AreZoO
1st October 2010, 02:37 PM
شوق را بر دیدار ترجیح می داد
قنبری: سعدی شوق را بر دیدار ترجیح می‌دهد
عرفان سعدی همانند مولوی و حافظ شورانگیز نیست به همین دلیل شوق را بر دیدار ترجیح می‌دهد.
http://img.tebyan.net/big/1389/01/1737672731321023614514242230149013920341.jpg
بخشعلی قنبری، كارشناس ادیان و عرفان و استاد دانشگاه، در گفت‌وگو با خبرنگار فارس، درباره عارف بودن سعدی گفت: در شعرهای سعدی خصوصا در غزلیات، با عرفان ملایم مبتنی بر خوف مواجه هستیم.
وی افزود: عرفان سعدی در غزلیات بارزتر است، تعبیر عموم از اشعار او به این شكل است كه او را عالم اخلاق و عالم اجتماعی می‌دانند.
این استاد دانشگاه با اشاره به غزلیات سعدی بیان كرد: غزلیات سعدی به گونه‌ای است كه برخی از شرح‌حال‌نویسان عرفانی، سعدی را هم جز عرفا می‌دانند.
وی در این راستا و با توجه به نظر شرح‌حال نویسان عرفانی تصریح كرد: این گروه به دلیل اینكه سعدی سلوك عرفانی را در غزلیات خود بیان می‌كند و اشعار سوزناكی درباره مقامات و احوال عرفانی ذكر كرده است او را عارف می‌دانند.
این استاد دانشگاه اضافه كرد: سعدی می‌گوید: «هزار جهد بكردم كه سر عشق بپوشم/نبود بر سر آتش میسرم كه نجوشم»، «بهوش بودم از اول كه دل بكس نسپارم، شمایل تو بدیدم، نه صبر ماند و نه هوشم» این غزل یكی از زیباترین غزل‌های سعدی است، چرا كه نشان دهنده شوق و ذوق عارفانه شاعر نسبت به دیدار خداوند است.
* سعدی دارای یك روش و منش عرفانی ملایم و ظریف است
http://img.tebyan.net/big/1388/01/78219221802211531312313512423620343179141232.jpg
قنبری در این راستا اظهار داشت: این شوق و ذوق مستلزم سیر و سلوك است، اگر ما اشعار سعدی را در این حوزه‌ها بررسی كنیم، می‌توانیم بگوییم كه سعدی برای سلوك مسایلی را در نظر گرفته است.
وی تاكید كرد: سعدی در آثار منثور خود هم درباره اهل ذوق و درویشان نكات جالبی را مطرح می‌كند. در گلستان سعدی، باب درویشان و اخلاق درویشی را داریم و باید دانست درویش در متون عرفانی ما معنای منفی نداشت.
وی ادامه داد: سعدی، حافظ و مولوی به درویش به دید بد نمی‌نگریستند. هرچند گاهی به واژه صوفی بد بین بودند اما درویش در نزد آنها پسندیده بود.
به گفته این استاد دانشگاه همه این مسایل نشان از آن دارد كه سعدی دارای یك روش و منش عرفانی ملایم و ظریف است.
وی در مورد عرفان سعدی اظهار داشت: عرفان سعدی همانند مولوی و حافظ شورانگیز نیست به همین دلیل شوق را بر دیدار ترجیح می‌دهد: «شوق است در جدایی و جور است در نظر»
به گفته قنبری، در اشعار سعدی این عرفان لطیف دیده می‌شود كه سالك را به نگاه شوقی دعوت می‌كند سعدی هراس دارد از اینكه چشمانش به دیدگان معشوق نظر كند، از این رو جدایی را ترجیح می‌دهد و در عین حال با شوق زندگی می‌كند.
«بهوش بودم از اول كه دل بكس نسپارم، شمایل تو بدیدم، نه صبر ماند و نه هوشم»
* عرفان سعدی مورد تائید است
قنبری افزود: سعدی می‌گوید: «بگذار تا مقابل روی تو بگذریم/ دزدیده در شمایل خوب تو بنگریم» «شوقست در جدایی و جورست در نظر/ هم جور به كه طاقت شوقت نیاوریم» سعدی با دزدیده نگاه كردن موافق است چرا كه می‌داند تاب دیدن را ندارد، در نظری كه مطرح شد عرفان سعدی مورد تائید است.
وی خاطر نشان كرد: با توجه به معیار داشتن سلوك عرفانی ما می‌توانیم سعدی را عارف ملایم و معتدل محسوب كنیم.
وی در خاتمه گفت: سعدی همانند برخی از
قنبری: سعدی شوق را بر دیدار ترجیح می‌دهد
عرفان سعدی همانند مولوی و حافظ شورانگیز نیست به همین دلیل شوق را بر دیدار ترجیح می‌دهد.
http://img.tebyan.net/big/1389/01/1737672731321023614514242230149013920341.jpg
بخشعلی قنبری، كارشناس ادیان و عرفان و استاد دانشگاه، در گفت‌وگو با خبرنگار فارس، درباره عارف بودن سعدی گفت: در شعرهای سعدی خصوصا در غزلیات، با عرفان ملایم مبتنی بر خوف مواجه هستیم.
وی افزود: عرفان سعدی در غزلیات بارزتر است، تعبیر عموم از اشعار او به این شكل است كه او را عالم اخلاق و عالم اجتماعی می‌دانند.
این استاد دانشگاه با اشاره به غزلیات سعدی بیان كرد: غزلیات سعدی به گونه‌ای است كه برخی از شرح‌حال‌نویسان عرفانی، سعدی را هم جز عرفا می‌دانند.
وی در این راستا و با توجه به نظر شرح‌حال نویسان عرفانی تصریح كرد: این گروه به دلیل اینكه سعدی سلوك عرفانی را در غزلیات خود بیان می‌كند و اشعار سوزناكی درباره مقامات و احوال عرفانی ذكر كرده است او را عارف می‌دانند.
این استاد دانشگاه اضافه كرد: سعدی می‌گوید: «هزار جهد بكردم كه سر عشق بپوشم/نبود بر سر آتش میسرم كه نجوشم»، «بهوش بودم از اول كه دل بكس نسپارم، شمایل تو بدیدم، نه صبر ماند و نه هوشم» این غزل یكی از زیباترین غزل‌های سعدی است، چرا كه نشان دهنده شوق و ذوق عارفانه شاعر نسبت به دیدار خداوند است.
* سعدی دارای یك روش و منش عرفانی ملایم و ظریف است
http://img.tebyan.net/big/1388/01/78219221802211531312313512423620343179141232.jpg
قنبری در این راستا اظهار داشت: این شوق و ذوق مستلزم سیر و سلوك است، اگر ما اشعار سعدی را در این حوزه‌ها بررسی كنیم، می‌توانیم بگوییم كه سعدی برای سلوك مسایلی را در نظر گرفته است.
وی تاكید كرد: سعدی در آثار منثور خود هم درباره اهل ذوق و درویشان نكات جالبی را مطرح می‌كند. در گلستان سعدی، باب درویشان و اخلاق درویشی را داریم و باید دانست درویش در متون عرفانی ما معنای منفی نداشت.
وی ادامه داد: سعدی، حافظ و مولوی به درویش به دید بد نمی‌نگریستند. هرچند گاهی به واژه صوفی بد بین بودند اما درویش در نزد آنها پسندیده بود.
به گفته این استاد دانشگاه همه این مسایل نشان از آن دارد كه سعدی دارای یك روش و منش عرفانی ملایم و ظریف است.
وی در مورد عرفان سعدی اظهار داشت: عرفان سعدی همانند مولوی و حافظ شورانگیز نیست به همین دلیل شوق را بر دیدار ترجیح می‌دهد: «شوق است در جدایی و جور است در نظر»
به گفته قنبری، در اشعار سعدی این عرفان لطیف دیده می‌شود كه سالك را به نگاه شوقی دعوت می‌كند سعدی هراس دارد از اینكه چشمانش به دیدگان معشوق نظر كند، از این رو جدایی را ترجیح می‌دهد و در عین حال با شوق زندگی می‌كند.
«بهوش بودم از اول كه دل بكس نسپارم، شمایل تو بدیدم، نه صبر ماند و نه هوشم»
* عرفان سعدی مورد تائید است
قنبری افزود: سعدی می‌گوید: «بگذار تا مقابل روی تو بگذریم/ دزدیده در شمایل خوب تو بنگریم» «شوقست در جدایی و جورست در نظر/ هم جور به كه طاقت شوقت نیاوریم» سعدی با دزدیده نگاه كردن موافق است چرا كه می‌داند تاب دیدن را ندارد، در نظری كه مطرح شد عرفان سعدی مورد تائید است.
وی خاطر نشان كرد: با توجه به معیار داشتن سلوك عرفانی ما می‌توانیم سعدی را عارف ملایم و معتدل محسوب كنیم.
وی در خاتمه گفت: سعدی همانند برخی از