diamonds55
3rd December 2008, 11:45 PM
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: پايان نامه
محققان دانشگاه تربيت مدرس در پژوهشي تاثير پيوند همزمان سلولهاي بنيادي مزانشيمال انساني با سلولهاي بنيادي خونساز مشتق از خون بند ناف را در لانه گزيني سلولهاي 34cd در حيوان تابش ديده از اشعه گاما با استفاده از تصويربرداري تشديد مغناطيسي مورد بررسي قرار دادند.
به گزارش سرويس پايان‌نامه خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، دكتر علي اكبر موثق‌پور، دانش‌آموخته رشته هماتولوژي و بانك خون دانشگاه تربيت مدرس كه اين پژوهش را در قالب رساله دكتري تخصصي خود انجام و ارائه داد در خصوص اهداف اين طرح گفت: مطالعات متعددي در ساليان اخير صورت پذيرفته كه از انواع مختلفي از نانوذرات اكسيدآهن براي نشاندار كردن سلولهاي پستانداران استفاده كرده‌اند تا مهاجرت آنها را در شرايط in vivo با تكنيك تصويربرداري مغناطيسي مورد ارزيابي قرار دهند.
هدف از اين مطالعه در مرحله اول اين بود كه بتوان سلولهاي بنيادي را به صورت كارآمدي با مواد حاجب و عوامل انتقال‌دهنده كه داراي مجوز استفاده باليني از fda هستند، نشاندار كرد.
وي افزود: از فروموكسايد كه حاوي نانو ذرات اكسيد آهن با پوشش دكستراني هستند به عنوان ماده حاجب و از پروتامين سولفات به عنوان انتقال دهنده كاتيوني براي تسهيل انتقال نانوذرات به داخل سيتوپلاسم سلولهاي بنيادي استفاده شد تا در نهايت بتوان سلولهاي مذكور را بعد از پيوند در داخل بدن موجود زنده با استفاده از دستگاه تصويربرداري مغناطيسي كلينيكي با قدرت 5/1 تسلا مورد رديابي قرار داد.
موثق‌پور در ادامه تشريح اهداف مطالعات خود گفت: هدف بعدي در اين تحقيق نشان دادن تاثير سلولهاي بنيادي مزانشيمي در جايگزيني سلولهاي بنيادي خونساز با استفاده از روش غير تهاجمي mri بود. بعد از نشاندار كردن سلولهاي بنيادي خونساز، تونايي عملكردي و ميزان كمي آهن جذب شده تعيين شد. نشاندار كردن سلولها، هيچ اختلال عملكردي و مرفولوژيكي ايجاد نكرد.
به گفته وي، با اين روش سلولهاي بنيادي خونساز 100 درصد با مواد حاجب نشان دار شده و ميزان جذب سلولي نيز حدود 9/1 پيكوگرم به ازاي هر سلول به دست آمد.
وي با اشاره به پرتودهي موشها با دوز كشنده، ادامه داد: موشها قبل و بعد از پيوند مورد تصويربرداري مغناطيسي قرار گرفتند. كاهش بارز در سيگنال t2 مغز استخوان پس از تزريق سلولهاي نشاندار مشاهده شد.
به منظور ارزيابي تاثير سلولهاي بنيادي مزانشيمي در جايگزيني سلولهاي 34cd، سلولهاي نشاندار فوق سلولهاي بنيادي مزانشيمي به موش پرتو تابيده شده تزريق شدند.
موثق پور تصريح كرد: سلولهاي بنيادي مزانشيمي نقش برجسته‌اي در جايگزيني سلولهاي بنيادي تزريق شده ايفاء مي‌كنند.
كاهش شدت سيگنال مغز استخوان به صورت چشمگيري در تزريق همزمان با سلولهاي بنيادي مزانشيمي افزايش مي‌يابد.
وي خاطرنشان كرد: پيوند همزمان سلولهاي بنيادي خونساز با سازمان تامين اجتماعي مزانشيمي در مقايسه با تزريق تنهاي سلولهاي بنيادي خونساز، زمان جايگزيني اين سلولها و ماگزيمم كاهش سيگنال را به 24 ساعت كاهش مي‌دهد. براي تاييد بيشتر تاثير سلولهاي بنيادي مزانشيمي، كلوني‌هاي طحال پس از پيوند مورد ارزيابي گرفت كه نتايج به دست آمده از اين مطالعه نيز شبيه يافته‌هاي به دست آمده از mri مي‌باشد.
به گفته اين محقق، مشاهدات به دست آمده در اين مطالعه مويد اين مطلب است كه با نشاندار كردن سلول با عوامل كنتراست مناسب مي‌توان موجب تسهيل در ارائه روشي غير تهاجمي براي آزمايشات كلينيكي باشد تا بدين وسيله ترافيك سلولي در بدن موجود زنده مورد ارزيابي قرار گيرد.
گفتني است، اين پژوهش به راهنمايي دكتر حسين مزداراني در دانشكده علوم پزشكي دانشگاه تربيت مدرس انجام شد.
انتهاي پيام
كد خبر: 8709-06775
سرويس: پايان نامه
محققان دانشگاه تربيت مدرس در پژوهشي تاثير پيوند همزمان سلولهاي بنيادي مزانشيمال انساني با سلولهاي بنيادي خونساز مشتق از خون بند ناف را در لانه گزيني سلولهاي 34cd در حيوان تابش ديده از اشعه گاما با استفاده از تصويربرداري تشديد مغناطيسي مورد بررسي قرار دادند.
به گزارش سرويس پايان‌نامه خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، دكتر علي اكبر موثق‌پور، دانش‌آموخته رشته هماتولوژي و بانك خون دانشگاه تربيت مدرس كه اين پژوهش را در قالب رساله دكتري تخصصي خود انجام و ارائه داد در خصوص اهداف اين طرح گفت: مطالعات متعددي در ساليان اخير صورت پذيرفته كه از انواع مختلفي از نانوذرات اكسيدآهن براي نشاندار كردن سلولهاي پستانداران استفاده كرده‌اند تا مهاجرت آنها را در شرايط in vivo با تكنيك تصويربرداري مغناطيسي مورد ارزيابي قرار دهند.
هدف از اين مطالعه در مرحله اول اين بود كه بتوان سلولهاي بنيادي را به صورت كارآمدي با مواد حاجب و عوامل انتقال‌دهنده كه داراي مجوز استفاده باليني از fda هستند، نشاندار كرد.
وي افزود: از فروموكسايد كه حاوي نانو ذرات اكسيد آهن با پوشش دكستراني هستند به عنوان ماده حاجب و از پروتامين سولفات به عنوان انتقال دهنده كاتيوني براي تسهيل انتقال نانوذرات به داخل سيتوپلاسم سلولهاي بنيادي استفاده شد تا در نهايت بتوان سلولهاي مذكور را بعد از پيوند در داخل بدن موجود زنده با استفاده از دستگاه تصويربرداري مغناطيسي كلينيكي با قدرت 5/1 تسلا مورد رديابي قرار داد.
موثق‌پور در ادامه تشريح اهداف مطالعات خود گفت: هدف بعدي در اين تحقيق نشان دادن تاثير سلولهاي بنيادي مزانشيمي در جايگزيني سلولهاي بنيادي خونساز با استفاده از روش غير تهاجمي mri بود. بعد از نشاندار كردن سلولهاي بنيادي خونساز، تونايي عملكردي و ميزان كمي آهن جذب شده تعيين شد. نشاندار كردن سلولها، هيچ اختلال عملكردي و مرفولوژيكي ايجاد نكرد.
به گفته وي، با اين روش سلولهاي بنيادي خونساز 100 درصد با مواد حاجب نشان دار شده و ميزان جذب سلولي نيز حدود 9/1 پيكوگرم به ازاي هر سلول به دست آمد.
وي با اشاره به پرتودهي موشها با دوز كشنده، ادامه داد: موشها قبل و بعد از پيوند مورد تصويربرداري مغناطيسي قرار گرفتند. كاهش بارز در سيگنال t2 مغز استخوان پس از تزريق سلولهاي نشاندار مشاهده شد.
به منظور ارزيابي تاثير سلولهاي بنيادي مزانشيمي در جايگزيني سلولهاي 34cd، سلولهاي نشاندار فوق سلولهاي بنيادي مزانشيمي به موش پرتو تابيده شده تزريق شدند.
موثق پور تصريح كرد: سلولهاي بنيادي مزانشيمي نقش برجسته‌اي در جايگزيني سلولهاي بنيادي تزريق شده ايفاء مي‌كنند.
كاهش شدت سيگنال مغز استخوان به صورت چشمگيري در تزريق همزمان با سلولهاي بنيادي مزانشيمي افزايش مي‌يابد.
وي خاطرنشان كرد: پيوند همزمان سلولهاي بنيادي خونساز با سازمان تامين اجتماعي مزانشيمي در مقايسه با تزريق تنهاي سلولهاي بنيادي خونساز، زمان جايگزيني اين سلولها و ماگزيمم كاهش سيگنال را به 24 ساعت كاهش مي‌دهد. براي تاييد بيشتر تاثير سلولهاي بنيادي مزانشيمي، كلوني‌هاي طحال پس از پيوند مورد ارزيابي گرفت كه نتايج به دست آمده از اين مطالعه نيز شبيه يافته‌هاي به دست آمده از mri مي‌باشد.
به گفته اين محقق، مشاهدات به دست آمده در اين مطالعه مويد اين مطلب است كه با نشاندار كردن سلول با عوامل كنتراست مناسب مي‌توان موجب تسهيل در ارائه روشي غير تهاجمي براي آزمايشات كلينيكي باشد تا بدين وسيله ترافيك سلولي در بدن موجود زنده مورد ارزيابي قرار گيرد.
گفتني است، اين پژوهش به راهنمايي دكتر حسين مزداراني در دانشكده علوم پزشكي دانشگاه تربيت مدرس انجام شد.
انتهاي پيام
كد خبر: 8709-06775