MR_Jentelman
28th November 2010, 10:56 AM
تازه به این محل کار آمده اید و می خواهید تاثیریمثبت روی رئیستان بگذارید. این خیلی خوب است اما کافی نیست.
حقیقت این است کهوقتی وارد دنیای حرفه ای می شوید، بعضی عادات شخصی خودتان را هم وارد کار می کنیدکه ممکن است خوشایند رئیستان باشد یا نباشد و این احتمال وجود دارد که شما دیدگاهدرستی درمورد تفاوت آن نداشته باشید.
محیط شرکت طبق روال از قبل مقرر شده وثابت عمل می کند و برای کارکرد خوب و بهره ور، بر الگوها، سیستم ها، چرخه ها، وپروسه های مختلف متکی است. چنین جوی، رفتارهای مختلفی در هر فرد ایجاد میکند . واقعیتی که فراموش کردن آن خیلی آسانتر از به خاطر داشتن آن است. همینطور کهسعی می کنید جای پایتان را در شرکت محکم کنید، عاقلانه است که به خاطر داشته باشیدکه ایجاد عادت های خوب نیاز به تلاش بسیار دارد؛ درحالیکه عادت های بد خیلی سریع درانسان رشد می کند.
پس قبل از اینکه این عادت ها در شما ریشه بدواند، بهتر استبا انواع مختلف عادت های بدی که کارفرما و رئیس از آنها متنفر است آشنا شده و ازپرورش یافتن آنها جلوگیری کنید.
رئیس متنفر می شود وقتی......
* در کارتان انگیزه نشان نمی دهید
هیچ رئیسی دوست ندارد مجبور باشد مدام به شما بگوید که چه بایدبکنید و چه نکنید. اینکار علاوه بر اینکه وقت گیر و خسته کننده است، اعتماد واطمینان او را به توانایی هایتان از بین می برد. این رفتار نشانه تنبلی است و رئیسها از آن متنفرن.
نباید اینقدر صبر کنید تا رئیس به شما بگوید چه باید بکنید،مخصوصاً در ساعت استراحت شرکت. وقتی رئیس ببیند در ساعت استراحت به جای گشت و گذاربیخود در اینترنت، با ابتکار یک قفسه از فایل ها را به ترتیب الفبا می چینید،مطمئناً نظرش درمورد شما عوض می شود
.
وقتی خودتان را فردی بی انگیزه نشان دهید،ناخودآگاه رئیستان نظری منفی به شما پیدا می کند. رئیستان احتمالاً خیلی در کارشسرمایه گذاری کرده است، به همین خاطر چیزی که خیلی او را ناراحت می کند این است کهشما به کارتان بی علاقه و بی انگیزه باشید.
* بهانه گیری می کنید
این یکی از آزاردهنده ترین رفتارهایی است که رئیس از آن متنفر است. اگر برای او بهانه بیاورید، به این معنی است که از وظیفه ای چشم پوشی کرده اید و بااین بهانه ها می خواهید از این غفلت و اهمال کاری، دفاع کنید.
"
من نتوانستمفلان کار را انجام بدهم چون در راه پنچر شدم و وقتی به خانه رسیدم دیگر خیلی دیرشده بود."
این گفته چه درست باشد و چه غلط، چیزی که رئیستان می شنود این است: "تقصیر من نبوده، پنچر شدن ماشین باعث شد نتوانم کارم را انجام دهم." چیزی که برایرئیستان مهم است این است که کار را انجام نداده اید، همین.
سرانجام باید تفاوتبین بهانه و توجیه را بدانید. اولی دنبال معاف کردن خود از تقصیر است، اما دومی بهدنبال روشن کردن ابهام است. جزئیات غیرلازم که به بهانه بال و پر می دهد فقط ابهامبیشتری ایجاد می کند؛ نکته اصلی را اشتباه شما بوده، عنوان نمی کند. وقتی اشتباهتانرا عنوان کنید—با فهمیدن و قدم گذاشتن برای اصلاح آن—تنها چیزی است که برای رئیستانمهم است.
و آخر اینکه، باید درمقابل پروبال دادن به بهانه هایتان مقاومت کنید. ممکن است راه حلی برای خلاص کردن خود از گیرودار این بهانه ها را می تراشید، اما بااینکار مشکلات دیگری برای خودتان درست می کنید.
* شکوه و شکایت می کنید
گله و زاری و آه و ناله مترادف هایی منطقیبرای شکایت کردن است. و هیچ کس، به ویژه رئیستان، علاقه ای به شنیدن اینها ندارد. این هم یکی از رفتارها و عادت هایی است که رئیس از آنها متنفر است.
فقط به اینخاطر که رئیستان هم در همانجا کار می کند و پول بیشتری در می آورد، به این معنانیست که در بعضی جوانب کار، مثل شب دیر ماندن سر کار، از شما کمتر زحمت می کشد. اوهم برای خود زندگی دارد و میداند که چه موقعیت هایی در اداره بدون تذکر شما،خوشایند نیست. باید تا می توانید از به زبان آوردن این قبیل عبارات خودداری کنید: "اَه خیلی سخت است" یا "من یه ساعت پیش با کسی قرار داشتم باید می رفتم."
قبلاز اینکه دهانتان را باز کنید، باید فرق بین شکایت و انتقاد را بدانید. شکایت خیلیشخصی است و همه می توانند شکایت کنند. انتقاد نیازمند تلاش است چون باید سازندهباشد، یعنی قصد اصلاح چیزی را داشته باشد. اگر حرفی که می خواهید به زبان بیاورید،راه حلی را ارائه نمی دهد، اگر پیش پا افتاده و معمولی باشد حتی نمی تواند از یکراه حل دفاع کند. پس اینطور حرف ها را برای وقتی نگه دارید که خانه هستید نه محلکار.
* زیاد سوال می پرسید
به طورطبیعی سوال کردن چیز بدی نیست، مخصوصاً وقتی بخواهید قبل از انجام کاری که به شمامحول شده، ابهامات خود را برطرف کنید. درواقع باید همه را به سوال کردن ترغیب کرد. اما سوال کردن بیش از حد، به ویژه سوالات احمقانه، رفتار و عادتی است که رئیس از آنمتنفر است و ممکن است باعث عصبانی کردن او شود.
اینکار باعث هدر دادن وقت رئیسو نشانه بی کفایتی و بی عرضگی شما است. همچنین هوش و ذکاوت شما را هم زیر سوال میبرد. اینکار باعث می شود مدیر قبل از محول کردن کاری به شما به خاطر بیاورد که بارقبل به یک نفر نیاز داشتید که دست شما را بگیرد و به شما بگوید چه بکنید و چهنکنید.
خط آخر اینکه رئیس ها معمولاً به کارمندانی ارزش می گذارند که آنقدرکاردان و چاره ساز باشند که بتوانند پاسخ این گونه سوالها را خودشان پیدا کنند.
عادت های بد را کنار بگذارید
بدوناستثناء یک اصل در همه این عادت ها جاری است و آن اولین دلیلی است که باعث می شودرئیس از آنها متنفر باشد: همه این عادت ها به طریقی زمان و مکانی از رئیس را اشغال می کنند که در مالکیت شما نیست. با تلف کردن وقت او، او را از کار دیگرش انداخته اید و او احتمالاً همیشه دلیل آن را به خاطر خواهد داشت.
ممکن است ببینید کهبرخی افراد، حتی باتجربه ترین افراد اداره، عادت ها و رفتارهایی که رئیس ها از آنمتنفرند را ادامه می دهند. تعجب نکنید اگر دیدید همین افراد هستند که مدام از سقفشیشه ای شرکت شکایت می کنند، نمی توانند دیگران را به کاری ترغیب و تشویق کنند و بهندرت ترفیع می گیرند.
منبع:مديرستان
حقیقت این است کهوقتی وارد دنیای حرفه ای می شوید، بعضی عادات شخصی خودتان را هم وارد کار می کنیدکه ممکن است خوشایند رئیستان باشد یا نباشد و این احتمال وجود دارد که شما دیدگاهدرستی درمورد تفاوت آن نداشته باشید.
محیط شرکت طبق روال از قبل مقرر شده وثابت عمل می کند و برای کارکرد خوب و بهره ور، بر الگوها، سیستم ها، چرخه ها، وپروسه های مختلف متکی است. چنین جوی، رفتارهای مختلفی در هر فرد ایجاد میکند . واقعیتی که فراموش کردن آن خیلی آسانتر از به خاطر داشتن آن است. همینطور کهسعی می کنید جای پایتان را در شرکت محکم کنید، عاقلانه است که به خاطر داشته باشیدکه ایجاد عادت های خوب نیاز به تلاش بسیار دارد؛ درحالیکه عادت های بد خیلی سریع درانسان رشد می کند.
پس قبل از اینکه این عادت ها در شما ریشه بدواند، بهتر استبا انواع مختلف عادت های بدی که کارفرما و رئیس از آنها متنفر است آشنا شده و ازپرورش یافتن آنها جلوگیری کنید.
رئیس متنفر می شود وقتی......
* در کارتان انگیزه نشان نمی دهید
هیچ رئیسی دوست ندارد مجبور باشد مدام به شما بگوید که چه بایدبکنید و چه نکنید. اینکار علاوه بر اینکه وقت گیر و خسته کننده است، اعتماد واطمینان او را به توانایی هایتان از بین می برد. این رفتار نشانه تنبلی است و رئیسها از آن متنفرن.
نباید اینقدر صبر کنید تا رئیس به شما بگوید چه باید بکنید،مخصوصاً در ساعت استراحت شرکت. وقتی رئیس ببیند در ساعت استراحت به جای گشت و گذاربیخود در اینترنت، با ابتکار یک قفسه از فایل ها را به ترتیب الفبا می چینید،مطمئناً نظرش درمورد شما عوض می شود
.
وقتی خودتان را فردی بی انگیزه نشان دهید،ناخودآگاه رئیستان نظری منفی به شما پیدا می کند. رئیستان احتمالاً خیلی در کارشسرمایه گذاری کرده است، به همین خاطر چیزی که خیلی او را ناراحت می کند این است کهشما به کارتان بی علاقه و بی انگیزه باشید.
* بهانه گیری می کنید
این یکی از آزاردهنده ترین رفتارهایی است که رئیس از آن متنفر است. اگر برای او بهانه بیاورید، به این معنی است که از وظیفه ای چشم پوشی کرده اید و بااین بهانه ها می خواهید از این غفلت و اهمال کاری، دفاع کنید.
"
من نتوانستمفلان کار را انجام بدهم چون در راه پنچر شدم و وقتی به خانه رسیدم دیگر خیلی دیرشده بود."
این گفته چه درست باشد و چه غلط، چیزی که رئیستان می شنود این است: "تقصیر من نبوده، پنچر شدن ماشین باعث شد نتوانم کارم را انجام دهم." چیزی که برایرئیستان مهم است این است که کار را انجام نداده اید، همین.
سرانجام باید تفاوتبین بهانه و توجیه را بدانید. اولی دنبال معاف کردن خود از تقصیر است، اما دومی بهدنبال روشن کردن ابهام است. جزئیات غیرلازم که به بهانه بال و پر می دهد فقط ابهامبیشتری ایجاد می کند؛ نکته اصلی را اشتباه شما بوده، عنوان نمی کند. وقتی اشتباهتانرا عنوان کنید—با فهمیدن و قدم گذاشتن برای اصلاح آن—تنها چیزی است که برای رئیستانمهم است.
و آخر اینکه، باید درمقابل پروبال دادن به بهانه هایتان مقاومت کنید. ممکن است راه حلی برای خلاص کردن خود از گیرودار این بهانه ها را می تراشید، اما بااینکار مشکلات دیگری برای خودتان درست می کنید.
* شکوه و شکایت می کنید
گله و زاری و آه و ناله مترادف هایی منطقیبرای شکایت کردن است. و هیچ کس، به ویژه رئیستان، علاقه ای به شنیدن اینها ندارد. این هم یکی از رفتارها و عادت هایی است که رئیس از آنها متنفر است.
فقط به اینخاطر که رئیستان هم در همانجا کار می کند و پول بیشتری در می آورد، به این معنانیست که در بعضی جوانب کار، مثل شب دیر ماندن سر کار، از شما کمتر زحمت می کشد. اوهم برای خود زندگی دارد و میداند که چه موقعیت هایی در اداره بدون تذکر شما،خوشایند نیست. باید تا می توانید از به زبان آوردن این قبیل عبارات خودداری کنید: "اَه خیلی سخت است" یا "من یه ساعت پیش با کسی قرار داشتم باید می رفتم."
قبلاز اینکه دهانتان را باز کنید، باید فرق بین شکایت و انتقاد را بدانید. شکایت خیلیشخصی است و همه می توانند شکایت کنند. انتقاد نیازمند تلاش است چون باید سازندهباشد، یعنی قصد اصلاح چیزی را داشته باشد. اگر حرفی که می خواهید به زبان بیاورید،راه حلی را ارائه نمی دهد، اگر پیش پا افتاده و معمولی باشد حتی نمی تواند از یکراه حل دفاع کند. پس اینطور حرف ها را برای وقتی نگه دارید که خانه هستید نه محلکار.
* زیاد سوال می پرسید
به طورطبیعی سوال کردن چیز بدی نیست، مخصوصاً وقتی بخواهید قبل از انجام کاری که به شمامحول شده، ابهامات خود را برطرف کنید. درواقع باید همه را به سوال کردن ترغیب کرد. اما سوال کردن بیش از حد، به ویژه سوالات احمقانه، رفتار و عادتی است که رئیس از آنمتنفر است و ممکن است باعث عصبانی کردن او شود.
اینکار باعث هدر دادن وقت رئیسو نشانه بی کفایتی و بی عرضگی شما است. همچنین هوش و ذکاوت شما را هم زیر سوال میبرد. اینکار باعث می شود مدیر قبل از محول کردن کاری به شما به خاطر بیاورد که بارقبل به یک نفر نیاز داشتید که دست شما را بگیرد و به شما بگوید چه بکنید و چهنکنید.
خط آخر اینکه رئیس ها معمولاً به کارمندانی ارزش می گذارند که آنقدرکاردان و چاره ساز باشند که بتوانند پاسخ این گونه سوالها را خودشان پیدا کنند.
عادت های بد را کنار بگذارید
بدوناستثناء یک اصل در همه این عادت ها جاری است و آن اولین دلیلی است که باعث می شودرئیس از آنها متنفر باشد: همه این عادت ها به طریقی زمان و مکانی از رئیس را اشغال می کنند که در مالکیت شما نیست. با تلف کردن وقت او، او را از کار دیگرش انداخته اید و او احتمالاً همیشه دلیل آن را به خاطر خواهد داشت.
ممکن است ببینید کهبرخی افراد، حتی باتجربه ترین افراد اداره، عادت ها و رفتارهایی که رئیس ها از آنمتنفرند را ادامه می دهند. تعجب نکنید اگر دیدید همین افراد هستند که مدام از سقفشیشه ای شرکت شکایت می کنند، نمی توانند دیگران را به کاری ترغیب و تشویق کنند و بهندرت ترفیع می گیرند.
منبع:مديرستان