Isengard
20th May 2010, 03:05 PM
جایگاه دولت جدید انگلیس در استارت جدید
----------------------------------------------
دولت جدید انگلیس از ایده خلع سلاح اوباما حمایت توام با احتیاط دارد و اگر چه ایده کاهش تسلیحات هسته‌ای را در راستای منافع حیاتی خود می داند لیکن نسبت به حفظ قدرت دریایی هسته‌ای انگلیس، سپر استراتژیک موشکی و کیفیت مذاکرات احتمالی اتی پیرامون سلاح‌های هسته‌ای تاکتیکی در اروپا نقطه نظرات اخص خود را دارد و اگر چه این موضوع به عیان مطرح نمی شود و دیر یا زود جامعه نخبگان انگلیس نسبت به طرح سوال جدید اقدام خواهد کرد. موضع دولت انگلیس در راستای تعامل مثبت با امریکا است و این موضوع می تواند روسیه را نگران کند و از این جهت است که روسها بلافاصله بعد از به قدرت رسیدن کامرون طی پیام های متفاوتی برای یک رابطه جدید وبا هدف کنترل تغییر احتمالی انگلیس به لندن ارسال کردند. علت اصلی این نگرانی در نسبت قدرت استراتژِیک با سلاح‌های کشتار جمعی و به صورت خاص سلاح‌های هسته‌ای تهاجمی با انباشت و سرعت رشد نواوری در سلاح‌های متعارف است.
روسها بخوبی می فهمند که امریکا در حال ایجاد یک بازدارندگی هوشمند و همزمان حفظ برتری قدرت خود در عرصه اروپا و ژئوپلیتیک حساس جهان می باشد و بدین لحاظ آنها خیلی سریع به سمت تصفیه حساب در پیرامون خود یعنی قیرقیزستان، اکراین و کلید زدن گرجستان رفته اند و دراین چارچوب نباید سفر اخیر مدويديف رئیس جمهور روسیه به سوریه و خیز جدید سیاست خاورمیانه‌ای روسیه را نادیده گرفت. به خصوص اینکه سخن از سلاح‌های متعارف جدید و پدافندی است. از نگاه محافظه‌کاران امروزه جنگ سرد تمام شده است لیکن سلاح‌های آن باقی مانده است و از طرف دیگر با توجه به جهت‌گیری‌های جدید در تامین انرژی وکنترل قیمت ان در حوزه هسته‌ای ضرورت کنترل بر مواد هسته‌ای افزایش یافته است.
همچنین با توجه به تغییر سرعت فناوری و احتمال انتشار بی رویه آن و با در نظر داشتن افزایش سطح دسترسی این احتمال وجود دارد که که در منازعات کوچک با بزرگ مورد بهره برداری قرار گیرد لذا به اصل محدود‌سازی، کنترل، نظارت و برنامه ریزی رویکرد عمومی دارند ولی سوال اصلی در اینجا است که آیا انها صرفا به کاهش سلا ح‌های هسته استراتژیک "دو جانبه " و یا به کاهش تسلیحات هسته‌ای " چند‌جانبه‌گرا " دارند و نهایتا تکلیف موازنه درون اروپایی خصوصا با فرانسه در کجا قرار دارد؟
بیانيه اخیر روسیه و آمریکا در پیوستن کشور های دیگر به روند جدید بسیار قابل توجه است و کاملا پر واضح است که‌این موضع گیری در خصوص ضرورت همراهی دیگر کشورهای دارای سلاح هسته‌ای می باشد و از طرف دیگر اینکه امریکا کماکان ابهام هسته‌ای تل آویو را می پذیرد و اوباما با صراحا اعلام می کند که قصد اشاره وطرح سوال ندارد واز طرف دیگر روسیه از تل آویو " سوال " می کند چگونه بر دیگر حوزه ها تاثیر وارد می کند.
ایا در شرایط جدید رژیم اسرائیل تیدیل به یک استثناء می شود و یا این موضوع مقدمه‌ای برای دارندگان دیگر نیز میباشد؟ و از این منظر باید دید که محافظه کاران انکلیسی چگونه می اندیشند و نهایتا از کدام دریچه بازی جدید جهانی وارد خواهند شد. نبایستی فراموش کرد که لیبرال دمکرات‌ها در حوزه ائتلافی با محافظه کاران قرار دارند و نگاه انها حداقل در مواضع اعلامی کاملا در بحث خلع سلاح و قول های انتخاباتی با محافظه کاران در ماهیت و شکل و اولویت متفاوت میباشد.
امریکا در صورت تاخیر در جدول استراتژیک خود با توجه به فضای لیبرالی در افکار عمومی اروپا و حساسیت تاریخی نسبت به حضور هسته‌ای امریکا در این قاره، با مشکلات جدیدي مواجه خواهد شد و چه بسیار است که محافظه کاران برای بقاء ائتلاف مجبور به ملحوظ کردن نظرات لیبرال دمکرات‌ها شوند و عملا هم‌پایی راهبردی با امریکا را در بحث استارت جدید آرام به حاشیه برانند. در طی اولین سفر ویلیام هیگ، وزبر خارجه انگلیس به امریکا پیرامون اکثر مسائل بین طرفین از موضوع هسته‌ای ایران؛ هدف مشترک در پاکستان، نقش اتی ناتو و ضرورت حضور در افغانستان حداقل تا 2015، مسائل عراق تا میانجیگری امریکا بین آرژانتین و انگلیس مطرح شد، ولی به صورتی کمرنگ موضوع همراهی طرفین و "جایگاه و سهم انگلیس" در شرایط استارت جدید حداقل در عرصه رسانه ها مورد اشاره قرار گرفت. بایستی دید که روابط انگلیس با امریکا در حوزه خلع سلاح با توجه به سیر تقابل و تعامل پارادایم ها به صورت یک رایطه محکم یا شاید هم کمی کورکورانه خواهد بود.
نويسنده: محمد فرهاد کلینی/ ایراس
----------------------------------------------
دولت جدید انگلیس از ایده خلع سلاح اوباما حمایت توام با احتیاط دارد و اگر چه ایده کاهش تسلیحات هسته‌ای را در راستای منافع حیاتی خود می داند لیکن نسبت به حفظ قدرت دریایی هسته‌ای انگلیس، سپر استراتژیک موشکی و کیفیت مذاکرات احتمالی اتی پیرامون سلاح‌های هسته‌ای تاکتیکی در اروپا نقطه نظرات اخص خود را دارد و اگر چه این موضوع به عیان مطرح نمی شود و دیر یا زود جامعه نخبگان انگلیس نسبت به طرح سوال جدید اقدام خواهد کرد. موضع دولت انگلیس در راستای تعامل مثبت با امریکا است و این موضوع می تواند روسیه را نگران کند و از این جهت است که روسها بلافاصله بعد از به قدرت رسیدن کامرون طی پیام های متفاوتی برای یک رابطه جدید وبا هدف کنترل تغییر احتمالی انگلیس به لندن ارسال کردند. علت اصلی این نگرانی در نسبت قدرت استراتژِیک با سلاح‌های کشتار جمعی و به صورت خاص سلاح‌های هسته‌ای تهاجمی با انباشت و سرعت رشد نواوری در سلاح‌های متعارف است.
روسها بخوبی می فهمند که امریکا در حال ایجاد یک بازدارندگی هوشمند و همزمان حفظ برتری قدرت خود در عرصه اروپا و ژئوپلیتیک حساس جهان می باشد و بدین لحاظ آنها خیلی سریع به سمت تصفیه حساب در پیرامون خود یعنی قیرقیزستان، اکراین و کلید زدن گرجستان رفته اند و دراین چارچوب نباید سفر اخیر مدويديف رئیس جمهور روسیه به سوریه و خیز جدید سیاست خاورمیانه‌ای روسیه را نادیده گرفت. به خصوص اینکه سخن از سلاح‌های متعارف جدید و پدافندی است. از نگاه محافظه‌کاران امروزه جنگ سرد تمام شده است لیکن سلاح‌های آن باقی مانده است و از طرف دیگر با توجه به جهت‌گیری‌های جدید در تامین انرژی وکنترل قیمت ان در حوزه هسته‌ای ضرورت کنترل بر مواد هسته‌ای افزایش یافته است.
همچنین با توجه به تغییر سرعت فناوری و احتمال انتشار بی رویه آن و با در نظر داشتن افزایش سطح دسترسی این احتمال وجود دارد که که در منازعات کوچک با بزرگ مورد بهره برداری قرار گیرد لذا به اصل محدود‌سازی، کنترل، نظارت و برنامه ریزی رویکرد عمومی دارند ولی سوال اصلی در اینجا است که آیا انها صرفا به کاهش سلا ح‌های هسته استراتژیک "دو جانبه " و یا به کاهش تسلیحات هسته‌ای " چند‌جانبه‌گرا " دارند و نهایتا تکلیف موازنه درون اروپایی خصوصا با فرانسه در کجا قرار دارد؟
بیانيه اخیر روسیه و آمریکا در پیوستن کشور های دیگر به روند جدید بسیار قابل توجه است و کاملا پر واضح است که‌این موضع گیری در خصوص ضرورت همراهی دیگر کشورهای دارای سلاح هسته‌ای می باشد و از طرف دیگر اینکه امریکا کماکان ابهام هسته‌ای تل آویو را می پذیرد و اوباما با صراحا اعلام می کند که قصد اشاره وطرح سوال ندارد واز طرف دیگر روسیه از تل آویو " سوال " می کند چگونه بر دیگر حوزه ها تاثیر وارد می کند.
ایا در شرایط جدید رژیم اسرائیل تیدیل به یک استثناء می شود و یا این موضوع مقدمه‌ای برای دارندگان دیگر نیز میباشد؟ و از این منظر باید دید که محافظه کاران انکلیسی چگونه می اندیشند و نهایتا از کدام دریچه بازی جدید جهانی وارد خواهند شد. نبایستی فراموش کرد که لیبرال دمکرات‌ها در حوزه ائتلافی با محافظه کاران قرار دارند و نگاه انها حداقل در مواضع اعلامی کاملا در بحث خلع سلاح و قول های انتخاباتی با محافظه کاران در ماهیت و شکل و اولویت متفاوت میباشد.
امریکا در صورت تاخیر در جدول استراتژیک خود با توجه به فضای لیبرالی در افکار عمومی اروپا و حساسیت تاریخی نسبت به حضور هسته‌ای امریکا در این قاره، با مشکلات جدیدي مواجه خواهد شد و چه بسیار است که محافظه کاران برای بقاء ائتلاف مجبور به ملحوظ کردن نظرات لیبرال دمکرات‌ها شوند و عملا هم‌پایی راهبردی با امریکا را در بحث استارت جدید آرام به حاشیه برانند. در طی اولین سفر ویلیام هیگ، وزبر خارجه انگلیس به امریکا پیرامون اکثر مسائل بین طرفین از موضوع هسته‌ای ایران؛ هدف مشترک در پاکستان، نقش اتی ناتو و ضرورت حضور در افغانستان حداقل تا 2015، مسائل عراق تا میانجیگری امریکا بین آرژانتین و انگلیس مطرح شد، ولی به صورتی کمرنگ موضوع همراهی طرفین و "جایگاه و سهم انگلیس" در شرایط استارت جدید حداقل در عرصه رسانه ها مورد اشاره قرار گرفت. بایستی دید که روابط انگلیس با امریکا در حوزه خلع سلاح با توجه به سیر تقابل و تعامل پارادایم ها به صورت یک رایطه محکم یا شاید هم کمی کورکورانه خواهد بود.
نويسنده: محمد فرهاد کلینی/ ایراس