omega
5th September 2010, 02:18 PM
منظومه شمسی پیرتر از تصور ماست
بررسی شهاب سنگ آلنده که سال ۲۰۰۴ با زمین برخورد کرده نشان می دهد منظومه شمسی حدود ۲میلیون سال پیرتر از تصور ما است. این تحقیق تازه می تواند به کشف شرایط و دلایل پیدایش منظومه شمسی و حتی زمین کمک کند.
می دانیم منظومه شمسی حدود ۴.۵ میلیارد سال پیش تشکیل شده است. این منظومه زمانی به شکل توده درهم پیچیده ای از ابرهای گازی تشکیل شده از هیدروژن و هلیم بوده اما خرده ریزه هایی که از انفجار سایر ستاره ها ایجاد شده بودند همراه با غبارهای بسیارریز کیهانی که از عناصر سنگین تر تشکیل شده اند، ظهور آن را رقم زده اند.
در ابتدا ذرات گرد و غبار نقش نقاط تجمع را در سحابی خورشیدی به عهده گرفته اند، ذرات بزرگ تر اطراف آنها مجتمع شده و طی میلیون ها سال خورشید جوان، سیارات و دیگر اجرام منظومه را ایجاد کرده اند.
محققان برای استنتاج زمان تشکیل اولین اجتماع از این ذرات و تخمین سن منظومه، عمر شهاب سنگ هایی تا ابعاد یک سانتمتر را که با زمین برخورد کرده اند مورد بررسی قرار می دهند.
این قطعه سنگ های کوچک که حین سرد شدن گازها برای تشکیل خورشید و سیارات منظومه شمسی ایجاد شده اند بخشی از کهنسال ترین اجرام آسمانی این منظومه به شمار می روند.
اودری بوویر و همکارانش در دانشگاه ایالتی آریزونا در تمپی به تازگی به تجزیه این قطعات در شهاب سنگی پرداخته اند که سال ۲۰۰۴/۱۳۸۳ در شمال غرب آفریقا با زمین برخورد کرده است.
تحقیق آنها روی میزان باقی مانده ایزوتوپ های اورانیم۲۳۸ و اورانیم۲۳۵ در این قطعات که در طول زمان به ایزوتوپ های سرب۲۰۷ و سرب۲۰۶ تبدیل می شوند، نشان می دهد منظومه شمسی باید بین ۰.۳ تا ۱.۹ میلیون سال پیرتر از تخمین های قبلی محققان که مبتنی بر بررسی روی دو شهاب سنگ قدیمی تر ، یکی در قزاقستان به سال ۱۹۶۲/۱۳۴۱ و دیگری در مکزیک به سال ۱۳۴۸/۱۹۶۹ بوده است، باشد. یعنی خورشید و منظومه ۴.۵۶۸۲ میلیارد سال عمر دارد.
شاید به نظر برسد در یک بازه چندین میلیارد ساله این اختلاف یکی دو میلیون ساله چندان اهمیتی نداشته باشد، اما همین اختلاف اندک می تواند زمانی که شرایط پیدایش این منظومه و علل ایجاد آن بررسی می شود بسیار حائز اهمیت باشد.
ری برگس زمین شیمیدان دانشگاه منچستر در انگلستان می گوید: «این تحقیق و بررسی های مشابه می توانند به ما بگویند چه چیزی پیدایش منظومه شمسی را آغاز کرده است و پس از آن چه اتفاق هایی رخ داده اند.
حتی می توانیم به پیدایش زمین برسیم و اینکه چرا ساختار این کره خاکی به این شکل ایجاد شده است».
به نظر می رسد این شهاب سنگ که آلنده نام دارد پیش از فرود به زمین متحمل گرمای شدید و تغییر شکل بسیاری شده باشد از سوی دیگر تداخل ایزوتوپی آن نسبت به سایر شهاب سنگ های شناخته شده کمتر است و به همین دلیل نتایج حاصل از بررسی آن قابل اطمینان تر و دقیق تر خواهند بود.
http://www.aftab.ir/news/2010/aug/25/images/56ad366638f080d8f9227541ad91a168.jpg
بررسی شهاب سنگ آلنده که سال ۲۰۰۴ با زمین برخورد کرده نشان می دهد منظومه شمسی حدود ۲میلیون سال پیرتر از تصور ما است. این تحقیق تازه می تواند به کشف شرایط و دلایل پیدایش منظومه شمسی و حتی زمین کمک کند.
بررسی شهاب سنگ آلنده که سال ۲۰۰۴ با زمین برخورد کرده نشان می دهد منظومه شمسی حدود ۲میلیون سال پیرتر از تصور ما است. این تحقیق تازه می تواند به کشف شرایط و دلایل پیدایش منظومه شمسی و حتی زمین کمک کند.
می دانیم منظومه شمسی حدود ۴.۵ میلیارد سال پیش تشکیل شده است. این منظومه زمانی به شکل توده درهم پیچیده ای از ابرهای گازی تشکیل شده از هیدروژن و هلیم بوده اما خرده ریزه هایی که از انفجار سایر ستاره ها ایجاد شده بودند همراه با غبارهای بسیارریز کیهانی که از عناصر سنگین تر تشکیل شده اند، ظهور آن را رقم زده اند.
در ابتدا ذرات گرد و غبار نقش نقاط تجمع را در سحابی خورشیدی به عهده گرفته اند، ذرات بزرگ تر اطراف آنها مجتمع شده و طی میلیون ها سال خورشید جوان، سیارات و دیگر اجرام منظومه را ایجاد کرده اند.
محققان برای استنتاج زمان تشکیل اولین اجتماع از این ذرات و تخمین سن منظومه، عمر شهاب سنگ هایی تا ابعاد یک سانتمتر را که با زمین برخورد کرده اند مورد بررسی قرار می دهند.
این قطعه سنگ های کوچک که حین سرد شدن گازها برای تشکیل خورشید و سیارات منظومه شمسی ایجاد شده اند بخشی از کهنسال ترین اجرام آسمانی این منظومه به شمار می روند.
اودری بوویر و همکارانش در دانشگاه ایالتی آریزونا در تمپی به تازگی به تجزیه این قطعات در شهاب سنگی پرداخته اند که سال ۲۰۰۴/۱۳۸۳ در شمال غرب آفریقا با زمین برخورد کرده است.
تحقیق آنها روی میزان باقی مانده ایزوتوپ های اورانیم۲۳۸ و اورانیم۲۳۵ در این قطعات که در طول زمان به ایزوتوپ های سرب۲۰۷ و سرب۲۰۶ تبدیل می شوند، نشان می دهد منظومه شمسی باید بین ۰.۳ تا ۱.۹ میلیون سال پیرتر از تخمین های قبلی محققان که مبتنی بر بررسی روی دو شهاب سنگ قدیمی تر ، یکی در قزاقستان به سال ۱۹۶۲/۱۳۴۱ و دیگری در مکزیک به سال ۱۳۴۸/۱۹۶۹ بوده است، باشد. یعنی خورشید و منظومه ۴.۵۶۸۲ میلیارد سال عمر دارد.
شاید به نظر برسد در یک بازه چندین میلیارد ساله این اختلاف یکی دو میلیون ساله چندان اهمیتی نداشته باشد، اما همین اختلاف اندک می تواند زمانی که شرایط پیدایش این منظومه و علل ایجاد آن بررسی می شود بسیار حائز اهمیت باشد.
ری برگس زمین شیمیدان دانشگاه منچستر در انگلستان می گوید: «این تحقیق و بررسی های مشابه می توانند به ما بگویند چه چیزی پیدایش منظومه شمسی را آغاز کرده است و پس از آن چه اتفاق هایی رخ داده اند.
حتی می توانیم به پیدایش زمین برسیم و اینکه چرا ساختار این کره خاکی به این شکل ایجاد شده است».
به نظر می رسد این شهاب سنگ که آلنده نام دارد پیش از فرود به زمین متحمل گرمای شدید و تغییر شکل بسیاری شده باشد از سوی دیگر تداخل ایزوتوپی آن نسبت به سایر شهاب سنگ های شناخته شده کمتر است و به همین دلیل نتایج حاصل از بررسی آن قابل اطمینان تر و دقیق تر خواهند بود.
http://www.aftab.ir/news/2010/aug/25/images/56ad366638f080d8f9227541ad91a168.jpg
بررسی شهاب سنگ آلنده که سال ۲۰۰۴ با زمین برخورد کرده نشان می دهد منظومه شمسی حدود ۲میلیون سال پیرتر از تصور ما است. این تحقیق تازه می تواند به کشف شرایط و دلایل پیدایش منظومه شمسی و حتی زمین کمک کند.