ساناز فرهیدوش
12th August 2010, 09:02 PM
ساختمان گوش به سه قسمت گوش خارجي ، گوش مياني ، گوش داخلي تقسيم ميشود . لاله گوش و مجراي گوش كه به پرده گوش ختم ميشود گوش خارجي را تشكيل مي دهند . گوش مياني حفره اي است كه از يك طرف به پرده گوش محدود مي شود و از طرف ديگر از طريق لوله اي به نام شيپور استاش به حلق راه پيدا مي كند . لوله استاش حالت ارتجاعي دارد يعني در حالت معمول جداره هاي آن روي همديگر خوابيده اند و هنگامي كه فشار داخل حلق زياد شود ( مثل هنگام بلع و يا زورزدن ) اين فشار جدارلوله استاش را از هم باز كرده و هوا به گوش مياني مي رسد .
بايد بدانيم وقتي پرده گوش بيشترين حركت و بهترين حالت را دارد كه فشار دو طرف پرده گوش با يكديگر ( يعني با فشار اتمسفر يا محيط اطراف ) برابر باشند . از طرف ديگر مي دانيم ، خون موجود در مويرگهاي روي مخاط پوشاننده جداره هاي گوش مياني، هنگام عبور از گوش مياني مقداري از هواي موجود در حفره مياني را در خود حل كرده و با خود مي برند . لذا به تدريج از ميزان هواي گوش مياني كم ميشود و فشار هوا در گوش مياني كمتر ميشود و شيپور استاش براي جبران آن از طريق حلق ، هوا به گوش مياني مي رساند تا مجددا فشار سمت داخل پرده گوش رابه فشار سمت خارج پرده برساند و اين سيكل مداوماً ادامه دارد . حال چنانچه بدلايلي شيپور استاش نتواند كار خود را خوب انجام دهد، فشار گوش مياني كم و كمتر ميشود . به عبارتي ديگر ، فشار داخل گوش مياني منفي ميشود . اين فشار منفي حالتي مثل مكش ايجاد مي كند و اين مكش بر روي جدار مويرگها نيز اعمال مي شود و باعث مي شود از آنها خونابه به داخل گوش مياني وارد شود . بدين ترتيب خوني كه از مويرگهاي گوش مياني ميگذرد هواي گوش مياني را با خود برده و به جبران آن مايع به گوش مياني وارد مي كند . اين مايع بتدريج غليظ و غليظ تر ميشود تا حدي كه قوامي مثل آدامس پيدا مي كند. وجود اين مايع كه ‘چسب’ ناميده ميشود باعث كاهش شنوايي ميشود . متاسفانه اين بيماري به جز كاهش شنوايي كه آن هم تدريجي صورت مي گيرد علامت ديگري مثل درد ندارد و لذا معمولا كودك يا خانواده وي از وجود چنين مايعي بي خبرند و در نتيجه براي درمان آن اقدامي نمي كنند . معمولا اين بيماران در معاينات روتين شناسايي مي شوند البته در مواردي نيز وقتي والدين مشاهده مي كنند كه كودك بلند صحبت مي كند و يا صداي تلويزيون را خيلي بلند مي كند ، كودك را نزد پزشك مي برند .
چنانچه اين بيماري درمان نشود مايع پشت پرده باعث وارد آمدن آسيبهاي غير قابل جبران به گوش خواهد شد . پس پيدايش اين بيماري ناشي از كاركرد نامناسب شيپور استاش است . عوامل متعددي ممكن است عملكرد استاش را با مشكل مواجه سازند از جمله مي توان از بزرگي لوزه سوم ، آلرژي ، شكاف كام و عفونتهاي بيني و سينوس ها نام برد .تشخيص اين بيماري بر مبناي معاينه باليني و اوديومتري يا " نوار گوش" است.
بايد بدانيم وقتي پرده گوش بيشترين حركت و بهترين حالت را دارد كه فشار دو طرف پرده گوش با يكديگر ( يعني با فشار اتمسفر يا محيط اطراف ) برابر باشند . از طرف ديگر مي دانيم ، خون موجود در مويرگهاي روي مخاط پوشاننده جداره هاي گوش مياني، هنگام عبور از گوش مياني مقداري از هواي موجود در حفره مياني را در خود حل كرده و با خود مي برند . لذا به تدريج از ميزان هواي گوش مياني كم ميشود و فشار هوا در گوش مياني كمتر ميشود و شيپور استاش براي جبران آن از طريق حلق ، هوا به گوش مياني مي رساند تا مجددا فشار سمت داخل پرده گوش رابه فشار سمت خارج پرده برساند و اين سيكل مداوماً ادامه دارد . حال چنانچه بدلايلي شيپور استاش نتواند كار خود را خوب انجام دهد، فشار گوش مياني كم و كمتر ميشود . به عبارتي ديگر ، فشار داخل گوش مياني منفي ميشود . اين فشار منفي حالتي مثل مكش ايجاد مي كند و اين مكش بر روي جدار مويرگها نيز اعمال مي شود و باعث مي شود از آنها خونابه به داخل گوش مياني وارد شود . بدين ترتيب خوني كه از مويرگهاي گوش مياني ميگذرد هواي گوش مياني را با خود برده و به جبران آن مايع به گوش مياني وارد مي كند . اين مايع بتدريج غليظ و غليظ تر ميشود تا حدي كه قوامي مثل آدامس پيدا مي كند. وجود اين مايع كه ‘چسب’ ناميده ميشود باعث كاهش شنوايي ميشود . متاسفانه اين بيماري به جز كاهش شنوايي كه آن هم تدريجي صورت مي گيرد علامت ديگري مثل درد ندارد و لذا معمولا كودك يا خانواده وي از وجود چنين مايعي بي خبرند و در نتيجه براي درمان آن اقدامي نمي كنند . معمولا اين بيماران در معاينات روتين شناسايي مي شوند البته در مواردي نيز وقتي والدين مشاهده مي كنند كه كودك بلند صحبت مي كند و يا صداي تلويزيون را خيلي بلند مي كند ، كودك را نزد پزشك مي برند .
چنانچه اين بيماري درمان نشود مايع پشت پرده باعث وارد آمدن آسيبهاي غير قابل جبران به گوش خواهد شد . پس پيدايش اين بيماري ناشي از كاركرد نامناسب شيپور استاش است . عوامل متعددي ممكن است عملكرد استاش را با مشكل مواجه سازند از جمله مي توان از بزرگي لوزه سوم ، آلرژي ، شكاف كام و عفونتهاي بيني و سينوس ها نام برد .تشخيص اين بيماري بر مبناي معاينه باليني و اوديومتري يا " نوار گوش" است.