touraj atef
15th January 2011, 09:46 AM
سوزشي در اندرون پر غوغاي ما آيد
سوز دست ؟
سوز دل ؟ سوز هجر ؟
سوز پر سوز؟
سوي ققنوسي بايد رفت ؟ ققنوسي بايد شد؟
تولدي ديگر؟
و باز ترانه ” ديگر ” آيد به ذهن
آنگاه که ” دیگر” تمام معنی ز ند گانی شد
آنگاه که دیگر همر اهی دو شو م دیگر ” فر قی ” و ” ندارد ” را یدک می کشید
آنگاه که کلام همو ار ه تکرار ” دیگر فر قی ندارد ” را تکرار کرد
آنگه که سوی پنجر ه به جر م باو ر تکرار این تکرار نر فتم
آنگه که به و اسطه تکرار بی تكراري آفتاب و ابر بر ادر و خويشاوند شو ند
آنگاه که پر و از باد باد ک را با پر و از رو ح خسته ام گر ه ز دم
آنگاه باد می و ز د بی تو جه من و تو
که این باد چو ن دیگر فر قی ندار د ها
بس بی هو ده سعی می کند خنکاي و طر او ت به صو ر تمان بخشد؟
ناگه روزفراق آمد..
و باز فراقي دیگر و غر و بی همراه تنهائی گر یبان مرا سخت فشرد
باز به تو اند یشیدم که چگو نه در پی گذ شت ر و زها و ماهها همچنان پر طراو ت
در جلوی دیدگان پر ز غم هجر انت ظاهر می شوی
می پر سم کدامین سر گر دان بازی کلمات این پر گنه جمله را چنين هجو گفت
” از د ل بر و د هر آن که از دیده بر فت”
شايد ديده آن نيست كه من بينم
شاید هم من دیده ای ندار م و شاید هم تمام دیده ام دل شده است
و دلم نیز چو ن همیشه مال او ست
در غر وب هجر باز و عده دیدار چه سخت پر شو ر است
دیداری در و ر ای ترس نديدن ها ,هجرهاو سالهاي طولاني غصه ها
و لی دیدار است . دیداری که من قاصر از شادی بخشیدن ولي باور به عشق شادي
باز هدیه ام بر ای تو
جز چشمان غمگینم نیست و من شر منده از این تحفه ناقابل و سخت ر نج آو ری
که به تو می دهم اما در همین لحظه است که باد را حس می کند
به پنجره می نگر م بر ف بر پشت بام همسایه چه ز یبا است
گو ئی چشمهایم حال می بیند آری دلم رو شن از حضو ر تو به چشمهایم بینائی بخشید
آری ناگه باد معنی پیدا کرد
باد مي وزد
غبار را پر دهد
باور را متبلور سازد
برف سپيد است
باور سپيد است
دل سپيد است
آري باد اميد آورده است
ابر فراق خواهد رفت
مهر وصل باوركردني است
آري مهر وصل باوركردني استhttp://lonelyseaman.files.wordpress.com/2011/01/paradox1.jpg?w=450&h=295 (http://lonelyseaman.files.wordpress.com/2011/01/paradox1.jpg)
سوز دست ؟
سوز دل ؟ سوز هجر ؟
سوز پر سوز؟
سوي ققنوسي بايد رفت ؟ ققنوسي بايد شد؟
تولدي ديگر؟
و باز ترانه ” ديگر ” آيد به ذهن
آنگاه که ” دیگر” تمام معنی ز ند گانی شد
آنگاه که دیگر همر اهی دو شو م دیگر ” فر قی ” و ” ندارد ” را یدک می کشید
آنگاه که کلام همو ار ه تکرار ” دیگر فر قی ندارد ” را تکرار کرد
آنگه که سوی پنجر ه به جر م باو ر تکرار این تکرار نر فتم
آنگه که به و اسطه تکرار بی تكراري آفتاب و ابر بر ادر و خويشاوند شو ند
آنگاه که پر و از باد باد ک را با پر و از رو ح خسته ام گر ه ز دم
آنگاه باد می و ز د بی تو جه من و تو
که این باد چو ن دیگر فر قی ندار د ها
بس بی هو ده سعی می کند خنکاي و طر او ت به صو ر تمان بخشد؟
ناگه روزفراق آمد..
و باز فراقي دیگر و غر و بی همراه تنهائی گر یبان مرا سخت فشرد
باز به تو اند یشیدم که چگو نه در پی گذ شت ر و زها و ماهها همچنان پر طراو ت
در جلوی دیدگان پر ز غم هجر انت ظاهر می شوی
می پر سم کدامین سر گر دان بازی کلمات این پر گنه جمله را چنين هجو گفت
” از د ل بر و د هر آن که از دیده بر فت”
شايد ديده آن نيست كه من بينم
شاید هم من دیده ای ندار م و شاید هم تمام دیده ام دل شده است
و دلم نیز چو ن همیشه مال او ست
در غر وب هجر باز و عده دیدار چه سخت پر شو ر است
دیداری در و ر ای ترس نديدن ها ,هجرهاو سالهاي طولاني غصه ها
و لی دیدار است . دیداری که من قاصر از شادی بخشیدن ولي باور به عشق شادي
باز هدیه ام بر ای تو
جز چشمان غمگینم نیست و من شر منده از این تحفه ناقابل و سخت ر نج آو ری
که به تو می دهم اما در همین لحظه است که باد را حس می کند
به پنجره می نگر م بر ف بر پشت بام همسایه چه ز یبا است
گو ئی چشمهایم حال می بیند آری دلم رو شن از حضو ر تو به چشمهایم بینائی بخشید
آری ناگه باد معنی پیدا کرد
باد مي وزد
غبار را پر دهد
باور را متبلور سازد
برف سپيد است
باور سپيد است
دل سپيد است
آري باد اميد آورده است
ابر فراق خواهد رفت
مهر وصل باوركردني است
آري مهر وصل باوركردني استhttp://lonelyseaman.files.wordpress.com/2011/01/paradox1.jpg?w=450&h=295 (http://lonelyseaman.files.wordpress.com/2011/01/paradox1.jpg)