ساسي
24th February 2011, 12:43 AM
تاریخ بارگاه امام حسین(ع)
پیدایش سرزمین كربلا به دورانبابلی‌ها باز می‌گردد. در آن زمان این سرزمین مجموعه‌ای از روستاها بوده است كهبرای بابلی‌ها تقدس خاصی داشته است و آنها مردگانشان را در این سرزمین دفنمی‌كردند. نام «كربلا» در آن عصر، «كرب ایلا» بود كه در زبان بابلی به معنی «خانهخدا» است.
یكی دیگر از نام‌های كربلا «كور بابل» بوده است و معنای آن بهزبان عربی یعنی مجموعه‌ای از روستاهای بابلی. بسیاری از پژوهشگران معتقدند كه كربلابه سان مادر بسیاری از روستاهایی بود كه در حد فاصل شام و فرات قرار داشته‌اند ونیز مادر تمدن‌های بین‌النهرین بوده كه مركز عبادت در آن زمان نیز تلقیمی‌شد.
این سرزمین به دلیل موقعیت آب و هوایی و حاصلخیز بودن خاكش شاهدبسیاری از اقوام مختلف در طول تاریخ بوده است كه ازجمله آنان می توان به كلدانی‌ها،تنوخیین و لخمیین و مناذره اشاره كرد.
نام‌های قدیمی
كربلا نام‌های متعددیدر تاریخ داشته كه از آن جمله می‌توان به «الطف» اشاره كرد كه به معنی «لطیف‌ترین» است. این نام به این دلیل برای كربلا انتخاب شده كه این سرزمین در حاشیه رودخانه‌علقمی كه شعبه‌ای از فرات بوده است، مستقر بود و آب كربلا نیز از این شعبه تامینمی‌شد.
از دیگر نام‌های ثبت شده كربلا در تاریخ، نینوا، شفیه، عقر، نواویس،عین‌التمر و ام‌القری است. اما این سرزمین از زمانی شهرت تاریخی خود را به دست آوردكه امام حسین(ع) و خاندان و صحابه وی در سال 61 هجری قمری مصادف با 680 میلادی دراین سرزمین به شهادت رسیدند.
تاریخ بارگاه امامحسین(ع)
اولین علامت بارگاه امام حسین(ع) از سوی قبیله بنی‌اسد كهدر نزدیكی كربلا سكنی گزیده بودند بنا نهاده شد. آنها مراسمی خاص برای به خاك سپردنسید الشهدا(ع) برگزار كردند و علامتی بر قبر شریف وی گذاشتند كه سایبانی كوچك برقبر حضرتش بود. با بر سر كار آمدن مختار بن ابی عبیده ثقفی كه حكومتش را به نامخونخواهی از قاتلان حسین(ع) در كوفه برقرار كرده بود، این بارگاه پیش از پیش موردتوجه قرار گرفت.
از آن به بعد شیعیان رهسپار زیارت قبر شریف امام حسین(ع) و اهلبیت و صحابه آن حضرت شدند و این قبر به قبله‌گاهی برای شیعیان بخصوص در كوفه، مدائنو شهر بصره تبدیل شد و مختار در آن زمان بنایی در اطراف قبر شریف امام حسین(ع) ساختو روستایی در آن منطقه تشكیل شد.
حرم امام حسین(ع) با این كه در طول تاریخ ازسوی حاكمان ستمگر و كژدینان مورد دشمنی قرار گرفته و بارها تخریب گردیده، اما همیشهبه سرعت و به بهترین شكل از سوی مردم مسلمان بازسازی شده است.
دشمنی خلفا و محبت مردم
حرم حسینی در طولتاریخ از یكسو همیشه مورد دشمنی خلفا و كژدینان و از طرف دیگر مورد علاقه مردم بودهاست و در آغاز حكومت عباسی‌ها، زمینه برای زیارت قبر شریف امام حسین(ع) از سویمسلمانان فراهم شد و این روال ادامه داشت تا زمان هارون‌الرشید، پنجمین خلیفه عباسیكه در سال 193 هجری قبر شریف امام حسین(ع) و تمامی خانه‌های اطراف آن را ویرانكرد.
پس از هارون‌الرشید، بنایی دیگر بر آرامگاه امام سوم شیعیان ساخته شد كه تاسال 233 هجری قمری یعنی به خلافت رسیدن متوكل عباسی بر جای ماند، اما متوكل عباسیپای خود را در همان مسیری گذاشت كه هارون‌الرشید گذاشته بود و سیاست حكومت خود را،سیاست دشمنی با اهل بیت قرار داد. متوكل عباسی كه عشق و محبت به حسین(ع) را ریشه درحب اهل بیت می‌دانست و طاقت دیدن افزایش زائران گسترده بارگاه امام حسین(ع) رانداشت، دستور منهدم ساختن قبر شریف امام حسین(ع) و تمامی خانه‌های اطراف آن را صادركرد و زیارت امام حسین(ع) را ممنوع كرد.
متوكل عباسی تمام آن منطقه را زیر و روكرد و سپس سراسر آن منطقه را پر از آب كرد. در تاریخ این واقعیت ثبت شده است كهشخصی به نام «دیزج» كه یهودی‌الاصل بود، مامور متوكل عباسی برای كشتن زائران امامحسین(ع) شده بود. این شخص ماموریت آن را داشت كه هر زائری را كه برای زیارت قبرامام حسین(ع) به آن مناطق پا می‌گذاشت، از دم تیغ بگذراند.بعد از آن كه متوكل عباسی در سال 247 هجری به هلاكت رسید، بار دیگربنای بسیار بزرگی بر مزار امام حسین(ع) ساخته شد به گونه‌ای كه این بنا آنقدرارتفاع داشت كه مردم از دور دست آن را تشخیص می‌دادند و برای زیارت به سوی آنرهسپار می‌شدند.از آن به بعد بسیاری از علویان توانستند خانه‌های خود را درنزدیكی قبر شریف امام حسین(ع) در كربلا بنا نهند كه در راس آنان «ابراهیم المجاب بنمحمد العابد بن الامام موسی بن جعفر(ع)» قرار داشت و او اولین علوی بود كه درسرزمین كربلا سكنی گزید و این حادثه در سال 247 هجری اتفاق افتاد.
عشقایرانیان
پس از تاسیس دولت آل بویه، عضدالدوله در سال 379 هجری قمری،ضریحی از عاج برای قبر شریف امام حسین(ع) ساخت و با بنا نهاده شدن بارگاهی جدیدبرای سیدالشهدا، بازارها و خانه‌های بیشتری در اطراف آن ساخته و شهر كربلا بادیوارهایی بزرگ احاطه شد. این شهر در زمان عضدالدوله بسیار پر رونق و از لحاظ دینی،اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و ادبی به شهری بسیار مشهور تبدیل شد.
بعد از انقراضحكومت آل بویه، سلجوقیان بر سر كار آمدند كه سیاست سلجوقیان نیز بر اهمیت گذاشتننسبت به عتبات مقدسه قرار گرفت. در آن زمان سلطان ملك شاه سلجوقی و وزیر آننظام‌الملك در سال 553 هجری قمری دیوارهای بنا نهاده شده و ساختمان‌های حرم شریفامام حسین(ع) را بازسازی كردند و خلیفه «مفتفی» خود شخصا به زیارت قبر امام حسین(ع) رهسپار شد و پس از آن دیگر خلفا نیز از این سیاست تبعیت كردند و به زیارت حرم حسینیرهسپار می‌شدند، به طوری كه خلیفه ناصرالدین‌الله و المستعصم و المستنصر نیز قبرشریف امام حسین(ع) را زیارت كردند.
نكته: حرم امام حسین(ع) بااین كه در طول تاریخ از سوی حاكمان ستمگر و كژدینان مورد دشمنی قرار گرفته و بارهاتخریب گردیده، اما همیشه به سرعت و به بهترین شكل از سوی مردم مسلمان بازسازی شدهاست.
زمانی كه شاه اسماعیل صفوی درسال 914 هجری بغداد را فتح كرد، خود شخصابرای زیارت قبر شریف امام حسین(ع) راهی كربلا شد و دستور داد كه ضریحی از طلا برایقبر شریف امام حسین(ع) ساخته شود. او همچنین 12 چلچراغ طلا به قبر شریف امامحسین(ع) هدیه و دستور ساخت صندوقی از نقره خالص را برای بارگاه صادر كرد. ویهمچنین بارگاه امام حسین(ع) را با فرش‌های بسیار گرانقیمت آراست. شاه اسماعیل صفویبه مدت یك شب در حرم امام حسین(ع) اعتكاف كرد و پس از آن راهی زیارت قبر امامعلی(ع) در نجف اشرف شد. در عهد قاجار، 3 بار گنبد امام حسین(ع) طلاكاری شد وآغامحمدخان، موسس قاجاریه در ایران خود شخصا در سال 1207 هجری گنبد امام حسین(ع) راطلاكاری كرد. فتحعلی شاه قاجار نیز به دلیل آن كه طلای گنبد امام حسین(ع) سیاه شدهبود، برای دومین بار مجددا به طلاكاری این گنبد اقدام كرد. در سال 1216 هجری كربلاو حرم امام حسین(ع) مورد هجوم وحشیانه گروهی از وهابیون به رهبری سعود ابنعبدالعزیز قرار گرفت. وی در روز عید غدیر این شهر را به محاصره درآورد و اكثر اهالیآن را چه آنانی كه در بازار بودند و چه آنانی را كه به خانه‌های خود پناه بردند، ازدم تیغ گذراند.
سعود ابن عبدالعزیز در آن زمان با بیش از 12 هزار سرباز وارد شهركربلا شد و پس از كشتن بسیاری از ساكنان این شهر، صندوق‌های قبر شریف امام حسین(ع) را كه انبوهی از طلا و پول و اشیای گرانبهای هدیه شده بود، به تاراج برد.
زمانیكه شاه اسماعیل صفوی درسال 914 هجری بغداد را فتح كرد، خود شخصا برای زیارت قبرشریف امام حسین(ع) راهی كربلا شد و دستور داد كه ضریحی از طلا برای قبر شریف امامحسین(ع) ساخته شود. او همچنین 12 چلچراغ طلا به قبر شریف امام حسین(ع) هدیه و دستورساخت صندوقی از نقره خالص را برای بارگاه صادر كرد. وی همچنین بارگاه امام حسین(ع) را با فرش‌های بسیار گرانقیمت آراست.
كربلا از زبانمورخان
ابن بطوطه، تاریخدان بزرگ عرب اینچنین زیارت خود از كربلا را درسال 726 هجری یا 1307 میلادی توصیف می‌كند: من در زمان حاكمیت سلطان سعید بهادرخانبن خدابنده عازم زیارت كربلا شدم.
این شهر، شهر كوچكی بود كه اطراف آن رانخلستان‌های بسیار زیبا فرا گرفته بود و رودخانه فرات خاك این شهر را بهحاصلخیزترین خاك تبدیل كرده بود. این شهر، شهر بسیار زیبایی بود كه بارگاه مقدسامام حسین(ع) به آن قداست و حرمتی دیگر می‌داد. هیچ كس وارد حرم امام حسین(ع) نمی‌شد، مگر آن كه از درگاه وی رخصت می‌خواست. بارگاه این قبر شریف مزین به نقرهبود و پرده‌های آن از حریر.
پدرو تكسرا، مورخ اسپانیایی كه در سال 1604میلادی و 1024 هجری از كربلا دیدن كرده بود، از این دیدار چنین می‌گوید: این شهر 4000 خانه دارد و ساكنان آن اكثرا عرب و نیز ایرانی و ترك هستند. بازارهای بسیاربزرگ و انبوهی دارد. در این شهر مكان‌هایی خاص ساخته شده است كه به صورت رایگان بهزائران این شهر غذا توزیع میكنند. حرم امام حسین از مهم‌ترین مناطق كربلا به شمارمی‌رود و مسلمانان از شهرهای مختلف راهی زیارت قبر امام حسینمی‌شوند.
این مورخ اسپانیایی همچنین از ساقیان حرم امام حسین(ع) می‌نویسدكه برای كسب ثواب و اجر الهی به صورت رایگان آب به مردم می‌دادند و نیز شب‌های بهشهادت رسیدن امام حسین(ع) را احیا می‌كردند؛ به گونه‌ای كه در این شب‌ها به دلیلانبوهی تعداد زائران خیمه‌هایی برای آنها در اطراف حرم بنا نهادهمی‌شد.
نقشه ساختمان حرم امام حسین(ع)
محل دفن حضرت امامحسین(ع) یا همان گودال قتلگاه، اكنون داراى سقفى است كه روى آن صندوقی نهاده شدهاست. ضریح متبرك این بارگاه در میان روضه منوره قرار گرفته كه همان نیز در بین مسجد (مسجد بالا سر و مسجد پشت سر) و در طرف پایین پا در زاویه روضه قبور شهداست. اینمجموعه هم‌اكنون حرم امام حسین(ع) را تشكیل مىدهد و حرم نیز میان رواق و رواق دروسط صحن است. ضریح مقدس در وسط واقع است و از نقره خالص ساخته شده كه در پیش روى آنبا طلا و به خط نسخ نوشته شده: «ولا تحسبن الذین قتلوا فى سبیل الله امواتا بلاحیاء عند ربهم یرزقون» و در بالاى سر، «آیه نور» نوشته شده است. صحن مطهر حسین(ع) داراى هفت باب است كه عبارتند از: باب قبله كه ساعتىبر فراز آن نصب است، باب قاضى‌الحاجات، باب زینبیه كه در حدود تل زینبیه قرار دارد،باب سلطانى، باب بازار بزازها، باب سدره كه در شمال صحن بوده و به بازار و اطرافراه دارد و باب صافى كه به در بین‌الحرمین نیز معروف است.
حضرتامامجعفر صادق علیه‌السلام فرمود: «نماز در چهار مكان كامل خوانده مىشود: مسجد‌الحرام (مكه)، مسجدالرسول(مدینه)، مسجد كوفه، و حرم امام حسین علیه‌السلام.»
ضریحشش گوشه
در میان اقوال مورخان درباره چگونگی دفن حضرت سیدالشهداء ویاران باوفای آن حضرت اندك تفاوتی، دیده می‌شود.
شیخ مفید پس از ذكر اسامی 17نفر از شهیدان بنی‌هاشم كه همگی از برادران و برادرزادگان و عموزادگان امامحسین(ع) بودند، می‌فرماید: آنان پایین پای آن حضرت در یك قبر (گودی بزرگ) دفن شدندكه هیچ اثری از آن نیست و فقط زائران با اشاره به زمین در طرف پای امام(ع) آنان رازیارت میكنند و علی بن الحسین(ع) (علی‌اكبر) از جمله آنان است، برخی گفته‌اند: محل دفن علی‌اكبر نسبت به قبر امام حسین(ع) نزدیك‌ترین محل است.
شیخ همچنینمی‌گوید:
پس از بازگشت عمر بن سعد از كربلا، جماعتی از بنی‌اسد كه در غاضریهسكونت داشتند، آمده و بر پیكر امام حسین(ع) و یارانش نماز گذاردند و آن حضرت راهمان جایی كه الان قبر اوست، دفن كردند و علی ابن الحسین (علی‌اكبر ع) را در پایینپای پدر به خاك سپردند، سپس برای دیگر شهیدان از اهل بیت و اصحاب، حفیره‌ای كندند وهمه آنان را در آن به صورت دسته جمعی دفن كردند و عباس بن علی(ع) را در راهغاضریه، در همان محلی كه به شهادت رسید و اكنون قبر اوست به خاك سپردند.
پیدایش سرزمین كربلا به دورانبابلی‌ها باز می‌گردد. در آن زمان این سرزمین مجموعه‌ای از روستاها بوده است كهبرای بابلی‌ها تقدس خاصی داشته است و آنها مردگانشان را در این سرزمین دفنمی‌كردند. نام «كربلا» در آن عصر، «كرب ایلا» بود كه در زبان بابلی به معنی «خانهخدا» است.
یكی دیگر از نام‌های كربلا «كور بابل» بوده است و معنای آن بهزبان عربی یعنی مجموعه‌ای از روستاهای بابلی. بسیاری از پژوهشگران معتقدند كه كربلابه سان مادر بسیاری از روستاهایی بود كه در حد فاصل شام و فرات قرار داشته‌اند ونیز مادر تمدن‌های بین‌النهرین بوده كه مركز عبادت در آن زمان نیز تلقیمی‌شد.
این سرزمین به دلیل موقعیت آب و هوایی و حاصلخیز بودن خاكش شاهدبسیاری از اقوام مختلف در طول تاریخ بوده است كه ازجمله آنان می توان به كلدانی‌ها،تنوخیین و لخمیین و مناذره اشاره كرد.
نام‌های قدیمی
كربلا نام‌های متعددیدر تاریخ داشته كه از آن جمله می‌توان به «الطف» اشاره كرد كه به معنی «لطیف‌ترین» است. این نام به این دلیل برای كربلا انتخاب شده كه این سرزمین در حاشیه رودخانه‌علقمی كه شعبه‌ای از فرات بوده است، مستقر بود و آب كربلا نیز از این شعبه تامینمی‌شد.
از دیگر نام‌های ثبت شده كربلا در تاریخ، نینوا، شفیه، عقر، نواویس،عین‌التمر و ام‌القری است. اما این سرزمین از زمانی شهرت تاریخی خود را به دست آوردكه امام حسین(ع) و خاندان و صحابه وی در سال 61 هجری قمری مصادف با 680 میلادی دراین سرزمین به شهادت رسیدند.
تاریخ بارگاه امامحسین(ع)
اولین علامت بارگاه امام حسین(ع) از سوی قبیله بنی‌اسد كهدر نزدیكی كربلا سكنی گزیده بودند بنا نهاده شد. آنها مراسمی خاص برای به خاك سپردنسید الشهدا(ع) برگزار كردند و علامتی بر قبر شریف وی گذاشتند كه سایبانی كوچك برقبر حضرتش بود. با بر سر كار آمدن مختار بن ابی عبیده ثقفی كه حكومتش را به نامخونخواهی از قاتلان حسین(ع) در كوفه برقرار كرده بود، این بارگاه پیش از پیش موردتوجه قرار گرفت.
از آن به بعد شیعیان رهسپار زیارت قبر شریف امام حسین(ع) و اهلبیت و صحابه آن حضرت شدند و این قبر به قبله‌گاهی برای شیعیان بخصوص در كوفه، مدائنو شهر بصره تبدیل شد و مختار در آن زمان بنایی در اطراف قبر شریف امام حسین(ع) ساختو روستایی در آن منطقه تشكیل شد.
حرم امام حسین(ع) با این كه در طول تاریخ ازسوی حاكمان ستمگر و كژدینان مورد دشمنی قرار گرفته و بارها تخریب گردیده، اما همیشهبه سرعت و به بهترین شكل از سوی مردم مسلمان بازسازی شده است.
دشمنی خلفا و محبت مردم
حرم حسینی در طولتاریخ از یكسو همیشه مورد دشمنی خلفا و كژدینان و از طرف دیگر مورد علاقه مردم بودهاست و در آغاز حكومت عباسی‌ها، زمینه برای زیارت قبر شریف امام حسین(ع) از سویمسلمانان فراهم شد و این روال ادامه داشت تا زمان هارون‌الرشید، پنجمین خلیفه عباسیكه در سال 193 هجری قبر شریف امام حسین(ع) و تمامی خانه‌های اطراف آن را ویرانكرد.
پس از هارون‌الرشید، بنایی دیگر بر آرامگاه امام سوم شیعیان ساخته شد كه تاسال 233 هجری قمری یعنی به خلافت رسیدن متوكل عباسی بر جای ماند، اما متوكل عباسیپای خود را در همان مسیری گذاشت كه هارون‌الرشید گذاشته بود و سیاست حكومت خود را،سیاست دشمنی با اهل بیت قرار داد. متوكل عباسی كه عشق و محبت به حسین(ع) را ریشه درحب اهل بیت می‌دانست و طاقت دیدن افزایش زائران گسترده بارگاه امام حسین(ع) رانداشت، دستور منهدم ساختن قبر شریف امام حسین(ع) و تمامی خانه‌های اطراف آن را صادركرد و زیارت امام حسین(ع) را ممنوع كرد.
متوكل عباسی تمام آن منطقه را زیر و روكرد و سپس سراسر آن منطقه را پر از آب كرد. در تاریخ این واقعیت ثبت شده است كهشخصی به نام «دیزج» كه یهودی‌الاصل بود، مامور متوكل عباسی برای كشتن زائران امامحسین(ع) شده بود. این شخص ماموریت آن را داشت كه هر زائری را كه برای زیارت قبرامام حسین(ع) به آن مناطق پا می‌گذاشت، از دم تیغ بگذراند.بعد از آن كه متوكل عباسی در سال 247 هجری به هلاكت رسید، بار دیگربنای بسیار بزرگی بر مزار امام حسین(ع) ساخته شد به گونه‌ای كه این بنا آنقدرارتفاع داشت كه مردم از دور دست آن را تشخیص می‌دادند و برای زیارت به سوی آنرهسپار می‌شدند.از آن به بعد بسیاری از علویان توانستند خانه‌های خود را درنزدیكی قبر شریف امام حسین(ع) در كربلا بنا نهند كه در راس آنان «ابراهیم المجاب بنمحمد العابد بن الامام موسی بن جعفر(ع)» قرار داشت و او اولین علوی بود كه درسرزمین كربلا سكنی گزید و این حادثه در سال 247 هجری اتفاق افتاد.
عشقایرانیان
پس از تاسیس دولت آل بویه، عضدالدوله در سال 379 هجری قمری،ضریحی از عاج برای قبر شریف امام حسین(ع) ساخت و با بنا نهاده شدن بارگاهی جدیدبرای سیدالشهدا، بازارها و خانه‌های بیشتری در اطراف آن ساخته و شهر كربلا بادیوارهایی بزرگ احاطه شد. این شهر در زمان عضدالدوله بسیار پر رونق و از لحاظ دینی،اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و ادبی به شهری بسیار مشهور تبدیل شد.
بعد از انقراضحكومت آل بویه، سلجوقیان بر سر كار آمدند كه سیاست سلجوقیان نیز بر اهمیت گذاشتننسبت به عتبات مقدسه قرار گرفت. در آن زمان سلطان ملك شاه سلجوقی و وزیر آننظام‌الملك در سال 553 هجری قمری دیوارهای بنا نهاده شده و ساختمان‌های حرم شریفامام حسین(ع) را بازسازی كردند و خلیفه «مفتفی» خود شخصا به زیارت قبر امام حسین(ع) رهسپار شد و پس از آن دیگر خلفا نیز از این سیاست تبعیت كردند و به زیارت حرم حسینیرهسپار می‌شدند، به طوری كه خلیفه ناصرالدین‌الله و المستعصم و المستنصر نیز قبرشریف امام حسین(ع) را زیارت كردند.
نكته: حرم امام حسین(ع) بااین كه در طول تاریخ از سوی حاكمان ستمگر و كژدینان مورد دشمنی قرار گرفته و بارهاتخریب گردیده، اما همیشه به سرعت و به بهترین شكل از سوی مردم مسلمان بازسازی شدهاست.
زمانی كه شاه اسماعیل صفوی درسال 914 هجری بغداد را فتح كرد، خود شخصابرای زیارت قبر شریف امام حسین(ع) راهی كربلا شد و دستور داد كه ضریحی از طلا برایقبر شریف امام حسین(ع) ساخته شود. او همچنین 12 چلچراغ طلا به قبر شریف امامحسین(ع) هدیه و دستور ساخت صندوقی از نقره خالص را برای بارگاه صادر كرد. ویهمچنین بارگاه امام حسین(ع) را با فرش‌های بسیار گرانقیمت آراست. شاه اسماعیل صفویبه مدت یك شب در حرم امام حسین(ع) اعتكاف كرد و پس از آن راهی زیارت قبر امامعلی(ع) در نجف اشرف شد. در عهد قاجار، 3 بار گنبد امام حسین(ع) طلاكاری شد وآغامحمدخان، موسس قاجاریه در ایران خود شخصا در سال 1207 هجری گنبد امام حسین(ع) راطلاكاری كرد. فتحعلی شاه قاجار نیز به دلیل آن كه طلای گنبد امام حسین(ع) سیاه شدهبود، برای دومین بار مجددا به طلاكاری این گنبد اقدام كرد. در سال 1216 هجری كربلاو حرم امام حسین(ع) مورد هجوم وحشیانه گروهی از وهابیون به رهبری سعود ابنعبدالعزیز قرار گرفت. وی در روز عید غدیر این شهر را به محاصره درآورد و اكثر اهالیآن را چه آنانی كه در بازار بودند و چه آنانی را كه به خانه‌های خود پناه بردند، ازدم تیغ گذراند.
سعود ابن عبدالعزیز در آن زمان با بیش از 12 هزار سرباز وارد شهركربلا شد و پس از كشتن بسیاری از ساكنان این شهر، صندوق‌های قبر شریف امام حسین(ع) را كه انبوهی از طلا و پول و اشیای گرانبهای هدیه شده بود، به تاراج برد.
زمانیكه شاه اسماعیل صفوی درسال 914 هجری بغداد را فتح كرد، خود شخصا برای زیارت قبرشریف امام حسین(ع) راهی كربلا شد و دستور داد كه ضریحی از طلا برای قبر شریف امامحسین(ع) ساخته شود. او همچنین 12 چلچراغ طلا به قبر شریف امام حسین(ع) هدیه و دستورساخت صندوقی از نقره خالص را برای بارگاه صادر كرد. وی همچنین بارگاه امام حسین(ع) را با فرش‌های بسیار گرانقیمت آراست.
كربلا از زبانمورخان
ابن بطوطه، تاریخدان بزرگ عرب اینچنین زیارت خود از كربلا را درسال 726 هجری یا 1307 میلادی توصیف می‌كند: من در زمان حاكمیت سلطان سعید بهادرخانبن خدابنده عازم زیارت كربلا شدم.
این شهر، شهر كوچكی بود كه اطراف آن رانخلستان‌های بسیار زیبا فرا گرفته بود و رودخانه فرات خاك این شهر را بهحاصلخیزترین خاك تبدیل كرده بود. این شهر، شهر بسیار زیبایی بود كه بارگاه مقدسامام حسین(ع) به آن قداست و حرمتی دیگر می‌داد. هیچ كس وارد حرم امام حسین(ع) نمی‌شد، مگر آن كه از درگاه وی رخصت می‌خواست. بارگاه این قبر شریف مزین به نقرهبود و پرده‌های آن از حریر.
پدرو تكسرا، مورخ اسپانیایی كه در سال 1604میلادی و 1024 هجری از كربلا دیدن كرده بود، از این دیدار چنین می‌گوید: این شهر 4000 خانه دارد و ساكنان آن اكثرا عرب و نیز ایرانی و ترك هستند. بازارهای بسیاربزرگ و انبوهی دارد. در این شهر مكان‌هایی خاص ساخته شده است كه به صورت رایگان بهزائران این شهر غذا توزیع میكنند. حرم امام حسین از مهم‌ترین مناطق كربلا به شمارمی‌رود و مسلمانان از شهرهای مختلف راهی زیارت قبر امام حسینمی‌شوند.
این مورخ اسپانیایی همچنین از ساقیان حرم امام حسین(ع) می‌نویسدكه برای كسب ثواب و اجر الهی به صورت رایگان آب به مردم می‌دادند و نیز شب‌های بهشهادت رسیدن امام حسین(ع) را احیا می‌كردند؛ به گونه‌ای كه در این شب‌ها به دلیلانبوهی تعداد زائران خیمه‌هایی برای آنها در اطراف حرم بنا نهادهمی‌شد.
نقشه ساختمان حرم امام حسین(ع)
محل دفن حضرت امامحسین(ع) یا همان گودال قتلگاه، اكنون داراى سقفى است كه روى آن صندوقی نهاده شدهاست. ضریح متبرك این بارگاه در میان روضه منوره قرار گرفته كه همان نیز در بین مسجد (مسجد بالا سر و مسجد پشت سر) و در طرف پایین پا در زاویه روضه قبور شهداست. اینمجموعه هم‌اكنون حرم امام حسین(ع) را تشكیل مىدهد و حرم نیز میان رواق و رواق دروسط صحن است. ضریح مقدس در وسط واقع است و از نقره خالص ساخته شده كه در پیش روى آنبا طلا و به خط نسخ نوشته شده: «ولا تحسبن الذین قتلوا فى سبیل الله امواتا بلاحیاء عند ربهم یرزقون» و در بالاى سر، «آیه نور» نوشته شده است. صحن مطهر حسین(ع) داراى هفت باب است كه عبارتند از: باب قبله كه ساعتىبر فراز آن نصب است، باب قاضى‌الحاجات، باب زینبیه كه در حدود تل زینبیه قرار دارد،باب سلطانى، باب بازار بزازها، باب سدره كه در شمال صحن بوده و به بازار و اطرافراه دارد و باب صافى كه به در بین‌الحرمین نیز معروف است.
حضرتامامجعفر صادق علیه‌السلام فرمود: «نماز در چهار مكان كامل خوانده مىشود: مسجد‌الحرام (مكه)، مسجدالرسول(مدینه)، مسجد كوفه، و حرم امام حسین علیه‌السلام.»
ضریحشش گوشه
در میان اقوال مورخان درباره چگونگی دفن حضرت سیدالشهداء ویاران باوفای آن حضرت اندك تفاوتی، دیده می‌شود.
شیخ مفید پس از ذكر اسامی 17نفر از شهیدان بنی‌هاشم كه همگی از برادران و برادرزادگان و عموزادگان امامحسین(ع) بودند، می‌فرماید: آنان پایین پای آن حضرت در یك قبر (گودی بزرگ) دفن شدندكه هیچ اثری از آن نیست و فقط زائران با اشاره به زمین در طرف پای امام(ع) آنان رازیارت میكنند و علی بن الحسین(ع) (علی‌اكبر) از جمله آنان است، برخی گفته‌اند: محل دفن علی‌اكبر نسبت به قبر امام حسین(ع) نزدیك‌ترین محل است.
شیخ همچنینمی‌گوید:
پس از بازگشت عمر بن سعد از كربلا، جماعتی از بنی‌اسد كه در غاضریهسكونت داشتند، آمده و بر پیكر امام حسین(ع) و یارانش نماز گذاردند و آن حضرت راهمان جایی كه الان قبر اوست، دفن كردند و علی ابن الحسین (علی‌اكبر ع) را در پایینپای پدر به خاك سپردند، سپس برای دیگر شهیدان از اهل بیت و اصحاب، حفیره‌ای كندند وهمه آنان را در آن به صورت دسته جمعی دفن كردند و عباس بن علی(ع) را در راهغاضریه، در همان محلی كه به شهادت رسید و اكنون قبر اوست به خاك سپردند.