آبجی
3rd June 2010, 01:49 AM
توجه به گسترش روزافزون فناوری ها، ارتباطات و اطلاعات و پررنگ تر شدن کاربرد آنها در فعالیت های روزمره بر کسی پوشیده نیست و کشورها به منظور عقب نماندن از این گردونه در زمینه کسب تجارب و آشنایی با آخرین دستاوردهای کاربرد اطلاعات و ارتباطات گام برمی دارند. به گزارش خبرنگار ایرنا، مشکل اقتصاد تک محصولی که تمام منابع و زیرساخت ها به آن متکی است توجه و اهمیت دستیابی و بهره گیری از اطلاعات و ارتباطات را بیش از پیش با ارزش کرده است.
از سوی دیگر داشتن یک برنامه ریزی اصولی در این زمینه با توجه به نقش مسئولان به عنوان سیاست گذاران عرصه های فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی و مردم به عنوان مجریان واقعی این سیاست ها نقش غیرقابل انکاری در دستیابی به این اهداف دارند.
خارج شدن از چارچوب های سنتی در سیاست گذاری با تکیه بر آمار و اطلاعات قابل استناد
، حذف نظام های بروکراتیک، از بین رفتن ساختارهای موازی، کم کردن هزینه های غیرضروری در برنامه ها، پذیرش اصول کاربردی، استفاده از اطلاعات توسط مردم و هماهنگ شدن نظام های اقتصادی و اجتماعی ... که در آنها ارتباط تنگاتنگ بین مردم و مسئولان وجود دارد، از طریق فرهنگ سازی و آموزش عمومی برای مردم توسط مسئولان افزایش کارایی و بهره وری را در سطوح مختلف جامعه پدید می آورد و بدون شک فن آوری کاربرد اطلاعات حلقه واسطی خواهد بود که می تواند کشور ما را در زمره کشورهای پیشرفته قرار دهد.
محمودزاده استاد دانشگاه در خصوص نقش ارتباطات و فناوری های ارتباط در اقتصاد می گوید: از لحاظ نظری تولید، تابعی از برخی از عوامل مانند اشتغال موجود، سرمایه، سرمایه انسانی و تکنولوژی درنظر گرفته می شود، همچنین از بعد مصرف مطلوبیت تابعی از مصرف کالاهاست و یکی از آن کالاها می تواند خود تکنولوژی باشد، پس به مفهوم نظری، فناوری اطلاعات را می توان زیر گروه تکنولوژی قرار داد.
وی می افزاید: در دهه ۹۰میلادی اتفاقاتی دراقتصاد کشورهای صنعتی رخ داد و آن بهبود شاخص های کلان اقتصادی کشورهایی مانند آمریکا و فنلاند بود و این عاملی شد تا تحلیل گران اقتصادی بتوانند این تحولات را در عرصه اقتصاد کلان و حتی در رشد اقتصادی توضیح دهند.
این استاد علم اقتصاد می گوید: بحث های زیادی در آن دوره اتفاق افتاد و انبوهی از مطالب چه در حوزه نظر و چه در حوزه عمل توسط اقتصاددانان ارائه شد و عموما این تحلیل ها در یک مورد اتفاق نظر داشتند و آن بهبود اقتصاد کشورها بوسیله نقش کلیدی فناوری اطلاعات و ارتباطات بوده است.
وقوع انقلاب اطلاعات و ارتباطات عصر حاضر را با سایر دوران ها متفاوت کرده است بطوری که در اواسط قرن ۱۹میلادی اگرچه راه آهن جدیدترین فناوری به حساب می آمد و موجب تغییر روش های کسب وکار شد ولی فناوری ارتباطات واطلاعات به دلیل گستردگی حوزه های
اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، دولت، امنیت، بهداشت، اشتغال و... اثر را تحت تاثیر قرار داده است.
بررسی ها نشان می دهد در سال ۱۹۶۵فناوری اطلاعات و ارتباطات حدود پنج درصد از هزینه های سرمایه گذاری شرکت ها را به خود اختصاص داده است، این رقم در دهه ۱۹۸۰به ۱۵درصد افزایش یافت و در ابتدای دهه ۱۹۹۰هزینه های سرمایه گذاری فناوری اطلاعات شرکت ها به ۲۰درصد و در انتهای دهه ۱۹۹۰به ۵۰درصد کل هزینه های سرمایه گذاری شرکت ها افزایش می یابد.
این روند حاکی از اهمیت فناوری اطلاعات و ارتباطات در کسب و کار شرکت هاست، به طوری که این فناوری بنیان کسب وکار را تغییر داده است ومی تواند به مزیت های استراتژیک برای شرکت ها تبدیل شود.
بهزاد شیری استاد علم اقتصاد نیز می گوید: استفاده بهینه از فناوری اطلاعات و ارتباطات در رشد و توسعه اقتصادی نیازمند استراتژی است که از سوی دولت ها اتخاذ
می شود تا فرصت های بیشتری را برای تولید فراهم سازد و شتاب رشد تولید ناخالص داخلی کشور را افزایش دهد.
این استاد دانشگاه می افزاید: اغلب اقتصاددانان با استفاده از عوامل ثروت و درآمد کشورها را به دو گروه فقیر و ثروتمند تقسیم می کنند ولی امروزه عامل دیگری بنام اطلاعات در این تقسیم بندی ها سهم بسزایی دارد و کشورهایی که دارای اطلاعات کمتری باشند در رده پائین تری نسبت به کشورهای دیگر قرار خواهند گرفت.
امروزه سرمایه گذاری در فناوری اطلاعات و ارتباطات یک امر ضروری است چرا که بطور مستقیم یا غیرمستقیم بر همه مقولات بازار از جمله تعیین نوع تولید، چگونگی تولید، میزان و محل فروش کالاها و خدمات را تحت تاثیر قرار می دهد.
پس می توان دریافت بهره گیری از فناوری های اطلاعات و ارتباطات با برنامه ریزی یک استراتژی دقیق باعث گسترش فناوری های مدرن با بهره وری بالا در جامعه و باعث افزایش عرضه سرمایه انسانی در کشور شده که خود عامل مهمی در رشد و توسعه اقتصادی کشورها و در نهایت این فرآیندها باعث گسترش صادرات تولیدات و خدمات نیز خواهد شد.
از سوی دیگر داشتن یک برنامه ریزی اصولی در این زمینه با توجه به نقش مسئولان به عنوان سیاست گذاران عرصه های فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی و مردم به عنوان مجریان واقعی این سیاست ها نقش غیرقابل انکاری در دستیابی به این اهداف دارند.
خارج شدن از چارچوب های سنتی در سیاست گذاری با تکیه بر آمار و اطلاعات قابل استناد
، حذف نظام های بروکراتیک، از بین رفتن ساختارهای موازی، کم کردن هزینه های غیرضروری در برنامه ها، پذیرش اصول کاربردی، استفاده از اطلاعات توسط مردم و هماهنگ شدن نظام های اقتصادی و اجتماعی ... که در آنها ارتباط تنگاتنگ بین مردم و مسئولان وجود دارد، از طریق فرهنگ سازی و آموزش عمومی برای مردم توسط مسئولان افزایش کارایی و بهره وری را در سطوح مختلف جامعه پدید می آورد و بدون شک فن آوری کاربرد اطلاعات حلقه واسطی خواهد بود که می تواند کشور ما را در زمره کشورهای پیشرفته قرار دهد.
محمودزاده استاد دانشگاه در خصوص نقش ارتباطات و فناوری های ارتباط در اقتصاد می گوید: از لحاظ نظری تولید، تابعی از برخی از عوامل مانند اشتغال موجود، سرمایه، سرمایه انسانی و تکنولوژی درنظر گرفته می شود، همچنین از بعد مصرف مطلوبیت تابعی از مصرف کالاهاست و یکی از آن کالاها می تواند خود تکنولوژی باشد، پس به مفهوم نظری، فناوری اطلاعات را می توان زیر گروه تکنولوژی قرار داد.
وی می افزاید: در دهه ۹۰میلادی اتفاقاتی دراقتصاد کشورهای صنعتی رخ داد و آن بهبود شاخص های کلان اقتصادی کشورهایی مانند آمریکا و فنلاند بود و این عاملی شد تا تحلیل گران اقتصادی بتوانند این تحولات را در عرصه اقتصاد کلان و حتی در رشد اقتصادی توضیح دهند.
این استاد علم اقتصاد می گوید: بحث های زیادی در آن دوره اتفاق افتاد و انبوهی از مطالب چه در حوزه نظر و چه در حوزه عمل توسط اقتصاددانان ارائه شد و عموما این تحلیل ها در یک مورد اتفاق نظر داشتند و آن بهبود اقتصاد کشورها بوسیله نقش کلیدی فناوری اطلاعات و ارتباطات بوده است.
وقوع انقلاب اطلاعات و ارتباطات عصر حاضر را با سایر دوران ها متفاوت کرده است بطوری که در اواسط قرن ۱۹میلادی اگرچه راه آهن جدیدترین فناوری به حساب می آمد و موجب تغییر روش های کسب وکار شد ولی فناوری ارتباطات واطلاعات به دلیل گستردگی حوزه های
اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، دولت، امنیت، بهداشت، اشتغال و... اثر را تحت تاثیر قرار داده است.
بررسی ها نشان می دهد در سال ۱۹۶۵فناوری اطلاعات و ارتباطات حدود پنج درصد از هزینه های سرمایه گذاری شرکت ها را به خود اختصاص داده است، این رقم در دهه ۱۹۸۰به ۱۵درصد افزایش یافت و در ابتدای دهه ۱۹۹۰هزینه های سرمایه گذاری فناوری اطلاعات شرکت ها به ۲۰درصد و در انتهای دهه ۱۹۹۰به ۵۰درصد کل هزینه های سرمایه گذاری شرکت ها افزایش می یابد.
این روند حاکی از اهمیت فناوری اطلاعات و ارتباطات در کسب و کار شرکت هاست، به طوری که این فناوری بنیان کسب وکار را تغییر داده است ومی تواند به مزیت های استراتژیک برای شرکت ها تبدیل شود.
بهزاد شیری استاد علم اقتصاد نیز می گوید: استفاده بهینه از فناوری اطلاعات و ارتباطات در رشد و توسعه اقتصادی نیازمند استراتژی است که از سوی دولت ها اتخاذ
می شود تا فرصت های بیشتری را برای تولید فراهم سازد و شتاب رشد تولید ناخالص داخلی کشور را افزایش دهد.
این استاد دانشگاه می افزاید: اغلب اقتصاددانان با استفاده از عوامل ثروت و درآمد کشورها را به دو گروه فقیر و ثروتمند تقسیم می کنند ولی امروزه عامل دیگری بنام اطلاعات در این تقسیم بندی ها سهم بسزایی دارد و کشورهایی که دارای اطلاعات کمتری باشند در رده پائین تری نسبت به کشورهای دیگر قرار خواهند گرفت.
امروزه سرمایه گذاری در فناوری اطلاعات و ارتباطات یک امر ضروری است چرا که بطور مستقیم یا غیرمستقیم بر همه مقولات بازار از جمله تعیین نوع تولید، چگونگی تولید، میزان و محل فروش کالاها و خدمات را تحت تاثیر قرار می دهد.
پس می توان دریافت بهره گیری از فناوری های اطلاعات و ارتباطات با برنامه ریزی یک استراتژی دقیق باعث گسترش فناوری های مدرن با بهره وری بالا در جامعه و باعث افزایش عرضه سرمایه انسانی در کشور شده که خود عامل مهمی در رشد و توسعه اقتصادی کشورها و در نهایت این فرآیندها باعث گسترش صادرات تولیدات و خدمات نیز خواهد شد.