باستان شناس
6th October 2010, 02:47 AM
زنگ خطر چه زمانی برای متولیان فرهنگی به صدا درخواهد آمد؟
آیا سینمای ما با کودک و نوجوان قهر است؟!
سرویس فرهنگی ـ نوروز سال 1389 را همچون نوروز سالیان اخیر، در حالی پشت سر گذاشتیم که هیچ فیلمی با موضوع کودک و نوجوان بر پرده سینماها به نمایش درنیامد. این در حالی است که بخش اعظمی از حال و هوای عید از شور و نشاط همین کودکان و نوجوانان است که تجلی یافته و معنا می‌یابد.
به گزارش «تابناک» از سوی دیگر، اینک نیز با تابستان وداع می‌گوییم؛ فصلی که باز هم بیشتر در دنیای کودکان و نوجوانان است که تبلور می‌یابد، ولی این بار هم سینمای ایران برای میلیون‌ها کودک و نوجوان که در روزهای تابستان فارغ از درس و مدرسه به دنبال اوقات فراغت بودند، چیزی در چنته نداشت و آنها را در فصلی که باید همراهی می‌کرد، تنها گذاشت.
به همین دلیل، شگفت آور نیست که این پرسش در اذهان نقش ببندد که آیا سینمای ایران اصولا با کودکان و نوجوانان قهر کرده یا این‌که آنها را فراموش کرده است؟ پرسشی که پرسش‌های دیگری را در پی دارد؛ از جمله این‌که چرا در حالی که ساخت فیلم‌های جذاب و خوش‌ساخت برای این رده سنی، بازده اقتصادی خوبی برای تهیه‌کنندگان به همراه خواهد داشت، آنها از ورود به این وادی غفلت می‌کنند.
مگر نه این‌که هر کودک برای دیدن یک فیلم کودکان، دست‌کم دو نفر یعنی پدر و مادر خود را نیز به سالن می‌کشاند و همین باعث افزایش استقبال از سینما خواهد شد؛ پس چرا سازندگان، تهیه‌کنندگان و متولیان سینما در بخش خصوصی و دولتی از این معادله ساده غفلت ورزیده و از این فرصت بهره نمی‌برند؟
چرا چند سال است، متولیان سینمای ایران که نقشی نظارتی، هدایتی و حمایتی بر عهده دارند، برای احیای سینمای کودک و نوجوان ـ که زمانی در اوج بود ـ راهکار اساسی نمی‌اندیشند و در این زمینه آسیب‌شناسی نمی‌کنند؟!
با نگاهی به سینمای جهان، درخواهیم یافت که سهم چشمگیری از تولیدات سالیانه آن به فیلم‌های کودک و نوجوان اختصاص دارد و به مناسبت‌های گوناگونی مانند کریسمس و تابستان، همواره آثاری روانه پرده سینماها می‌شود که مناسب با حال و هوای کودکان و نوجوانان باشد، ولی سینمای ایران در مسیری بدون نقشه راه، در دوری باطل به دور خود چرخیده و از کنار چنین فرصت‌هایی به آسانی گذشته و خم به ابرو نمی‌آورد.
آیا برای متولیان فرهنگی جامعه این موضوع که قهرمانان مورد علاقه کودکان و نوجوانان ایرانی، سوپرقهرمانان کاذب غربی مانند اسپایدرمن، سوپرمن، بت‌من و ... هستند نگران‌کننده و شرم‌آور نیست؟ آیا این‌که هر ساله با آغاز ماه مهر و آغاز سال تحصیلی، تصاویر همین قهرمانان پوشالی و فانتزی دنیای غرب، بر جلد دفاتر، لوازم تحریر، کیف، کفش و کاپشن میلیون‌ها کودک و نوجوان ایرانی نقش می‌بندد، آزاردهنده نیست؟!
به راستی، زنگ‌های خطر چه زمانی برای متولیان فرهنگی جامعه به صدا درخواهد آمد؟
*محمد دیندار ـ عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران
كدخبر: ۱۲۳۷۷۱
تاريخ انتشار: ۱۳ مهر ۱۳۸۹ - ۱۷:۰۱
آیا سینمای ما با کودک و نوجوان قهر است؟!
سرویس فرهنگی ـ نوروز سال 1389 را همچون نوروز سالیان اخیر، در حالی پشت سر گذاشتیم که هیچ فیلمی با موضوع کودک و نوجوان بر پرده سینماها به نمایش درنیامد. این در حالی است که بخش اعظمی از حال و هوای عید از شور و نشاط همین کودکان و نوجوانان است که تجلی یافته و معنا می‌یابد.
به گزارش «تابناک» از سوی دیگر، اینک نیز با تابستان وداع می‌گوییم؛ فصلی که باز هم بیشتر در دنیای کودکان و نوجوانان است که تبلور می‌یابد، ولی این بار هم سینمای ایران برای میلیون‌ها کودک و نوجوان که در روزهای تابستان فارغ از درس و مدرسه به دنبال اوقات فراغت بودند، چیزی در چنته نداشت و آنها را در فصلی که باید همراهی می‌کرد، تنها گذاشت.
به همین دلیل، شگفت آور نیست که این پرسش در اذهان نقش ببندد که آیا سینمای ایران اصولا با کودکان و نوجوانان قهر کرده یا این‌که آنها را فراموش کرده است؟ پرسشی که پرسش‌های دیگری را در پی دارد؛ از جمله این‌که چرا در حالی که ساخت فیلم‌های جذاب و خوش‌ساخت برای این رده سنی، بازده اقتصادی خوبی برای تهیه‌کنندگان به همراه خواهد داشت، آنها از ورود به این وادی غفلت می‌کنند.
مگر نه این‌که هر کودک برای دیدن یک فیلم کودکان، دست‌کم دو نفر یعنی پدر و مادر خود را نیز به سالن می‌کشاند و همین باعث افزایش استقبال از سینما خواهد شد؛ پس چرا سازندگان، تهیه‌کنندگان و متولیان سینما در بخش خصوصی و دولتی از این معادله ساده غفلت ورزیده و از این فرصت بهره نمی‌برند؟
چرا چند سال است، متولیان سینمای ایران که نقشی نظارتی، هدایتی و حمایتی بر عهده دارند، برای احیای سینمای کودک و نوجوان ـ که زمانی در اوج بود ـ راهکار اساسی نمی‌اندیشند و در این زمینه آسیب‌شناسی نمی‌کنند؟!
با نگاهی به سینمای جهان، درخواهیم یافت که سهم چشمگیری از تولیدات سالیانه آن به فیلم‌های کودک و نوجوان اختصاص دارد و به مناسبت‌های گوناگونی مانند کریسمس و تابستان، همواره آثاری روانه پرده سینماها می‌شود که مناسب با حال و هوای کودکان و نوجوانان باشد، ولی سینمای ایران در مسیری بدون نقشه راه، در دوری باطل به دور خود چرخیده و از کنار چنین فرصت‌هایی به آسانی گذشته و خم به ابرو نمی‌آورد.
آیا برای متولیان فرهنگی جامعه این موضوع که قهرمانان مورد علاقه کودکان و نوجوانان ایرانی، سوپرقهرمانان کاذب غربی مانند اسپایدرمن، سوپرمن، بت‌من و ... هستند نگران‌کننده و شرم‌آور نیست؟ آیا این‌که هر ساله با آغاز ماه مهر و آغاز سال تحصیلی، تصاویر همین قهرمانان پوشالی و فانتزی دنیای غرب، بر جلد دفاتر، لوازم تحریر، کیف، کفش و کاپشن میلیون‌ها کودک و نوجوان ایرانی نقش می‌بندد، آزاردهنده نیست؟!
به راستی، زنگ‌های خطر چه زمانی برای متولیان فرهنگی جامعه به صدا درخواهد آمد؟
*محمد دیندار ـ عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران
كدخبر: ۱۲۳۷۷۱
تاريخ انتشار: ۱۳ مهر ۱۳۸۹ - ۱۷:۰۱