نخبه کشی به سبک کوهنوردی

[Cista]

در دنیای صنعتی و پرمشغله کنونی به منظورکشف استعدادهای ورزشی ،آنچنانکه کشورهای صاحب سبک به آن می پردازند، لازم است مرحله شناسایی ، انجام آزمون های مربوطه و آموزش های مقدماتی از دوران کودکی و دیگر فعالیت های لازم انجام شود تا نهایتا در کنار استعدادهای متعددی که ظهور می کنند ورزشکارانی نخبه مانند نادیا کومانوچی،نعیم سلیمان اف ، لیونل مسی و ... به جامعه ورزش معرفی و باعث حیرت جهانیان شوند.این موضوع که ما در اغلب رشته های ورزشی استعدادیابی نداریم و در مزرعه ورزش به طور اتفاقی شاهد ظهور درختی هستیم که میوه های استثنایی به بار می آورد و به صورت مقطعی صاحب مدال های رنگین آسیایی یا جهانی می شود امری عادی و طبیعی شده است. مسئله به اینجا ختم نمی شود، ما نه تنها به کشف استعدادهای ورزشی نمی پردازیم بلکه برای مجموعه مدیریتی ای که باید ورزش را هدایت و سرپرستی نماید نیز به کشف استعداد ،آموزش و پرورش و فراهم نمودن محیطی برای آزمون و خطا هم نمی پردازیم. فدراسیون کوهنوردی در سالهای گذشته شاهد ظهور مدیری علاقمند ، توانمند و متعهد بوده است. آقای مهدی داورپور از افرادی است که با وجود کمبود امکانات (مالی و تشکیلاتی) درسال های گذشته با بهره گیری از علاقمندان به ورزش و نیروهای داوطلب، ورزش کوهپیمایی را سر و شکلی جدید داد و منشأ خدماتی بوده که منجر به جمع آوری طرح درس ها و مکتوباتی شد که تا پیش از آن به سختی قابل دسترس بود. در سال های گذشته برای برگزاری کلاس های کارآموزی بیش از همه چیز باید بر حافظه مربی برای تدریس تکیه می شد و هر آنچه مربی می گفت کارآموز بدون و چون و چرا می پذیرفت. به همت آقای داورپور و تیم علاقمندی که موجب تدوین این طرح درس ها شدند، و فراگیر شدن استفاده از اینترنت توسط جویندگان دانش ، مربی بدون مطالعه و تسلط دیگر نمی تواند به راحتی کلاسی را اداره و به سرانجام رساند. ظهور نخبه هایی مانند ایشان که با علاقه فراوان زندگی خود را وقف ورزش کوهنوردی و خدمت به همنوعان کرده است ، موقعیتی ارزشمند برای ورزش کوهنوردی ما است. اگرچه مانند ایشان در ورزش بسیارند ولی استفاده نابجا می تواند انرژی و نیروی این افراد را به هدر داده و باعث پیشرفت بسیار کند ، رکود و یا حتی پسرفت یک مجموعه شود. نمونه های بسیاری در ورزش سراغ داریم که نخبه کشی و یا به عبارتی نخبه سوزی را نمایان می سازد. آقای علی دایی از استثنائات نادر ورزش ما هستند. ایشان ورزشکاری توانا و گلزنی قهار بوده اند و هنوز هم رکورددار گلزنان جهان (از کشور ایران) است. ولی آیا ایشان مربی توانایی برای تیم ملی است یا نه؟ مربیگری تیم ملی برای بسیاری از مربیان ایرانی (و یا حتی خارجی) وسوسه کننده است(کما اینکه مدیریت کوهنوردی و سنگنوردی کشور نیز می تواند باشد). وقتی پیشنهاد مربیگری تیم ملی به ایشان داده می شود واضح است که تمام اشکال از آقای دایی نیست بلکه اشکال اینجاست که ایشان ورزشکار خوبی است (که دوره های مربیگری را هم گذرانده) و نه مربی با تجربه و آبدیده ای که در سطح تیم ملی ایران تجربه کسب کرده باشد.با یک انتخاب نادرست یک نخبه ورزشی را در میان اهالی ورزش ناکارآمد و ضعیف نشان داده و باعث عدم کارآیی او می شویم. این موضوع در فدراسیون کوهنوردی هم اتفاق افتاده است و در مورد مسئول فعلی کمیته صعودهای ورزشی که به لحاظ خدمات ارزشمندی که در کمیته کوهپیمایی داشته اند مورد احترام اهالی کوهنوردی است با یک جایگزینی نامناسب باعث هدر رفتن زمان، پتانسیل و استعداد ایشان و تعداد زیادی از دلسوزان ورزش می شویم.بدیهی است که هر مدیرورزشی در زمان تصدی یک پست ، گزارش عملکردی دارد و به دلیل جریان داشتن ورزش و فعالیت هایی که مربیان ، ورزشکاران و اهالی ورزش انجام می دهند می تواند کارنامه ای را ارائه دهد آنچه که باید مورد توجه قرارگیرد این است که ما می توانسته ایم چه مقدار پیشرفت داشته باشیم و در حال حاضر کجا هستیم؟ مقایسه سال های اخیر با سال های ابتدایی ورود سنگنوردی به ایران و یا حتی مقایسه آن با 5 سال قبل کار سنجیده ای نیست. فراگیرشدن استفاده از منابع اطلاعاتی ،وجود مربیان ، ورزشکاران ، طراحان و داوران تحصیل کرده و علاقمند ، وجود تعداد زیاد دیواره های سنگنوردی در سطح کشور و ارتباطی که خانواده سنگنوردی کشور با الگوهای این رشته در سطح جهان دارند به هیچ عنوان مانند سال های گذشته نیست و این روند با سرعت بیشتری به پیش خواهد رفت. بدیهی است مدیریت چنین سیستمی نیازمند اشراف به موضوعات مرتبط با سنگنوردی و استفاده از نیروهای داوطلب فراوان و علاقمندی است که با همکاری در مجموعه به مرور زمان پخته تر و کارآمدتر هم می شوند. البته پرواضح است استفاده از نیروهای داوطلب شرایط و ویژگی های خاص خود را دارد که باید از جانب مدیران به آن توجه شود. لازم است به این نکته تأکید شود خدماتی که در 2 سال گذشته برای رشته سنگنوردی شده است قابل تقدیر و تشکر است ولی قرارگرفتن فرد یا تیمی آشنا به این رشته می توانست بازدهی بسیار بیش از آنچه که اکنون می بینیم داشته باشد.برگزاری مسابقات منظم ، شنسایی و تربیت مربیان مستعد و علاقمند برای آموزش و هدایت ورزشکاران در سطوح مختلف، تدوین طرح درس های مفید و منطبق با نیازهای جامعه سنگنوردی ، برگزاری کلاس های متعدد آموزشی در زمینه طراحی و داوری ، شناسایی و آموزش طراحان ، مربیان و داوران علاقمند و مستعد جهت اعزام به دوره های بین المللی ، تشویق استان های داوطلب و دارای پتانسیل لازم جهت برگزاری مسابقات سنگنوردی ، برگزاری لیگ سنگنوردی که با مطالعه کافی و به صورت مداوم قابل اجرا باشد و ده ها فعالیت دیگر که برای رشد سنگنوردی می تواند مفید باشد .امید است با توجه بیشتر مدیران فدراسیون کوهنوردی و صعودهای ورزشی زمینه برای رشد هرچه بیشتر این رشته فراهم آید تا در آینده با چشم حسرت به کشورهای ژاپن ، کره و دیگر کشورهایی که در حال حاضر رقیبان ما در سنگنوردی آسیا هستند نگاه نکنیم.