كه ظاهر شود كه بعنوان نمونه بايد به تيم المپيك به رهبري حسن آقا حبيبي در راه المپيك 1992 اشاره كرد كه اين تيم تنها بعلت اين كه در مسابقه اول نتوانست تمامي نيروهاي خود را استفاده كند امتياز از دست داد و حتي درخشش بيش از حد اين تيم در ادامه بازيها باعث نشد تيم حسن حبيبي كه همچنان آخرين سر مربي است كه موفق شده است جواز حضور در المپيك را در راه المپيك 1980 كسب كند علي رغم بهره وري از بزرگان زيادي در تركيب تيمش به المپيك بارسلونا اعزام شود امروز نزديك به 20 سال از آن روزگار مي گذرد 20 سال كه 5 دوره مسابقه مقدماتي المپيك را برگزار مي كنيم اما هنوز دردسر اعزام بازيكن به خارج از كشور را داريم ديروز در بين اخبار تيم اميد باز هم شنيده شد كه تيم ملي اميد ما علاوه بر اين كه سر مربي ندارد حالا مجبور است بدون چند بازيكن سر شناسش نظير كريم انصاري فرد به قر قيزستان برود و در اين بين باز هم جز سكوت هيچ چيزي از فدراسيون نمي شنويم در طي اين سالها بارها مسابقات نمايشي بين مقامات كشور نظير رئيس جمهور و نمايندگان مجلس با پيش كسوتان فوتبال برگزار شده است و شاهد بوديم مرداني چون نادر لطيفي و جعفر كاشاني و حسين كلاني و كريم باقري و فرهاد مجيدي و ... در مقابل مردان سياسي صف آرائي كرده و به وفور عكس و رپر تاژ و كالاي تبليغاتي فوتبال را نشان دادند آيا در طي اين همه برخورد براي يك بار هم شده درد " سرباز بازيكن " براي هميشه بر طرف شود ؟ اين چگونه دردي است كه پس از 20 سال هنوز با آن دست به گريبانيم ؟ به آقايان مسئول مي گوئيم علاقه به فوتبال و داشتن افتخار در المپيك تنها به پوشيدن لباس ورزشي و عكس يادگاري با چهار سپيد موي پر سكوت فوتبالي گرفتن نيست درد فوتبال در همين مسائل بديهي است كه حداقل 20 سال است كه دست به گريبان آن هستيم در سال 1976 ناصر حجازي سر باز در درون دروازه ما در مقابل لهستان و شوروي مي ايستد اما امروز در سال 2011 كريم انصاري فرد بزرگ ستاره ما در تهران مي ماند چون سرباز است مشكل خروجي دارد براستي مي بينيد ترن واژگون رونده و شتابان در پسرفت فوتبال ايران را ؟ آقايان گرفتن عكس تزييني و بازي نمايشي درد فوتبال را درمان نمي كند حضور چهار چهره سياسي در فوتبال نتوانسته است فوتبال را به نوائي برسد حضور ورزشكار پيش كسوتي كه فقط بلد است لبخند بزند و كادو از مسئول بگيرد درد فوتبال را درمان نمي كند اين فوتبال عاشق مي خواهد اين فوتبال خادم مي خواهد اين فوتبال نياز به دگر انديشي حتي براي بديهي ترين كارهائي است كه 36 سال بيش طبيعي ترين بود و حالا درد است بايد داشته باشد آيا باز هم شعار مي دهيم و در روياي المپيك و دومي بازيهاي آسيائي 2014 خواهيم بود ؟