B a R a N
4th June 2010, 02:14 PM
این اصل (Peter Principle) توسط دکتر Laurence J. Peter در سال 1968 در کتاب خود با همین نام بیان گردید. بر اساس این اصل " افراد در یک سازمان سلسله مراتبی تا حدی بالا می روند که به حد بی کفایتی خود برسند". این اصل بصورت سهوی توسط وی در کتاب وی بیان شد اما مصداق عینی پیدا کرد. بر اساس این اصل تا زمانیکه افراد با کفایت و شایستگی کار کنند، در سلسله مراتب بالا می روند. دیر یا زود افراد به موقعیتی در سلسله مراتب سازمانی می رسند که دیگر کفایت آن را ندارند ("حد بی کفایتی") و در نتیجه در آن سطح باقی می مانند.
اصل پیتر یا اصل حد بی کفایتی در سازمان می گوید: کار کنان به دلیل نشان دادن شایستگی در یک شغل به شغل بالاتر می روند. و این روند تا آن جا ادامه می یابد که کارمند به حد بی کفایتی در یک شغل می رسد و همان جا باقی می ماند. لارنس پیتر معتقد است در سلسله مراتب سازمان ها همه ی کارکنان مایلند که به حد بی کفایتی برسند و علم سلسله مراتب شناسی باید این مسئله را بررسی نماید.
بر اساس استنباط پیتر، با گذشت زمان همه پست های سازمانی توسط افرادی اشغال می شوند که برای انجام فعالیت های آن پست کفایت و شایستگی لازم را ندارند و اضافه می کند که در این زمان کار توسط افرادی انجام می شود که هنوز به حد بی کفایتی خود نرسیده اند.
معمولا برای به وجود آمدن این حالت دو دلیل می آورند:
یکی اینکه افراد معمولا خواسته هایی دارند و معمولا با رسیدن به یک حد از موقعیت شغلی به اشباع رسیده و لذا دیگر بیش از آن پیشرفت نمی کنند.
دلیل دیگر می تواند به این خاطر باشد که فرد با رسیدن به یک پست سازمانی دیگر از نظر توانایی، قدرت انجام کارهای مربوط به آن سمت را ندارد.
یک راه برای اجتناب از این مسئله آن است که افراد قبل از ارتقا به موقعیت شغلی بهتر مورد ارزیابی قرار بگیرند تا اطمینان حاصل شود که می توانند از عهده کار جدید برآیند. برای مثال کسی که کاندید احراز مدیریت می باشد باید ابتدا توانایی ها و مهارت های مدیریتی را در خود نشان دهد و سپس ارتقا پیدا کند. در غیر اینصورت، فرد در ازای موفقیتش در پست فعلی خود فقط پاداش بیشتری دریافت می کند ولی به موقعیت بالاتری در سازمان منتقل نمی شود.
در نتیجه این کار افرادی که در مراتب بالاتر سلسله مراتب سازمانی باشند قطعا از نظر کفایت و شایستگی بالاتر از افراد زیر مجموعه خود قرار دارند علاوه بر آن در موقعیت جدید خود نیز دارای مهارت کافی می باشد.
اصل پیتر یا اصل حد بی کفایتی در سازمان می گوید: کار کنان به دلیل نشان دادن شایستگی در یک شغل به شغل بالاتر می روند. و این روند تا آن جا ادامه می یابد که کارمند به حد بی کفایتی در یک شغل می رسد و همان جا باقی می ماند. لارنس پیتر معتقد است در سلسله مراتب سازمان ها همه ی کارکنان مایلند که به حد بی کفایتی برسند و علم سلسله مراتب شناسی باید این مسئله را بررسی نماید.
بر اساس استنباط پیتر، با گذشت زمان همه پست های سازمانی توسط افرادی اشغال می شوند که برای انجام فعالیت های آن پست کفایت و شایستگی لازم را ندارند و اضافه می کند که در این زمان کار توسط افرادی انجام می شود که هنوز به حد بی کفایتی خود نرسیده اند.
معمولا برای به وجود آمدن این حالت دو دلیل می آورند:
یکی اینکه افراد معمولا خواسته هایی دارند و معمولا با رسیدن به یک حد از موقعیت شغلی به اشباع رسیده و لذا دیگر بیش از آن پیشرفت نمی کنند.
دلیل دیگر می تواند به این خاطر باشد که فرد با رسیدن به یک پست سازمانی دیگر از نظر توانایی، قدرت انجام کارهای مربوط به آن سمت را ندارد.
یک راه برای اجتناب از این مسئله آن است که افراد قبل از ارتقا به موقعیت شغلی بهتر مورد ارزیابی قرار بگیرند تا اطمینان حاصل شود که می توانند از عهده کار جدید برآیند. برای مثال کسی که کاندید احراز مدیریت می باشد باید ابتدا توانایی ها و مهارت های مدیریتی را در خود نشان دهد و سپس ارتقا پیدا کند. در غیر اینصورت، فرد در ازای موفقیتش در پست فعلی خود فقط پاداش بیشتری دریافت می کند ولی به موقعیت بالاتری در سازمان منتقل نمی شود.
در نتیجه این کار افرادی که در مراتب بالاتر سلسله مراتب سازمانی باشند قطعا از نظر کفایت و شایستگی بالاتر از افراد زیر مجموعه خود قرار دارند علاوه بر آن در موقعیت جدید خود نیز دارای مهارت کافی می باشد.