امید عباسی
20th November 2008, 07:19 AM
سئول، شهري با مديريت سبز
روزگاري شهردار سئول آرزو مي‌كرد شهرش به زيبايي تهران شود اما شايد تصور نمي‌كرد شهري كه او مديريتش را بر عهده دارد در كمتر از 40 سال از نظر توسعه به يكي از پايتخت‌هاي رشك برانگيز جهان تبديل شود.
شهري متشكل از 2بخش تجاري و مسكوني كه آسمانخراش‌هاي متعدد آن نمادي از توسعه يافتگي را به رخ مي‌كشد؛ شهري كه ساختمان‌هاي مسكوني آن اغلب بيش از 60 طبقه بلندي دارد و برج‌هايي با ارتفاع بيش ا ز 200 متر در آن خودنمايي مي‌كند.مي گويند سئول شهري است كه در آن شرق كهن با غرب مدرن به هم آميخته است؛ دهمين كلانشهر بزرگ جهان با جمعيتي نزديك به 21 ميليون نفر.
سئول از جمله پايتخت‌هاي آسيايي است كه رودخانه‌اي از ميان آن عبور مي‌كند؛ رودخانه چئونگي چئون كه تاريخ اين شهر با آن گره خورده است؛ تا آنجا كه اين رودخانه در گذشته درواقع حد و مرزي بود ميان شهروندان غني و فقير. اما رشد جمعيت و توسعه
روز افزون شهرنشيني سبب شد تا كشاورزان كره‌اي نيز همچون ساير روستاييان، روستاهاي خود را ترك كرده به اميد دستيابي به زندگي بهتر به پايتخت هجوم بياورند.
نخستين گزينه سكونتي اين مهاجران، اطراف همين رودخانه بود اما ساكن شدن مهاجران در حاشيه اين رودخانه به‌زودي به يكي از بزرگترين معضلات پايتخت تبديل شد؛ چراكه فاضلاب‌هاي اين منطقه مهاجر نشين بي‌هيچ مانعي در رودخانه رها مي‌شد و در فصل بارندگي به سلامت و زيبايي شهر آسيب مي‌رساند؛ از همين رو بود كه مسئولان شهري براي مقابله با آن، تصميم به پوشاندن رودخانه گرفتند.
اين طرح در سال 1926 مطرح و عمليات اجرايي آن در سال 1937 آغاز شد و با اجراي 2 طرح مكمل در سال 1987 به پايان رسيد. با اجراي اين طرح، بزرگراهي روي رودخانه شكل گرفت با همان نام چئونگي چئون. اطراف اين بزرگراه صدها واحد تجاري برپا شد و رفته رفته اين منطقه به منطقه‌اي پر رفت وآمد با ترافيكي سنگين تبديل شد. مسئولان شهري براي كاهش بارترافيك اين منطقه ناگزير روگذري بر فراز اين بزرگراه احداث كردند.
اما ديري نپاييد كه مسئولان دريافتند كه چاره كار بازگرداندن رودخانه به وضعيت اوليه و بهسازي وساماندهي فضاي اطراف آن است. اين كاري بود كه شهردار وقت سئول
« لي‌ميونگ‌باك» با جسارت فراوان آن را به سرانجام رساند.
بلندپرواز با انديشه سبز
هنگامي كه لي‌ميونگ‌باك در سال 2002 بر مسند شهرداري سئول تكيه زد با وجود همه انتقاداتي كه متوجه او و انديشه‌هاي سبزش بود اجراي برنامه‌هاي زيست‌محيطي را در طرح‌هاي شهري در اولويت قرار داد.
لي بسياري از ديوارها و آسفالت خيابان‌ها را خراب و فضاي سبز را جايگزين آن كرد.
اما مهم‌ترين كاري كه وي انجام داد تخريب بزرگراه و روگذري بود كه روي رودخانه چئونگي چئون ساخته شده بود. لي 22 پل بر فراز اين رودخانه احداث كرد؛ پل‌هايي كه سبك و معماري متفاوت آن بيش از هر چيز نشان از معماري بومي كره دارد. اينك اين رودخانه يكي از زيباترين نقاط ديدني سئول است؛ به‌ويژه آنكه طرح‌هاي اجرا شده در اطراف آن و به‌طور كلي محوطه‌سازي جديد آن جلوه‌اي زيبا به اين رودخانه بخشيده است.
كره‌اي‌ها مي‌گويند نام لي‌ميونگ‌باك به‌عنوان مديري با انديشه‌هاي سبز كه توانست با جسارت سئول را دگرگون سازد در تاريخ اين شهر باقي مي‌ماند.
حمل‌ونقل درون‌شهري
گرچه تا دهه 1960 قطار برقي اصلي‌ترين وسيله حمل‌ونقل در سئول به شمار مي‌آمد و نزديك به 85 درصد شهروندان سئولي از اين وسيله استفاده مي‌كردند اما در دهه 1970 مترو نيز به ناوگان حمل‌ونقل اين پايتخت آسيايي اضافه شد.
تا آن زمان هنوز كره جنوبي كشوري فقير محسوب مي‌شد اما در كمتر از 4 دهه اين كشور توانست به رشد شگرف اقتصادي دست يابد تا آنجا كه اكنون با ژاپن كه روزگاري بر اين كشور سيطره استعماري داشت از نظر فناوري رقابت مي‌كند.
رشد اقتصادي باعث تحولي بزرگ در همه زمينه‌ها از جمله حمل‌ونقل درون‌شهري در اين كشور شد به‌طوري كه تا سال 2000 سئول به 8 خط مترو به طول 287 كيلومتر تجهيز شد.
توسعه شبكه مترو سبب شد در سال 2002بيش از يك سوم مسافرت‌هاي درون‌شهري از اين طريق صورت پذيرد اما همزمان با توسعه مترو، بخش عمده خطوط اتوبوسراني عملا تعطيل و شركت‌هاي ذي‌ربط ورشكست شدند. ادامه اين وضعيت اوضاع حمل‌ونقل درون‌شهري را با بحران مواجه كرد تا آنجا كه مديران شهري در سال 2003 براي‌رهايي از اين بحران به نوسازي نظام حمل‌ونقل درون‌شهري دست زدند. اين نوسازي در سال 2004 در قالب طرحي با عنوان رنگين كمان اتوبوس‌ها به اجرا درآمد.
هدف از اجراي اين طرح، ساخت شبكه‌اي هماهنگ همراه با افزايش سطح خدمات حمل‌ونقل عمومي بود. در اين طرح خطوط اتوبوسراني به چهار بخش اصلي، فرعي، گردشي و ويژه تقسيم و براي هر بخش رنگ خاصي درنظر گرفته شد. با اجراي اين طرح، 90 خط اصلي، 285 خط فرعي، 5 خط گردشي و 39 خط ويژه اتوبوسراني در سطح شهر سئول در خدمت شهروندان قرارگرفت.
مهم‌ترين ويژگي اين طرح اصلاحي، اجراي سامانه مكان‌يابي اتوبوس‌ها بود كه براساس آن 5 هزار اتوبوس با صرف هزينه‌اي معادل 5/2 ميليون دلار به اين سامانه مجهز شد.
نتيجه آنكه در سال 2004 آمار استفاده شهروندان از وسايل حمل‌ونقل عمومي، روزانه به 677هزار نفر رسيد. اين طرح از يك سو، كاهش چشمگير تردد خودروهاي شخصي را در پي داشت و از سوي ديگر، باعث افزايش تعداد مسافران مترو و اتوبوس شد. كاهش آلودگي هوا از ديگر تاثيرات اجراي اين طرح بود. آمارها نشان مي‌دهد در حال حاضر روزانه نزديك به 4 ميليون شهروند سئولي از شبكه مترو استفاده مي‌كنند.
برترين شهر الكترونيكي
پيشرفت الكترونيكي كره و به كارگيري آن در زندگي روزمره باعث شده تا پايتخت اين كشور، عنوان برترين شهر الكترونيكي جهان را به خود اختصاص دهد. امروزه از هر 5 خانوار سئولي 4 خانوار به اينترنت با سرعت 100مگابايت در ثانيه دسترسي دارند. اين دسترسي و ديگر امكاناتي كه به يمن وجود فناوري مدرن در اختيار شهروندان كره‌اي قرار گرفته سبب شده است كه شهروندان از طريق اينترنت 500 نوع خدمات مورد نياز خود را بي‌آنكه از خانه خارج شوند تامين كنند.پيامد چنين سازوكاري، همانا كاهش آلودگي هوا، حذف بسياري از سفرهاي درون‌شهري، صرفه جويي در وقت و مصرف بنزين و كاهش تصادفات رانندگي در اين شهر بوده است.
اما كره‌اي‌ها به اين هم بسنده نكرده‌اند؛ امروزه تمام تاكسي‌ها و اغلب خودروهاي شخصي در اين شهر به نقشه الكترونيكي مجهزند و در نتيجه با انتخاب مسيرهاي كم ترافيك، به سهولت به مقصد خود مي‌رسند.
اينها گوشه‌اي از تلاش مديران شهري سئول را نشان مي‌دهد؛ مديراني كه با بلند پروازي و شجاعت نشان دادند مي‌توان بسياري از رؤياها را جامه واقعيت پوشاند.
اين تجربه‌ها نشان مي‌دهد امروزكلانشهرها بيش از هرچيز ديگري به مديران جسور، سنت شكن و بلندپرواز نيازدارد؛ با تعارف و رودربايستي نمي‌توان به افق‌هاي روشن دست يافت.
www.hamshahri.com (http://www.hamshahri.com/)
روزگاري شهردار سئول آرزو مي‌كرد شهرش به زيبايي تهران شود اما شايد تصور نمي‌كرد شهري كه او مديريتش را بر عهده دارد در كمتر از 40 سال از نظر توسعه به يكي از پايتخت‌هاي رشك برانگيز جهان تبديل شود.
شهري متشكل از 2بخش تجاري و مسكوني كه آسمانخراش‌هاي متعدد آن نمادي از توسعه يافتگي را به رخ مي‌كشد؛ شهري كه ساختمان‌هاي مسكوني آن اغلب بيش از 60 طبقه بلندي دارد و برج‌هايي با ارتفاع بيش ا ز 200 متر در آن خودنمايي مي‌كند.مي گويند سئول شهري است كه در آن شرق كهن با غرب مدرن به هم آميخته است؛ دهمين كلانشهر بزرگ جهان با جمعيتي نزديك به 21 ميليون نفر.
سئول از جمله پايتخت‌هاي آسيايي است كه رودخانه‌اي از ميان آن عبور مي‌كند؛ رودخانه چئونگي چئون كه تاريخ اين شهر با آن گره خورده است؛ تا آنجا كه اين رودخانه در گذشته درواقع حد و مرزي بود ميان شهروندان غني و فقير. اما رشد جمعيت و توسعه
روز افزون شهرنشيني سبب شد تا كشاورزان كره‌اي نيز همچون ساير روستاييان، روستاهاي خود را ترك كرده به اميد دستيابي به زندگي بهتر به پايتخت هجوم بياورند.
نخستين گزينه سكونتي اين مهاجران، اطراف همين رودخانه بود اما ساكن شدن مهاجران در حاشيه اين رودخانه به‌زودي به يكي از بزرگترين معضلات پايتخت تبديل شد؛ چراكه فاضلاب‌هاي اين منطقه مهاجر نشين بي‌هيچ مانعي در رودخانه رها مي‌شد و در فصل بارندگي به سلامت و زيبايي شهر آسيب مي‌رساند؛ از همين رو بود كه مسئولان شهري براي مقابله با آن، تصميم به پوشاندن رودخانه گرفتند.
اين طرح در سال 1926 مطرح و عمليات اجرايي آن در سال 1937 آغاز شد و با اجراي 2 طرح مكمل در سال 1987 به پايان رسيد. با اجراي اين طرح، بزرگراهي روي رودخانه شكل گرفت با همان نام چئونگي چئون. اطراف اين بزرگراه صدها واحد تجاري برپا شد و رفته رفته اين منطقه به منطقه‌اي پر رفت وآمد با ترافيكي سنگين تبديل شد. مسئولان شهري براي كاهش بارترافيك اين منطقه ناگزير روگذري بر فراز اين بزرگراه احداث كردند.
اما ديري نپاييد كه مسئولان دريافتند كه چاره كار بازگرداندن رودخانه به وضعيت اوليه و بهسازي وساماندهي فضاي اطراف آن است. اين كاري بود كه شهردار وقت سئول
« لي‌ميونگ‌باك» با جسارت فراوان آن را به سرانجام رساند.
بلندپرواز با انديشه سبز
هنگامي كه لي‌ميونگ‌باك در سال 2002 بر مسند شهرداري سئول تكيه زد با وجود همه انتقاداتي كه متوجه او و انديشه‌هاي سبزش بود اجراي برنامه‌هاي زيست‌محيطي را در طرح‌هاي شهري در اولويت قرار داد.
لي بسياري از ديوارها و آسفالت خيابان‌ها را خراب و فضاي سبز را جايگزين آن كرد.
اما مهم‌ترين كاري كه وي انجام داد تخريب بزرگراه و روگذري بود كه روي رودخانه چئونگي چئون ساخته شده بود. لي 22 پل بر فراز اين رودخانه احداث كرد؛ پل‌هايي كه سبك و معماري متفاوت آن بيش از هر چيز نشان از معماري بومي كره دارد. اينك اين رودخانه يكي از زيباترين نقاط ديدني سئول است؛ به‌ويژه آنكه طرح‌هاي اجرا شده در اطراف آن و به‌طور كلي محوطه‌سازي جديد آن جلوه‌اي زيبا به اين رودخانه بخشيده است.
كره‌اي‌ها مي‌گويند نام لي‌ميونگ‌باك به‌عنوان مديري با انديشه‌هاي سبز كه توانست با جسارت سئول را دگرگون سازد در تاريخ اين شهر باقي مي‌ماند.
حمل‌ونقل درون‌شهري
گرچه تا دهه 1960 قطار برقي اصلي‌ترين وسيله حمل‌ونقل در سئول به شمار مي‌آمد و نزديك به 85 درصد شهروندان سئولي از اين وسيله استفاده مي‌كردند اما در دهه 1970 مترو نيز به ناوگان حمل‌ونقل اين پايتخت آسيايي اضافه شد.
تا آن زمان هنوز كره جنوبي كشوري فقير محسوب مي‌شد اما در كمتر از 4 دهه اين كشور توانست به رشد شگرف اقتصادي دست يابد تا آنجا كه اكنون با ژاپن كه روزگاري بر اين كشور سيطره استعماري داشت از نظر فناوري رقابت مي‌كند.
رشد اقتصادي باعث تحولي بزرگ در همه زمينه‌ها از جمله حمل‌ونقل درون‌شهري در اين كشور شد به‌طوري كه تا سال 2000 سئول به 8 خط مترو به طول 287 كيلومتر تجهيز شد.
توسعه شبكه مترو سبب شد در سال 2002بيش از يك سوم مسافرت‌هاي درون‌شهري از اين طريق صورت پذيرد اما همزمان با توسعه مترو، بخش عمده خطوط اتوبوسراني عملا تعطيل و شركت‌هاي ذي‌ربط ورشكست شدند. ادامه اين وضعيت اوضاع حمل‌ونقل درون‌شهري را با بحران مواجه كرد تا آنجا كه مديران شهري در سال 2003 براي‌رهايي از اين بحران به نوسازي نظام حمل‌ونقل درون‌شهري دست زدند. اين نوسازي در سال 2004 در قالب طرحي با عنوان رنگين كمان اتوبوس‌ها به اجرا درآمد.
هدف از اجراي اين طرح، ساخت شبكه‌اي هماهنگ همراه با افزايش سطح خدمات حمل‌ونقل عمومي بود. در اين طرح خطوط اتوبوسراني به چهار بخش اصلي، فرعي، گردشي و ويژه تقسيم و براي هر بخش رنگ خاصي درنظر گرفته شد. با اجراي اين طرح، 90 خط اصلي، 285 خط فرعي، 5 خط گردشي و 39 خط ويژه اتوبوسراني در سطح شهر سئول در خدمت شهروندان قرارگرفت.
مهم‌ترين ويژگي اين طرح اصلاحي، اجراي سامانه مكان‌يابي اتوبوس‌ها بود كه براساس آن 5 هزار اتوبوس با صرف هزينه‌اي معادل 5/2 ميليون دلار به اين سامانه مجهز شد.
نتيجه آنكه در سال 2004 آمار استفاده شهروندان از وسايل حمل‌ونقل عمومي، روزانه به 677هزار نفر رسيد. اين طرح از يك سو، كاهش چشمگير تردد خودروهاي شخصي را در پي داشت و از سوي ديگر، باعث افزايش تعداد مسافران مترو و اتوبوس شد. كاهش آلودگي هوا از ديگر تاثيرات اجراي اين طرح بود. آمارها نشان مي‌دهد در حال حاضر روزانه نزديك به 4 ميليون شهروند سئولي از شبكه مترو استفاده مي‌كنند.
برترين شهر الكترونيكي
پيشرفت الكترونيكي كره و به كارگيري آن در زندگي روزمره باعث شده تا پايتخت اين كشور، عنوان برترين شهر الكترونيكي جهان را به خود اختصاص دهد. امروزه از هر 5 خانوار سئولي 4 خانوار به اينترنت با سرعت 100مگابايت در ثانيه دسترسي دارند. اين دسترسي و ديگر امكاناتي كه به يمن وجود فناوري مدرن در اختيار شهروندان كره‌اي قرار گرفته سبب شده است كه شهروندان از طريق اينترنت 500 نوع خدمات مورد نياز خود را بي‌آنكه از خانه خارج شوند تامين كنند.پيامد چنين سازوكاري، همانا كاهش آلودگي هوا، حذف بسياري از سفرهاي درون‌شهري، صرفه جويي در وقت و مصرف بنزين و كاهش تصادفات رانندگي در اين شهر بوده است.
اما كره‌اي‌ها به اين هم بسنده نكرده‌اند؛ امروزه تمام تاكسي‌ها و اغلب خودروهاي شخصي در اين شهر به نقشه الكترونيكي مجهزند و در نتيجه با انتخاب مسيرهاي كم ترافيك، به سهولت به مقصد خود مي‌رسند.
اينها گوشه‌اي از تلاش مديران شهري سئول را نشان مي‌دهد؛ مديراني كه با بلند پروازي و شجاعت نشان دادند مي‌توان بسياري از رؤياها را جامه واقعيت پوشاند.
اين تجربه‌ها نشان مي‌دهد امروزكلانشهرها بيش از هرچيز ديگري به مديران جسور، سنت شكن و بلندپرواز نيازدارد؛ با تعارف و رودربايستي نمي‌توان به افق‌هاي روشن دست يافت.
www.hamshahri.com (http://www.hamshahri.com/)