زخم پای دیابتی ها

[غزل بارون]

بعد از تصادفات ،دیابت مهم ترین عامل از دست دادن پاها در بیشتر جوامع است.بیماران دیابتی به دلایل مختلف در معرض ایجاد زخم در پاهایشان هستند.1-در دیابت حس لمس و درد پاها کاهش میابد و این مشکل باعث میشئد بیمار بدون اینکه متوجه شود انواع آسیب ها به پاهایش وارد شود.2-تشخیص حس موقعیت در پاهای دیابتی به تدریج کاهش میابد و باعث میشود حین راه رفتن در سطوح ناصاف انواع فشارها بیش از معمول به پاها وارد شود.3-رگ هایی که وظیفه خون رسانی بافت های محیطی را دارند در اثر دیابت طولانی دچار تنگی میشود و خون رسانی پاها کم میشود.به این ترتیب بافت های آسیب دیده سیر ترمیم طولانی تری داشته و ایجاد زخم تسریع میشود.4-بالا بودن قند خون از طرفی ایجاد عفونت را تسریع میبخشد و از طرفی دیگر از عوامل روند کند کردن روند ترمیم زخم هاست.بهبود زخم:فرد دیابتی باید هرروز قبل از خواب پاهایش را وارسی کرده و کوچک ترین آسیب ها را مورد توجه قرار دهد.همچنین باید در انتخاب کفش دقت کند.درضمن باید از راهپیمایی های طولانی اجتناب کنند.در غیر اینصورت بافت های ضخیم در محل های فشار ایجاد میشود که زمینه ساز ایجاد زخم های بعدی است.فرد دیابتی نباید پابرهنه راه رود.حتی در منازلی که کف اتاق ها مفروش است.ناخن ها باید مرتب کوتاه شود و حین این کار دقت شود آسیبی به بافت های انگشتان وارد نشود.کنترل دقیق قند خون از ایجاد زخم های پاها پیشگیری میکند و در صورت ایجاد زخمنیز اگر قند خون در محدوده عادی حفظ شود،ترمیم زخم بهتر صورت میگیرد.سیگار کشیدن نیز از عوامل تاثیر گذار در ایجاد زخم های دیابتی است.