poune
1st March 2011, 04:34 PM
هيپرهيدروز (تعريق بيش از حد) نتيجه ترشح بيش از حد غدد عرق مي باشد. اين مشكل مي تواند از نظر فردي و اجتماعي آزار دهنده بوده و مي تواند به تنهايي يا در نتيجه يك بيماري زمينه اي رخ دهد. اين مشكل در غدد عرق غير معمول بوده و علت آن اين است كه فيبرهاي سود و موتور سمپاتيك بيشتر كولينژريك هستند.
اين مشكل به 2 فرم ايديوپاتيك (بدون علت) يا در ارتباط با يك علت (پاتولوژيك) طبقه بندي مي شود. فرم ايديوپاتيك آن به افزايش عرق به صورت قرينه، محدود به كف دست و پا و يا زير بغل (به تنهايي يا همراه با هم) و غير وابسته به تنظيم دماست.
هيپرهيدروز مغزي صورتي (Craniofascial) مشابه است ولي نادرتر مي باشد. ساير مشخصات فرم ايديوپاتيك شامل، افزايش وقوع در پاسخ به يك تحريك و شروع آن پس از بلوغ است و معمولا سابقه فاميلي فرد مثبت است. در اين فرم بوي بد عرق وجود ندارد و با تغيير فصل، تغيير نكرده و يا كمي تغيير مي كند.
فرم پاتولوژيك ممكن است محدود و يا وسيع باشد. فرم محدود معمولا در اثر آسيب به سيستم عصبي مركزي يا محيطي، سيرنگوميليا، نوريت، ميليت، تابس دور ساليس يا بيماريهاي عروق محيطي رخ مي دهد. شكل وسيع آن به دنبال بيماريهايي از جمله بيماريهايي متابوليك و اندوكرين (ديابت، هيپرتيروئيديسم، نقرس، آكرومگالي، حاملگي، پورفيري، فئوكروموسيتوم، سندرم كارسينوئيد، مسموميت با الكل) بيماريهاي قلبي، بدخيمي ها، صدمات مغزي و سندرم هاي مادرزادي ديده مي شود.
درمان: هر دو نوع درمان موضعي و سيستميك براي اين عارضه وجود دارد. ساير درمانها شامل iontophoresis و تزريق سم بوتولينوم توكسين است.
• درمانهاي موضعي شامل آنتي كوليزژيك هاي موضعي، اسيدبوريك، محلول تانيك اسيد 5-2%، رزورسينول، پرمنگنات پتاسيم، فرمالوئيد (كه البته مي تواند ايجاد حساسيت كند)، گلوتارآلدئيد و آلومينيوم كلرايد 20% كه اين محلول بايد شبها روي پوست خشك ماليد شود و مي تواند زير پانسمان بسته باشد و به مرور زمان مي توان فواصل كاربرد آن را زياد كرد.
• درمانهاي سيستميك شامل داروهاي آنتي كولينزژيك مثل پروپانتلين برومايد، گليكوپيرولات، الكسي بوتينين و بنزوتروپين هستند. البته اين داروها عوارض ناخواسته اي دارند كه شامل ميدرياز (گشادشدن مردمك)، ديد غبارآلود، خشكي دهان و چشم، اشكال درادرار و بروز يبوست، هستند.
ساير داروها استفاده از آرام بخش، ايندومتاسين، داروهاي بلوك كننده كانال كلسيم كه در نوع تعريق كف دست و پا معمولا به كار مي روند.
• Iontophoresis از سال 1952 معرفي شد و شامل عبور جريان الكتريسيته از پوست مي باشد. در اين روش كه بيشتر در مورد تعريق كف دست و پا كاربرد دارد، درمان روزانه هر كف دست يا پا به مدت 30 دقيقه به ميزان 20-15 ميلي آمپر با عبور از يك بالشتك آبي و يا بالشتك آنتي كولينزژيك مي تواند در درمان اين عارضه موثر باشد.
• تزريق سم بوتولينوم به دليل اثرات آنتي كولينزژيك روي غشاء عصبي عضلاني موثر است.
- در تعريق بيش از حد كف دست، تزريق زير جلدي آن باعث عدم تعريق به مدت 12-4 ماه
مي شود. عوارض آن شامل ضعف مختصر و موقت انگشتان شست است كه ظرف 3 هفته بهبود پيدا مي كند.
- درمان تعريق بيش از حد زير بغل با اين ماده در مطالعه اي بررسي شده و نتايج قابل قبول و مشابهي داشته است و ديده شده اگر همراه با ليدوكايين تزريق شود درد به شدت قابل توجهي كاهش مي دهد.
در صورتيكه درمان دارويي موثر نباشد، درمان جراحي شامل سمپاتكتوي و يا برداشت زير جلدي بافت چربي و يا غدد عرق در ناحيه درگير مي تواند مفيد باشد.
منبع:dramiri1.blogfa.com
اين مشكل به 2 فرم ايديوپاتيك (بدون علت) يا در ارتباط با يك علت (پاتولوژيك) طبقه بندي مي شود. فرم ايديوپاتيك آن به افزايش عرق به صورت قرينه، محدود به كف دست و پا و يا زير بغل (به تنهايي يا همراه با هم) و غير وابسته به تنظيم دماست.
هيپرهيدروز مغزي صورتي (Craniofascial) مشابه است ولي نادرتر مي باشد. ساير مشخصات فرم ايديوپاتيك شامل، افزايش وقوع در پاسخ به يك تحريك و شروع آن پس از بلوغ است و معمولا سابقه فاميلي فرد مثبت است. در اين فرم بوي بد عرق وجود ندارد و با تغيير فصل، تغيير نكرده و يا كمي تغيير مي كند.
فرم پاتولوژيك ممكن است محدود و يا وسيع باشد. فرم محدود معمولا در اثر آسيب به سيستم عصبي مركزي يا محيطي، سيرنگوميليا، نوريت، ميليت، تابس دور ساليس يا بيماريهاي عروق محيطي رخ مي دهد. شكل وسيع آن به دنبال بيماريهايي از جمله بيماريهايي متابوليك و اندوكرين (ديابت، هيپرتيروئيديسم، نقرس، آكرومگالي، حاملگي، پورفيري، فئوكروموسيتوم، سندرم كارسينوئيد، مسموميت با الكل) بيماريهاي قلبي، بدخيمي ها، صدمات مغزي و سندرم هاي مادرزادي ديده مي شود.
درمان: هر دو نوع درمان موضعي و سيستميك براي اين عارضه وجود دارد. ساير درمانها شامل iontophoresis و تزريق سم بوتولينوم توكسين است.
• درمانهاي موضعي شامل آنتي كوليزژيك هاي موضعي، اسيدبوريك، محلول تانيك اسيد 5-2%، رزورسينول، پرمنگنات پتاسيم، فرمالوئيد (كه البته مي تواند ايجاد حساسيت كند)، گلوتارآلدئيد و آلومينيوم كلرايد 20% كه اين محلول بايد شبها روي پوست خشك ماليد شود و مي تواند زير پانسمان بسته باشد و به مرور زمان مي توان فواصل كاربرد آن را زياد كرد.
• درمانهاي سيستميك شامل داروهاي آنتي كولينزژيك مثل پروپانتلين برومايد، گليكوپيرولات، الكسي بوتينين و بنزوتروپين هستند. البته اين داروها عوارض ناخواسته اي دارند كه شامل ميدرياز (گشادشدن مردمك)، ديد غبارآلود، خشكي دهان و چشم، اشكال درادرار و بروز يبوست، هستند.
ساير داروها استفاده از آرام بخش، ايندومتاسين، داروهاي بلوك كننده كانال كلسيم كه در نوع تعريق كف دست و پا معمولا به كار مي روند.
• Iontophoresis از سال 1952 معرفي شد و شامل عبور جريان الكتريسيته از پوست مي باشد. در اين روش كه بيشتر در مورد تعريق كف دست و پا كاربرد دارد، درمان روزانه هر كف دست يا پا به مدت 30 دقيقه به ميزان 20-15 ميلي آمپر با عبور از يك بالشتك آبي و يا بالشتك آنتي كولينزژيك مي تواند در درمان اين عارضه موثر باشد.
• تزريق سم بوتولينوم به دليل اثرات آنتي كولينزژيك روي غشاء عصبي عضلاني موثر است.
- در تعريق بيش از حد كف دست، تزريق زير جلدي آن باعث عدم تعريق به مدت 12-4 ماه
مي شود. عوارض آن شامل ضعف مختصر و موقت انگشتان شست است كه ظرف 3 هفته بهبود پيدا مي كند.
- درمان تعريق بيش از حد زير بغل با اين ماده در مطالعه اي بررسي شده و نتايج قابل قبول و مشابهي داشته است و ديده شده اگر همراه با ليدوكايين تزريق شود درد به شدت قابل توجهي كاهش مي دهد.
در صورتيكه درمان دارويي موثر نباشد، درمان جراحي شامل سمپاتكتوي و يا برداشت زير جلدي بافت چربي و يا غدد عرق در ناحيه درگير مي تواند مفيد باشد.
منبع:dramiri1.blogfa.com