من یا ما

[MR_Jentelman]

مدیران اثربخش و موفق، از چهاردیواری تنگ "من" به در می آیند تا در میدان وسیع و سبز و خرم "ما" پرواز کنند .آنان قبل از پرداختن به نیازها و فرصتهایی که در مقابل "من" می بینند ، در صدد رفع احتیاجات "ما" و چنگ انداختن در فرصتهایی بر می آیند که فرا روی سازمان قرار دارد. این قبیل مدیران ، در عین پذیرش و به جان خریدن مسئولیت نهائی در قبال نتایج کار سازمان ، پس از انتصاب و ورود به هر سازمان،محاسبات و انگاره های خود را درباره برنامه های آینده و مصلحت های آن سازمان ، قربانی ایده ها و پیشنهادهایی می کنند که با دغدغه خاطر و به لطف ارتباطات نیکوی خود، از سینه "ما"بیرون می کشند .



"جک ولش" وقتی به عنوان مدیر ارشد اجرائی ( ceo)وارد"جنرال الکتریک"شد فکر میکرد نخستین اولویت در برنامه کاری شرکت ، گسترش فعالیت های برون مرزی است ، اما با فراخوانی که در داخل جنرال الکتریک به عمل آورد ، متوجه شد باید هم و غم خود را برای توقف فعالیت هایی به کار ببرد که در حوزهء صنعت ذیربط ، در جایگاه اول قرار ندارند و از همین راه ، به دلیل کسب موفقیتهای بی نظیر ، به عنوان مدیر برتر قرن مشهور شد.



همچنین زمانی که "ترومن " به عنوان رئیس جمهور آمریکا در سال ۱۹۴۵وارد کاخ سفید شد، سودای تکمیل برنامه اصلاحات اقتصادی و اجتماعی "روزولت " را در سر می پرورانید ، اما توصیه ء " من " را گوش نکرد و به جای آن با ارتباط درستی که با " ما " برقرار کرد تمام تلاشهای خود را در حوزه سیاست خارجی به کار گرفت و توانست گسترش روز افزون کمونیسم در اروپا و آسیا را مهار کند و به کمک طرح "مارشال"دوره ای از رشد اقتصادی جهان شمول را برای ۵۰ سال رقم بزند و از این رهگذر ، در مقام اثر بخش ترین رئیس جمهور تاریخ ایالات متحده در مسائل خارجی قرار بگیرد.







منبع:مديرستان