ElaBel
5th June 2010, 01:07 AM
(Object Oriented Programming Languages (OOPLs
زبان های برنامه نویسی شی ء گرا = Object Oriented Programming Languages، نوع دوم از انواع متدهای اجرا شده در زبان برنامه نویسی هستند. نوع اول آن زبان های برنامه نویسی پردازشی(؟!) = Procedural Programming Languages، هستند.
زبان های دسته ی اول (Procedural PLs):
این نوع زبان برنامه نویسی بر اساس، کارهای پردازشی توسعه یافته اند. به این معنی که بیشتر کار آن ها بر پایه ی عملکرد function ها و procedure های آن ها می باشد. در این نوع زبان برنامه نویسی، داده ها (data) به شکل مجموعه ای از متغیرها (variables) و یا ساختارها (structures) ذخیره می شوند و بعد به وسیله ی نوشتن function ها یا procedure ها، اجرا می شوند.
اما این زبان با تمام ویژگی ها و کاربردهاش، محدودیت هایی دارد، از جمله:
اول این که در برنامه های بسیار بزرگ، که شامل داده ها و function های زیادی می شود، دسترسی به اطلاعات کار مشکلی می باشد. پس می توان نتیجه گرفت، ویرایش و اضافه کردن به این نوع برنامه ها کار بسیار بسیار دشواری است. به خصوص اگر بخواهیم تصور کنیم که اصل برنامه را یک نفر نوشته باشد و حالا یک نفر برنامه نویس دیگر قصد دسترسی به آن را داشته باشد. تصور پیچیدگی آن خیلی ساده تر از دسترسی به برنامه است.
دوم این که با وجود شکستن برنامه های بزرگ به تعداد زیادی function بحث قابل توجهی در این نوع زبان برنامه نویسی است، اما این نکته که یک برنامه نویس تا چه حد قادر است انواع و اقسام function ها را بنویسد و بعد آن ها را به کار ببرد بسیار قابل توجه تر است. شاید بگویید اگر کسی برنامه نویس قابلی باشد، برایش کار سختی نیست! درست گفتید اما به زمانی فکر کنید که یک برنامه نویس جدید حتی با سطح بالای اطلاعات قرار باشد به یک پروژه جدید بپیوندند!!!
همانطور که برنامه نویسی پردازشی بر اساس function ها تعریف شده اند، دسته ی دوم برنامه ها بر شیء (object) تعریف شده اند. شیء یا همان object ، داده ها و function های آن ها را به صورت جدا جدا در یک مجموعه در اختیار برنامه نویس قرار می دهد.
نکته ی قابل توجه در این نوع برنامه نویسی تنوع در تعریف نوع داده ها می باشد. برای مثال انواع فایل های صوتی، تصویری، عکس که در سایر زبان ها پشتیبانی نمی شدند و یا اگر پشتیبانی می شدند، مشکلات بسیاری را به همراه داشتند در این متد برنامه نویسی به راحتی قابل استفاده هستند. کافی است از library برنامه ی مورد استفاده تان نوع داده را به دست آورید.
و یا حتی این قابلیت را به برنامه نویس می دهد که داده هایی با نوعی که مایل است تعریف کند. گرچه در زبان برنامه نویسی ساختاری هم این روش کاربرد داشت، اما سختی آن را فقط یک برنامه نویس برای شما می تواند شرح دهد.
به هر حال OOPl ، دنیایی ست جدید برای هرکس که تمایل دارد، یک برنامه نویس ویژه باشد.
JAVA, C++ دو نمونه ی معروف در این زمینه هستند.
*** لطفاً OO Programming Language را با زبان های نسل چهارم اشتباه نکنید!
زبان های برنامه نویسی شی ء گرا = Object Oriented Programming Languages، نوع دوم از انواع متدهای اجرا شده در زبان برنامه نویسی هستند. نوع اول آن زبان های برنامه نویسی پردازشی(؟!) = Procedural Programming Languages، هستند.
زبان های دسته ی اول (Procedural PLs):
این نوع زبان برنامه نویسی بر اساس، کارهای پردازشی توسعه یافته اند. به این معنی که بیشتر کار آن ها بر پایه ی عملکرد function ها و procedure های آن ها می باشد. در این نوع زبان برنامه نویسی، داده ها (data) به شکل مجموعه ای از متغیرها (variables) و یا ساختارها (structures) ذخیره می شوند و بعد به وسیله ی نوشتن function ها یا procedure ها، اجرا می شوند.
اما این زبان با تمام ویژگی ها و کاربردهاش، محدودیت هایی دارد، از جمله:
اول این که در برنامه های بسیار بزرگ، که شامل داده ها و function های زیادی می شود، دسترسی به اطلاعات کار مشکلی می باشد. پس می توان نتیجه گرفت، ویرایش و اضافه کردن به این نوع برنامه ها کار بسیار بسیار دشواری است. به خصوص اگر بخواهیم تصور کنیم که اصل برنامه را یک نفر نوشته باشد و حالا یک نفر برنامه نویس دیگر قصد دسترسی به آن را داشته باشد. تصور پیچیدگی آن خیلی ساده تر از دسترسی به برنامه است.
دوم این که با وجود شکستن برنامه های بزرگ به تعداد زیادی function بحث قابل توجهی در این نوع زبان برنامه نویسی است، اما این نکته که یک برنامه نویس تا چه حد قادر است انواع و اقسام function ها را بنویسد و بعد آن ها را به کار ببرد بسیار قابل توجه تر است. شاید بگویید اگر کسی برنامه نویس قابلی باشد، برایش کار سختی نیست! درست گفتید اما به زمانی فکر کنید که یک برنامه نویس جدید حتی با سطح بالای اطلاعات قرار باشد به یک پروژه جدید بپیوندند!!!
همانطور که برنامه نویسی پردازشی بر اساس function ها تعریف شده اند، دسته ی دوم برنامه ها بر شیء (object) تعریف شده اند. شیء یا همان object ، داده ها و function های آن ها را به صورت جدا جدا در یک مجموعه در اختیار برنامه نویس قرار می دهد.
نکته ی قابل توجه در این نوع برنامه نویسی تنوع در تعریف نوع داده ها می باشد. برای مثال انواع فایل های صوتی، تصویری، عکس که در سایر زبان ها پشتیبانی نمی شدند و یا اگر پشتیبانی می شدند، مشکلات بسیاری را به همراه داشتند در این متد برنامه نویسی به راحتی قابل استفاده هستند. کافی است از library برنامه ی مورد استفاده تان نوع داده را به دست آورید.
و یا حتی این قابلیت را به برنامه نویس می دهد که داده هایی با نوعی که مایل است تعریف کند. گرچه در زبان برنامه نویسی ساختاری هم این روش کاربرد داشت، اما سختی آن را فقط یک برنامه نویس برای شما می تواند شرح دهد.
به هر حال OOPl ، دنیایی ست جدید برای هرکس که تمایل دارد، یک برنامه نویس ویژه باشد.
JAVA, C++ دو نمونه ی معروف در این زمینه هستند.
*** لطفاً OO Programming Language را با زبان های نسل چهارم اشتباه نکنید!