ساناز فرهیدوش
12th August 2010, 09:29 PM
شكايات منجر به مراجعه
• خانواده‌ها ممكن است به جهت سردرگمي يا برآشفتگي بيمار تقاضاي كمك كنند.
• دليريوم ممكن است در بيماراني كه به سبب مشكل طبي بستري مي شوند، رخ دهد.
• بيمار ممكن است هراسناك به‌نظر رسيده ياهمكاري نداشته باشد.
نماهاي تشخيصي
سردرگمي: بيمار اغلب گيج به نظر مي رسد وتلاش مي‌كند محيط اطراف خودرادرك كند.
ابرگرفتگي تفكريا آگاهي، كه اغلب همراه است با:
اختلال حافظه
بر آشفتگي يا کندي
ناراحتي هيجاني
فقدان جهت يابي
سرگرداني
شنيدن صداهايي (توهمات شنوايي)
انزوا از ديگران
توهمات بينايي يا خطاهاي ادراكي بينايي(illusions)
بدبيني
اختلال درخواب (معكوس شدن الگوي خواب)
اختلال در توجه
علايم تحريك سيستم اتونوم (نظير تعريق- تپش قلب)
- علايم اغلب به سرعت به وجود آمده وممكن است از ساعتي به ساعت ديگر تغيير يابند.
- اين حالت هم ممكن است دربيماراني كه پيش‌تر حالت رواني طبيعي داشته اند ايجادشود وهم در كساني كه دچار دمانس بوده‌اند.
- دربيماران مسن ويا مبتلايان به دمانس، استرس‌هاي خفيف (نظير مصرف دارو يا عفونت‌هاي جزيي) مي‌تواند ايجاد دليريوم كند.
تشخيص افتراقي
سعي كنيد كه هر نوع علل جسمي سردرگمي راشناخته واصلاح كنيد.علل رايج عبارتند از:
- مسموميت يا بازگيري الكل
- مسموميت يا بازگيري دارويي(ازجمله داروهاي تجويز شده به وسيله پزشك )
- عفونت‌هاي شديد
- ضربه به سر
- هيپوكسي
- صرع
- تغييرات متابوليك (حملات کتو اسيدوز ديابتي DKA، بيماري كبدي،كم آبي بدن Dehydration)
- حملات DKA يا اغماي هيپر اسمولار
درصورتي‌كه علايم تداوم يابند يا هذيان‌ها واختلال‌هاي تفكرغالب باشند، به بخش مربوط به اختلال‌هاي سايكوتيك حاد F۳۲ رجوع شود.
اطلاعات مورد نياز براي بيمار وخانواده
تكلم يا رفتار عجيب نشانه بيماري طبي است و نشان دهنده اختلال روان‌پزشكي پايدار نمي‌باشد.
مشاوره با بيمارو خانواده
۱. اقداماتي درجهت جلوگيري ازصدمه رسانيدن به خود يا اطرافيان (نظيردور كردن اشيا خطرناك از دسترس بيمار درصورت نياز به فيكس كردن بيمار) انجام دهيد.
۲. ملاقات‌هاي حمايت‌گرانه با افراد آشنا ممكن است در جهت كاستن از سردرگمي بيماركمك كننده باشد.
۳. براي كاهش سردرگمي زمان و مكان را به طور مرتب به بيمار يادآوري كنيد.
درمان دارويي
۱) از استفاده از داروهاي خواب آور يا آرام بخش احتراز كنيد. (به جز براي درمان بازگيري الكل يا داروهاي آرام بخش)
۲) درصورتي‌كه استفاده از داروهاي ضدروان‌پريشي براي كنترل برآشفتگي لازم باشد. مي‌توان آن‌ها را تجويز كرد (براي مثال هالو پريدول۲-۱ميلي گرم خوراكي يا تزريقي تا سقف سه باردرروز )
۳) به عوارض جانبي داروها (داروهاي با خصوصيت آنتي كولينرژيك وداروهاي ضدپاركينسون موجب ايجاد دليريوم شده يا آن را تشديد مي‌كند) وبه تداخلات دارويي توجه كنيد.
مشاوره با متخصص
ممكن است بستري كردن بيمار به علت آشفتگي يا به علت بيماري طبي منجر به دليريوم لزوم پيداكند. ميزان مرگ ومير همراه با دليريوم قابل توجه است. ممكن است نياز باشد تا بيماران را به منظور تشخيص ودرمان بيماري طبي زمينه در بخش‌هاي مرتبط بستري كرد.
منبع : سایت پزشکان بدون مرز
• خانواده‌ها ممكن است به جهت سردرگمي يا برآشفتگي بيمار تقاضاي كمك كنند.
• دليريوم ممكن است در بيماراني كه به سبب مشكل طبي بستري مي شوند، رخ دهد.
• بيمار ممكن است هراسناك به‌نظر رسيده ياهمكاري نداشته باشد.
نماهاي تشخيصي
سردرگمي: بيمار اغلب گيج به نظر مي رسد وتلاش مي‌كند محيط اطراف خودرادرك كند.
ابرگرفتگي تفكريا آگاهي، كه اغلب همراه است با:
اختلال حافظه
بر آشفتگي يا کندي
ناراحتي هيجاني
فقدان جهت يابي
سرگرداني
شنيدن صداهايي (توهمات شنوايي)
انزوا از ديگران
توهمات بينايي يا خطاهاي ادراكي بينايي(illusions)
بدبيني
اختلال درخواب (معكوس شدن الگوي خواب)
اختلال در توجه
علايم تحريك سيستم اتونوم (نظير تعريق- تپش قلب)
- علايم اغلب به سرعت به وجود آمده وممكن است از ساعتي به ساعت ديگر تغيير يابند.
- اين حالت هم ممكن است دربيماراني كه پيش‌تر حالت رواني طبيعي داشته اند ايجادشود وهم در كساني كه دچار دمانس بوده‌اند.
- دربيماران مسن ويا مبتلايان به دمانس، استرس‌هاي خفيف (نظير مصرف دارو يا عفونت‌هاي جزيي) مي‌تواند ايجاد دليريوم كند.
تشخيص افتراقي
سعي كنيد كه هر نوع علل جسمي سردرگمي راشناخته واصلاح كنيد.علل رايج عبارتند از:
- مسموميت يا بازگيري الكل
- مسموميت يا بازگيري دارويي(ازجمله داروهاي تجويز شده به وسيله پزشك )
- عفونت‌هاي شديد
- ضربه به سر
- هيپوكسي
- صرع
- تغييرات متابوليك (حملات کتو اسيدوز ديابتي DKA، بيماري كبدي،كم آبي بدن Dehydration)
- حملات DKA يا اغماي هيپر اسمولار
درصورتي‌كه علايم تداوم يابند يا هذيان‌ها واختلال‌هاي تفكرغالب باشند، به بخش مربوط به اختلال‌هاي سايكوتيك حاد F۳۲ رجوع شود.
اطلاعات مورد نياز براي بيمار وخانواده
تكلم يا رفتار عجيب نشانه بيماري طبي است و نشان دهنده اختلال روان‌پزشكي پايدار نمي‌باشد.
مشاوره با بيمارو خانواده
۱. اقداماتي درجهت جلوگيري ازصدمه رسانيدن به خود يا اطرافيان (نظيردور كردن اشيا خطرناك از دسترس بيمار درصورت نياز به فيكس كردن بيمار) انجام دهيد.
۲. ملاقات‌هاي حمايت‌گرانه با افراد آشنا ممكن است در جهت كاستن از سردرگمي بيماركمك كننده باشد.
۳. براي كاهش سردرگمي زمان و مكان را به طور مرتب به بيمار يادآوري كنيد.
درمان دارويي
۱) از استفاده از داروهاي خواب آور يا آرام بخش احتراز كنيد. (به جز براي درمان بازگيري الكل يا داروهاي آرام بخش)
۲) درصورتي‌كه استفاده از داروهاي ضدروان‌پريشي براي كنترل برآشفتگي لازم باشد. مي‌توان آن‌ها را تجويز كرد (براي مثال هالو پريدول۲-۱ميلي گرم خوراكي يا تزريقي تا سقف سه باردرروز )
۳) به عوارض جانبي داروها (داروهاي با خصوصيت آنتي كولينرژيك وداروهاي ضدپاركينسون موجب ايجاد دليريوم شده يا آن را تشديد مي‌كند) وبه تداخلات دارويي توجه كنيد.
مشاوره با متخصص
ممكن است بستري كردن بيمار به علت آشفتگي يا به علت بيماري طبي منجر به دليريوم لزوم پيداكند. ميزان مرگ ومير همراه با دليريوم قابل توجه است. ممكن است نياز باشد تا بيماران را به منظور تشخيص ودرمان بيماري طبي زمينه در بخش‌هاي مرتبط بستري كرد.
منبع : سایت پزشکان بدون مرز