AreZoO
28th June 2010, 03:44 PM
کلیات تامین منابع مالی
مي توان روشهاي تامين مالي را به چند طريق دسته بندي كرد . در اينجا به دو دسته بندي كلي تحت عنوان نوع تامين مالي و منبع تامين مالي اشاره مي كنيم .
انواع تامين مالي شامل دريافت وام كوتاه يا بلند مدت ٬ مشاركت در سرمايه گذاري٬ سرمايه گذاري به شرط خريد محصول٬ فروش سهام شركت يا صدور اوراق قرضه (البته دو روش آخر براي شركتهاي بزرگ مقدور است )و غيره انجام مي گيرد .
دسته بندي ديگر بر اساس منبع تامين مالي است . به طور كلي يك فرد حقيقي يا حقوقي٬ بانكهاي دولتي يا خصوصي ٬ صندوقهاي حمايتي يا صندوقهاي سرمايه گذاري ريسك پذير مي توانند نقش منبع سرمايه را داشته باشند .
تامين مالي از هر منبعي و از هر روشي موجب بدهكار شدن شركت به اعضاي خارج از آن مي شود . البته لازم است به اين نكته توجه شود كه بدهكار بودن تا نسبت مناسبي از سرمايه شركت معمولا يك مزيت براي آن شركت محسوب مي شود . هر چه ميزان نرخ بازده مورد نظر بدهكاران خارج از شركت كمتر باشد٬ بدهي شركت كمتر خواهد بود . براي اينكه اين نرخ بازده در حد معقول و نه خيلي زياد باشد ٬ صاحب سرمايه بايد نسبت به برآورده شدن حداقل سود مورد نظر خود مطمئن باشد . اين سطح اطمينان به عنوان ريسك شناخته مي شود . هرچه ريسك شركت كمتر باشد٬ نرخ بازده مورد انتظار وام دهنده يا سرمايه گذار كمتر مي شود . در بهترين شرايط اين نرخ 2 تا 3 درصد بيشتر از اوراق قرضه دولت در آن مقطع زماني است . البته صندوقهاي حمايتي و سرمايه گذاري ريسك پذير با نرخهاي پايين تر نيز اقدام به اعطاي وام مي كنند . براي مثال صندوقهاي سرمايه گذاري ريسك پذير با اعطاي سرمايه هاي زمانبندي شده به فرد كارآفرين از او حمايت مي كنند و در صورت شكست طرح تقاضاي ضرر و زيان يا هزينه هاي انجام گرفته تا آن مقطع را نمي كنند . خوشبختانه در كشور ما اين صندوقها در مراحل اوليه فعاليت خود هستند . ليست صندوقهاي حمايتي و منابع مختلف تامين مالي در بانك اطلاعاتي موجود است و حوزه كار آنها نيز معرفي شده است .
مي توان روشهاي تامين مالي را به چند طريق دسته بندي كرد . در اينجا به دو دسته بندي كلي تحت عنوان نوع تامين مالي و منبع تامين مالي اشاره مي كنيم .
انواع تامين مالي شامل دريافت وام كوتاه يا بلند مدت ٬ مشاركت در سرمايه گذاري٬ سرمايه گذاري به شرط خريد محصول٬ فروش سهام شركت يا صدور اوراق قرضه (البته دو روش آخر براي شركتهاي بزرگ مقدور است )و غيره انجام مي گيرد .
دسته بندي ديگر بر اساس منبع تامين مالي است . به طور كلي يك فرد حقيقي يا حقوقي٬ بانكهاي دولتي يا خصوصي ٬ صندوقهاي حمايتي يا صندوقهاي سرمايه گذاري ريسك پذير مي توانند نقش منبع سرمايه را داشته باشند .
تامين مالي از هر منبعي و از هر روشي موجب بدهكار شدن شركت به اعضاي خارج از آن مي شود . البته لازم است به اين نكته توجه شود كه بدهكار بودن تا نسبت مناسبي از سرمايه شركت معمولا يك مزيت براي آن شركت محسوب مي شود . هر چه ميزان نرخ بازده مورد نظر بدهكاران خارج از شركت كمتر باشد٬ بدهي شركت كمتر خواهد بود . براي اينكه اين نرخ بازده در حد معقول و نه خيلي زياد باشد ٬ صاحب سرمايه بايد نسبت به برآورده شدن حداقل سود مورد نظر خود مطمئن باشد . اين سطح اطمينان به عنوان ريسك شناخته مي شود . هرچه ريسك شركت كمتر باشد٬ نرخ بازده مورد انتظار وام دهنده يا سرمايه گذار كمتر مي شود . در بهترين شرايط اين نرخ 2 تا 3 درصد بيشتر از اوراق قرضه دولت در آن مقطع زماني است . البته صندوقهاي حمايتي و سرمايه گذاري ريسك پذير با نرخهاي پايين تر نيز اقدام به اعطاي وام مي كنند . براي مثال صندوقهاي سرمايه گذاري ريسك پذير با اعطاي سرمايه هاي زمانبندي شده به فرد كارآفرين از او حمايت مي كنند و در صورت شكست طرح تقاضاي ضرر و زيان يا هزينه هاي انجام گرفته تا آن مقطع را نمي كنند . خوشبختانه در كشور ما اين صندوقها در مراحل اوليه فعاليت خود هستند . ليست صندوقهاي حمايتي و منابع مختلف تامين مالي در بانك اطلاعاتي موجود است و حوزه كار آنها نيز معرفي شده است .