m0na
24th November 2010, 07:18 PM
استفاده از حشره‌كش‌هايي مانند كاربارپل يك ماه پس از كشت، باعث ازبين‌رفتن سوسك‌هاي ناقل عامل بيماري پژمردگي باكتريايي مي‌شود. بيماري‌هاي باكتريايي از مهمترين عوامل خسارت به ذرت در مناطق مختلف جهان به‌شمار مي‌رود. ازجمله بيماري‌هاي باكتريايي مهم ذرت پژمردگي باكتريايي استوارت است كه بلايت يا سوختگي برگي استوارت يا باكتريوز ذرت نيز ناميده مي‌شود. اين بيماري از استان‌هاي گيلان، مازندران و فارس گزارش شده است. علائم بيماري علائم بيماري روي هيبريدهاي ذرت به صورت پژمردگي سريع مشابه خشكي يا كمبود مواد غذايي يا حمله حشرات است. روي برگ‌ها، خطوط سبزرنگ پريده تا زرد و با حاشيه منظم يا موجي موازي با رگبرگها مشاهده مي‌شود كه خيلي زود خشك و قهوه‌اي شده و درنهايت برگ به‌طور كلي تكروزه خواهد شد. بوته‌هاي آلوده با مشكل ناهنجار مسير رشد خود را طي كرده و اغلب مدت كوتاهي بعد از ظور كامل از بين مي‌روند. خسارت ممكن است به ساقه نيز سرايت كند و باعث پژمردگي عمومي گياه شود. باكتري عامل بيماري كه از طريق سيستم آوندي گياه پخش مي‌شود گاهي وارد دانه شده و درون آن را آلوده مي‌كند. عامل بيماري باكتري Erwinia Stewartii (Smith) Dye عامل بيماري پژمردگي باكتريايي استوارت ذرت است اين باكتري غيرمتحرك، ميله‌اي و به اندازه 2/2-9/0*8/0-4/0 كيلومتر است. باكتري در بدن كك ذرت و يا به ندرت بذر زمستانگذراني مي‌كند و در ريشه، ساقه، برگ، غلاف، اندام گرده‌زا، خوشه و بذر يافت مي‌شود. كك ذرت، لارو و حشره كامل سوسك 12 نقطه‌اي خيار، سوسك دندانه‌دار، لارو مگس ذرت و كرم مفتولي گندم ناقل باكتري هستند. چرخه بيماري آلودگي در مراحل اوليه رشد گياه صورت مي‌گيرد. زخم‌هايي كه به وسيله حشرات ناقل به وجود مي‌آيد، منافذ ورودي عامل بيماري‌زا هستند و علاوه بر زخم‌ها از طريق منافذ طبيعي مانند روزنامه‌هاي هوايي و آبي نيز مي‌توانند به گياه وارد شوند. انتشار بيماري توسط حرارت، جريان آب، عمليات زراعي، بذر، نشا و قلمه صورت مي‌گيرد. مواد معدني در حساسيت هيبريدهاي ذرت نسبت به باكتري عامل بيماري تأثير مي‌گذارند. مقدار زياد ازت آمونيومي و فسفر، حساسيت را به بيماري بالا مي‌برد، درحالي كه كلسيم و پتاسيم زياد، شدت آن را كاهش مي‌دهد. حرارت زياد بيماري را تشديد مي‌كند. اصول پيش‌آگاهي بيماري براساس ميزان حرارت ماه‌هاي فصل زمستان انجام مي‌گيرد. زمستان ملايم با مجموع حرارت متوسط با بيش از 38-37 درجه سانتيگراد و تعداد بالاي سوسكها، در بقاياي باكتري، شروع بيماري و انتشار آن تأثير دارد. زمستان‌هاي سرد با مجموع حرارت زير 32 درجه سانتيگراد، كاهش جمعيت سوسكها و محدوديت بيماري را به دنبال خواهد داشت. كنترل بيماري كاشت رقم‌هاي هيبريد و مقاوم ذرت و استفاده از سموم شيميايي مانند سوين از راه‌هاي كنترل پژمردگي باكتريايي استوارت است.