Rez@ee
8th February 2011, 06:50 AM
http://matrial.net/uploads/2010/07/eye-of-god.jpg
این پدیده که با همکاری تلسکوپ هابل ناسا و اسپیتزر ، از غوغای ستارگان در سحابی مارپیچی گرفته شده ، پدیده ای عجیب و زیبا را نشان میدهد که هر ۳۰۰۰ سال ، یکبار اتفاق می افتد. مجامع نجوم این پدیده را با نام چشم خدا (Eye of God) میشناسند.
http://matrial.net/uploads/2010/07/6ltprab.jpg
طبیعتا حواشی خرافاتی نیز در مورد آن منتشر شده ؛ مثلا برخی میگویند که اگر به آن نگاه کنی ، روز متفاوتی خواهی داشت ، یا اگر در مقابل آن آرزو کنی ، به آرزویت خواهی رسید.
نام اصلی این سحابی سیاره ای ، هلیکس است و تصاویر ، ترکیبی از عکس های هابل ، اسپیتزر و رصدخانه زمینی کیت پیک میباشد. سحابی های سیاره ای ، مرحله ای پیش از مرگ ستارگان معمولی مانند خورشید میباشند.
در پایان عمر ستاره وقتی سوخت هسته‌ای در مرکز ستاره رو به کاهش است اتمهای هلیوم به جای هیدروژن در هم فرو رفته و انرژی زیادی آزاد می‌کنند که باعث انبساط بسیار سریع ستاره می‌شود، چیزی مثل یک انفجار اتمی بسیار پر انرژی در مرکز ستاره. ستاره چندین هزار برابر پف می‌کند و لایه‌های خارجی آن با سرعت سطح ستاره را ترک می‌کند و این تصویر بسیار زیبا را پدید می‌آورد. این پدیده چندان هم نادر نیست و صدها سحابی این شکلی همین الان در آسمان وجود دارد. البته عمر این مرحله چندان زیاد نیست و سحابی پس از چندصدهزار سال در فضا پخش شده و از بین می‌رود. (پس خیالتان راحت باشد که چشم خدا تا چندصدهزار سال بعد بسته نخواهد شد)
معلوم نیست اولین بار چه کسی این اسم را برای سحابی هلیکس انتخاب کرده است. به هر حال این انتخاب دانشمندان ناسا نبوده است. آنها قبلاً یک سحابی را به اسم چشم گربه نام‌گذاری کرده‌اند و نواحی دیگری را ستونهای آفرینش نامیدند اما مستقیماً با خدا کاری نداشته‌اند
پانویس: نام سحابی سیاره‌ای از آن جا آمده است که این اجرام زیبا اولین بار که با تلسکوپ دیده شدند و جزئیات آنها با این دقت در تصویر دیده نمی‌شد شباهت زیادی به سیار‌‌ه‌هایی مثل مریخ و مشتری داشتند، وگرنه این ابرهای غول‌پیکر که جنس آنها از هیدروژن است و ابعادی به اندازه کل منظومه شمسی پیدا می کنند هیچ ربطی به سیاره‌ها ندارند
این پدیده که با همکاری تلسکوپ هابل ناسا و اسپیتزر ، از غوغای ستارگان در سحابی مارپیچی گرفته شده ، پدیده ای عجیب و زیبا را نشان میدهد که هر ۳۰۰۰ سال ، یکبار اتفاق می افتد. مجامع نجوم این پدیده را با نام چشم خدا (Eye of God) میشناسند.
http://matrial.net/uploads/2010/07/6ltprab.jpg
طبیعتا حواشی خرافاتی نیز در مورد آن منتشر شده ؛ مثلا برخی میگویند که اگر به آن نگاه کنی ، روز متفاوتی خواهی داشت ، یا اگر در مقابل آن آرزو کنی ، به آرزویت خواهی رسید.
نام اصلی این سحابی سیاره ای ، هلیکس است و تصاویر ، ترکیبی از عکس های هابل ، اسپیتزر و رصدخانه زمینی کیت پیک میباشد. سحابی های سیاره ای ، مرحله ای پیش از مرگ ستارگان معمولی مانند خورشید میباشند.
در پایان عمر ستاره وقتی سوخت هسته‌ای در مرکز ستاره رو به کاهش است اتمهای هلیوم به جای هیدروژن در هم فرو رفته و انرژی زیادی آزاد می‌کنند که باعث انبساط بسیار سریع ستاره می‌شود، چیزی مثل یک انفجار اتمی بسیار پر انرژی در مرکز ستاره. ستاره چندین هزار برابر پف می‌کند و لایه‌های خارجی آن با سرعت سطح ستاره را ترک می‌کند و این تصویر بسیار زیبا را پدید می‌آورد. این پدیده چندان هم نادر نیست و صدها سحابی این شکلی همین الان در آسمان وجود دارد. البته عمر این مرحله چندان زیاد نیست و سحابی پس از چندصدهزار سال در فضا پخش شده و از بین می‌رود. (پس خیالتان راحت باشد که چشم خدا تا چندصدهزار سال بعد بسته نخواهد شد)
معلوم نیست اولین بار چه کسی این اسم را برای سحابی هلیکس انتخاب کرده است. به هر حال این انتخاب دانشمندان ناسا نبوده است. آنها قبلاً یک سحابی را به اسم چشم گربه نام‌گذاری کرده‌اند و نواحی دیگری را ستونهای آفرینش نامیدند اما مستقیماً با خدا کاری نداشته‌اند
پانویس: نام سحابی سیاره‌ای از آن جا آمده است که این اجرام زیبا اولین بار که با تلسکوپ دیده شدند و جزئیات آنها با این دقت در تصویر دیده نمی‌شد شباهت زیادی به سیار‌‌ه‌هایی مثل مریخ و مشتری داشتند، وگرنه این ابرهای غول‌پیکر که جنس آنها از هیدروژن است و ابعادی به اندازه کل منظومه شمسی پیدا می کنند هیچ ربطی به سیاره‌ها ندارند