B a R a N
3rd July 2010, 01:24 PM
به اندیشه اقتصادی اقتصاددانان از اواخر قرن هیجدهم و اوایل قرن نوزدهم در کشورهای سرمایه داری غربی اقتصاد کلایسک می گویند. محور اصلی مباحث اقتصادی کلاسیک ها بدین صورت است که چنانچه اقتصاد را به حال خود آزاد بگذاریم و دولت به کار حفظ امنیت داخلی و مرزها بپردازد و در اقتصاد کشور دخالت نکند, براساس قوانین فطری اقتصاد در نهایت بین فعالیت های اقتصادی و محصولات ناشی از آن که به سه طبقه مالکین, سرمایه داران و کارگران تعلق دارد هماهنگی و تعادل به وجود می آید. آدام اسمیت را پایه گذار دانش اقتصاد مدرن و اقتصاد کلاسیک می نامند.
کلاسیک ها بر این عقیده اند که رفتار اقتصادی افراد تابع نفع شخصی آنهاست و اگر بدون دخالت دولت در اقتصاد افراد به دنبال کسب نفع شخصی خود اقدام کنند اقتصاد به تعادل می رسد. این گروه معتقد به دست نامرئی هستند که اقتصاد را خود به خود به تعادل می رساند. منظورشان از دست نامرئی, پیگیری نفع شخصی است که برای مصرف کننده رسیدن به حداکثر ارضاء خواسته ها و نیازهایش و برای تولیدکننده دستیابی به حداکثر سود ممکن می باشد. در مقابل "کینز" که از اقتصاددانان قرن بیستم است نظریه دست نامرئی را رد نمود و نظریه دست مرئی را مطرح ساخت که همان دخالت دولت است. او از بین رفتم تورم و بیکاری در اقتصاد را دخالت دولت می دانست.
کلاسیک ها معتقد بودند که تنها مکانیسم بازار آزاد یعنی عملکرد نیروهای مربوط به عرضه و تقاضا و بخورد این دو با هم است که سیاست های تثبیت کننده از بیکاری و تورم را بوجود می آورد. به نظر ایشان سطح عمومی قیمت ها و تورم و ضد تورم تحت تاثیر سیاست های پولی قرار می گیرد و سیاست های مالی یعنی دستکاری در بودجه نمی تواند بر اقتصاد اثر بگذارد. در مقابل کلاسیک های جدید یا نئوکلاسیک ها بر طرف عرضه تاکید دارند. این گروه که نظریاتشان بر تئوری های کلاسیک استوار است در تایید اثر سیاست مالی بر اقتصاد بر این عقیده اند که نرخ مالیات می تواند بر عرضه کل اثر داشته باشد و نرخ مالیات بر درآمد اگر کاهش یابد عرضه کار و لذا عرضه کالا و از آنجا عرضه کل بالا می رود بنابراین سیاست مالی بر عرضه کل اثر می گذارد.
به نظریات اقتصادی دانشمندان و اقتصاددانان انگلیس که بین سال های 1766 تا 1870 عنوان شده است مکتب کلاسیک می گویند. این نظریات توسط اقتصاددانانی مانند آدام اسمیت, دیوید ریکاردو, مالتوس, جان استوارت میل و غیره عنوان شده است.
منبع (http://njavan.com/forum/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fwww.parstajeran.co m%2F133414%2Fsec_11%2Fp_25.aspx%3Flang%3DFa)
کلاسیک ها بر این عقیده اند که رفتار اقتصادی افراد تابع نفع شخصی آنهاست و اگر بدون دخالت دولت در اقتصاد افراد به دنبال کسب نفع شخصی خود اقدام کنند اقتصاد به تعادل می رسد. این گروه معتقد به دست نامرئی هستند که اقتصاد را خود به خود به تعادل می رساند. منظورشان از دست نامرئی, پیگیری نفع شخصی است که برای مصرف کننده رسیدن به حداکثر ارضاء خواسته ها و نیازهایش و برای تولیدکننده دستیابی به حداکثر سود ممکن می باشد. در مقابل "کینز" که از اقتصاددانان قرن بیستم است نظریه دست نامرئی را رد نمود و نظریه دست مرئی را مطرح ساخت که همان دخالت دولت است. او از بین رفتم تورم و بیکاری در اقتصاد را دخالت دولت می دانست.
کلاسیک ها معتقد بودند که تنها مکانیسم بازار آزاد یعنی عملکرد نیروهای مربوط به عرضه و تقاضا و بخورد این دو با هم است که سیاست های تثبیت کننده از بیکاری و تورم را بوجود می آورد. به نظر ایشان سطح عمومی قیمت ها و تورم و ضد تورم تحت تاثیر سیاست های پولی قرار می گیرد و سیاست های مالی یعنی دستکاری در بودجه نمی تواند بر اقتصاد اثر بگذارد. در مقابل کلاسیک های جدید یا نئوکلاسیک ها بر طرف عرضه تاکید دارند. این گروه که نظریاتشان بر تئوری های کلاسیک استوار است در تایید اثر سیاست مالی بر اقتصاد بر این عقیده اند که نرخ مالیات می تواند بر عرضه کل اثر داشته باشد و نرخ مالیات بر درآمد اگر کاهش یابد عرضه کار و لذا عرضه کالا و از آنجا عرضه کل بالا می رود بنابراین سیاست مالی بر عرضه کل اثر می گذارد.
به نظریات اقتصادی دانشمندان و اقتصاددانان انگلیس که بین سال های 1766 تا 1870 عنوان شده است مکتب کلاسیک می گویند. این نظریات توسط اقتصاددانانی مانند آدام اسمیت, دیوید ریکاردو, مالتوس, جان استوارت میل و غیره عنوان شده است.
منبع (http://njavan.com/forum/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fwww.parstajeran.co m%2F133414%2Fsec_11%2Fp_25.aspx%3Flang%3DFa)