LOADSTAR
11th October 2010, 10:27 PM
اختلال رشد بچه عبارت است از ناتوانی شیرخواران یا کودکان از رشد و نموی طبیعی. این واژه تا زمانی استفاده می‌شود که تشخیص خاصی برای توجیه این ناتوانی پیدا نشده باشد. سن شایع این مسأله بین ۵-۱ سالگی است. تقریباً تمام کودکانی که این مشکل را دارند زیر ۵ سال هستند.
ـ علایم شایع:
۱. قد، وزن، و دور سر به‌طور طبیعی افزایش نمی‌یابند.
۲. رشد و نموی طبیعی بسیار متغیر است، بنابراین میزان تغییرات رشد و نمو در معاینات منظم کودک اهمیت بیشتری دارد.
۳. مهارت‌های حرکت کودک غالباً دیرتر از حالت طبیعی ظاهر می‌شوند. بعضی از این مهارت‌ها عبارتند از: ـ چرخیدن در تخت ـ نشستن ـ ایستادن و راه رفتن
۴. ظهور مهارت‌های ذهنی و اجتماعی نیز غالباً به تأخیر می‌افتد. بعضی از این مهارت‌ها عبارتند از: ـ صحبت کردن؛ رابطه اجتماعی ـ غذا خوردن بدون کمک ـ یادگیری اختیار ادرار و اجابت مزاج و رفتن به توالت
ـ علل بیماری:
در بعضی از این کودکان، علت بروز این حالت به مشکلات جسمی (معمولاً گوارشی یا مربوط به دستگاه عصبی) برمی‌گردد. در اکثر این کودکان، علت درواقع مربوط به خود کودک نیست، مثلاً عدم تغذیه صحیح کودک.
ـ عوامل افزایش‌دهنده خطر:
۱. سوءتغذیه
۲. بی‌تجربگی والدین
۳. نوزاد زودرس یا بیمار
۴. محیط زندگی شلوغ یا غیربهداشتی
۵. شیرخواری که ناهنجاری جسمی دارد.
۶. بیماری مزمن (مثل نارسایی کلیه یا عفونت مزمن)
۷. بیماری‌های ژنتیکی، مثل نشانگان داون یا فیبروز کیستیک
۸. محیط عاطفی نامناسب (مثل عدم رسیدگی به بچه، سوءرفتار با بچه، یا طرد بچه)
۹. والدینی که در یک محیط عاطفی نامناسب بزرگ شده‌اند یا آموزش مناسبی ندیده‌اند.
۱۰. بیماری‌های غدد درون‌ریز، مثل بیماری‌های غده تیرویید، غده هیپوفیز، غدد فوق‌کلیوی، غده لوزالمعده، و غدد جنسی
ـ پیشگیری:
۱. کودک خود را به‌طور منظم برای معاینات سلامتی نزد پزشک یا مراکز بهداشت ببرید.
۲. محیط زندگی باثبات را فراهم آورید و سعی کنید والدین خوبی برای فرزندتان باشید.
ـ عواقب موردانتظار:
۱. اگر اختلال رشد بچه به‌علت بی‌تجربگی والدین یا مشکلات روانی باشد، انتظار می‌رود با آموزش و دادن مشاوره به والدین بهبودی حاصل شود.
۲. اگر اختلال رشد بچه به‌علت یک بیماری یا اختلال زمینه‌ای باشد (مثلا سوءتغذیه)، بهبودی بستگی به این دارد که بیماری یا اختلال زمینه‌ای قابل درمان باشد یا خیر.
ـ عوارض احتمالی:
۱. ناتوانی و معلولیت دایمی ذهنی، عاطفی، یا جسمی.
۲. کودک کوچک باقی می‌ماند و از لحاظ نمو نیز دچار نقص خواهد بود.
ـ درمان:
اقدامات تشخیصی: اندازه‌گیری مکرر قد، وزن، و دور سر؛ آزمون‌های سنجش توانایی‌های ذهنی و روانی مثل آزمون دنور که معیاری از رشد و نمو به‌دست می‌دهد؛ آزمایش خون، از جمله بررسی‌های هورمونی؛ عکس‌برداری از مچ دست‌ها برای تعیین سن استخوانی کودک که معیار خوبی برای رشد بدن به‌شمار می‌رود.
۱. از یک پرستار خانه بخواهید که به خانه شما بیاید و راهنمایی‌های لازم را ارایه دهد.
۲. والدین باید کتاب‌ها یا جزوات مخصوص بچه‌داری و بزرگ کردن بچه را بخوانند یا به کلاس‌های مربوطه بروند.
۳. اگر والدین مشکلات عاطفی دارند و از برقراری رابطه عاطفی مناسب با کودک خود ناتوان هستند، می‌توان آنها را تحت روان‌درمانی یا مشاوره قرار داد.
۴. بستری کردن کودک (به‌طور کوتاه‌مدت) در صورتی که نیاز به انجام اقدامات تشخیصی پیچیده وجود داشته باشد یا برای فهمیدن اینکه آیا کودک در منزل غذا می‌خورده است یا خیر.
۵. تا آنجا که می‌توانید به کودکتان محبت کنید و از وی حمایت به‌عمل آورید. هرازچندگاهی به بررسی احساسات و رفتارتان نسبت به کودکتان بپردازید. اگر فکر می‌کنید که احساسات و رفتارتان آنچنان که باید باشد نیست برای مشاوره روانی مراجعه کنید.
ـ داروها:
داروی خاصی به‌طور معمول تجویز نمی‌شود. اگر یک بیماری زمینه‌ای وجود داشته باشد که باعث رشد نکردن بچه شده است، امکان دارد داروهای لازم برای درمان آن بیماری زمینه‌ای تجویز شوند.
ـ فعالیت:
محدودیتی برای آن وجود ندارد.
ـ رژیم غذائی:
برای کودکتان یک رژیم غذایی کافی و متعادل فراهم آورید. اگر علت رشد نکردن بچه سوءتغذیه باشد، امکان دارد نیاز به یک رژیم مخصوص وجود داشته باشد.
ـ در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمائید:
اگر شما از اینکه کودکتان رشد و نموی طبیعی ندارد دچار نگرانی شده‌اید.
منبع:پزشکان بدون مرز
ـ علایم شایع:
۱. قد، وزن، و دور سر به‌طور طبیعی افزایش نمی‌یابند.
۲. رشد و نموی طبیعی بسیار متغیر است، بنابراین میزان تغییرات رشد و نمو در معاینات منظم کودک اهمیت بیشتری دارد.
۳. مهارت‌های حرکت کودک غالباً دیرتر از حالت طبیعی ظاهر می‌شوند. بعضی از این مهارت‌ها عبارتند از: ـ چرخیدن در تخت ـ نشستن ـ ایستادن و راه رفتن
۴. ظهور مهارت‌های ذهنی و اجتماعی نیز غالباً به تأخیر می‌افتد. بعضی از این مهارت‌ها عبارتند از: ـ صحبت کردن؛ رابطه اجتماعی ـ غذا خوردن بدون کمک ـ یادگیری اختیار ادرار و اجابت مزاج و رفتن به توالت
ـ علل بیماری:
در بعضی از این کودکان، علت بروز این حالت به مشکلات جسمی (معمولاً گوارشی یا مربوط به دستگاه عصبی) برمی‌گردد. در اکثر این کودکان، علت درواقع مربوط به خود کودک نیست، مثلاً عدم تغذیه صحیح کودک.
ـ عوامل افزایش‌دهنده خطر:
۱. سوءتغذیه
۲. بی‌تجربگی والدین
۳. نوزاد زودرس یا بیمار
۴. محیط زندگی شلوغ یا غیربهداشتی
۵. شیرخواری که ناهنجاری جسمی دارد.
۶. بیماری مزمن (مثل نارسایی کلیه یا عفونت مزمن)
۷. بیماری‌های ژنتیکی، مثل نشانگان داون یا فیبروز کیستیک
۸. محیط عاطفی نامناسب (مثل عدم رسیدگی به بچه، سوءرفتار با بچه، یا طرد بچه)
۹. والدینی که در یک محیط عاطفی نامناسب بزرگ شده‌اند یا آموزش مناسبی ندیده‌اند.
۱۰. بیماری‌های غدد درون‌ریز، مثل بیماری‌های غده تیرویید، غده هیپوفیز، غدد فوق‌کلیوی، غده لوزالمعده، و غدد جنسی
ـ پیشگیری:
۱. کودک خود را به‌طور منظم برای معاینات سلامتی نزد پزشک یا مراکز بهداشت ببرید.
۲. محیط زندگی باثبات را فراهم آورید و سعی کنید والدین خوبی برای فرزندتان باشید.
ـ عواقب موردانتظار:
۱. اگر اختلال رشد بچه به‌علت بی‌تجربگی والدین یا مشکلات روانی باشد، انتظار می‌رود با آموزش و دادن مشاوره به والدین بهبودی حاصل شود.
۲. اگر اختلال رشد بچه به‌علت یک بیماری یا اختلال زمینه‌ای باشد (مثلا سوءتغذیه)، بهبودی بستگی به این دارد که بیماری یا اختلال زمینه‌ای قابل درمان باشد یا خیر.
ـ عوارض احتمالی:
۱. ناتوانی و معلولیت دایمی ذهنی، عاطفی، یا جسمی.
۲. کودک کوچک باقی می‌ماند و از لحاظ نمو نیز دچار نقص خواهد بود.
ـ درمان:
اقدامات تشخیصی: اندازه‌گیری مکرر قد، وزن، و دور سر؛ آزمون‌های سنجش توانایی‌های ذهنی و روانی مثل آزمون دنور که معیاری از رشد و نمو به‌دست می‌دهد؛ آزمایش خون، از جمله بررسی‌های هورمونی؛ عکس‌برداری از مچ دست‌ها برای تعیین سن استخوانی کودک که معیار خوبی برای رشد بدن به‌شمار می‌رود.
۱. از یک پرستار خانه بخواهید که به خانه شما بیاید و راهنمایی‌های لازم را ارایه دهد.
۲. والدین باید کتاب‌ها یا جزوات مخصوص بچه‌داری و بزرگ کردن بچه را بخوانند یا به کلاس‌های مربوطه بروند.
۳. اگر والدین مشکلات عاطفی دارند و از برقراری رابطه عاطفی مناسب با کودک خود ناتوان هستند، می‌توان آنها را تحت روان‌درمانی یا مشاوره قرار داد.
۴. بستری کردن کودک (به‌طور کوتاه‌مدت) در صورتی که نیاز به انجام اقدامات تشخیصی پیچیده وجود داشته باشد یا برای فهمیدن اینکه آیا کودک در منزل غذا می‌خورده است یا خیر.
۵. تا آنجا که می‌توانید به کودکتان محبت کنید و از وی حمایت به‌عمل آورید. هرازچندگاهی به بررسی احساسات و رفتارتان نسبت به کودکتان بپردازید. اگر فکر می‌کنید که احساسات و رفتارتان آنچنان که باید باشد نیست برای مشاوره روانی مراجعه کنید.
ـ داروها:
داروی خاصی به‌طور معمول تجویز نمی‌شود. اگر یک بیماری زمینه‌ای وجود داشته باشد که باعث رشد نکردن بچه شده است، امکان دارد داروهای لازم برای درمان آن بیماری زمینه‌ای تجویز شوند.
ـ فعالیت:
محدودیتی برای آن وجود ندارد.
ـ رژیم غذائی:
برای کودکتان یک رژیم غذایی کافی و متعادل فراهم آورید. اگر علت رشد نکردن بچه سوءتغذیه باشد، امکان دارد نیاز به یک رژیم مخصوص وجود داشته باشد.
ـ در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمائید:
اگر شما از اینکه کودکتان رشد و نموی طبیعی ندارد دچار نگرانی شده‌اید.
منبع:پزشکان بدون مرز