MR_Jentelman
1st December 2010, 06:39 PM
كارآفرینان به‌عنوان بخشی از فعالان حوزه كسب و كار در جامعه، بر اساس سن، جنسیت، نوع تجارت و كاربری تكنولوژی، طبقه‌بندی می‌شوند.به گزارش ایسنا، این طبقه‌بندی اگرچه به اشكال مختلف صورت گرفته، اما معمول‌ترین آن كه هم‌اكنون در جهان به آن استناد می‌شود به 19 بخش تقسیم می‌شود.
كارآفرینان صنعتی:این دسته شامل كارآفرینان بزرگ، متوسط، كوچك و خردند كه به ترتیب در كسب و كارهای بزرگ، كوچك و خرد مشغول‌اند. هم‌چنین كارآفرینان كوچك را كه به تولید و فروش محصولاتی كه در كارگاه‌های صنعتی كوچك خود می‌پردازند نیز می‌توان در زمره این تقسیم‌بندی قرار داد. این نوع كارآفرینان فعالیت‌های صنعتی را دست می‌گیرند.
كارآفرینان خدماتی:كارآفرینان این گروه، مرتبط با بخش ارائه و فعالیت‌های خدماتی مانند كارگاه‌های تعمیر، نگه‌داری و مهندسی دكوراسیون داخلی منزل و... هستند كه می‌توانند به مردم ارائه خدمت كنند. این كارآفرینان نیازمند كسب مهارت و آموزش‌های شغلی به منظور دستیابی به موفقیت هستند. كارآفرینان تجاری:در سال‌های اخیر كارآفرینان تجاری مانند كارآفرینان داد و ستدی عمل كرده‌اند. این دسته ارتباطی با فعالیت‌های صنعتی و تولید ندارند و فعالیت‌های اقتصادی آن‌ها داد و ستد است. آن‌ها بازارهای دارای فرصت مناسب برای رشد و ترقی را شناسایی و این بازارها را به محلی برای فروش محصولات خود تبدیل می‌كنند. تشكیلات اقتصادی مانند فروشگاه‌های لوازم‌التحریر، داروخانه‌ها، لباس فروشی‌ها و... جزو این دسته به حساب می‌آیند.
كارآفرینان كشاورزی:این كارآفرینان خود را وقف فعالیت‌هایی مانند كاشت محصولات، تولید گل‌های صادراتی، تولید محصولاتی مانند پنبه، گندم، پرورش گل و گیاه، پرورش حیوانات، تولید لبنیات، پرورش ماكیان و... می‌كنند. این كارآفرینان با به‌كارگیری تكنولوژی جدید و پیشرفته و تسهیلات آبیاری مدرن، سمپاشی، بذرهای اصلاح شده و... به حجم تولید و سود بیشتر نسبت به كشاورزی سنتی دست پیدا می‌كنند.
كارآفرینان شركتی:این دسته از كارآفرینان توانایی و مهارت و نبوغ خود را در قالب یك شركت نشان می‌دهند. یك سازمان برای فعالیت تجاری تشكیل می‌شود و به ثبت قانونی می‌رسد به نحوی كه دارای شخصیت حقوقی مستقلی می‌شود لذا این نوع كارآفرینان فعالیت‌های تجاری خود را زیر نظر یك شركت ثبت شده قانونی انجام می‌دهند.
كارآفرینان نسل اول:این دسته هیچ‌گونه تملك یا تجارت خانوادگی مشخصی در گذشته خود ندارند، بلكه بنگاه‌های اقتصادی خود را با اتكاء به مهارت‌ها، تجارب، كشف و اختراع‌ها و تخصص‌های خود بنا می‌كنند، در حقیقت آن‌ها كارآفرینان خود ساخته هستند.
كارآفرینان كلاسیك:این كارآفرینان از روش‌های قدیمی و كلیشه‌ای تبعیت می‌كنند آن‌ها تنها به اقتصاد خود متكی بوده و با وجود آن انگیزه پیدا كرده و مصرانه برای هدف خود تلاش می‌كنند.
كارآفرینان ذاتی:این نوع، به مهارت خود در تجارت معتقد هستند. آن‌ها می‌كوشند تا مهارت خود را در معاملاتی كه برایشان سودمند است اثبات كرده و از مهارت‌های تجاری خود برای سود بیشتر بهره گیرند.
كارآفرینان تحریكی:این كارآفرینان برای پیشرفت كار خود با دولت تعاملاتی دارند. هرچند گاهی دولت سیاست‌های صنعتی برای كمك‌های سودمند و تشویق اعلام می‌دارند تا افرادی كه علاقه‌مند بوده و تجارت‌های خود دارند به آن سمت بیایند. با فراهم آوردن سبد تسهیلات مالی، قیمت‌های پایین و تامین مواد خام كمیاب، معافیت مالیاتی، آموزش مهارت و... با این كارآفرینان كمك می‌شود. در حقیقت عمل دولت باعث تحریك افراد برای گرایش به سمت كارآفرینی می‌شود.
كارآفرینان خودجوش:این كارآفرینان تجارت خود را به‌صورت خودجوش شروع می‌كنند آن‌ها نسبت به روش و شخصیت خود اعتماد به نفس دارند و روش خود را صحیح می‌انگارند. ماهیت درونی و هوش ذاتی آن‌ها را به سمت تجارت خودجوش سوق می‌دهد.
كارآفرینان زن:این دسته از كارآفرینان به گروهی از زنان اطلاق می‌شود كه یك سازمان تجاری را ایجاد كرده و آن را ساماندهی می‌كنند. مثلا با توجه به قوانین دولت هند، یك زن به عنوان یك مالك تجاری معرفی می‌شود كه كنترل تمام كارهای شركت را برعهده داشته و حداقل 51 درصد از سرمایه متعلق به وی بوده و 51 درصد از كاركنان آن زن باشند.
كارآفرینان روستایی:كارآفرینانی كه فرصت‌های مربوط به صنایع روستایی را انتخاب می‌كنند، كارآفرینان روستایی خوانده می‌شوند. با توجه به كمیسیون صنعت روستایی، هر صنعت واقع شده در منطقه روستایی است كه جمعیت آن از 10 هزار نفر بوده و به تولید اجناس و خدمات روستایی مشغول باشند.
افزون بر آن هر صنعتی كه در منطقه روستایی یا شهر با جمعیت كمتر از 20 هزار نفر و با سرمایه سه كرور در ماشین آلات باشد جزو صنعت روستایی محسوب می‌شود. بنابراین كارآفرینان روستایی گستره وسیعی برای ایجاد صنعت روستای و تقویت آن برای رسیدن به تعادل را ایجاد می‌كنند.
كارآفرینان مدرن:همیشه كارآفرینان مدرن كالاها و خدمات مطابق با تغییرات را تولید می‌كنند و متناسب با نیازهای روز جامعه به كسب و كار می‌پردازند.
كارآفرینان غیر فنی:این كارآفرینان بیشتر با جنبه‌های غیر فنی محصولاتی كه با آن‌ها سر و كار دارند، درگیر هستند. آن‌ها با اصرار سعی در گسترش روش‌های فروش و توزیع برای پیشرفت تجارتشان دارند. طرح آن‌ها براساس تقاضا افراد است.
كارآفرینان فنی:این نوع كارآفرینان به صورت فنی و آكادمیك كسب مهارت كرده‌اند. آن‌ها كیفیت در پیشرفت كاری و كسب مهارت در تولید را مرهون همین تسهیلات هستند.
كارآفرینان انفرادی:این كارآفرینان معمولا در بخش‌های كوچك تجاری مشغول كارند. این دسته سرمایه، هوش و مهارت خود را برای تاسیس واحدهای تجاری كوچك صرف می‌كنند. این گونه كارآفرینان منافعی از قبیل انعطاف زیاد، قدرت تصمیم‌گیری سریع و قابلیت تطبیق با سازمان‌های دولتی را دارا هستند. كارآفرینان انفرادی برای رسیدن به سود ریسك می‌كنند.
كارآفرینان به وسیله سرمایه ارثی:حقوق موروثی فاكتور اصلی برای یك تاجر میباشد كه می‌تواند نشان از موقعیت خانوادگی وی در تجارت نیز داشته باشد. در كشوری مانند هند تجارت‌های تحت كنترل خانواده‌های نظیر (بیرلاس تاتاس) و (آمانیس) جزو طبقه‌بندی محسوب می‌شوند. در این نوع چارچوب تجاری نسل اندر نسل منتقل می‌شود.
كارآفرینان اجباری:كارآفرینان این گروه توسط شرایط محیطی مجبور به فعالیت می‌شوند. افراد بیكار یا بدون سابقه تحصیلی بالا در معرض مواجه با كارآفرینی قرار می‌گیرند. بسیاری از سرمایه‌های این افراد توسط دولت تامین می‌شود.
كارآفرینان حرفه‌یی:این كارآفرینان علاقه زیادی به ایجاد كسب و كارهای جدید دارند و هیچ‌گاه به مدت طولانی در یك زمینه فعالیت نمی‌كنند؛ آن‌ها تجارت حال حاضر خود را فروخته و به تجارتی با منفعت بیش‌تری اقدام می‌كنند. این كارآفرینان دارای طبعی نوآورانه برای تبدیل كسب و كارهای خود هستند.
منبع:روزنامه تفاهم
كارآفرینان صنعتی:این دسته شامل كارآفرینان بزرگ، متوسط، كوچك و خردند كه به ترتیب در كسب و كارهای بزرگ، كوچك و خرد مشغول‌اند. هم‌چنین كارآفرینان كوچك را كه به تولید و فروش محصولاتی كه در كارگاه‌های صنعتی كوچك خود می‌پردازند نیز می‌توان در زمره این تقسیم‌بندی قرار داد. این نوع كارآفرینان فعالیت‌های صنعتی را دست می‌گیرند.
كارآفرینان خدماتی:كارآفرینان این گروه، مرتبط با بخش ارائه و فعالیت‌های خدماتی مانند كارگاه‌های تعمیر، نگه‌داری و مهندسی دكوراسیون داخلی منزل و... هستند كه می‌توانند به مردم ارائه خدمت كنند. این كارآفرینان نیازمند كسب مهارت و آموزش‌های شغلی به منظور دستیابی به موفقیت هستند. كارآفرینان تجاری:در سال‌های اخیر كارآفرینان تجاری مانند كارآفرینان داد و ستدی عمل كرده‌اند. این دسته ارتباطی با فعالیت‌های صنعتی و تولید ندارند و فعالیت‌های اقتصادی آن‌ها داد و ستد است. آن‌ها بازارهای دارای فرصت مناسب برای رشد و ترقی را شناسایی و این بازارها را به محلی برای فروش محصولات خود تبدیل می‌كنند. تشكیلات اقتصادی مانند فروشگاه‌های لوازم‌التحریر، داروخانه‌ها، لباس فروشی‌ها و... جزو این دسته به حساب می‌آیند.
كارآفرینان كشاورزی:این كارآفرینان خود را وقف فعالیت‌هایی مانند كاشت محصولات، تولید گل‌های صادراتی، تولید محصولاتی مانند پنبه، گندم، پرورش گل و گیاه، پرورش حیوانات، تولید لبنیات، پرورش ماكیان و... می‌كنند. این كارآفرینان با به‌كارگیری تكنولوژی جدید و پیشرفته و تسهیلات آبیاری مدرن، سمپاشی، بذرهای اصلاح شده و... به حجم تولید و سود بیشتر نسبت به كشاورزی سنتی دست پیدا می‌كنند.
كارآفرینان شركتی:این دسته از كارآفرینان توانایی و مهارت و نبوغ خود را در قالب یك شركت نشان می‌دهند. یك سازمان برای فعالیت تجاری تشكیل می‌شود و به ثبت قانونی می‌رسد به نحوی كه دارای شخصیت حقوقی مستقلی می‌شود لذا این نوع كارآفرینان فعالیت‌های تجاری خود را زیر نظر یك شركت ثبت شده قانونی انجام می‌دهند.
كارآفرینان نسل اول:این دسته هیچ‌گونه تملك یا تجارت خانوادگی مشخصی در گذشته خود ندارند، بلكه بنگاه‌های اقتصادی خود را با اتكاء به مهارت‌ها، تجارب، كشف و اختراع‌ها و تخصص‌های خود بنا می‌كنند، در حقیقت آن‌ها كارآفرینان خود ساخته هستند.
كارآفرینان كلاسیك:این كارآفرینان از روش‌های قدیمی و كلیشه‌ای تبعیت می‌كنند آن‌ها تنها به اقتصاد خود متكی بوده و با وجود آن انگیزه پیدا كرده و مصرانه برای هدف خود تلاش می‌كنند.
كارآفرینان ذاتی:این نوع، به مهارت خود در تجارت معتقد هستند. آن‌ها می‌كوشند تا مهارت خود را در معاملاتی كه برایشان سودمند است اثبات كرده و از مهارت‌های تجاری خود برای سود بیشتر بهره گیرند.
كارآفرینان تحریكی:این كارآفرینان برای پیشرفت كار خود با دولت تعاملاتی دارند. هرچند گاهی دولت سیاست‌های صنعتی برای كمك‌های سودمند و تشویق اعلام می‌دارند تا افرادی كه علاقه‌مند بوده و تجارت‌های خود دارند به آن سمت بیایند. با فراهم آوردن سبد تسهیلات مالی، قیمت‌های پایین و تامین مواد خام كمیاب، معافیت مالیاتی، آموزش مهارت و... با این كارآفرینان كمك می‌شود. در حقیقت عمل دولت باعث تحریك افراد برای گرایش به سمت كارآفرینی می‌شود.
كارآفرینان خودجوش:این كارآفرینان تجارت خود را به‌صورت خودجوش شروع می‌كنند آن‌ها نسبت به روش و شخصیت خود اعتماد به نفس دارند و روش خود را صحیح می‌انگارند. ماهیت درونی و هوش ذاتی آن‌ها را به سمت تجارت خودجوش سوق می‌دهد.
كارآفرینان زن:این دسته از كارآفرینان به گروهی از زنان اطلاق می‌شود كه یك سازمان تجاری را ایجاد كرده و آن را ساماندهی می‌كنند. مثلا با توجه به قوانین دولت هند، یك زن به عنوان یك مالك تجاری معرفی می‌شود كه كنترل تمام كارهای شركت را برعهده داشته و حداقل 51 درصد از سرمایه متعلق به وی بوده و 51 درصد از كاركنان آن زن باشند.
كارآفرینان روستایی:كارآفرینانی كه فرصت‌های مربوط به صنایع روستایی را انتخاب می‌كنند، كارآفرینان روستایی خوانده می‌شوند. با توجه به كمیسیون صنعت روستایی، هر صنعت واقع شده در منطقه روستایی است كه جمعیت آن از 10 هزار نفر بوده و به تولید اجناس و خدمات روستایی مشغول باشند.
افزون بر آن هر صنعتی كه در منطقه روستایی یا شهر با جمعیت كمتر از 20 هزار نفر و با سرمایه سه كرور در ماشین آلات باشد جزو صنعت روستایی محسوب می‌شود. بنابراین كارآفرینان روستایی گستره وسیعی برای ایجاد صنعت روستای و تقویت آن برای رسیدن به تعادل را ایجاد می‌كنند.
كارآفرینان مدرن:همیشه كارآفرینان مدرن كالاها و خدمات مطابق با تغییرات را تولید می‌كنند و متناسب با نیازهای روز جامعه به كسب و كار می‌پردازند.
كارآفرینان غیر فنی:این كارآفرینان بیشتر با جنبه‌های غیر فنی محصولاتی كه با آن‌ها سر و كار دارند، درگیر هستند. آن‌ها با اصرار سعی در گسترش روش‌های فروش و توزیع برای پیشرفت تجارتشان دارند. طرح آن‌ها براساس تقاضا افراد است.
كارآفرینان فنی:این نوع كارآفرینان به صورت فنی و آكادمیك كسب مهارت كرده‌اند. آن‌ها كیفیت در پیشرفت كاری و كسب مهارت در تولید را مرهون همین تسهیلات هستند.
كارآفرینان انفرادی:این كارآفرینان معمولا در بخش‌های كوچك تجاری مشغول كارند. این دسته سرمایه، هوش و مهارت خود را برای تاسیس واحدهای تجاری كوچك صرف می‌كنند. این گونه كارآفرینان منافعی از قبیل انعطاف زیاد، قدرت تصمیم‌گیری سریع و قابلیت تطبیق با سازمان‌های دولتی را دارا هستند. كارآفرینان انفرادی برای رسیدن به سود ریسك می‌كنند.
كارآفرینان به وسیله سرمایه ارثی:حقوق موروثی فاكتور اصلی برای یك تاجر میباشد كه می‌تواند نشان از موقعیت خانوادگی وی در تجارت نیز داشته باشد. در كشوری مانند هند تجارت‌های تحت كنترل خانواده‌های نظیر (بیرلاس تاتاس) و (آمانیس) جزو طبقه‌بندی محسوب می‌شوند. در این نوع چارچوب تجاری نسل اندر نسل منتقل می‌شود.
كارآفرینان اجباری:كارآفرینان این گروه توسط شرایط محیطی مجبور به فعالیت می‌شوند. افراد بیكار یا بدون سابقه تحصیلی بالا در معرض مواجه با كارآفرینی قرار می‌گیرند. بسیاری از سرمایه‌های این افراد توسط دولت تامین می‌شود.
كارآفرینان حرفه‌یی:این كارآفرینان علاقه زیادی به ایجاد كسب و كارهای جدید دارند و هیچ‌گاه به مدت طولانی در یك زمینه فعالیت نمی‌كنند؛ آن‌ها تجارت حال حاضر خود را فروخته و به تجارتی با منفعت بیش‌تری اقدام می‌كنند. این كارآفرینان دارای طبعی نوآورانه برای تبدیل كسب و كارهای خود هستند.
منبع:روزنامه تفاهم