برخورد ستاره دنباله دار با زمين

[SaNbOy]

دانشمند روسی” امانوئل ویلکوفسکی (۱۹۷۹ ـ ۱۸۹۵) در سال ۱۸۹۵ در شهر کوچک ویتبسک متولد شد.او پسر یک ناشر و محقق یهودی بود و به صورت روشنی از داستانهای مربوط به بحرانها و حوادث وحشتناک ذکر شده در عهد عتیق” آگاه بود.ویلکوفسکی یک پزشک و روانشناس بود و هم در دبیرستان مدودینکوف مسکو با رتبه بالایی فارغ التحصیل شد و هم در دانشگاههای مسکو و ادینبورگ تحصیل کرد.سپس برای کار به برلین رفت و در آنجا بود که در ردیف یکی از پایه گذاران دانشگاه اسکربپتا قرار گرفت.در آنجا با آلبرت انیشتین که مسئول برنامه چاپ کتب رشته فیزیک در سازمان بود ملاقات کرد.در سالهای دهه ۱۹۳۰” او به منظور مطالعه روانکاوی و تفکرات زیگموند فروید به وین رفت.در این زمان بود که برای اولین بار به تمدنهای باستانی علاقه پیدا کرد.اندیشه و فکر نوشتن اولین و شاید مهمترین کتاب او (برخورد جهان ها) در همان جا متولد شد.او در این کتاب درباره یک پدیده مهم طبیعی که زمانی جهان را خراب کرده بود” صحبت کرد.تمدنهای مهم باستانی (از جمله یونانیان و ساموانها و هندی های آمریکایی و چینی ها و عبری ها و مصریان) آثاری را از این حادثه ویرانگر” که به اعتقاد ویلکوفسکی بوسیله یک ستاره دنباله دار ایجاد شده بود” از خود بجای گذاشته بودند.او شروع به کنار هم قرار دادن بخشهایی از اسنادی که بوسیله نویسندگان قدیمی تهیه شده بود کرد و در نهایت به این نتیجه رسید که این حادثه بایستی حدودا ۳۵۰۰ سال قبل اتفاق افتاده باشد.کتاب مقدس یکی از نشانه های مربوط به این حادثه را به این صورت که خورشید هنوز در آسمان قرار داشت توصیف می کند.ویلکوفسکی زمان این رویداد را سال ۱۴۵۰ ق م تعیین کرد.در آن سوی دیگر دنیا” سایر فرهنگها برعکس تجربه ای که در خاورمیانه ذکر شد” یک شب بی نهایت طولانی را ثبت کردند که از قسمتهای مختلف کره زمین مشاهده شد.ویلکوفسکی این موضوع را بصورت مسیری جهت رسیدن به یک ستاره عظیم دنباله دار که بصورت گذرا سرعت چرخش محوری زمین را کند کرده بود تفسیر کرد.او اعتقاد داشت کره زمین در طی یک دوره ۵۲ ساله (از حدود سال ۱۵۰۲ ق م تا سال ۱۴۵۰ ق م) با دنباله این ستاره بسیار بزرگ دنباله دار” که از سیاره مشتری (بزرگترین سیاره منظومه شمسی) جدا شده بود” دو بار برخورد کرده است.این برخوردها باعث ایجاد امواج جزر و مدی” زمین لرزه ها و فعالیتهای آتشفشانی شده است که جغرافیای زمین را از ریشه تغییر داده است.در نتیجه این حوادث” شاید تمام قاره ها (از جمله آتلانتیس) به داخل اقیانوس فرو رفتند” در حالیکه خشکیهای جدیدی از بستر دریا بالا آمدند.از آسمان آتش” گازهای خطرناک و میلیونها سنگ داغ سفید رنگ و قطعات سنگهای آسمانی شروع به باریدن کردند.حتی ممکن است که ۲ قطب جابه جا شده و یا حداقل محلشان تغییر کرده باشد.ویلکوفسکی ادعا کرد که ستاره دنباله دار قبل از آنکه در نهایت به سیاره ای که ما امروزه زهره می شناسیم” تبدیل شود در هنگام عبور از کنار مریخ ثبات آن را تهدید کرده است.او گفت: زهره بخاطر آنکه بتازگی بصورت یک ستاره دنباله دار متولد شده بود بی نهایت داغ بود و در اتمسفرش غلظتهای بالایی از هیدروکرین ها وجود داشت و چرخشش نامنظم بود.این نظریات” چند دهه پس از آنکه ویلکوفسکی آنها را ارائه کرد بوسیله کاوشگرهای فضایی مورد تائید قرار گرفت.او بطور صحیحی پیش بینی کرد که ماه دارای یک میدان مغناطیسی قوی ای بوده و بر روی سطحش ترکیبات هیدرو کربن های آروماتیک و کاربید (ترکیبات دو ظرفیتی کربن) وجود داشته و مشخص خواهد شد که سیاره مشتری تشعشعات رادیویی نیرومندی را از خود پخش می کند.شما می توانید تصور کنید که که ایده های او در جوامع علمی چه آتشی برپا کرد.آنها به هر نحوی که ممکن بود او را مسخره کردند و دست انداختندش.سازمان محل کار او” سعی کرد تا مانع انتشار آثار او شود ولی ویلکوفسکی با این روش که” به انتشاراتی های بزرگ (از جمله ریدرز دایجیست و هارپرز) اجازه داد تا یافته هایش را در آمریکا منتشر کنند” بر منتقدانش پیشدستی و در نتیجه آگاهی همگانی از نظریاتش را تضمین کرد.هنوز هم برخی از دانشمندان” با وجود صحت بسیاری از پیش بینیهای او” افکار و ایده های او را بصورت کامل قبول نمی کنند.اگر ما بر اساس آنچه که در بسیاری از کتب مقدس ذکر شده” و بر اساس آنچه که ویلکوفسکی به آن اعتقاد داشت” در سال ۱۵۰۰ ق م و مجددا در سال ۱۴۵۰ ق م با یک ستاره عظیم دنباله دار ملاقات کرده باشیم در آنصورت در حول و حوش سال ۲۰۰۰” چه چیزی از وقوع دومین رخداد” مشابه مورد بالا که بوسیله پدیده طبیعی مخربی که از فضا می آید جلوگیری خواهد کرد؟ (این مقاله قبل از سال ۲۰۰۰ نوشته شده است) مردمان عهد باستان” سیاره زهره را بصورت یک جسم شدیدا نورانی و روشن توصیف می کردند و آن را پس از خورشید و ماه” در درجه دوم اهمیت قرار می دادند.این سیاره امروزه برای ما تنها یک لکه کوچک در آسمان است.ویلکوفسکی اعتقاد داشت که بوجود آمدن سیاره زهره نتایج بسیار جالب توجهی را در پی داشته است.حادثه ای که بسیاری از تمدنهای باستانی آن را ثبت کرده اند.اقوام آزتک” سیاره ناهید را ستاره ای که دود تولید می کرد و کوئتزالکواتل (مار پردار) می نامیدند.کتب مقدس آنها ذکر می کنند که چگونه خورشید زمانی دیگر نخواست خود را نشان دهد و در طی ۴ روز جهان از نور خورشید محروم شد.سپس ستاره بزرگی ظاهر شد” نام کوئتزالکواتل بر روی آن نهاده شد… و تعداد زیادی از مردم… از قحطی و طاعون فوت کردند.یونانیان از اینکه فائتون (ستاره سوزان) چطور جهان را بوسیله آتش تقریبا از بین برد و سپس به زهره تبدیل شد” صحبت می کنند.کتاب تلمود یهودیان ظهور زهره را که شبیه ستاره دنباله دار است به این صورت توصیف می کند: آتشی که از سیاره زهره آویزان می شود.و این در حالی است که میدراش” نور درخشان زهره را که از یک سوی گیتی به آن سوی دیگر می تابد توصیف می کند.آشوریان سیاره زهره را اژدهایی ترسناک که در آتش پیچیده نامیدند.در کشور چین در زمان حکومت امپراتور یائو” خورشید طی یک فاصله زمانی ۱۰ روزه غروب نکرد و ستاره درخشانی از صورت فلکی یین خارج شد.و این موضوع نشان دهنده آنست که در هنگام پیدایش سیاره زهره” یک نیروی گرایشی بر کره زمین وارد آمده بود.