touraj atef
15th November 2010, 02:25 PM
براي كتاب و كتابخواني چه توان نوشت ؟ من تنها اين را توانستم
باز آمد روز كتاب و قلم
حكايت طولاني درد و الم
افسانه اي زديربازو دوران كهن
غمي بود بي غمخوار, داني هم وطن؟
روزي و روزگاري بود براي روزي نگار
رسم مي كرد قصه ها, بر ضمير روزگار
تلخي را نگاشت و شيرين حكايت نيز هم
سيه قصه و افسانه هاي سپيد را نيز هم
آمدند و زدند او را افترا, چرا سياه و راست و تلخ انگاشتي ؟
سياهي را سپيد ننوشته و ما را رسوا ديده وابله و نادان پنداشتي ؟
گوئي سپيدي را روزي نگار نتوانست بديد
قلم ناچار شب سيه را هم بايد روشن بديد!
قصه غمهاي خلق خدا
قصه رنجهاي بچه ها
قصه ناله هاي پيرزنان
قصه بي پناهي بيوه زنان
بايد سپيدي پنداست و نگاشت بي هيچ حرف و بحث؟
ورنه جايگاهش آتش باشد بي هيچ حرف وبحث ؟
غل و زنجير و حبس و محكمه
بي نوا راستي روز نگار, قرباني ,در اين همهمه
قسمت او زندان بود و سيه چال و نسيان ها
نگاره هايش شد نصيب هيزم و قهقهه پاي منقل وقليانها
سالها اين قصه تلخ براي صادق روزي نگار
سالها تهمت و افترا بي نوا قلم واقع نگار
اما هنوز دلي بود در ميان اهل قلم
اندكي آدميت , وجدان ,در بازي جوهر و قلم
راستي ها در سينه ها ماندگار و حفظ شد
قصه حلاج و فردوسي و خيام همره حافظ شد
از ميان آن همه هيمه بهر كتاب و نقل ومجادله
اندكي ماند, برگ نوشته اي و حكايتي زدلهاي پرغلغله
قصه تكرار شدوروزگار بگذشت نوبت به آن ديگر رسيد
ليك راستي ماند و قصه دروغ ,آخر پايان رسيد
قصه آن ناكسان بي مرام پايان , قليان و منقلها شكست
شكر يزدان راستي و صدق جوهر و قلم نتوان شكست
آري افسانه عاشق دلي و راستي باشد جاودان
سوگندبه قلم ,حرمتش باقي , باشد نويد ايزدان
اي كاش راستي را حرمتي مي داشتيم
اي كاش حرف حق را صبري مي داشتيم
حق يكي و ديگر قصه ها پر شك و دغدغه
باشد ننگارد هيچ قلم, دروغ, بهر هبه و صدقه
قصه قلم را شيرين حكايتي حافظ بگفت
قصه عشق يكي ,ديگر حكايت را نبايد شنفت
قصه قلم را شيرين حكايتي حافظ بگفت
قصه عشق يكي ,ديگر حكايت را نبايد شنفت
ناخدا پاييز 1389
باز آمد روز كتاب و قلم
حكايت طولاني درد و الم
افسانه اي زديربازو دوران كهن
غمي بود بي غمخوار, داني هم وطن؟
روزي و روزگاري بود براي روزي نگار
رسم مي كرد قصه ها, بر ضمير روزگار
تلخي را نگاشت و شيرين حكايت نيز هم
سيه قصه و افسانه هاي سپيد را نيز هم
آمدند و زدند او را افترا, چرا سياه و راست و تلخ انگاشتي ؟
سياهي را سپيد ننوشته و ما را رسوا ديده وابله و نادان پنداشتي ؟
گوئي سپيدي را روزي نگار نتوانست بديد
قلم ناچار شب سيه را هم بايد روشن بديد!
قصه غمهاي خلق خدا
قصه رنجهاي بچه ها
قصه ناله هاي پيرزنان
قصه بي پناهي بيوه زنان
بايد سپيدي پنداست و نگاشت بي هيچ حرف و بحث؟
ورنه جايگاهش آتش باشد بي هيچ حرف وبحث ؟
غل و زنجير و حبس و محكمه
بي نوا راستي روز نگار, قرباني ,در اين همهمه
قسمت او زندان بود و سيه چال و نسيان ها
نگاره هايش شد نصيب هيزم و قهقهه پاي منقل وقليانها
سالها اين قصه تلخ براي صادق روزي نگار
سالها تهمت و افترا بي نوا قلم واقع نگار
اما هنوز دلي بود در ميان اهل قلم
اندكي آدميت , وجدان ,در بازي جوهر و قلم
راستي ها در سينه ها ماندگار و حفظ شد
قصه حلاج و فردوسي و خيام همره حافظ شد
از ميان آن همه هيمه بهر كتاب و نقل ومجادله
اندكي ماند, برگ نوشته اي و حكايتي زدلهاي پرغلغله
قصه تكرار شدوروزگار بگذشت نوبت به آن ديگر رسيد
ليك راستي ماند و قصه دروغ ,آخر پايان رسيد
قصه آن ناكسان بي مرام پايان , قليان و منقلها شكست
شكر يزدان راستي و صدق جوهر و قلم نتوان شكست
آري افسانه عاشق دلي و راستي باشد جاودان
سوگندبه قلم ,حرمتش باقي , باشد نويد ايزدان
اي كاش راستي را حرمتي مي داشتيم
اي كاش حرف حق را صبري مي داشتيم
حق يكي و ديگر قصه ها پر شك و دغدغه
باشد ننگارد هيچ قلم, دروغ, بهر هبه و صدقه
قصه قلم را شيرين حكايتي حافظ بگفت
قصه عشق يكي ,ديگر حكايت را نبايد شنفت
قصه قلم را شيرين حكايتي حافظ بگفت
قصه عشق يكي ,ديگر حكايت را نبايد شنفت
ناخدا پاييز 1389