m_salehy
13th December 2010, 06:01 PM
اجمالي بر حركت سياسي امام حسين ( ع )
1- اجمالي بر مراحل زندگي
محل تولد : شهر مدینه
تاريخ تولد : روز سوم شعبان سال چهارم بعد از هجرت 1 یا به نقلي پنجم شعبان سال چهارم هجرت 2
والدين : امام علي ( ع ) و حضرت فاطمه ( س )
محل شهادت : كربلا
تاريخ شهادت : 10 محرم – سال 61 هجري
مدت عمر : 57 سال
2- اجمالي بر قبل از امامت
هم عصر نبوت رسول اكرم ( ص ) : کمتر از هفت سال
هم عصر امامت امام علي ( ع ) : سی سال
هم عصر امامت امام حسن ( ع ) : ده سال
3- اجمالي بر دوره امامت
هم عصر خلافت معاويه : كمتر از 10 سال ( حدود 9 سال و نيم )
هم عصر خلافت يزيد : كمتر از 1 سال ( سال آخر عمر – حدود 6 ماه )
4- و در يك كلام :
1- امام حسين (ع ) پس از برادرشان ده سال امامت را بر عهده داشتند .
2- حدود 9 سال و نيم مدت مذكور را در زمامداري معاويه بسر برده و مابقي را در مبارزه با يزيد گذراندند .
3- بدليل مصالحه بين امام حسن ( ع ) و معاويه ، كه ولايت امري به معاويه واگذار شده بود ، و امام تخلف صريح و قابل توجهي در انجام آن توسط معاويه مشاهده نكردند ، اقدام سياسي خاصي عليه معاويه انجام ندادند .
4- پس از اولين تخلف معاويه ، كه يزيد را براي حكومت بعد از خود انتخاب كرد ، امام مخالفت علني خود را اعلام نمود ، ولي صرفا در مرحله اعلام آن بود و اقدام تحريك آميزي نكردند .
5- معاويه نيز با مخالفت امام برخورد قهري نكرد .
6- پس از مرگ معاويه ، يزيد در اولين اقدام ، دستور اخذ بيعت از امام صادر كرد .
7- امام ضمن مخالفت جدي ، تصميم به علني كردن آن ، با ترك مدينه و هجرت به مكه و حركت ارشادي خود گرفتند .
8- كوفيان ، با اطلاع از حركت سياسي امام ، با نامه نگاري هاي فراوان ، خواستار حضور ايشان در كوفه و گرفتن رهبري جامعه آنجا شدند .
9- امام به دليل اعتقاد به لزوم حضور و خواست عمومي مردم در عملي كردن هدف هاي سياسي خود ، براي اطمينان از اين امر ، مسلم را به كوفه فرستادند .
10- پس از ورود مسلم به كوفه و بيعت عامه مردم با ايشان ، نامه اي براي امام و دعوت ايشان به عجله براي ورود به كوفه ارسال كردند .
11- امام ، پس از اين نامه ، حجت را تمام شده ديدند و حركت خود را ، براي برقراري يك نظام عدل در كوفه ، تسريع كردند .
12- با نزديك شدن امام به كوفه ، حر ، از فرماندهان ارشد ابن زياد ، جلو ايشان را گرفته و وضعيت حكومت نظامي كوفه را براي ايشان تشريح كردند .
13- امام ، بدليل كمبود ياور و عقب نشيني كوفيان از درخواست خود از حضور امام ، شرايط را مناسب نديده و پس از نماز ظهر و عصر ، در دو سخنراني ، به صراحت ، بيان مي كنند ، كه من سرخود به اين راه نيامده ام ، بلكه به درخواست اكثريت كوفيان ، به اين امر اقدام نمودم ؛ و حال در صورت انصراف آنها از اين امر ، اجازه برگشت مي خواهم .
14- حر ، بدستور ابن زياد ، از پذيرفتن پيشنهاد امام خودداري و ايشان را تحت الحفظ به سمت كربلا حركت داده و از كوفه كه مي توانست آبستن حوادثي باشد دور مي كنند .
15- امام ، از آنجا كه احتمال جنگ و كشته شدن خود و ياران و خانواده خود را مي دادند ، و مطمئن به عدم تحقق اهداف خود شده بود ند ، پيشنهاد خود را در سه مرحله ديگر ، به فرستاده عمرسعد – به خود عمر سعد – و حتي روز عاشورا ، مبني بر اجازه بازگشت به مكه و يا حتي منطقه اي ديگر مطرح مي كنند .
16- شمر ، بر اساس دستور يزيد ، از عمر سعد مي خواهد كه كار را در همين جا تمام كرده و يا " بيعت ايشان " را بگيرد و يا " او را به قتل " برساند و غائله را خاتمه دهد .
17- امام ، بدليل اين كه بيعت را مشروعيت بخشيدن به " حكومت غير مردمي و ظالمانه " يزيد و تاييد " اعمال خلاف دين " او مي دانست ، جنگ با لشكريان يزيد را حتي در صورت كشته شدن ، بر ذلت بيعت ترجيح داده و با فدا كردن تمام هستي خود و فرزندانش حماسه اي آفريد و با نرفتن به زير بار ظلم و ستم و با نپذيرفتن ذلت و خواري ، پيشواي هر انسان آزاده و سرمشق جاودانه تاريخ شد .
تحقيق : محمد صالحی – 16/ 9 / 89 – مصادف با اول محرم http://mahsan.parsiblog.com (http://mahsan.parsiblog.com/)
1- اجمالي بر مراحل زندگي
محل تولد : شهر مدینه
تاريخ تولد : روز سوم شعبان سال چهارم بعد از هجرت 1 یا به نقلي پنجم شعبان سال چهارم هجرت 2
والدين : امام علي ( ع ) و حضرت فاطمه ( س )
محل شهادت : كربلا
تاريخ شهادت : 10 محرم – سال 61 هجري
مدت عمر : 57 سال
2- اجمالي بر قبل از امامت
هم عصر نبوت رسول اكرم ( ص ) : کمتر از هفت سال
هم عصر امامت امام علي ( ع ) : سی سال
هم عصر امامت امام حسن ( ع ) : ده سال
3- اجمالي بر دوره امامت
هم عصر خلافت معاويه : كمتر از 10 سال ( حدود 9 سال و نيم )
هم عصر خلافت يزيد : كمتر از 1 سال ( سال آخر عمر – حدود 6 ماه )
4- و در يك كلام :
1- امام حسين (ع ) پس از برادرشان ده سال امامت را بر عهده داشتند .
2- حدود 9 سال و نيم مدت مذكور را در زمامداري معاويه بسر برده و مابقي را در مبارزه با يزيد گذراندند .
3- بدليل مصالحه بين امام حسن ( ع ) و معاويه ، كه ولايت امري به معاويه واگذار شده بود ، و امام تخلف صريح و قابل توجهي در انجام آن توسط معاويه مشاهده نكردند ، اقدام سياسي خاصي عليه معاويه انجام ندادند .
4- پس از اولين تخلف معاويه ، كه يزيد را براي حكومت بعد از خود انتخاب كرد ، امام مخالفت علني خود را اعلام نمود ، ولي صرفا در مرحله اعلام آن بود و اقدام تحريك آميزي نكردند .
5- معاويه نيز با مخالفت امام برخورد قهري نكرد .
6- پس از مرگ معاويه ، يزيد در اولين اقدام ، دستور اخذ بيعت از امام صادر كرد .
7- امام ضمن مخالفت جدي ، تصميم به علني كردن آن ، با ترك مدينه و هجرت به مكه و حركت ارشادي خود گرفتند .
8- كوفيان ، با اطلاع از حركت سياسي امام ، با نامه نگاري هاي فراوان ، خواستار حضور ايشان در كوفه و گرفتن رهبري جامعه آنجا شدند .
9- امام به دليل اعتقاد به لزوم حضور و خواست عمومي مردم در عملي كردن هدف هاي سياسي خود ، براي اطمينان از اين امر ، مسلم را به كوفه فرستادند .
10- پس از ورود مسلم به كوفه و بيعت عامه مردم با ايشان ، نامه اي براي امام و دعوت ايشان به عجله براي ورود به كوفه ارسال كردند .
11- امام ، پس از اين نامه ، حجت را تمام شده ديدند و حركت خود را ، براي برقراري يك نظام عدل در كوفه ، تسريع كردند .
12- با نزديك شدن امام به كوفه ، حر ، از فرماندهان ارشد ابن زياد ، جلو ايشان را گرفته و وضعيت حكومت نظامي كوفه را براي ايشان تشريح كردند .
13- امام ، بدليل كمبود ياور و عقب نشيني كوفيان از درخواست خود از حضور امام ، شرايط را مناسب نديده و پس از نماز ظهر و عصر ، در دو سخنراني ، به صراحت ، بيان مي كنند ، كه من سرخود به اين راه نيامده ام ، بلكه به درخواست اكثريت كوفيان ، به اين امر اقدام نمودم ؛ و حال در صورت انصراف آنها از اين امر ، اجازه برگشت مي خواهم .
14- حر ، بدستور ابن زياد ، از پذيرفتن پيشنهاد امام خودداري و ايشان را تحت الحفظ به سمت كربلا حركت داده و از كوفه كه مي توانست آبستن حوادثي باشد دور مي كنند .
15- امام ، از آنجا كه احتمال جنگ و كشته شدن خود و ياران و خانواده خود را مي دادند ، و مطمئن به عدم تحقق اهداف خود شده بود ند ، پيشنهاد خود را در سه مرحله ديگر ، به فرستاده عمرسعد – به خود عمر سعد – و حتي روز عاشورا ، مبني بر اجازه بازگشت به مكه و يا حتي منطقه اي ديگر مطرح مي كنند .
16- شمر ، بر اساس دستور يزيد ، از عمر سعد مي خواهد كه كار را در همين جا تمام كرده و يا " بيعت ايشان " را بگيرد و يا " او را به قتل " برساند و غائله را خاتمه دهد .
17- امام ، بدليل اين كه بيعت را مشروعيت بخشيدن به " حكومت غير مردمي و ظالمانه " يزيد و تاييد " اعمال خلاف دين " او مي دانست ، جنگ با لشكريان يزيد را حتي در صورت كشته شدن ، بر ذلت بيعت ترجيح داده و با فدا كردن تمام هستي خود و فرزندانش حماسه اي آفريد و با نرفتن به زير بار ظلم و ستم و با نپذيرفتن ذلت و خواري ، پيشواي هر انسان آزاده و سرمشق جاودانه تاريخ شد .
تحقيق : محمد صالحی – 16/ 9 / 89 – مصادف با اول محرم http://mahsan.parsiblog.com (http://mahsan.parsiblog.com/)