تاریخچه ی آیکیدو

[bacteria]

آيكيدو ورزش و واژه اي ژاپني است كه از سه كلمه آي (هماهنگي و عشق) كي (نيروي دروني) دو (راه و روش) تشكيل يافته است.
اين سبك در سال 1920 به همت استاد موريهه اوشيبا پايه گذاري و تأسيس شد.
موريه اوشيبا كه به واقع مي توان او را تنها بنيانگذار و استاد مسلم آيكيدو دانست در 14 دسامبر 1883 در شهر تانابه ژاپن متولد شد. وايت مي كنند موريهه كودكي نحيف و ضعيف بود، از همين رو پدرش آرزو داشت موريهه جسم و روح خود را پرورش و نقد و پسر براي تحقق بخشیدن به رؤياهاي پدر به ورزش شنا و كشتي ژاپني (سومو) روي آورد. در سن
هجده سالگي ، اوشيبا علايق خود را در ورزش هاي رزمي يافت و سر از سالن تمرين ورزشگاه كيتوريو و رشته جوجيتسو درآورد. بعد از اخذ كمربند مشكي، او به يادگيري فنون شمشيرزني و حركات چوب پرداخت و با استعداد كم نظيري كه داشت موفق شد به اوج مهارت اين فنون دست يابد.


موريهه فردي مقدس بود و هميشه بر اين عقيده استوار بود كه انسانها بايد به يكديگر احترام بگذارند و با يكديگر با احترام برخورد كنند و هيچگاه نبايد صدمه اي به ديگران وارد سازند. در حالي كه آن زمان برخي از رشته هاي رزمي در ژاپن در اوج خشونت خود به سر مي بردند و اين موضوع با عقايد موريهه در تضاد بود چرا كه او همواره دنبال ورزشي عاري از خشونت بود و بالاخره موريهه توانست در سال 1920 با ايجاد تغييراتي در فنون جوجيتسو و ادغام
فنون شمشير (كن)، چوب (جو)، و چاقو (تانتو) رشته ي زيبا و هنري كه مطابق با يگانگي طبيعت است (آيكيدو) را بوجود آورد.


موريهه پس از تأسيس اين سبك افرادي را در محل زندگي خود جمع كرد و با خرج
خودش اين رشته ي هنرمندانه را به آنها آموخت و گام مؤثري در پيشبرد اين
سبك برداشت. سرانجام پس از سالها زحمت و رياضت در اين رشته در سن 86 سالگي
دار فاني را وداع گفت.

پس از موريهه فرزندش و اساتيد بزرگ اين سبك كه پرورش يافته وي بودند راهش را ادامه دادند و به خاطر احترام به عقايد او هر گونه صدمه رساندن به حريف و انجام مسابقات جدي را در اين رشته منع كردند و از اين رو فنون آيكيدو چه در تمرينات و چه در همايش هاي اين سبك كه هر ساله در كشور ژاپن برگزار مي شود به صورت ايمن و به شكل كاتا اجرا مي گردند. در آيكيدو حريفان بايد احساسات يكديگر را درك كنند و هيچ گاه در صدد پيروزي بر يكديگر گام برندارند. آيكيدو تنها به عنوان يك هنر رزمي باقي نماند بلكه به كوشش اساتيد اين رشته از جمله استيون سيگال (دارنده دان 8 از مركز آيكيدو (همبو دوجو) و هنرمند و بازيگر مشهور فيلم هاي در محاصره (1و2، داغ ننگ...) اين هنر رزمي وارد هنر هفتم (سينما) شد و رشته ي آيكيدو توانست به همت اين اساتيد در عالم سينما نيز طرفداران منحصر به فرد خود را به دست
آورد و هنر آيكيدو توانست همچنان نام خود را به عنوان يك هنر برتر بلندآوازه نگه دارد.

http://uc-njavan.ir/images/pqeg8mnwcdx18skeh7e_thumb.jpg (http://uc-njavan.ir/viewer.php?file=pqeg8mnwcdx18skeh7e.jpg)

[bacteria]

تكنيك هاي آيكيدو


فنون آيكيدو را مي توان در يك جمله كوتاه اين گونه شرح داد «استفاده از نيروي حريف، عليه خود او» به هنگام هجوم آوردن حريف، فرد آيكيدوكار بايد سعي كند در هر شرايطي خونسردي خود را حفظ كند و با لبخند و خوشرويي با حريف روبرو شود (زيرا اين عمل باعث تضعيف روحيه و قدرت حريف مي شود) سپس
با تغيير جهت مسير، نيروي حريف را منحرف كرده و آن را بر عليه حريف به كار گيرد.

فنون در آيكيدو به دو دسته «كاتامه وازا» و «ناگه وازا» تقسيم مي شوند.


فنون كاتامه وازا يا نگه دارنده (كنترل كننده) فنوني هستند كه غالباً از
تغيير در فنون جوجيتسو در آيكيدو قرار گرفته اند؛ اغلب اين فنون بر روي
مفاصل متمركز هستند.


فنون ناگه وازا يا پرتابي فنوني هستند كه اكثراً مختص به آيكيدو مي باشند؛
كه شيوه ي اجراي اين فنون به طريقي است كه مهاجم تعادل خود را از دست داده
و به سويي پرتاب مي شود. اين دسته از فنون بسيار گسترده تر از
كاتامه وازاها هستند.

علاوه بر اين فنون آيكيدو داراي ويژگي هاي منحصر به فردي است كه برخي از آنها عبارتند از:

1- در آيكيدو حمله وجود ندارد و فنون آن صرفاً تدافعي است.

2- حركات در آيكيدو به صورت دوراني شكل مي باشند و به ندرت از حركات مستقيم استفاده مي شود.

3- فنون آيكيدو اين قابليت را دارند كه بسياري از كشورها از اين فنون بهره مي گيرند.

4-فنون آيكيدو، فنوني است كه متكي به نيروي فرد مهاجم است به همين خاطر
هر چه شدت حمله حريف بيشتر باشد عكس العمل آن نيز شديدتر خواهد بود. و
هنرجوي مبتدي به خاطر عدم اعتماد به فنون، متكي به نيروي جسمي خود مي شود
تا حريف! به علاوه در آيكيدو دفاع در برابر چوب، چاقو و شمشير و همچنين
دفاع در برابر چند مهاجم نيز آموزش داده مي شود و كاتاهاي چوب و شمشير بخش
ديگري از اين هنر زيبا را شامل مي شود.

نحوه اجراي فنون :

بر خلاف روشهاي رزمي ديگر كه تكنيكهاي آنها خطي اعمال مي شود در آيكيدو تكنيكها به روش دايره اعمال مي گردد، تفاوت در آن است كه در حركتهاي خطي انتهاي فرضي فعل به بينهايت ميل مي كند، ولي در دايره انتهاي آن به ابتداي آن راجع است. در آيكيدو از همين خاصيت دايره استفاده شده و فعل مهاجم به توسط تكنيكهاي دوار به خود او باز گردانيده مي شود و براي انجام اين كار از آن رو كه، هيچگاه نيرويي جهت مقابله با نيروي حريف به كار نمي رود و براي غلبه، با او همسو شده و از نيروي او بر عليه خود او استفاده مي كند.
به نيرويي به مراتب كمتر از حريف خود نيازمند بوده، كه آن هم به جهت هدايت مهاجم به موضع دلخواه صرف مي گردد. از اين بابت آيكيدو در مقايسه نسبي با بعضي ورزشهاي رزمي ديگر از راندمان بسيار بهتري برخوردار است.

[bacteria]

بينش آيكيدو

آيكيدو روش هماهنگي دروني افراد است و تكنيكهاي آيكيدو براي به دست آوردن اين هماهنگي وضع شده است.
همانگونه كه بنيانگذار آيكيدو مي گويد:«آيكيدو همانند يك قطب نماست كه همواره جهت يك مصالحه بزرگ را نشان مي دهد. اين همان چيزي است كه در فلسفه و عرفان به آن حقيقت شناسي مي گويند» اين بدين معناست كه آيا واقعا لازم مي بينيد وقتي دشمني وجود ندارد و يا در دنيايي بدون تضاد و درگيري در محضر آفريدگار مبارزه كنيد؟

ما براي دست يابي به اين «طريقت» بايد از طريق صرف تمرين حالت «پيروزي - آي كي» را تجربه كنيم.


«پيروزي- آي كي» يا «ماساكاتسو» به اين معناست كه «حقيقت، پيروزي آفرين است. پس من پيروزي آفرين هستم» ما با اين اعتقاد كه حقيقت پيروزي خواهد آفريد با ايماني راسخ براي نابودي تمام پليدي ها روي زمين پيش خواهيم رفت تا به نقطه پاياني پيروزي حقيقت بر پليدي برسيم. با انجام اين كار (پيروزي-آي كي) ما مي توانيم بر هواي نفس خود چيره شويم. وقتي حقيقت پيروز شد و ما بر نفس خود غلبه يافتيم، رسالتي كه به هر يك از ما سپرده شده به مقصد نهايي (حقيقت) رسيده. بنيانگذار آيكيدو (موريهه اوشيبا) اين رسالت را در شعارهاي آموزشي خود اينطور توضيح مي دهد كه:«از طريق آي كي تمام نيروهايتان را تا آنجا گسترش دهيد كه به هماهنگي مسالمت آميز با دنيا برسيد» «از طريق فعاليت هاي روحاني، خود خويشتن را در پروردگار يگانه غرق كنيد» «دشمني را كه در جسمتان پنهان است از بين ببريد و بگذاريد موجودات جهان از نابودي آن فرياد هورا بكشند» «پيروزي-آي كي» اصل مهم آيكيدو مي باشد و اگر فردي بدليل عدم خويشتنداري و سلامت نفس خود پا به اين رشته بگذارد هرگز پي به راز دروني آيكيدو نخواهد برد.


بنيانگذار آيكيدو تكنيكهاي متعدد فيزيكي و بسيار سختي را به كار بست، با اين حال آموزش هاي روحاني او با يك سري مبارزات بسيار سخت و در بسياري موارد طاقت فرساست. او هر چه بيشتر تمرين مي كرد بيشتر درمي يافت كه قدرت و تكنيك تنها كافي نيست و از اين موضوع احساس رضايت نمي كرد و به منظور
پيشرفت افكار خود بايد وارد قلمرو روحاني شد و از مانع هواي نفس عبور كرد.


اوشيبا مي گويد:«به او الهام شد و او خود را تجسمي طلائي احساس كرد و اين شروع آيكيدو بود» گفته هاي وي نشان مي دهد كه راز آيكيدو در وحدت روح، ذهن و جسم جاي دارد كه آن را از طريق مبارزه شديد با هواي نفس خود بدست آورده.


اوشيبا در نتيجه تمرين و آموزش پايان ناپذيرش به درك آيكيدو نائل آمد.
آيكيدويي كه ماهيت ها را با قوانين طبيعي هستي سازگار مي كند و به روح اين جهان دست مي يابد. تمام جسم از اين روح سرچشمه مي گيرد و قدرتي عظيم، فراتر از انتظارات فرد در آن گسترده است. اوشيبا مي گويد:«اين دنيا را انسان بايد اداره كند. اين جهان بشر است. اگر چشمان خود را ببنديد چيزي نمي بينيد. اگر از خواسته ها و خودخواهي هاي خود دست برداريد كل جهان از آن شما خواهد بود. «آي كي هماهنگي روحي و جسمي اين گونه روشهاست» و اين عالي ترين حالت آيكيدوست كه با روح هستي يكي مي شود. به همين دليل ايت كه بودو «وحدت و يگانگي» ناميده مي شود.»


اوشيبا همچنين مي گويد:«آي كي بيان خود حقيقت است. روش فراخواندن افراد و آشتي دادن آنها با عشق است، ممكن است مهاجم، هنگامي با عصبانيت به سوي ما حمله كند كه در اين حالت با لبخند با آنها سازش كنيد. اين روش صحيح آي كي است»

اگر شما اين آموزش را درك نكنيد و از آيكيدو فقط براي مبارزه استفاده كنيد هرگز به راز آن پي نخواهيد برد.


شايد با خواندن اين مطالب به ايده يي كلي درباره آيكيدو دست يافته باشيد، اما معناي واقعي آن تنها در عمل بدست خواهد آمد.