diamonds55
4th December 2008, 01:26 AM
سامان سالور گفت: فيلم «ترانه تنهايي تهران» درباره تنهايي آدم‌ها در شهرهايي است كه به سرعت در حركت به سمت مدرنيته هستند.
به گزارش خبرنگار سينمايي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، نقد و بررسي فيلم «ترانه تنهايي تهران» شامگاه دوشنبه 11 آذر با حضور «سامان سالور» كارگردان فيلم و «حميد حبيبي‌فر» بازيگر فيلم در موسسه آموزش عالي سوره برگزار شد.
سامان سالور در ابتداي سخنانش با گرامي‌داشت ياد «بهروز جليلي» بازيگر فقيد فيلمش گفت: اين فيلم سومين بار است كه در ايران به روي پرده مي‌رود و جالب اين‌كه تعدادي از دست‌اندركاران اين فيلم از دانش‌آموختگان سوره بوده‌اند.
كارگردان «ترانه تنهايي تهران» در پاسخ به پرسشي در خصوص غلوها و تأكيدهاي زياد موجود در فيلم در خصوص بازي‌ها و سمبل‌ها و تأكيد بسيار بر برخي مفاهيم گفت: تقريبا در تمام جلسات نقد و بررسي گفته‌ام، من هيچ علاقه‌اي به نشستن پشت اين ميزها ندارم و پشت آثارم پنهان نمي‌شوم و فكر مي‌كنم نظر همه مخاطبين درست است و به ديدگاه شما احترام مي‌گذارم.
وي تصريح كرد: اين فيلم درباره‌ي تنهايي آدم‌هاست، در شهرهايي كه به سرعت در حركت به سمت مدرنيته هستند.
سالور گفت: فيلم درباره‌ي ارتباط است، ارتباط دو آدمي كه نه به عنوان نماد، بلكه دو آدمي كه در ارتباط برقراركردن با جامعه پيراموني و آدم‌هايي اطراف‌شان دچار مشكل هستند، اما كارشان برقراري ارتباط امواج با گيرنده است.
تأكيد من در فيلم فقط روي برج ميلاد به عنوان سمبل مدرنيته در شهر تهران و نمادي از برج مخابراتي هست.
سالور در ادامه افزود: در «ترانه تنهايي تهران» تصويري واقعي از تهران داريم، از معماري و ارتباط بين آدم‌ها و بزرگ راه‌هاي موجود در پايتخت.
وي درباره طنز موجود در فيلمش گفت: من به فيلم‌هايي كه در قالب «گروتسك» اتفاق مي‌افتند علاقه دارم چون اتفاق تراژدي است كه در بستر كمدي رخ مي‌دهد.
كارگردان فيلم «چند كيلومتر خرما براي مراسم تدفين» در ادامه گفت: با استفاده از لهجه در فيلم، من سعي كردم از ويژگي خود بازيگران استفاده كنم و به نظرم اگر استفاده از لهجه بتواند كار را شيرين‌تر كند قابل قبول است.
وي در ادامه درباره نمايشي بودن برخي صحنه‌ها گفت: خيلي چيزها معناي ماهوي‌شان را در اين شهر از دست داده و به سمت نمايشي شدن رفته‌اند، همين‌كه يكي از پردرآمدترين شغل‌هاي اين شهر آرايشگري است خودش جاي تأمل دارد.
سالور در خصوص استفاده از نابازيگران در آثارش گفت: بخشي از اين مسأله به شكل و نوع خود فيلم‌نامه مربوط است و ربطي به پايين‌آوردن بودجه نيست و در اين كار سعي داشتم به واقعي‌تر شدن فضا و مستندگونه شدن فيلم نزديك شوم. چون مخاطب به بازيگران كم‌تر شناخته شده آشنايي ندارد مي‌شود راحت‌تر بازي‌اش را جا انداخت و طبيعي‌تر به نظر آورد.
سالور در پاسخ به پرسشي در خصوص ضعف‌هاي سينمايي در تدوين و ساختار فيلم «ترانه تنهايي تهران» گفت: خيلي اهل پشت فيلم ايستادن نيستم و اميدوارم اين گپ و گفت باعث شود تمام دوستان حاضر در سالن به فيلم ساختن ترغيب شوند.
وي افزود: به نظرم هر اثر هنري را بايد با خودش مقايسه كرد، در «ترانه تنهايي تهران» از ابتدا شروع به ساختن يك اثر مستند كردم و در ادامه داستان را به آن اضافه كردم. اين فيلم حالت كشف و شهود سينمايي بيشتري از ساير كارهايم داشت. اين فيلم يك كار جمع‌وجور، خياباني است و خيلي به ديالوگ متكي است.
سالور در ادامه جلسه گفت: قصه فيلم از جايي شكل گرفت كه با يك رزمنده دوران دفاع مقدس كه براي وصل‌كردن ماهواره آمده بود آشنا شدم و فيلم قصه آدمي است كه كارش پيش‌تر با امواج بوده و درحال حاضر هم همين‌طور است و با امواج مشغول است.
وي در ادامه گفت: به نظرم «جنگ» در مقدس‌ترين شكل‌اش نمي‌تواند خوب باشد و شايد به همين خاطر است كه اين فيلم نتوانست پروانه نمايش بگيرد.
سالور درباره حضور فيلم‌سازان جوان در عرصه فيلم‌سازي كشور اظهار اميدواري كرد: نسل جديدي در سينماي ايران با فيلم‌هاي خوب بيايند و دكان خيلي‌ها را تخته كنند.
سالور در خصوص فيلم‌برداري تورج اصلاني در فيلم اخيرش گفت: ايشان تكنيك كارهايشان بسيار بالا است و به نظرم تورج اصلاني در كار فيلم‌برداري اين فيلم واقعا خوب عمل كرده است.
سالور در خصوص پايان فيلم‌اش در برگشتن شخصيت اصلي فيلم به شهرستان گفت: حميد در مدت اقامتش 87 بار عاشق شده اما به وصل نرسيده كارش را از دست داده و سر پناه خود را هم از دست داده است پس دلايل منطقي براي ترك تهران را داشته است.
سالور درباره شخصيت‌هاي فيلمش گفت: بخشي از تنهايي‌ها و عشق‌هايي كه شخصيت‌ها دارند ظاهري است و درواقع سمبلي از مدرنيته است، مسأله فيلم مسأله ارتباط است و وقتي ارتباط برقرار نشود و يا به شكل ظاهري برقرار شود آدم‌ها خيلي كم مي‌آورند. همان‌طور كه يك فيلم‌ساز چقدر مي‌تواند فيلم بسازد و آثارش ديده نشود.
در بخشي از اين برنامه سامان سالور، جايزه بهترين بازيگري جشنواره فيلم پرتغال را كه به طور مشترك به «بهروز جليلي» و «حميد حبيبي‌فر» اهدا شده بود به «حميد حبيبي‌فر» اهدا كرد
به گزارش خبرنگار سينمايي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، نقد و بررسي فيلم «ترانه تنهايي تهران» شامگاه دوشنبه 11 آذر با حضور «سامان سالور» كارگردان فيلم و «حميد حبيبي‌فر» بازيگر فيلم در موسسه آموزش عالي سوره برگزار شد.
سامان سالور در ابتداي سخنانش با گرامي‌داشت ياد «بهروز جليلي» بازيگر فقيد فيلمش گفت: اين فيلم سومين بار است كه در ايران به روي پرده مي‌رود و جالب اين‌كه تعدادي از دست‌اندركاران اين فيلم از دانش‌آموختگان سوره بوده‌اند.
كارگردان «ترانه تنهايي تهران» در پاسخ به پرسشي در خصوص غلوها و تأكيدهاي زياد موجود در فيلم در خصوص بازي‌ها و سمبل‌ها و تأكيد بسيار بر برخي مفاهيم گفت: تقريبا در تمام جلسات نقد و بررسي گفته‌ام، من هيچ علاقه‌اي به نشستن پشت اين ميزها ندارم و پشت آثارم پنهان نمي‌شوم و فكر مي‌كنم نظر همه مخاطبين درست است و به ديدگاه شما احترام مي‌گذارم.
وي تصريح كرد: اين فيلم درباره‌ي تنهايي آدم‌هاست، در شهرهايي كه به سرعت در حركت به سمت مدرنيته هستند.
سالور گفت: فيلم درباره‌ي ارتباط است، ارتباط دو آدمي كه نه به عنوان نماد، بلكه دو آدمي كه در ارتباط برقراركردن با جامعه پيراموني و آدم‌هايي اطراف‌شان دچار مشكل هستند، اما كارشان برقراري ارتباط امواج با گيرنده است.
تأكيد من در فيلم فقط روي برج ميلاد به عنوان سمبل مدرنيته در شهر تهران و نمادي از برج مخابراتي هست.
سالور در ادامه افزود: در «ترانه تنهايي تهران» تصويري واقعي از تهران داريم، از معماري و ارتباط بين آدم‌ها و بزرگ راه‌هاي موجود در پايتخت.
وي درباره طنز موجود در فيلمش گفت: من به فيلم‌هايي كه در قالب «گروتسك» اتفاق مي‌افتند علاقه دارم چون اتفاق تراژدي است كه در بستر كمدي رخ مي‌دهد.
كارگردان فيلم «چند كيلومتر خرما براي مراسم تدفين» در ادامه گفت: با استفاده از لهجه در فيلم، من سعي كردم از ويژگي خود بازيگران استفاده كنم و به نظرم اگر استفاده از لهجه بتواند كار را شيرين‌تر كند قابل قبول است.
وي در ادامه درباره نمايشي بودن برخي صحنه‌ها گفت: خيلي چيزها معناي ماهوي‌شان را در اين شهر از دست داده و به سمت نمايشي شدن رفته‌اند، همين‌كه يكي از پردرآمدترين شغل‌هاي اين شهر آرايشگري است خودش جاي تأمل دارد.
سالور در خصوص استفاده از نابازيگران در آثارش گفت: بخشي از اين مسأله به شكل و نوع خود فيلم‌نامه مربوط است و ربطي به پايين‌آوردن بودجه نيست و در اين كار سعي داشتم به واقعي‌تر شدن فضا و مستندگونه شدن فيلم نزديك شوم. چون مخاطب به بازيگران كم‌تر شناخته شده آشنايي ندارد مي‌شود راحت‌تر بازي‌اش را جا انداخت و طبيعي‌تر به نظر آورد.
سالور در پاسخ به پرسشي در خصوص ضعف‌هاي سينمايي در تدوين و ساختار فيلم «ترانه تنهايي تهران» گفت: خيلي اهل پشت فيلم ايستادن نيستم و اميدوارم اين گپ و گفت باعث شود تمام دوستان حاضر در سالن به فيلم ساختن ترغيب شوند.
وي افزود: به نظرم هر اثر هنري را بايد با خودش مقايسه كرد، در «ترانه تنهايي تهران» از ابتدا شروع به ساختن يك اثر مستند كردم و در ادامه داستان را به آن اضافه كردم. اين فيلم حالت كشف و شهود سينمايي بيشتري از ساير كارهايم داشت. اين فيلم يك كار جمع‌وجور، خياباني است و خيلي به ديالوگ متكي است.
سالور در ادامه جلسه گفت: قصه فيلم از جايي شكل گرفت كه با يك رزمنده دوران دفاع مقدس كه براي وصل‌كردن ماهواره آمده بود آشنا شدم و فيلم قصه آدمي است كه كارش پيش‌تر با امواج بوده و درحال حاضر هم همين‌طور است و با امواج مشغول است.
وي در ادامه گفت: به نظرم «جنگ» در مقدس‌ترين شكل‌اش نمي‌تواند خوب باشد و شايد به همين خاطر است كه اين فيلم نتوانست پروانه نمايش بگيرد.
سالور درباره حضور فيلم‌سازان جوان در عرصه فيلم‌سازي كشور اظهار اميدواري كرد: نسل جديدي در سينماي ايران با فيلم‌هاي خوب بيايند و دكان خيلي‌ها را تخته كنند.
سالور در خصوص فيلم‌برداري تورج اصلاني در فيلم اخيرش گفت: ايشان تكنيك كارهايشان بسيار بالا است و به نظرم تورج اصلاني در كار فيلم‌برداري اين فيلم واقعا خوب عمل كرده است.
سالور در خصوص پايان فيلم‌اش در برگشتن شخصيت اصلي فيلم به شهرستان گفت: حميد در مدت اقامتش 87 بار عاشق شده اما به وصل نرسيده كارش را از دست داده و سر پناه خود را هم از دست داده است پس دلايل منطقي براي ترك تهران را داشته است.
سالور درباره شخصيت‌هاي فيلمش گفت: بخشي از تنهايي‌ها و عشق‌هايي كه شخصيت‌ها دارند ظاهري است و درواقع سمبلي از مدرنيته است، مسأله فيلم مسأله ارتباط است و وقتي ارتباط برقرار نشود و يا به شكل ظاهري برقرار شود آدم‌ها خيلي كم مي‌آورند. همان‌طور كه يك فيلم‌ساز چقدر مي‌تواند فيلم بسازد و آثارش ديده نشود.
در بخشي از اين برنامه سامان سالور، جايزه بهترين بازيگري جشنواره فيلم پرتغال را كه به طور مشترك به «بهروز جليلي» و «حميد حبيبي‌فر» اهدا شده بود به «حميد حبيبي‌فر» اهدا كرد