touraj atef
8th January 2011, 10:08 AM
http://lonelyseaman.files.wordpress.com/2011/01/d982d8a7d98ad982.jpg?w=300&h=201 (http://lonelyseaman.files.wordpress.com/2011/01/d982d8a7d98ad982.jpg)
قصه هاي زندگي بي كران است و از دريچه چشمها آدميان انديشه هيا متفاوتي بهر زندگي آيد و شايد چنين بوده است كه بارها شنيده ايم ” زندگي معني زندگي است ” اما شايد براي آن كه بتوان اندكي به زندگي معنائي كلامي داد بايد آن را به يك ورزش مثال زد همه مي دانيم ورزشهاي رزمي حكايت ضربه زدن دارد در تكواندو هر كه لگدي بيشتر زند در جودو آن كه بيشتر لنگ كند در كشتي قصه فنهاي بي كران بجهت به خاك كشيدن است و در بوكس آن كه ترا مشت زند برنده است برخي از ورزشها هم تيمي است و من شايد در ميان آنها قايق راني را بيشتر دوست دارم ورزشي كه مي تواند تك نفره و دو نفره و چهار نفره و حتي بيشتر شود از ديد من مي توان زندگي را به نوعي به اين ورزشها تشبيه كرد آنگه كه زندگي محل مسابقه اي براي من – من شد آنگاه حكايت تاتامي و تشك كشتي و رينگ بوكس تداعي مي شود بايد بزني تا نخوري اگر نزني آنگه بايد درد كشي و رنج بيني و چنين است كه بازي دو گانه نيست بازي تنها حكايت زدن بهر نخوردن است بازي برنده – بازنده مي شود رفيقي كه ترا دشنام مي دهد رفيقي نيست زيرا مي خواهد كه بزند با تحقير و اگر فحس و تحقيري نشوند باز هم مي زند چون حكايت گلادياتوري كه در بسياري از به اصطلاح سرگرمي هاي زمانه وجود دارد اما در قايق سواري حكايت به گونه ديگر است مي تواني با رفيق هم گونه پارو زني اگر پارو زني در يك راستا باشد قايق زندگي رو به جلو مي رود ولي اگر چنين نبود قايق مي ايستد و خستگي مي آورد آري خستگي بهتر از دشمني و ضربه زدن است مي توان انديشيد و مي تواند هماهنگ كرد و با هم پارو زد مي توان در جستجوي زيستني باهم بود مي توان رفيقي كه خسته است را گفت
اندكي بياساي من ادامه خواهم داد و اگر تو نتواني اگر رفيق همان رفيق باشد ترا به آرامش دعوت كند حكايت قايق راني چون حكايت تمامي نكته هاي زندگي است بازي برنده- برنده است در قايق سواري مي تواني باور كني كه رفيقت كارش تيمار و پختن و شستن و رفتن خاص تو نيست و اگر مهر باني كرد آنگه بايد كه تو نيز مهر ورزي با لبخندي و كمكي اندك مي توان او را همرهي كني اگر رفيقي با رفيقي بوسه داد بوسه بايد گيرد اگر نگيرد به دنبال اجبار بوسه با قهر و تشويش نبايد بود اگر رفيقي آن چيزي نبود كه تو مي پنداري يا خواهانش هستي تهمت چرا ؟ افترا بهر چه بايد باشد ؟ نفرين و دعاي غيب چگونه بايد ؟ اين حكايت همان حكايت نارفيقان عرصه مشت زني است كه اگر گارد حفاظيتي را پايين مي آورد دليل بر اين نمي شود كه تو بيشتر زني آري رفيق در كشتي زيستن بايد كه هم پارو باشيم و باهم زنيم شايد در سوي هم نباشد اما اگر رفيق همان رفيق باشد هم سوئي پيش آيد شايد هم سوئي پر تكامل و همه جانبه كه در اين صورت حكايت حافظ است كه مي گويد
ماجراي من و معشوق پايان نيست / آنچه آغاز ندارد نپذيرد انجام
اما اگر گله كردي و توهينش نمودي و قهري به بلنداي بي مهري كردي بدان كه آن دگر حكايت حافظ آيد كه گويد
لاف عشق و گله از يار زهي لاف دروغ / عشق بازان چنين مستحق هجرانند
نه بايد پذيرفت كه عشق بازان مستحق هجران نيستند كه عشق باز هجري را نمي پذيرد عشقي كه با بهانه باشد شايد هجري گيرد عشقي كه بهانه باشد كه عشق نيست كه بهانه بالاتر از عشق است و شايد چنين است كه بايد گفت آن شك حافط درست نبوده است كه مي خواند
عشق مي ورزم و اميد كه اين فن شريف / چوهنرهاي دگر موجب هجران نشود
پس با ما است كه اگر رفيق همان رفيق باشد هجري را نپذيرد و بهانه اي نگيرد و مشتي و لگدي و فني را بهر به خاك كشيدن نزند قصه رفيق بايد حكايت وصل باشد وصلي بي بهانه وصلي كه مي داند غرقه شدن در درياي عشق است كه بايد چون قايق رانهائي باشند كه با هم در يك قايق بالا و پايين روند كه اگر چنين نيست قصه حكايت دگر رفيقي دارد ولي حكايت رفيق همان حكايت شيرين است كه حافظ مي گفت
از صداي سخن عشق نديدم خوشتر/ يادگاري در اين گنبد دوار بماند
آري دستهايت را به رفاقت بده و دلهايت را بهر گره به هم بزن بازي را با وصل شروع كن وصلي كه روح را هم حتي در بي جسمي ها به هم گره زند رفيق پارو بزن با رفيق و دستها را مشت نكن پاها را بهر زدن ضربه آماده نساز و به خاك انداختن رفيق نيانديش كه آن حكايت رفاقت نيست كه رقابتي پر باخته ها است
پس بيا دست در دستم بده هم قايقي
بيا با هم پارو زنيم
اگر خسته اي پارو زنم
اگر خسته ام تو پارو بزن
اگر راهمان جدا است بگذار در ساحل اميد لنگر اندازيم
همان ساحل
اميد ديدار
اميد خوشبختي
اميد سلامت
اميد شادماني
اميد يافتن قايق سواري همره تو
آري اميد بايد
آري اميد بايد
قصه هاي زندگي بي كران است و از دريچه چشمها آدميان انديشه هيا متفاوتي بهر زندگي آيد و شايد چنين بوده است كه بارها شنيده ايم ” زندگي معني زندگي است ” اما شايد براي آن كه بتوان اندكي به زندگي معنائي كلامي داد بايد آن را به يك ورزش مثال زد همه مي دانيم ورزشهاي رزمي حكايت ضربه زدن دارد در تكواندو هر كه لگدي بيشتر زند در جودو آن كه بيشتر لنگ كند در كشتي قصه فنهاي بي كران بجهت به خاك كشيدن است و در بوكس آن كه ترا مشت زند برنده است برخي از ورزشها هم تيمي است و من شايد در ميان آنها قايق راني را بيشتر دوست دارم ورزشي كه مي تواند تك نفره و دو نفره و چهار نفره و حتي بيشتر شود از ديد من مي توان زندگي را به نوعي به اين ورزشها تشبيه كرد آنگه كه زندگي محل مسابقه اي براي من – من شد آنگاه حكايت تاتامي و تشك كشتي و رينگ بوكس تداعي مي شود بايد بزني تا نخوري اگر نزني آنگه بايد درد كشي و رنج بيني و چنين است كه بازي دو گانه نيست بازي تنها حكايت زدن بهر نخوردن است بازي برنده – بازنده مي شود رفيقي كه ترا دشنام مي دهد رفيقي نيست زيرا مي خواهد كه بزند با تحقير و اگر فحس و تحقيري نشوند باز هم مي زند چون حكايت گلادياتوري كه در بسياري از به اصطلاح سرگرمي هاي زمانه وجود دارد اما در قايق سواري حكايت به گونه ديگر است مي تواني با رفيق هم گونه پارو زني اگر پارو زني در يك راستا باشد قايق زندگي رو به جلو مي رود ولي اگر چنين نبود قايق مي ايستد و خستگي مي آورد آري خستگي بهتر از دشمني و ضربه زدن است مي توان انديشيد و مي تواند هماهنگ كرد و با هم پارو زد مي توان در جستجوي زيستني باهم بود مي توان رفيقي كه خسته است را گفت
اندكي بياساي من ادامه خواهم داد و اگر تو نتواني اگر رفيق همان رفيق باشد ترا به آرامش دعوت كند حكايت قايق راني چون حكايت تمامي نكته هاي زندگي است بازي برنده- برنده است در قايق سواري مي تواني باور كني كه رفيقت كارش تيمار و پختن و شستن و رفتن خاص تو نيست و اگر مهر باني كرد آنگه بايد كه تو نيز مهر ورزي با لبخندي و كمكي اندك مي توان او را همرهي كني اگر رفيقي با رفيقي بوسه داد بوسه بايد گيرد اگر نگيرد به دنبال اجبار بوسه با قهر و تشويش نبايد بود اگر رفيقي آن چيزي نبود كه تو مي پنداري يا خواهانش هستي تهمت چرا ؟ افترا بهر چه بايد باشد ؟ نفرين و دعاي غيب چگونه بايد ؟ اين حكايت همان حكايت نارفيقان عرصه مشت زني است كه اگر گارد حفاظيتي را پايين مي آورد دليل بر اين نمي شود كه تو بيشتر زني آري رفيق در كشتي زيستن بايد كه هم پارو باشيم و باهم زنيم شايد در سوي هم نباشد اما اگر رفيق همان رفيق باشد هم سوئي پيش آيد شايد هم سوئي پر تكامل و همه جانبه كه در اين صورت حكايت حافظ است كه مي گويد
ماجراي من و معشوق پايان نيست / آنچه آغاز ندارد نپذيرد انجام
اما اگر گله كردي و توهينش نمودي و قهري به بلنداي بي مهري كردي بدان كه آن دگر حكايت حافظ آيد كه گويد
لاف عشق و گله از يار زهي لاف دروغ / عشق بازان چنين مستحق هجرانند
نه بايد پذيرفت كه عشق بازان مستحق هجران نيستند كه عشق باز هجري را نمي پذيرد عشقي كه با بهانه باشد شايد هجري گيرد عشقي كه بهانه باشد كه عشق نيست كه بهانه بالاتر از عشق است و شايد چنين است كه بايد گفت آن شك حافط درست نبوده است كه مي خواند
عشق مي ورزم و اميد كه اين فن شريف / چوهنرهاي دگر موجب هجران نشود
پس با ما است كه اگر رفيق همان رفيق باشد هجري را نپذيرد و بهانه اي نگيرد و مشتي و لگدي و فني را بهر به خاك كشيدن نزند قصه رفيق بايد حكايت وصل باشد وصلي بي بهانه وصلي كه مي داند غرقه شدن در درياي عشق است كه بايد چون قايق رانهائي باشند كه با هم در يك قايق بالا و پايين روند كه اگر چنين نيست قصه حكايت دگر رفيقي دارد ولي حكايت رفيق همان حكايت شيرين است كه حافظ مي گفت
از صداي سخن عشق نديدم خوشتر/ يادگاري در اين گنبد دوار بماند
آري دستهايت را به رفاقت بده و دلهايت را بهر گره به هم بزن بازي را با وصل شروع كن وصلي كه روح را هم حتي در بي جسمي ها به هم گره زند رفيق پارو بزن با رفيق و دستها را مشت نكن پاها را بهر زدن ضربه آماده نساز و به خاك انداختن رفيق نيانديش كه آن حكايت رفاقت نيست كه رقابتي پر باخته ها است
پس بيا دست در دستم بده هم قايقي
بيا با هم پارو زنيم
اگر خسته اي پارو زنم
اگر خسته ام تو پارو بزن
اگر راهمان جدا است بگذار در ساحل اميد لنگر اندازيم
همان ساحل
اميد ديدار
اميد خوشبختي
اميد سلامت
اميد شادماني
اميد يافتن قايق سواري همره تو
آري اميد بايد
آري اميد بايد