باستان شناس
15th August 2010, 05:24 PM
باستان شناس مشهور فرانسوی
http://www.aariaboom.com/images/stories/namvaran/roman_ghirshman.jpg
رومن گیرشمن
(۱۹۷۹ - ۱۸۹۵) باستان شناس مشهور فرانسوی است که در خارکف (Kharkov) اکراین به دنیا آمد.
در سال ۱۹۱۷ به پاریس نقل مکان کرد تا باستان شناسی و زبان های باستانی را فراگیرد.
تحصیلاتش را در دانشگاه سوربن، مدرسه ی تحصیلات عالیه و مدرسه ی عالیه ی لووربه پایان رسانید.
اولین کار تجربی او زمانی بود که همراه با یک هیئت باستان شناسی فرانسوی به تلو واقع در کشور عراق کنونی رفت (1930).
وی بیشتر به آثار باستانی ایران علاقمند بود، در سال های بعد، در راس هیئتی به ایران آمد و به حفاری هایی در تپه گیان، لرستان، اسد آباد، تپه ی سیلک، بگرام در افغانستان کنونی، بیشاپور در فارس (شهری که ساسانیان در قرن سوم میلادی بنیانگزاری کرده بودند)، و شوش پرداخت.
وی در 1949 سفری به کوه های صعب العبور بختیاری کرد و برای اولین بار در ایران موفق به کشف غاری که مسکن انسان های عصر نو سنگی بود گردید.
مطالعات وی در چغازنبیل در ۴ جلد چاپ شده است. همچنین وی گروه کاوش در جزیره ی خارک، ایوان کرخه، و آثار پارت ها در مسجد سلیمان در نزدیکی ایذه در خوزستان را سرپرستی کرد.
گیرشمن آثار زیادی در زمینه ی باستان شناسی، تاریخ، کتیبه ها و سکه های ایرانی و افغانستان از خود به یادگار گذاشت و بارها از طرف انجمن های مختلف از او به خاطر خدمت به فرهنگ ها تجلیل به عمل آمد.
با ۳۰۰ یادداشت و ۲۰ کتاب منتشر شده، گیرشمن پربارترین و مورد توجه ترین کارشناس درباره ی ایران باستان بود.
برخی از تحقیقات وی درباره ی شوش هنوز منتشر نشده، اما راهنمای باستان شناسان دیگر مانند «هنری گش»(Henri Gashe) در مطالعات باستان شناسی در دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ در ایران بوده است.
ویکیپدیای فارسی
http://www.aariaboom.com/images/stories/namvaran/roman_ghirshman.jpg
رومن گیرشمن
(۱۹۷۹ - ۱۸۹۵) باستان شناس مشهور فرانسوی است که در خارکف (Kharkov) اکراین به دنیا آمد.
در سال ۱۹۱۷ به پاریس نقل مکان کرد تا باستان شناسی و زبان های باستانی را فراگیرد.
تحصیلاتش را در دانشگاه سوربن، مدرسه ی تحصیلات عالیه و مدرسه ی عالیه ی لووربه پایان رسانید.
اولین کار تجربی او زمانی بود که همراه با یک هیئت باستان شناسی فرانسوی به تلو واقع در کشور عراق کنونی رفت (1930).
وی بیشتر به آثار باستانی ایران علاقمند بود، در سال های بعد، در راس هیئتی به ایران آمد و به حفاری هایی در تپه گیان، لرستان، اسد آباد، تپه ی سیلک، بگرام در افغانستان کنونی، بیشاپور در فارس (شهری که ساسانیان در قرن سوم میلادی بنیانگزاری کرده بودند)، و شوش پرداخت.
وی در 1949 سفری به کوه های صعب العبور بختیاری کرد و برای اولین بار در ایران موفق به کشف غاری که مسکن انسان های عصر نو سنگی بود گردید.
مطالعات وی در چغازنبیل در ۴ جلد چاپ شده است. همچنین وی گروه کاوش در جزیره ی خارک، ایوان کرخه، و آثار پارت ها در مسجد سلیمان در نزدیکی ایذه در خوزستان را سرپرستی کرد.
گیرشمن آثار زیادی در زمینه ی باستان شناسی، تاریخ، کتیبه ها و سکه های ایرانی و افغانستان از خود به یادگار گذاشت و بارها از طرف انجمن های مختلف از او به خاطر خدمت به فرهنگ ها تجلیل به عمل آمد.
با ۳۰۰ یادداشت و ۲۰ کتاب منتشر شده، گیرشمن پربارترین و مورد توجه ترین کارشناس درباره ی ایران باستان بود.
برخی از تحقیقات وی درباره ی شوش هنوز منتشر نشده، اما راهنمای باستان شناسان دیگر مانند «هنری گش»(Henri Gashe) در مطالعات باستان شناسی در دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ در ایران بوده است.
ویکیپدیای فارسی