SOURCE MOBILE
26th November 2008, 12:53 PM
وزیر ارتباطات روز گذشته در همایش هفته جهانی فضا بر لزوم پرداختن به دانش فضایی و اهمیت فعالیت های فضایی تاکید و به پیشتازی ایرانیان در دانش فضایی اشاره کرد .
دکتر سلیمانی با این مقدمه سرمایه گذاری در علوم و فنون فضایی را از حیث نیروی انسانی و فناوری یک ضرورت حیاتی می نامد و می گوید : اگر توجه به این حوزه با تاخیر همراه باشد خسارت های جبران ناپذیر مستقیم و غیر مستقیم بسیاری را متحمل خواهیم شد. در عین حال بر این موضوع نیز اشاره کرد که خانواده ها بهتر است به جای هزینه های دوپینگ کردن برای فرستادن فرزندشان به دانشگاه ، این هزینه ها را صرف فضا کنند.
این همه شور و هیجان در مراسم گشایش همایشی که به بهانه هفته فضا برگزار شده ، باعث می شود تا حرکت وزارت ارتباطات که به گفته وزیر با چراغ خاموش صورت می گیرد و سکوت خبری فعالیت های سازمان فضایی تا حدی سئوال برانگیز شود . چرا که اگر قرار است ایران هم به زمره کشورهایی بپیوندد که از فناوری فضایی برخوردار هستند و برای خودشان فضایی درخور در فضا دست و پا کرده اند، این حرکت با چراغ خاموش نه تنها کمک کننده و مفید نخواهد بود بلکه موجب می شود تا فعالیت بدون نظارت رسانه ها و کارشناسان مستقل از مسیر اصلی خود منحرف شود و در نهایت به سرنوشت ماهواره ای دچار شود که دهه های متمادی است قصد دارند به نقاط ثبت شده ایران در مدار بین المللی پرتاب کنند.
آنچه مسلم است دستیابی به فناوری فضایی همانگونه که دکتر سلیمانی گفته اند ، مستلزم سرمایه گذاری گسترده ، فرهنگسازی و انجام اقدامات زیر ساختی است که گویا با چاپ کتاب های کودکانه "مافی و فضا" و "مافی و ماهواره" آغاز شده است و به نظر می رسد با افزودن رشته های تحصیلی دانشگاهی جدید مرتبط با فناوری فضایی و صرف سرمایه های هنگفت مشابه آنچه که صرف ماهواره تاریخی زهره شده ادامه یابد.
اما ، واقعیت ها همیشه طور دیگری هستند ، ماهواره زهره که از سال 1356 تا امروز که درست سه دهه از آغاز مطرح شدن نام آن می گذرد ، تا رسیدن به فضا یک کهکشان فاصله دارد و مصباح نیز در کش و قوس های مسائل پشت پرده تهران – مسکو ، یعنی همان جایی که زهره زمینگیر شده ، راه فضا را گم کرده است .
به همین دلیل بد نیست مقامات وزارت ارتباطات و آنهایی که در سازمان فضایی نشسته اند تا راه ایران به بالای جو زمین را باز کنند ، از همین امروز که هنوز در ابتدای راه هستیم تمام پله های نردبان رسیدن به کرات آسمانی را با دقت کنترل کنند تا در کشاکش هیجانات هفته فضا به هر پله لغزانی تکیه نکنیم تا همچون "زهره" و "مصباح "دهه های متمادی بر زمین بمانیم و رنگ عرش را نبینیم .
دکتر سلیمانی با این مقدمه سرمایه گذاری در علوم و فنون فضایی را از حیث نیروی انسانی و فناوری یک ضرورت حیاتی می نامد و می گوید : اگر توجه به این حوزه با تاخیر همراه باشد خسارت های جبران ناپذیر مستقیم و غیر مستقیم بسیاری را متحمل خواهیم شد. در عین حال بر این موضوع نیز اشاره کرد که خانواده ها بهتر است به جای هزینه های دوپینگ کردن برای فرستادن فرزندشان به دانشگاه ، این هزینه ها را صرف فضا کنند.
این همه شور و هیجان در مراسم گشایش همایشی که به بهانه هفته فضا برگزار شده ، باعث می شود تا حرکت وزارت ارتباطات که به گفته وزیر با چراغ خاموش صورت می گیرد و سکوت خبری فعالیت های سازمان فضایی تا حدی سئوال برانگیز شود . چرا که اگر قرار است ایران هم به زمره کشورهایی بپیوندد که از فناوری فضایی برخوردار هستند و برای خودشان فضایی درخور در فضا دست و پا کرده اند، این حرکت با چراغ خاموش نه تنها کمک کننده و مفید نخواهد بود بلکه موجب می شود تا فعالیت بدون نظارت رسانه ها و کارشناسان مستقل از مسیر اصلی خود منحرف شود و در نهایت به سرنوشت ماهواره ای دچار شود که دهه های متمادی است قصد دارند به نقاط ثبت شده ایران در مدار بین المللی پرتاب کنند.
آنچه مسلم است دستیابی به فناوری فضایی همانگونه که دکتر سلیمانی گفته اند ، مستلزم سرمایه گذاری گسترده ، فرهنگسازی و انجام اقدامات زیر ساختی است که گویا با چاپ کتاب های کودکانه "مافی و فضا" و "مافی و ماهواره" آغاز شده است و به نظر می رسد با افزودن رشته های تحصیلی دانشگاهی جدید مرتبط با فناوری فضایی و صرف سرمایه های هنگفت مشابه آنچه که صرف ماهواره تاریخی زهره شده ادامه یابد.
اما ، واقعیت ها همیشه طور دیگری هستند ، ماهواره زهره که از سال 1356 تا امروز که درست سه دهه از آغاز مطرح شدن نام آن می گذرد ، تا رسیدن به فضا یک کهکشان فاصله دارد و مصباح نیز در کش و قوس های مسائل پشت پرده تهران – مسکو ، یعنی همان جایی که زهره زمینگیر شده ، راه فضا را گم کرده است .
به همین دلیل بد نیست مقامات وزارت ارتباطات و آنهایی که در سازمان فضایی نشسته اند تا راه ایران به بالای جو زمین را باز کنند ، از همین امروز که هنوز در ابتدای راه هستیم تمام پله های نردبان رسیدن به کرات آسمانی را با دقت کنترل کنند تا در کشاکش هیجانات هفته فضا به هر پله لغزانی تکیه نکنیم تا همچون "زهره" و "مصباح "دهه های متمادی بر زمین بمانیم و رنگ عرش را نبینیم .